Looking at the confused expressions

Looking at the confused expressions of the two warriors, Fei said, “What do you think, my warriors? Do you guys have the courage to go with me and send all those bastards into the Zuli River so they can take the last bath of their lives?”

The question was as simple as asking for his friends’ opinions.

At that very moment, Brook and Pierce felt like the blood in their bodies was on fire.

“Your majesty, it’s our honour!” Their voices trembled as they responded.

“Alright, I need you guys to do something……Brook, go and tell all the soldiers to rest. Remember, only keep a couple smart ones to watch the enemies’ actions…… Also, go find twenty reliable and loyal strong men and bring them to me. Pierce, you go and get these for me……”

Fei whispered into Pierce’s ear, and the white haired tough guy left in confusion. After they left, Fei stood quietly on the defensive wall. He repeated and organized all the things that he needed to pay attention to in upcoming operation in his mind, and then turned around and walked to his left.

He walked to the number one warrior of Chambord, under the gazes of all the soldiers.

“Your Majesty!” Lampard nodded.

The number one warrior who was normally cold to Fei had finally lowered his guard and proactively talked to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังดูนิพจน์ที่สับสนของนักรบสอง Fei กล่าวว่า "คุณคิดอย่างไร นักรบของฉัน คนมีความกล้าหาญที่จะไปกับผม และส่งไอ้เหล่านั้นลงในแม่น้ำ Zuli เพื่อให้พวกเขาสามารถใช้อาบน้ำครั้งสุดท้ายของชีวิต"คำถามก็ง่ายเหมือนขอความเห็นของเพื่อนของเขาขณะที่มาก Brook และ Pierce รู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายถูกไฟไหม้"มหาบพิตร เป็นเกียรติของเรา! " เสียงของพวกเขา trembled พวกเขาตอบสนอง"ไม่เป็นไร ต้องทำอะไร...พวกคุณ บรู๊ค ไป และบอกทหารทั้งหมดที่เหลือ จำ เพียง ให้คู่สมาร์ทที่จะดูการกระทำของศัตรู... ยัง ไปหายี่สิบน่าเชื่อถือ และซื่อสัตย์คนเข้มแข็ง และนำพวกเขาให้ฉัน Pierce คุณไป และได้รับเหล่านี้สำหรับฉันนี้... "หุยกระซิบในหูของ Pierce และคนยากผมขาวเหลืออยู่ในความสับสน หลังจากที่พวกเขาซ้าย เฟยยืนอยู่เงียบ ๆ บนกำแพงป้องกัน เขาทำซ้ำ และจัดระเบียบทุกสิ่งที่เขาต้องสนใจในการดำเนินงานที่เกิดขึ้นในใจของเขา แล้วหันไปรอบ ๆ และเดินไปทางซ้ายของเขาเขาเดินไปที่นักรบจำนวนหนึ่งของชามบอร์ด ใต้ gazes ของทหารทั้งหมด"มหาบพิตร" แลมพาร์ดเลยต้องนักรบจำนวนหนึ่งที่เย็นปกติจะหุยมีลดลงในที่สุด เขายาม และเชิงรุกคุยกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มองไปที่การแสดงออกสับสนของทั้งสองนักรบเฟกล่าวว่า "คุณคิดอย่างไรกับนักรบของฉันได้อย่างไร คุณผู้ชายมีความกล้าหาญที่จะไปกับฉันและส่งไอ้ทุกคนลงไปในแม่น้ำ Zuli เพื่อให้พวกเขาสามารถใช้อาบน้ำสุดท้ายของชีวิตของพวกเขา? "

คำถามคือเป็นง่ายๆเป็นขอความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ของเขา '.

ในขณะที่มากห้วย และเพียร์ซรู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายของพวกเขาถูกไฟไหม้.

"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณก็เป็นเกียรติของเรา!" เสียงของพวกเขาสั่นสะท้านขณะที่พวกเขาตอบสนอง.

"เอาล่ะฉันต้องการพวกคุณจะทำอะไร ...... ห้วยไปบอกทหารทั้งหมดไป ส่วนที่เหลือ โปรดจำไว้ว่าเพียง แต่ให้คู่คนฉลาดดูการกระทำของศัตรู ...... ยังไปหายี่สิบที่เชื่อถือได้และซื่อสัตย์ผู้ชายที่แข็งแกร่งและนำพวกเขาให้ฉัน เพียร์ซที่คุณไปและได้รับเหล่านี้สำหรับฉัน ...... "

เฟกระซิบในหูเพียร์ซและสีขาวที่มีผมคนที่แต่งตัวประหลาดที่ยากที่เหลืออยู่ในความสับสน หลังจากที่พวกเขาออกจากเฟยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ในกำแพงแก้ว เขาพูดซ้ำและการจัดระเบียบทุกสิ่งที่เขาต้องการที่จะให้ความสนใจไปในการดำเนินงานที่จะเกิดขึ้นในใจของเขาแล้วหันไปรอบ ๆ และเดินไปทางซ้ายของเขา.

เขาเดินไปที่หมายเลขหนึ่งของนักรบ Chambord ภายใต้อาศัยการมองตาของทหารทุกคน.

" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ! "แลมพาร์ดพยักหน้า.

จำนวนหนึ่งนักรบที่เป็นปกติเย็นเพื่อ Fei ในที่สุดเขาก็ลดลงยามของเขาและเชิงรุกคุยกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดูสับสนนิพจน์ของ 2 นักรบ เฟย กล่าวว่า " สิ่งที่คุณคิดว่านักรบของฉัน ? พวกเธอมีความกล้าที่จะไปกับฉันและส่งพวกเข้า zuli แม่น้ำเพื่อให้พวกเขาสามารถใช้อาบ สุดท้ายของชีวิต "คำถามคือเป็นง่ายๆเป็น ถามความคิดเห็นเพื่อนๆของเขาในตอนนั้น บรูค และ เพียซ รู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายของพวกเขาถูกไฟไหม้" ฝ่าบาท มันเป็นเกียรติของเรา " เสียงของพวกเขาก็เป็นพวกเขาตอบสนอง" เอาล่ะ ฉันต้องการให้พวกเธอทำ . . . . . . . อย่าง บรู๊ค ไปบอกทหารทุกคนได้พักผ่อน จำได้แค่สองสามคนฉลาดดูการกระทำของศัตรู " . . . . . . . ยังหายี่สิบที่เชื่อถือได้และซื่อสัตย์คนเข้มแข็ง แล้วเอามาให้ฉัน เพียร์ซ คุณไปเหล่านี้สำหรับฉัน . . . . . . . "เฟยกระซิบที่หูเจาะ , และสีขาวขนคนเก่งไปในความสับสน หลังจากที่พวกเขาซ้าย เฟยยืนเงียบๆบนผนังป้องกัน เขาทวนคำ และจัดระเบียบทุกสิ่งที่เขาต้องการที่จะให้ความสนใจกับงานที่จะเกิดขึ้นในจิตใจของเขา และหันกลับมาและเดินไปทางซ้ายของเขาเขาเดินไปที่เบอร์หนึ่งนักรบอยู่ภายใต้ gazes ของทหารทั้งหมด" ฝ่าบาท ! " แลมพาร์ด พยักหน้าหนึ่งนักรบที่ปกติจะเย็นชากับเฟยก็ลดลงยามของเขา และวันนี้ได้คุยกับเขา