Although many African plains are th

Although many African plains are thinly populated (5 to 40 people/km), tropical
mountains are often overcrowded because rainfall and the climate is more healthy, the
production more diversified, the volcanic soils are more productive and the topographic
conditions provide some protection against various pressures. With the improvement of
the medical aid, the population density between 1000 to 2500 m of altitude has reached
exceptional levels in Rwanda and Burundi, which leads to dramatic problems of soil
degradation, runoff and erosion on steep cultivated slopes (up to 80%) (Humi and
Messerli, 1990).
As long as the population was scattered in the mountains, problems of soil degradation
and soil erosion were solved by long fallowing or migration and new land clearing.
After 1930, however, the population in Rwanda gathered on a few hillslopes and got
starvation and erosion problems. The colonial administration imposed perennial crops
(cassava and tea or coffee) and antierosive structures (infiltration ditches protected by
grasslines, mulching for coffee plantation and step terraces for tea plantation). The
‘colonial imposed strategy’ was poorly accepted by the farmers as it requires a lot of
labour for installation (100 to 350 labour days) and maintenance (20 to 50 days/year)
without increasing the crop yield. After independence (1962) these structures were
abandoned for that reason and soil degradation and erosion increased seriously.
Just before 1992, the problems got worse: the population doubles each 20 years and
exceeded 150 to 800 inhabitants/km2. Two thirds of cultivated grounds are acid,
exhausted but continuously cultivated because no ground remains for fallowing. The
average land available for a cultivating family was less than 0.8 ha in 1992.
It is too late to preserve the land. The productivity of the soil is already very low (400
to 800 kg/ha of beans, corn or sorghum, 1 to 3 t/ha of sweet potatoes or cassava): why
should one spend so much labour to protect the soil without significant increase of
production? The new objective must be clear: management of water, biomass and soil
fertility to double the production every 20 years (like the population), to improve the
farmers life level without damaging the rural environment. But in Rwanda, farmers are
so poor that mineral fertilizers are lacking, tillage is made by hoe and pesticides are
rarely available on time.
The new strategy (GCES; Roose et al., 1988) was first tested for 4 years on the acid
ferrallitic soil (ultisol) of a 23% hillslope to evaluate runoff and erosion risks and the
possibility to stop erosion losses by living hedges of 3 species of leguminous bushes and
to intensify the production by mulching the biomass produced by cuttings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ในที่ราบแอฟริกา ประชากรประปราย (5-40 คน/กม.) , เขตร้อนภูเขามักจะแน่นเนื่องจากสภาพภูมิอากาศและปริมาณน้ำฝนมากขึ้นสุขภาพ การการผลิตที่มีความหลากหลายมากขึ้น ดินเนื้อปูนภูเขาไฟมีมากขึ้น และที่ topographicเงื่อนไขให้บางป้องกันแรงกดดันต่าง ๆ มีการปรับปรุงความช่วยเหลือทางการแพทย์ ความหนาแน่นประชากรระหว่าง 1000-2500 เมตรของความสูงแล้วระดับยอดเยี่ยมในรวันดาและบุรุนดี ซึ่งนำไปสู่ปัญหาของดินอย่างมากย่อยสลาย ไหลบ่า และการพังทลายของลาดชันปลูกถึง 80%) (Humi และMesserli, 1990)ตราบใดที่ประชากรกระจายอยู่ในภูเขา ปัญหาของดินย่อยสลายและพังทลายของดินได้แก้ไข โดยยาว fallowing หรือโยกย้าย และที่ดินใหม่ล้างหลัง 1930 ไร ประชากรในรวันดาในกี่ hillslopes ที่รวบรวม และได้ปัญหาความอดอยากและพังทลาย การจัดการโคโลเนียลกำหนดพืชยืนต้น(มันสำปะหลัง และชา หรือกาแฟ) และโครงสร้าง antierosive (แทรกซึมคูป้องกันโดยgrasslines คลุมสำหรับระเบียงสวนและขั้นตอนของกาแฟในไร่ชา) ที่'โคโลเนียลกำหนดกลยุทธ์' เป็นงานที่ยอมรับเกษตรกรต้องการมากแรงงานติดตั้ง (100-350 วันแรงงาน) และบำรุงรักษา (ปี 20-50 วัน)โดยการเพิ่มผลผลิตพืช หลังจากประกาศอิสรภาพ (ค.