Like most classic relationships in

Like most classic relationships in economics, the IRP
relationship has its origins in the writings of the early political
economists of the nineteenth century. It was John
Maynard Keynes, however, who popularized the expression.
In its most general form, IRP considers the
returns available to investors (or, equivalently, the funding
costs available to borrowers) from the following
three related alternatives:
Alternative 1: Borrowing or lending in domestic
currency at rate: (1þRi,t).
Alternative 2: Borrowing or lending in foreign
currency and hedging the proceeds with foreign
exchange forwards at rate: (1þR* )( i,t Fi,t/St).
Alternative 3: Borrowing or lending in foreign
currency without hedging the proceeds at expected
rate: E(St þ i/St)(1þR* ). i,t
In the expressions above, R* is the foreign currency i,t
interest rate for borrowing or lending for i periods at
time, t; St is the exchange rate at time t, expressed in units
of domestic currency per foreign currency (i.e., as a direct
quote) and Fi,t is the forward rate at time t for purchasing
foreign currency i periods in the future.
As Richard Levich discusses elsewhere in this Handbook,
IRP in its canonical form is equivalent to the proposition
that alternatives 1 and 2 should be equal.
Equation (15.1) summarizes this equality:
ð1 þ Ri;tÞ¼ð1 þ R
i;tÞ
Fi;t
St
ð15:1Þ
In other words, investors should earn precisely the
same returns – and borrowers should incur precisely
the same costs – whether they invest (or borrow) at the
domestic interest rate or at the foreign interest rate
whenever they use forwards to hedge (or ‘cover’) their
foreign exchange rate risk. For this reason, this type of
IRP is often referred to as covered interest parity (CIP).
The logic behind the CIP is simple. Assume, for example,
that investors can earn higher interest rates in the domestic
currency, so that R* is less than i, t Ri,t. If the foreign
currency did not trade at a premium in the
forward market, so that Fi,t was higher than St, arbitrageurs
could make a riskless profit by borrowing money
in the foreign currency, exchanging it in the spot market,
investing the proceeds in domestic currency, and
ultimately paying off their loan at maturity with the foreign
currency they purchase in the forward market at
the undervalued rate.
While this fairly straightforward arbitrage logic underpins
CIP, the IRP argument is often taken one step
further by asserting that alternatives 1 and 3 should be
equal as well. In other words, investors (or borrowers)
should earn the same expected returns (or incur the same
expected costs) in foreign and domestic currency even if
they do not purchase forward contracts and instead simply
sell their foreign currency principal at maturity at the
prevailing spot exchange rate. Equation (15.2) summarizes
this equality:
ð1 þ Ri;tÞ¼ð1 þ R
i;tÞE Stþi
St

ð15:2Þ
Since investors (or borrowers) do not purchase forward
contracts, they inevitably leave their foreign currency
exposure unhedged (or ‘uncovered’). For this
reason, this type of IRP is often referred to as uncovered
228 15. OPPORTUNISTIC FOREIGN CURRENCY DEBT ISSUANCE
II. FORCES BEHIND GLOBALIZATION
interest parity (UIP). While the CIP rests on fairly clear
no-arbitrage logic, the UIP relies on much less firm theoretical
footing. Leaving foreign currency unhedged entails
considerable risks given the inherent uncertainty of
future exchange rates. If borrowers and investors are risk
neutral, then the UIP follows from the same logic outlined
for the CIP above. If not, however, Eq. (15.2) need
not hold in equilibrium.
The implications of IRP for opportunistic FC
debt issuance are simple. Obviously, if IRP held, there
would be no cross-currency borrowing cost differences
for potentially opportunistic bond issuers to exploit.
