The first public opera house came i

The first public opera house came into existence in 1637 as the Teatro San Cassiano in Venice, Italy, in a country where opera has been popular through the centuries among ordinary people as well as wealthy patrons; it still has a large number of working opera houses.[1] In contrast, there was no opera house in London when Henry Purcell was composing and the first opera house in Germany was built in Hamburg in 1678. Early United States opera houses served a variety of functions in towns and cities, hosting community dances, fairs, plays, and vaudeville shows as well as operas and other musical events.
In the 17th and 18th centuries, opera houses were often financed by rulers, nobles, and wealthy people who used patronage of the arts to endorse their political ambitions and social positions or prestige. With the rise of bourgeois and capitalist social forms in the 19th century, European culture moved away from its patronage system to a publicly supported system. In the 2000s, most opera and theatre companies raise funds from a combination of government and institutional grants, ticket sales, and private donations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอเปร่าเฮ้าส์สาธารณะครั้งแรกมาเป็นชาติใน 1637 เป็นคาสเซียโนซานนี่ในเวนิส อิตาลี ประเทศที่โอเปร่าได้รับความนิยมผ่านศตวรรษในหมู่คนธรรมดาเป็นอุปถัมภ์มั่งคั่ง นอกจากนี้ก็ยังมีจำนวนมากทำงานโอเปร่าเฮ้าส์ [1] ในทางตรงกันข้าม มีไม่โอเปร่าในกรุงลอนดอนเมื่อเขียนเฮนรีกเพอร์เซลล์ และโอเปร่าเฮ้าส์แรกในเยอรมนีถูกสร้างขึ้นในฮัมบูร์กใน 1678 ก่อนสหรัฐอเมริกาโอเปร่าบ้านอาหารหลากหลายฟังก์ชันในเมืองและเมือง โฮสติ้งเต้นชุมชน งานแสดง บท ละคร และ vaudeville แสดงโอเปร่าและกิจกรรมดนตรีอื่น ๆในศตวรรษ 17 และ 18 โอเปร่าเฮ้าส์ได้มักเคหะพระ ขุนนาง และคนรวยใช้อุปถัมภ์ศิลปะการสลักหลังของตนความทะเยอทะยานทางการเมือง และตำแหน่งทางสังคม หรือศักดิ์ศรี มีการเพิ่มขึ้นของชนชั้นกลาง และทุนสังคมฟอร์มในศตวรรษที่ 19 วัฒนธรรมยุโรปย้ายจากระบบอุปถัมภ์เป็นระบบสนับสนุนอย่างเปิดเผย ใน 2000s บริษัทโอเปร่าและละครส่วนใหญ่เพิ่มเงินจากรัฐบาล และเงินช่วยเหลือสถาบัน ขายตั๋ว และบริจาคส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงละครโอเปร่าสาธารณะเป็นครั้งแรกที่เข้ามาอยู่ใน 1637 เป็น Teatro ซาน Cassiano ในเวนิซอิตาลีในประเทศที่โอเปร่าได้รับความนิยมตลอดหลายศตวรรษในหมู่คนธรรมดาเช่นเดียวกับลูกค้าที่ร่ำรวย; ก็ยังคงมีจำนวนมากของการทำงานบ้านโอเปร่า. [1] ในทางตรงกันข้ามไม่มีโรงละครโอเปร่าในกรุงลอนดอนเมื่อเฮนรี่เพอร์เซลล์เป็นเขียนและโรงละครโอเปร่าครั้งแรกในประเทศเยอรมนีถูกสร้างขึ้นในฮัมบูร์กในช่วงต้น 1678. สหรัฐอเมริกาบ้านโอเปร่าทำหน้าที่ ความหลากหลายของฟังก์ชั่นในเมืองและเมืองโฮสติ้งเต้นรำชุมชนวิชาการละครและเพลงที่แสดงให้เห็นเช่นเดียวกับโอเปร่าดนตรีและกิจกรรมอื่น ๆ .
ในศตวรรษที่ 17 และ 18 บ้านโอเปร่าเป็นทุนโดยผู้ปกครองมักจะขุนนางและคนร่ำรวยที่ใช้ ในพระอุปถัมภ์ของศิลปะที่จะรับรองความทะเยอทะยานทางการเมืองของพวกเขาและสถานภาพทางสังคมหรือศักดิ์ศรี ด้วยการเพิ่มขึ้นของชนชั้นกลางและรูปแบบทางสังคมทุนนิยมในศตวรรษที่ 19 วัฒนธรรมยุโรปย้ายออกไปจากระบบอุปถัมภ์ในการสนับสนุนระบบการเปิดเผยต่อสาธารณชน ในยุค 2000 โอเปร่ามากที่สุดและ บริษัท ภาพยนตร์ระดมทุนจากการรวมกันของรัฐบาลและทุนสถาบันขายตั๋วและบริจาคเงินส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านสาธารณะโอเปร่าแรกมาลงในการมีชีวิตอยู่ใน 1637 เป็นโรงละครซานคาสเซียโน ใน เวนิส อิตาลี ในประเทศที่ละครได้รับความนิยมผ่านศตวรรษในหมู่ประชาชนทั่วไปรวมทั้งลูกค้าที่ร่ำรวย มันยังคงมีเป็นจำนวนมากของบ้านงิ้วทำงาน [ 1 ] ในทางตรงกันข้ามไม่มี Opera House ในลอนดอนเมื่อเฮนรี่ เพอร์เซลล์แต่งและโรงละครโอเปร่าครั้งแรกในเยอรมัน ถูกสร้างขึ้นในเมืองฮัมบูร์กในรายได้ . บ้านงิ้วสหรัฐอเมริกาก่อนเสิร์ฟความหลากหลายของฟังก์ชัน ในเมืองและเมือง , พื้นที่เต้นรำ , ชุมชนงานแสดงละคร และเพลงที่แสดงรวมทั้งอุปรากรและกิจกรรมดนตรีอื่น ๆ .
ในศตวรรษที่ 17 และ 18บ้านงิ้วมักจะถูก financed โดยผู้ปกครอง ขุนนาง และคนรวยที่ใช้คุณูปการของศิลปะที่สนับสนุนความทะเยอทะยานทางการเมืองของตน และตำแหน่งทางสังคม หรือศักดิ์ศรี ด้วยการเพิ่มขึ้นของชนชั้นกลางและนายทุนสังคมรูปแบบในศตวรรษที่ 19 , วัฒนธรรมยุโรปย้ายห่างจากระบบอุปถัมภ์ของตนกับสาธารณชนสนับสนุนระบบ ใน 2000 ,มากที่สุดและ บริษัท โรงละครโอเปร่า ระดมเงินทุนจากการรวมกันของรัฐบาลและทุนสถาบันขายตั๋ว และบริจาคเงินส่วนตัว