An Altair X Malik Fanfiction. (Firs

An Altair X Malik Fanfiction. (First Yoai Fic, so please be kind!)

Altair returned to the Assassin's Bureau, feeling tired and sore as usual and saw Malik, as always, sitting at the desk working on maps or books or whatnots for the new Novices. He sighed bitterly when he the saw the male all slouched over against the desk, focusing so hard on the maps and books. "You've returned to rest, Novice?" Altair gave a short timid glare at the one arm man. "Yes...and I'm no Novice, Malik." Malik only shook his head. Altair yawned and stretched as he walked into the room to sleep. "Goodnight, Malik." He says as The other man ignores and keeps working, not saying anything back to him. He frowns that He didn't respond and begins to take off his gear and place it carefully next to him, except his hidden blade. He drops down onto the soft pillows. He snuggles into them and gives out a soft sigh, before falling into a deep sleep. Malik begins to hear soft snores and breaths coming from the middle room and looks down at his sword. "This could be my only chance..." He whispered to himself. He hesitated to reach for it. He gives out a heavy sigh and grabs it. He steps in, trying no to make a sound as he tucks his feather into his belt and stops in front of the sleeping man. He slowly takes his sword out of it holder and drops his holder to the ground, raising his sword to his waist. He wanted Altair dead since his brother, Kadar died in his arms. Kadar kept telling his older brother that Altair would come back and save them, but he never did. "He believed in you..." He muttered. It was his fault. He broke the three simple rules of the Brotherhood and he should have died for it. "Kadar believed you would come back and save us...He truly did." A single tear stroll's down Malik's face and he raised his sword higher above his head. "I...I must do it! For my brother! I must!" Anger spreads across his face and begins to drop the sword upon the sleeping figure, until he look's at Altair's sleeping face. He widens his eyes as he stares at the young man's features. Altair's lips parted away from each other. His arms tucked under his head, using them as a pillow (Even though he was laying on some XD) His face looked so peaceful in the first time in his life. He never saw this and it was rare. He was starting to having that butterfly thing in his stomach and was starting to regret killing the poor fool. "Why can't I... just kill him and be done with it?" He whispered. He deserves death. He left for us dead. Caused Kadar to die, while believing he was gonna save us from death...And has caused me to lose my left arm. Shouldn't death be his...his punishment?!" He mentally kicked himself, remembering before it all happened, he had a crush on this man, but now all he can do is hate and love at the same time. He pauses when he hears a soft sigh coming from Altair again. The man stirs a bit before he stops moving. Malik has a pained look on his face and drops his sword to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fanfiction มาลิค Altair X (Yoai Fic แรก ดังนั้นกรุณาปรานี!)Altair returned to the Assassin's Bureau, feeling tired and sore as usual and saw Malik, as always, sitting at the desk working on maps or books or whatnots for the new Novices. He sighed bitterly when he the saw the male all slouched over against the desk, focusing so hard on the maps and books. "You've returned to rest, Novice?" Altair