Assume, for example, that foreign currency interest
rates, Ri
* , are lower than domestic currency interest ,t
rates, Ri,t. If the UIP held, Eq. (15.2) would imply that
any borrowers who sought to take advantage of relatively
low foreign currency interest rates by issuing
bonds abroad would ultimately be disappointed. By
the time their bonds get matured, they would find themselves
having to repay their debt in a currency that had
appreciated by exactly enough to offset the lower interest
payments they had previously enjoyed. This relationship
is readily apparent by dividing both sides of
Eq. (15.2) by (1þRi
* ), subtracting 1, and rearranging ,t
terms to get
Ri;t R
i;t
1 þ R
i;t
¼ E Stþi St
St

ð15:3Þ
The left-hand side of Eq. (15.3) is the percentage interest
cost savings that borrowers would enjoy by borrowing
in foreign currency. The right-hand side, on the other
hand, is the percentage loss they would take in the currency
markets by having to repay their debt with more
expensive foreign currency.
By precisely the same logic, if the CIP held, Eq. (15.1)
would imply that borrowers who sought to take advantage
of relatively low foreign currency interest rates by
borrowing abroad and using forward contracts to hedge
their currency risk would be disappointed as well. In this
case, they would find that the forward premium that
they had to pay to purchase foreign currency in the forward
market would exactly offset the interest savings
they enjoyed. As above, this relationship is readily apparent
by dividing both sides of Eq. (15.1) by (1þRi
* ), ,t
subtracting 1, and rearranging terms to get
Ri;t R
i;t
1 þ R
i;t
¼ Fi;t St
St
ð15:4Þ
As Eq. (15.4) makes clear, the CIP relationship requires
that the forward rate is set so that any apparent
interest cost savings are immediately offset by the premium
borrowers must pay in the forward market to purchase
the foreign currency that they need to repay their
foreign currency loans at maturity.
Evidence on the UIP
There are ample reasons to suspect, however, that IRP
does not hold over the time periods relevant to bond issuers’
borrowing decisions. Even at short horizons, tests
of the UIP routinely fail. In fact, the persistent failure of
the UIP is one of the most enduring mysteries in international
finance. There is an extensive literature dating
back to the early studies, by Bilson (1981), Longworth
(1981), and Meese and Rogoff (1983), that demonstrate
that as a predictor of future exchange rate movements,
the interest rate premium is at best useless and at worst
perverse. In a survey of 75 published estimates, in fact,
Froot and Thaler (1990) find that the vast majority of estimates
suggest that relatively low-interest-rate currencies
actually depreciate over time. In other words,
opportunistic borrowers in these currencies would benefit
not only from lower interest costs during the life of
their loans but also by being able to repay these loans
with relatively less expensive foreign currency in the
future. (For a discussion of the various theoretical
explanations for this finding, see elsewhere in this
Handbook.)
While the failure of the UIP is almost universally accepted
among economists, as Chinn and Meredith
(2004) point out, virtually all empirical analyses consider
relatively short-term interest rates and corresponding
currency movements. In the case of the early research
into the UIP completed in the 1980s and 1990s, this focus
was inevitable. Exchange rates for major currencies only
began floating after the collapse of the Bretton Woods exchange
rate regime in the 1970s, so researchers lacked
sufficiently historical data with which to examine potential
longer horizon trends. With the benefit of an additional
two decades’ worth of data points, however,
Chinn and Meredith investigate whether or not the
data are more consistent with the UIP at much longer
horizons. For most major currencies, they run simple
regressions that compare the ultimate appreciation or
depreciation rate observed over the subsequent 5- and
10-year periods to the difference between local government
benchmark bond yields and the corresponding
US rates. Unlike virtually all tests on short-term data,
they are unable to reject the hypothesis that the coefficient
on the interest differential is 1 (the standard test
for the UIP). Instead, they find coefficients that are positive
and often statistically indistinguishable (though
smaller in magnitude) than 1. While these results are
more consistent with the UIP, they are perhaps best
interpreted as failing to provide additional evidence
against the UIP rather than providing evidence in favor
of it. In any case, given the overwhelming body of evidence
against the UIP that has been built up over decades
of research, even well-informed borrowers
would seem to have ample reason to doubt that their
LONG-TERM IRP 229
II. FORCES BEHIND GLOBALIZATION
potential interest costs savings from opportunistic uncovered
FC debt issuance would be offset by foreign exchange
losses when they ultimately went to repay their
foreign currency principal at maturity.
