AbstractSmall Pacific reef islands

Abstract
Small Pacific reef islands (including atolls and sandy cays) are often precarious landscapes for human habitation on the margins of sustainability. Formed mostly within the past 4000 years, reef islands are amongst the newest and most recently colonised landscapes in human history. Innovative strategies developed by saltwater peoples to successfully colonise and sustainably occupy these dynamic environments illustrate human ingenuity with implications for modern reef island communities facing the predicted impacts of global warming. As a prelude to future archaeological research, this paper presents a detailed synthesis of early ethnohistorical and ethnographic information on settlement patterns, secular and ceremonial site types, and social interactions of the Kulkalgal people who continue to inhabit the small, drought-prone reef islands of central Torres Strait, northeast Australia. These skilled navigators voyaged in large double outrigger sailing canoes across 700 km of seascape and possessed the most geographically-dispersed settlement pattern known for any Australian Indigenous coastal group. The Kulkalgal developed dense networks of social interactions and exchange relationships with their neighbours, especially the Eastern Islanders of Torres Strait and New Guinea peoples to the north. In addition to expressing historically-contingent socio-political relationships, it is argued that these networks formed part of a range of socio-economic risk-buffering strategies to offset the dry season impoverished terrestrial resource base (plant foods and drinking water) of reef islands. Kulkalgal settlement patterns were complex and flexible and designed in part to take advantage of super-abundances of marine foods and to accommodate the seasonal vagaries of terrestrial resource availability. They ranged from population dispersal during the long dry season to congregation during the wet season when crop planting and communal ceremonies were scheduled. Investigating the long-term emergence and development of these socio-economic arrangements presents opportunities for mutually-informative comparisons with the more established archaeology of Pacific atoll societies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อหมู่เกาะปะการังขนาดเล็กแปซิฟิก (รวม atolls และ cays ทราย) มักภูมิประเทศล่อแหลมสำหรับ habitation มนุษย์บนขอบของความยั่งยืน เกิดขึ้นส่วนใหญ่ในปี 4000 ปะการังเกาะอยู่ท่ามกลางภูมิทัศน์ใหม่ และ colonised ล่าสุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ กลยุทธ์นวัตกรรมที่พัฒนาขึ้น โดยคนน้ำเค็ม colonise สำเร็จ และฟื้นฟูครอบครองสภาพแวดล้อมเหล่านี้แบบไดนามิกแสดงประดิษฐ์คิดค้นของมนุษย์ มีผลกระทบในชุมชนเกาะปะการังสมัยเผชิญกับผลกระทบต่อการคาดการณ์ของภาวะโลกร้อน เป็นเรื่องการวิจัยในอนาคตทางโบราณคดี กระดาษนี้นำเสนอการสังเคราะห์รายละเอียดช่วง ethnohistorical และ ethnographic ข้อมูลรูปแบบการชำระเงิน ชนิดไซต์ทางโลก และพิธี และการโต้ตอบทางสังคมคน Kulkalgal ที่ยังอาศัยอยู่ในหมู่เกาะปะการังขนาดเล็ก เสี่ยงภัยแล้งของช่องแคบทอร์เรสกลาง ตะวันออกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย อันนี้ทำให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ voyaged ในเอ้าท์ทริกเกอร์คู่ขนาดใหญ่เรือพายเรือแคนูข้าม 700 กิโลเมตรของซีสเคป และต้องสุดกันทางภูมิศาสตร์กระจายการชำระเงินรูปแบบใดกลุ่มชายฝั่งออสเตรเลียพื้นเมืองที่รู้จักกัน Kulkalgal การพัฒนาเครือข่ายหนาแน่นของการโต้ตอบทางสังคมและแลกเปลี่ยนความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวภาคตะวันออกทอร์เรสช่องแคบและนิวกินีคนทางเหนือ นอกจากแสดงความสัมพันธ์การเมืองกองทัพอดีต มันจะโต้เถียงว่า เครือข่ายเหล่านี้เกิดขึ้นส่วนหนึ่งของสังคมเศรษฐกิจบัฟเฟอร์ความเสี่ยงกลยุทธ์ออฟเซ็ตแล้งทรัพยากรจนภาคพื้นฐาน (โรงงานอาหารและน้ำดื่ม) ของเกาะปะการังต่าง ๆ Kulkalgal รูปแบบการชำระเงินมีความซับซ้อน และมีความยืดหยุ่น และออกแบบในส่วน การใช้ประโยชน์จาก abundances ซุปเปอร์อาหารทะเล และรองรับทุกข์ตามฤดูกาลของภาคพื้นทรัพยากร พวกเขาอยู่ในช่วงจากประชากร dispersal แล้งยาวนานกับคณะในช่วงฤดูฝนเมื่อพืชปลูกและพิธีกรรมชุมชนถูกจัดกำหนดการ ตรวจสอบระยะยาวเกิดขึ้นและพัฒนาการจัดการสังคมเศรษฐกิจเหล่านี้นำเสนอโอกาสสำหรับเปรียบเทียบกันอีกกับโบราณคดีขึ้นมากขึ้นของสังคมอะแปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
เกาะแปซิฟิกแนวปะการังขนาดเล็ก (รวมถึงหินปะการังและโขดทราย) มักจะมีภูมิทัศน์ที่ล่อแหลมสำหรับมนุษย์อาศัยอยู่บนขอบของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมา 4000 ปีที่เกาะแนวปะการังเป็นหมู่ใหม่ล่าสุดและส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ภูมิทัศน์อาณานิคมในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ กลยุทธ์นวัตกรรมที่พัฒนาโดยคนน้ำเค็มจะประสบความสำเร็จและยั่งยืนอาณานิคมครอบครองสภาพแวดล้อมแบบไดนามิกเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความฉลาดของมนุษย์ที่มีผลกระทบต่อชุมชนที่ทันสมัยแนวปะการังเกาะหันหน้าไปทางคาดการณ์ผลกระทบของภาวะโลกร้อน เป็นโหมโรงเพื่อการวิจัยทางโบราณคดีในอนาคตกระดาษนี้ได้นำเสนอรายละเอียดของการสังเคราะห์ข้อมูล ethnohistorical และชาติพันธุ์ในช่วงต้นของรูปแบบการตั้งถิ่นฐานประเภทเว็บไซต์ฆราวาสและพระราชพิธีและการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของคน Kulkalgal ที่ยังคงอาศัยอยู่ในขนาดเล็กแล้งมีแนวโน้มที่เกาะของแนวปะการัง กลางช่องแคบทอร์เร, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย เหล่าผู้นำที่มีทักษะในการพายเรือแคนู voyaged แล่นเรือกรรเชียงคู่ขนาดใหญ่ทั่ว 700 กิโลเมตรของทะเลและครอบครองรูปแบบการตั้งถิ่นฐานมากที่สุดทางภูมิศาสตร์แยกย้ายกันไปเป็นที่รู้จักกันสำหรับกลุ่มชนพื้นเมืองชายฝั่งใด ๆ ของออสเตรเลีย Kulkalgal การพัฒนาเครือข่ายความหนาแน่นของการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและความสัมพันธ์แลกเปลี่ยนกับเพื่อนบ้านของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวเกาะทางทิศตะวันออกของช่องแคบทอร์เรและประชาชนนิวกินีไปทางทิศเหนือ นอกเหนือจากการแสดงในอดีต-ผูกพันความสัมพันธ์ทางสังคมและทางการเมืองก็เป็นที่ถกเถียงกันว่าเครือข่ายเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงของเศรษฐกิจและสังคมกลยุทธ์บัฟเฟอร์มีความเสี่ยงที่จะชดเชยฤดูแล้งยากจนฐานทรัพยากรบก (พืชอาหารและน้ำดื่ม) ของหมู่เกาะปะการัง . รูปแบบการตั้งถิ่นฐาน Kulkalgal มีความซับซ้อนและมีความยืดหยุ่นและการออกแบบในส่วนของการใช้ประโยชน์จากความอุดมสมบูรณ์ซุปเปอร์ของอาหารทะเลและเพื่อรองรับความหลากหลายตามฤดูกาลของทรัพยากรบก พวกเขาอยู่ในช่วงการแพร่กระจายของประชากรในช่วงฤดูแล้งนานในการชุมนุมในช่วงฤดูฝนเมื่อปลูกพืชและพิธีชุมชนถูกกำหนด การตรวจสอบการเกิดขึ้นในระยะยาวและการพัฒนาของเหล่านี้การเตรียมการทางเศรษฐกิจและสังคมนำเสนอโอกาสในการเปรียบเทียบร่วมกันให้ข้อมูลกับโบราณคดีจัดตั้งขึ้นของสังคมเกาะแปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมู่เกาะแปซิฟิกแนวปะการังขนาดเล็กนามธรรม
( รวมถึงทางหาดทรายและเกาะปริ่มน้ำ ) มักจะมีทัศนียภาพที่ล่อแหลมสำหรับการอยู่อาศัยของมนุษย์บนขอบของความยั่งยืน เกิดขึ้นส่วนใหญ่ในช่วง 4000 ปี เกาะปะการังในหมู่ล่าสุดเมื่อเร็ว ๆ นี้อาณานิคมทัศนียภาพในประวัติศาสตร์ของมนุษย์กลยุทธ์นวัตกรรมที่พัฒนาโดยบรรดาประชาชนไปเรียบร้อยแล้ว colonise ตามอัตภาพครอบครองสภาพแวดล้อมแบบไดนามิกเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความฉลาดที่มีผลกระทบต่อแนวปะการังของเกาะเป็นชุมชนสมัยใหม่ซึ่งคาดการณ์ผลกระทบของภาวะโลกร้อน เป็นโหมโรงเพื่อการวิจัยทางโบราณคดีในอนาคต