Perhaps ‘peace’ is like ‘happiness’

Perhaps ‘peace’ is like ‘happiness’, ‘justice’, ‘health’ and other human ideals, something every
person and culture claims to desire and venerate, but which few if any achieve, at least on an
enduring basis. Why are peace, justice and happiness so desirable, but also so intangible and
elusive? But perhaps peace is different from happiness, since it seems to require social harmony
and political enfranchisement, whereas happiness appears, at least in Western culture, to be
largely an individual matter.
Alternatively, perhaps peace does indeed resemble individual happiness – always there,
implicit in our psychological make-up and intermittently explicit in our social behaviour and
cultural norms. Peace is a pre-condition for our emotional well-being, but a peaceful state of
mind is subject to cognitive disruptions and aggressive eruptions.
Peace is a linchpin of social harmony, economic equity and political justice, but peace is also constantly ruptured by wars and other forms of violent conflict. Like happiness, peace remains
so near . . . and yet, like enduring love, so far . . ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางทีอาจจะเป็น 'ความสงบสุข' เป็นเช่น 'ความสุข', 'ความยุติธรรม' สุขภาพ 'และอุดมการณ์ของมนุษย์อื่น ๆ
สิ่งที่ทุกคนและวัฒนธรรมที่อ้างว่าต้องการและเคารพแต่ถ้ามีไม่กี่บรรลุอย่างน้อยบนพื้นฐานที่ยั่งยืน
ทำไมสันติภาพความยุติธรรมและความสุขเพื่อให้เป็นที่น่าพอใจ
แต่ยังไม่มีตัวตนและเพื่อให้เข้าใจยาก? แต่ความสงบสุขอาจจะแตกต่างจากความสุขเพราะมันดูเหมือนว่าจะต้องมีความสมดุลทางสังคมและการให้สัมปทานทางการเมืองในขณะที่ความสุขปรากฏขึ้นอย่างน้อยในวัฒนธรรมตะวันตกที่จะเป็นส่วนใหญ่เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล. อีกทางเลือกหนึ่งอาจจะเป็นความสงบสุขไม่แน่นอนมีลักษณะคล้ายกับความสุขของแต่ละบุคคล - เสมอมีนัยในทางจิตวิทยาของเราแต่งหน้าและเป็นระยะ ๆ อย่างชัดเจนในพฤติกรรมทางสังคมของเราและบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม สันติภาพเป็นเงื่อนไขล่วงหน้าสำหรับอารมณ์เป็นอยู่ที่ดีของเรา แต่เป็นรัฐที่เงียบสงบของจิตใจเป็นเรื่องที่หยุดชะงักทางปัญญาและการปะทุก้าวร้าว. สันติภาพเป็นหัวใจหลักของความสามัคคีทางสังคมทุนทางเศรษฐกิจและความยุติธรรมทางการเมือง แต่ความสงบสุขนอกจากนี้ยังฉีกขาดอย่างต่อเนื่องโดยสงคราม และรูปแบบอื่น ๆ ของความขัดแย้งรุนแรง เช่นเดียวกับความสุขสงบที่ยังคงอยู่เพื่อให้ใกล้ . . และยังเหมือนความรักที่ยั่งยืนเพื่อให้ห่างไกล . ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางที ' สันติภาพ ' เหมือน ' ความสุข ' , ' ยุติธรรม ' ' สุขภาพ ' และอุดมคติของมนุษย์อื่น ๆ สิ่งที่ทุกๆคน
และวัฒนธรรมอ้างว่าต้องการและเคารพ แต่ถ้าใด ๆที่ไม่บรรลุ อย่างน้อยบน
เจาะพื้นฐาน ทำไมสันติภาพ ความยุติธรรมและความสุขจึงพึงปรารถนา แต่ก็ไม่มีตัวตนและ
เข้าใจยาก ? แต่บางทีความสงบสุขที่แตกต่างจากความสุขเพราะมันดูเหมือนว่าจะต้อง
ความสามัคคีสังคมenfranchisement และทางการเมือง ในขณะที่ความสุขปรากฏขึ้น อย่างน้อยก็ในวัฒนธรรมตะวันตก เป็น
ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล
หรือบางทีสันติภาพไม่แน่นอนคล้ายบุคคลความสุข–มักจะมี
ความนัยในจิตของเราเป็นระยะ ๆแต่งหน้าและชัดเจนในสังคมของเราและ
บรรทัดฐานทางวัฒนธรรม สันติภาพเป็น pre สภาพอารมณ์เป็นอยู่ที่ดีของเราแต่รัฐสงบของจิต อาจมีการหยุดชะงักทางความคิด และการระเบิดอย่างรุนแรง เป็นเสาหลักแห่งความสามัคคี
สันติภาพและความยุติธรรมความเสมอภาคทางเศรษฐกิจ สังคม การเมือง แต่ความสงบก็อยู่ตลอดเวลา แตก โดยสงครามและรูปแบบอื่น ๆของความขัดแย้งที่รุนแรง เช่นความสุข ความสงบยังคง
ใกล้เข้ามาแล้ว . . . . . . . แต่เป็นรักที่ยั่งยืน ดังนั้น ไกล . . . . . . .