gave a short timid glare at the one arm man. "Yes...and I'm no Novice, Malik." Malik only shook his head. Altair yawned and stretched as he walked into the room to sleep. "Goodnight, Malik." He says as The other man ignores and keeps working, not saying anything back to him. He frowns that He didn't respond and begins to take off his gear and place it carefully next to him, except his hidden blade. He drops down onto the soft pillows. He snuggles into them and gives out a soft sigh, before falling into a deep sleep. Malik begins to hear soft snores and breaths coming from the middle room and looks down at his sword. "This could be my only chance..." He whispered to himself. He hesitated to reach for it. He gives out a heavy sigh and grabs it. He steps in, trying no to make a sound as he tucks his feather into his belt and stops in front of the sleeping man. He slowly takes his sword out of it holder and drops his holder to the ground, raising his sword to his waist. He wanted Altair dead since his brother, Kadar died in his arms. Kadar kept telling his older brother that Altair would come back and save them, but he never did. "He believed in you..." He muttered. It was his fault. He broke the three simple rules of the Brotherhood and he should have died for it. "Kadar believed you would come back and save us...He truly did." A single tear stroll's down Malik's face and he raised his sword higher above his head. "I...I must do it! For my brother! I must!" Anger spreads across his face and begins to drop the sword upon the sleeping figure, until he look's at Altair's sleeping face. He widens his eyes as he stares at the young man's features. Altair's lips parted away from each other. His arms tucked under his head, using them as a pillow (Even though he was laying on some XD) His face looked so peaceful in the first time in his life. He never saw this and it was rare. He was starting to having that butterfly thing in his stomach and was starting to regret killing the poor fool. "Why can't I... just kill him and be done with it?" He whispered. He deserves death. He left for us dead. Caused Kadar to die, while believing he was gonna save us from death...And has caused me to lose my left arm. Shouldn't death be his...his punishment?!" He mentally kicked himself, remembering before it all happened, he had a crush on this man, but now all he can do is hate and love at the same time. He pauses when he hears a soft sigh coming from Altair again. The man stirs a bit before he stops moving. Malik has a pained look on his face and drops his sword to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Altair X มาลิก Fanfiction (ครั้งแรก Yoai Fic ดังนั้นโปรดชนิด!) Altair กลับไปที่ฆาตกรของสำนักรู้สึกเหนื่อยและเจ็บตามปกติและเห็นมาลิกเช่นเคยนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในแผนที่หรือหนังสือหรือ whatnots สำหรับสามเณรใหม่ เขาถอนหายใจอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นชายทั้งหมด slouched ข้ามกับโต๊ะที่เน้นหนักเพื่อที่บนแผนที่และหนังสือ "คุณได้กลับไปพักผ่อนสามเณร?" Altair ให้แสงจ้าขี้อายสั้นที่ชายแขน "ใช่ ... และฉันไม่สามเณรมาลิก." มาลิกเพียงส่ายหัว Altair หาวและยืดขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้องนอน "ราตรีสวัสดิ์, มาลิก." เขาบอกว่าไม่สนใจคนอื่น ๆ และช่วยให้การทำงานไม่ได้พูดอะไรกลับไปให้เขา เขา frowns ที่เขาไม่ตอบสนองและเริ่มที่จะถอดเกียร์ของเขาและวางไว้อย่างรอบคอบต่อไปที่เขายกเว้นใบมีดที่ซ่อนอยู่ของเขา เขาหยดลงบนหมอนนุ่ม เขา snuggles