Evidence on the CIP
With regard to the CIP, the evidence is more complex
and potentially more interesting. Unlike the case of the
UIP, the overwhelming body of evidence on the CIP over
the past 50 years has been supportive – so much so, in
fact, that the CIP has come to be taken as a benchmark
for evaluating the mobility of capital between markets.
However, even in situations in which currencies are
freely convertible and the flow of capital is unrestricted
between borders, the CIP holds only as an approximation.
As Frenkel and Levich (1975, 1977) note, the CIP
is enforced by arbitrage transactions, and real-life arbitrageurs
inevitably face a variety of costs in executing
the strategies they employ. In the presence of these transaction
costs, the CIP holds only within the range of noarbitrage
‘neutral bands,’ whose width is determined
by the transaction costs that covered interest arbitrageurs
face.
To illustrate the point, consider the simple example
outlined above in which the foreign currency interest
rate appears too low, given domestic currency interest
rates and the pri

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นความสัมพันธ์ที่คลาสสิกมากที่สุดในเศรษฐศาสตร์ IRPความสัมพันธ์มีกำเนิดในงานเขียนของช่วงการเมืองนักเศรษฐศาสตร์ของศตวรรษ มันเป็นจอห์นเมย์นาร์ดเคนส์ อย่างไรก็ตาม ที่ popularized นิพจน์แบบทั่วไปส่วนใหญ่ IRP พิจารณากลับมีการลงทุน ( equivalently เงินทุนต้นทุนให้ผู้กู้) ต่อไปนี้สามทางที่เกี่ยวข้อง:ทางเลือกที่ 1: การกู้ยืม หรือให้ยืมในภายในประเทศสกุลเงินอัตรา: (1þRi, t)ทางเลือกที่ 2: กู้ยืม หรือให้กู้ยืมในต่างประเทศสกุลเงินและ hedging ดำเนินการกับต่างประเทศส่งต่อที่อัตราแลกเปลี่ยน: (1þR *) (ฉัน ไม่สาย t/เซนต์)ทางเลือกที่ 3: กู้ยืม หรือให้กู้ยืมในต่างประเทศสกุลเงินไม่ มี hedging ดำเนินการที่คาดว่าอัตรา: E (เซนต์þ ฉัน/)(1þR*) เซนต์ i, tในนิพจน์ข้าง R * เป็นสกุลเงินต่างประเทศ i, tอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ยืม หรือให้ยืมหาระยะเวลาที่เวลา t อัตราแลกเปลี่ยนที่เวลา t แสดงหน่วยเป็นเซนต์สกุลเงินในประเทศต่อสกุลเงินต่างประเทศ (เช่น เป็นนั่งใบเสนอราคา) และไร้สาย t อัตราไปข้างหน้าในเวลา t สำหรับการซื้อสกุลเงินต่างประเทศฉันรอบระยะเวลาในอนาคตขณะที่ริชาร์ด Levich อื่น ๆ กล่าวถึงในคู่มือนี้IRP