ศ. 1962) โครงสร้างเหล่านี้ได้ยกเลิกการให้เหตุผลและดินย่อยสลายและพังทลายเพิ่มขึ้นอย่างจริงจังก่อนปี 1992 ปัญหาได้แย่: ประชากรคู่ละ 20 ปี และเกิน 150-800 คน/km2 สองในสามของบริเวณที่ปลูกเป็นกรดหมดแต่ปลูกอย่างต่อเนื่องเนื่องจากดินไม่อยู่ใน fallowing ที่ที่ดินว่างสำหรับครอบครัว cultivating เฉลี่ยไม่น้อยกว่า 0.8 ฮา ในปี 1992มันจะสายเกินไปเพื่อรักษาแผ่นดิน ผลผลิตของดินอยู่ต่ำมาก (400ถึง 800 กิโลกรัม/ฮา ถั่ว ข้าวโพด หรือข้าวฟ่าง 1-3 t/ฮา มันเทศหรือมันสำปะหลัง): ทำไมหนึ่งควรใช้แรงงานมากเพื่อป้องกันดิน โดยไม่มีการเพิ่มของผลิตหรือไม่ วัตถุประสงค์ใหม่ต้องมีความชัดเจน: การจัดการน้ำ ชีวมวล และดินความอุดมสมบูรณ์คู่ผลิตทุก 20 ปี (เช่นประชากร), การปรับปรุงการระดับชีวิตเกษตรกรโดยไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมชนบท แต่ในรวันดา เกษตรกรดังนั้นไม่ว่า ปุ๋ยแร่จะขาด tillage ถูกตั้งขึ้น โดยจอบ และยาฆ่าแมลงไม่ค่อยมีเวลากลยุทธ์ใหม่ (GCES ก่อนทดสอบ Roose et al., 1988) ปี 4 ในกรดferrallitic ดิน (ultisol) ของ hillslope 23% เพื่อประเมินความเสี่ยงที่ไหลบ่าและการพังทลายและสามารถหยุดขาดทุนจากการกัดเซาะ โดยประเมินค่าเฮดจ์อยู่ 3 พันธุ์พุ่มไม้ leguminous และเพื่อกระชับการผลิต โดยชีวมวลที่ผลิต โดย cuttings คลุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าหลายที่ราบแอฟริกามีประชากรบางเบา ( 5 ถึง 40 คน / km ) , ภูเขาเขตร้อน
มักจะแออัด เพราะปริมาณน้ำฝนและสภาพภูมิอากาศที่มีสุขภาพดีมากขึ้น
การผลิตที่หลากหลายมากขึ้น ดินภูเขาไฟมีประสิทธิผลมากขึ้นและสภาพภูมิประเทศ
ให้การป้องกันบางอย่างกับแรงกดดันต่าง ๆ กับการปรับปรุงของ
ช่วยเหลือทางการแพทย์ประชากรความหนาแน่นระหว่าง 1000 ถึง 2500 เมตร ความสูงได้ถึง
ยอดเยี่ยมระดับในรวันดา และบุรุนดี ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาอย่างมากของความเสื่อมโทรมของดิน
น้ำท่าและการปลูกบนที่สูงชันลาด ( ได้ถึง 80% ) ( ฮิวมี่และ
messerli 1990 ) .
ตราบใดที่ประชากรที่กระจายอยู่ในภูเขา ปัญหาความเสื่อมโทรมของดิน
และการกัดเซาะดิน แก้ปัญหา fallowing ยาวหรือการโยกย้าย และการล้างที่ดินใหม่ .
หลังจากที่ 1930 แต่ประชากรในรวันดาได้รวมตัวกันในไม่กี่ hillslopes แล้ว
ปัญหาความอดอยาก และกัดเซาะ การบริหารอาณานิคมที่กําหนด ไม้ยืนต้น พืช
( แป้งมันสำปะหลังและชาหรือกาแฟ ) และโครงสร้าง antierosive ( แทรกซึมคูป้องกัน โดย grasslines
,การคลุมดินสำหรับปลูกกาแฟและขั้นตอนที่ระเบียงเพื่อไร่ชา )
'colonial ที่กําหนดกลยุทธ์ ' ก็ไม่ดีได้รับการยอมรับจากเกษตรกรตามที่ต้องการมากของ
แรงงานสำหรับการติดตั้ง ( 100 ถึง 350 วันแรงงาน ) และการบำรุงรักษา ( 20 ถึง 50 วัน / ปี )
โดยไม่ต้องเพิ่มผลผลิต . หลังจากเป็นอิสระ ( 1962 ) โครงสร้างเหล่านี้ถูก
ทิ้งให้เหตุผลและดินเสื่อมโทรมและการกัดเซาะเพิ่มขึ้นอย่างจริงจัง
ก่อน 1992 ปัญหาแย่ลง : ประชากรคู่ละ 20 ปีและ
เกิน 150 - 800 คน / ตารางกิโลเมตร . สองในสามของพื้นที่ปลูกเป็นกรด
หมด แต่เพราะไม่มีพื้นดินยังคงมีอย่างต่อเนื่อง จากภาวะ .
มีที่ดินว่างสำหรับปลูกครอบครัวน้อยกว่า 08 ฮาใน 1992 .
มันเป็นสายเกินไปที่จะรักษาแผ่นดิน ผลิตภาพของดินได้น้อยมาก ( 400
800 กก. / ไร่ ถั่ว ข้าวโพดหรือข้าวฟ่าง 1 ฮา T / มันฝรั่งหวานหรือมันสำปะหลัง ) : ทำไม
หนึ่งควรใช้แรงงานมากเพื่อปกป้องดินโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ผลิต วัตถุประสงค์ใหม่ต้องมีความชัดเจน : การจัดการน้ำ ชีวมวล และ ดิน
เจริญพันธุ์เพิ่มการผลิตทุกๆ 20 ปี ( เช่นประชากร ) เพื่อปรับปรุง
เกษตรกรชีวิตระดับโดยไม่ทำลายสภาพแวดล้อมในชนบท แต่ในรวันดา เกษตรกร
จนปุ๋ยแร่ขาด , ถูกสร้างขึ้นโดยการไถพรวนจอบและยาฆ่าแมลงเป็น

แทบไม่มีเวลา กลยุทธ์ใหม่ ( gces ; รูส et al . , 1988 ) คือการทดสอบครั้งแรกสำหรับ 4 ปีในกรด
ดิน ferrallitic ( อุลติซอล ) 23 % hillslope การประเมินน้ำท่าและการกัดกร่อนความเสี่ยงและความเป็นไปได้ที่จะหยุดการขาดทุน
โดยอาศัยพุ่มไม้พุ่มไม้ 3 ชนิดของพืชตระกูลถั่วและ
เพื่อกระชับการผลิตโดยการคลุมดินชีวมวลที่ผลิตโดยการตัด .