ในพวกเขาและให้ออกถอนหายใจนุ่มก่อนที่จะล้มลงนอนหลับลึก มาลิกเริ่มต้นที่จะได้ยิน snores นุ่มและลมหายใจมาจากห้องพักกลางและมองลงไปที่ดาบของเขา "นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวของฉัน ... " เขากระซิบกับตัวเอง เขาลังเลที่จะเข้าถึงมัน เขาให้ออกถอนหายใจหนักและคว้ามัน เขาทำตามขั้นตอนในการพยายามที่จะทำให้เสียงในขณะที่เขา tucks ขนของเขาเข้าไปในเข็มขัดของเขาและหยุดอยู่ตรงหน้าของชายคนหนึ่งนอนหลับ เขาค่อย ๆ ใช้ดาบของเขาออกมาจากมันและผู้ถือลดลงถือของเขาลงไปที่พื้นยกดาบของเขาที่จะเอวของเขา เขาอยาก Altair ตายตั้งแต่พี่ชายของเขา Kadar ตายในอ้อมแขนของเขา Kadar เก็บไว้บอกพี่ชายของเขาที่ Altair จะกลับมาและช่วยให้พวกเขา แต่เขาไม่เคยทำ "เขาเชื่อในตัวคุณ ... " เขาพึมพำ มันเป็นความผิดของเขา เขาหยุดสามกฎง่ายๆของภราดรภาพและเขาควรจะได้ตายเพื่อมัน "Kadar เชื่อว่าคุณจะกลับมาและช่วยเรา ... เขาอย่างแท้จริงได้." ลงฉีกขาดเดียวเดินของใบหน้าของมาลิกและเขายกดาบของเขาสูงเหนือหัวของเขา "ฉัน ... ฉันต้องทำมัน! สำหรับพี่ชายของฉันฉันต้อง!" ความโกรธกระจายทั่วใบหน้าของเขาและเริ่มที่จะลดลงดาบมาเหนือร่างนอนจนกว่าเขาจะมองไปที่ใบหน้าของ Altair นอน เขากว้างดวงตาของเขาในขณะที่เขาจ้องมองที่คุณสมบัติของชายหนุ่ม ริมฝีปากของ Altair แยกออกจากกัน อ้อมแขนของเขาซุกใต้ศีรษะของเขาใช้พวกเขาเป็นหมอน (แม้เขาจะถูกวางบนบาง XD) ใบหน้าของเขาดูสงบสุขดังนั้นในครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาไม่เคยเห็นนี้และมันก็หายาก เขาก็เริ่มที่จะมีสิ่งผีเสื้อในท้องของเขาและก็เริ่มที่จะเสียใจที่ฆ่าคนโง่ที่ไม่ดี "ทำไมฉันจึงไม่สามารถ ... เพียงแค่ฆ่าเขาและจะทำกับมันได้หรือไม่" เขากระซิบ เขาสมควรได้รับความตาย เขาออกสำหรับเราที่ตายแล้ว เกิด Kadar ที่จะตายในขณะที่เชื่อว่าเขาจะได้รับการบันทึกเราจากความตาย ... และได้ก่อให้เกิดผมที่จะลดแขนซ้ายของฉัน ควรตายไม่เป็นของเขา ... เขาลงโทษ ?! "เขาเตะจิตใจตัวเองก่อนที่จะจดจำทุกสิ่งเกิดขึ้นเขามีความสนใจเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้คือความเกลียดชังและความรักในเวลาเดียวกัน. เขาหยุด เมื่อเขาได้ยินเสียงถอนหายใจอ่อนมาจาก Altair อีกครั้ง. คนขยับเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหยุดการเคลื่อนย้าย. มาลิกมีรูปลักษณ์ที่เจ็บปวดบนใบหน้าของเขาและลดลงดาบของเขาไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น Altair x มาลิคแฟนฟิคชั่น . ( yoai ครั้งแรก ( ดังนั้นโปรดเมตตา ! )

Altair กลับไปนักฆ่าฯ รู้สึกเหนื่อยและเจ็บเหมือนเคยเห็น มาลิค เป็นเสมอ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน บนแผนที่ หรือหนังสือ หรืออะไรต่ออะไรอีกมากสำหรับนักเขียนใหม่ เขาถอนหายใจด้วยความขมขื่น เมื่อเขาเห็นชายทั้งหมดโก่งมากกว่ากับโต๊ะ เน้นอย่างหนักบนแผนที่และหนังสือ” นายกลับไปพักผ่อนสามเณร ? Altair ให้สั้นขี้ขลาดแสงจ้าที่แขนหนึ่งของมนุษย์ ใช่ . . . . . . . และผมไม่มือใหม่ มาลิค " มาลิคเพียงส่ายหน้า แทร์หาวและยืดเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องนอน " . ราตรีสวัสดิ์ มาลิค เขาบอกว่าเป็นคนไม่สนใจ เอาแต่ทำงาน ไม่พูดอะไรกลับมาให้เขา เขาขมวดคิ้ว เขาไม่ตอบและเริ่มถอดเกียร์ของเขาและสถานที่ให้ดี ถัดจากเขายกเว้นของเขาที่ซ่อนใบมีด เขาหยดลงไปบนหมอนนุ่ม เขา snuggles เข้าไป และให้ออกถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะล้มลงในการนอนหลับลึก มาลิคจะเริ่มได้ยินเสียงกรนเบาๆ และกระซิบออกมาจากห้องกลาง และมองที่ดาบของเขา . " คุณจะ my เลยทางนี้ . he whispered ด่วน . เขาลังเลที่จะเข้าถึงมัน เขาให้ออกถอนหายใจหนักและคว้ามัน เขาก้าวเข้ามาพยายามไม่ทำเสียงเหมือนเขา tucks ขนนกของเขาเข้าไปในเข็มขัดของเขาและหยุดในด้านหน้าของหลับผู้ชาย เขาค่อยๆใช้ดาบของเขาออกมายึด และหยดใส่ของเขาไปยังพื้นดินเพิ่มดาบกับเอวของเขา เขาต้องการให้ Altair ตายตั้งแต่พี่ชายของเขา จนกระทั่งตายในอ้อมแขนของเขา Kadar kept telling his older brother that Altair would come back and save them, but he never did. " เขาเชื่อในตัวเธอ