ในรูปแบบมาตรฐานจะเท่ากับข้อเสนอต่อว่าทางเลือกที่ 1 และ 2 ควรเท่ากันสมการ (15.1) สรุปความเสมอภาคนี้:þ ð1 รี tÞ¼ð1 þ Rฉัน tÞไร้สาย tเซนต์ð15:1Þในคำอื่น ๆ นักลงทุนควรได้รับทุกประการเดียวกันส่งคืน – และผู้กู้ควรใช้อย่างแม่นยำเดียวกันต้นทุน – พวกเขาลงทุน (หรือยืม) ในการอัตราดอกเบี้ยภายในประเทศหรือ ที่อัตราดอกเบี้ยต่างประเทศเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาใช้การส่งต่อเพื่อการป้องกัน (หรือ 'ปก') ของพวกเขาความเสี่ยงอัตราแลกเปลี่ยนเงินตรา ด้วยเหตุนี้ ชนิดนี้IRP มักจะเรียกว่าพาริตี้สนใจครอบคลุม (CIP)ตรรกะด้านหลัง CIP เป็นเรื่องง่าย สมมติว่า เช่นนักลงทุนได้รับอัตราดอกเบี้ยสูงในในประเทศสกุลเงิน ดังนั้น R ที่ * น้อยกว่า i, t, t Ri ถ้าในต่างประเทศสกุลเงินไม่ได้ค้าที่พรีเมี่ยมในการไปข้างหน้าการตลาด ให้ t คนสูงกว่า St, arbitrageursสามารถทำกำไร riskless โดยการกู้ยืมเงินในสกุลเงินต่างประเทศ แลกเปลี่ยนก็ในตลาดจุดดำเนินการลงทุนในสกุลเงินของประเทศ และสุด การไถ่กู้ของพวกเขาที่ครบกำหนดด้วยต่างประเทศสกุลเงินที่จะซื้อในตลาดที่ไปข้างหน้าอัตราที่ undervaluedขณะนี้ตรรกะท่านค่อนข้างตรงไปตรงมา underpinsCIP อาร์กิวเมนต์ IRP มักถูกขั้นตอนเดียวเพิ่มเติม โดยกรรมสิทธิ์ว่า ควรเป็นทางเลือกที่ 1 และ 3เท่ากับเช่น ในคำอื่น ๆ นักลงทุน (หรือผู้กู้)ควรได้รับคืนที่คาดไว้เดิม (หรือใช้เหมือนกันคาดว่าต้นทุน) ในสกุลเงินต่างประเทศ และในประเทศแม้พวกเขาไม่สามารถซื้อสัญญาไปข้างหน้า และแทนเพียงขายหลักของสกุลเงินต่างประเทศที่ครบกำหนดในการขึ้นจุดอัตราแลกเปลี่ยน สรุปสมการ (15.2)ความเสมอภาคนี้:þ ð1 รี tÞ¼ð1 þ Rฉัน tÞE Stþiเซนต์ð15:2Þเนื่องจากนักลงทุน (หรือผู้กู้) ซื้อไปข้างหน้าสัญญา พวกเขาย่อมปล่อยให้สกุลเงินต่างประเทศแสง unhedged (หรือ 'เปิด') ในการนี้เหตุผล IRP ชนิดนี้มักจะอ้างถึงเป็นเถ228 15 สกุลเงินต่างประเทศยกหนี้ออกครั้งที่สองกองหลังโลกาภิวัตน์สนใจพาริตี้ (UIP) ในขณะ CIP อยู่บน ค่อนข้าง ชัดเจนท่านไม่มีตรรกะ UIP อาศัยบริษัทมากน้อยกว่าทฤษฎีหลักการ เกี่ยวเงินตรา unhedged ออกความเสี่ยงมากที่ให้ความไม่แน่นอนโดยธรรมชาติของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคต ถ้าผู้กู้และผู้ลงทุนมีความเสี่ยงเป็นกลาง แล้ว UIP ต่อจากตรรกะเดียวกับที่ระบุไว้สำหรับ CIP ที่ข้างต้น ถ้า ไม่ อย่างไรก็ตาม Eq. (15.2) ต้องไม่เก็บในสมดุลผลกระทบของ IRP สำหรับ FC ยกหนี้ออกได้ง่าย อย่างชัดเจน ถ้า IRP จัด มีจะได้ไม่ข้ามสกุลเงินยืมแตกต่างต้นทุนสำหรับผู้ออกตราสารหนี้อาจยกกดขี่ขูดรีดสมมติว่า เช่น ดอกเบี้ยเงินตราต่างประเทศนั้นราคาพิเศษ รี* ต่ำกว่าดอกเบี้ยสกุลเงินในประเทศ tราคาพิเศษ รี ที ถ้า UIP ที่ถือ Eq. (15.2) จะนัยว่ามีผู้กู้ที่จะใช้ประโยชน์จากค่อนข้างอัตราดอกเบี้ยเงินตราต่างประเทศต่ำสุดโดยพันธบัตรต่างประเทศในที่สุดจะไม่ผิดหวัง โดยเวลาดู matured พันธบัตรของพวกเขา พวกเขาจะพบตัวเองการชำระหนี้สินในสกุลเงินที่มีชื่นชมโดยตรงเพียงพอเพื่อชดเชยดอกเบี้ยต่ำการชำระเงินก่อนหน้านี้พวกเขามีความสุข ความสัมพันธ์นี้เป็นประเด็น โดยการหารทั้งสองข้างของEq. (15.2) โดย (1þRi*), ลบ 1 และ เรียง tเงื่อนไขการได้รับรี t Rฉัน t1 þ Rฉัน t¼ E Stþi เซนต์เซนต์ð15:3Þด้านซ้ายของ Eq. (15.3) มีเปอร์เซ็นต์ดอกเบี้ยต้นทุนประหยัดที่ผู้กู้จะเพลิดเพลิน โดยการกู้ยืมในสกุลเงินต่างประเทศ ด้านขวามือ อื่น ๆมือ สูญเสียเปอร์เซ็นต์ที่จะใช้ในสกุลเงินตลาด โดยมีการชำระหนี้ของตนเอง มีมากขึ้นสกุลเงินต่างประเทศมีราคาแพงโดยแม่นยำตรรกะเดียว ถ้า CIP ที่ถือ Eq. (15.1)จะเป็นสิทธิ์แบบว่า ผู้กู้ที่จะใช้ประโยชน์จากอัตราดอกเบี้ยสกุลเงินต่างประเทศค่อนข้างต่ำโดยกู้ยืมต่างประเทศและการใช้สัญญาไปข้างหน้าตอแหลความเสี่ยงของสกุลเงินจะไม่ผิดหวังเช่นกัน ในที่นี้กรณี พวกเขาจะพบว่าพรีเมี่ยมไปข้างหน้าที่พวกเขาต้องจ่ายซื้อสกุลเงินต่างประเทศไปข้างหน้าตลาดจะตรงตรงข้ามประหยัดดอกเบี้ยพวกเขาเพลิดเพลิน ด้านบน ความสัมพันธ์นี้เป็นประเด็นโดยการหารทั้งสองข้างของ Eq. (15.1) โดย (1þRi* ), ,tลบ 1 และเงื่อนไขจะได้รับการจัดเรียงใหม่รี t Rฉัน t1 þ Rฉัน tไร้สาย¼ เซนต์ tเซนต์ð15:4Þเป็น Eq. (15.4) ทำให้ชัดเจน ต้องสัมพันธ์ CIPที่อัตราไปข้างหน้าไว้เพื่อให้ชัดเจนประหยัดดอกเบี้ยได้ทันทีตรงข้าม โดยพรีเมี่ยมผู้กู้ต้องจ่ายในตลาดไปข้างหน้าในการซื้อสกุลเงินต่างประเทศที่ต้องการชำระความเงินกู้สกุลเงินต่างประเทศที่ครบกำหนดหลักฐานในการ UIPมีเหตุผลมากพอต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม IRP ที่ไม่เหนี่ยวรอบระยะเวลาที่เกี่ยวข้องของผู้ออกตราสารหนี้การตัดสินใจกู้ยืมเงิน แม้ที่ฮอลิซันส์สั้น ทดสอบของ UIP ประจำไม่ ในความเป็นจริง ความล้มเหลวแบบของUIP เป็นหนึ่งในความลึกลับที่ยั่งยืนมากที่สุดในประเทศทางการเงิน มีการประกอบการเดทกลับไปศึกษาก่อน โดย Bilson (1981), Longworth(1981), และ Meese และ Rogoff (1983), ที่ที่เป็นผู้ทายผลของความเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคตพิเศษอัตราดอกเบี้ยไม่มีประโยชน์ที่สุด และ ที่ร้ายperverse ในการสำรวจ 75 ประกาศประเมิน ในความเป็นจริงFroot และ Thaler (1990) พบว่าส่วนใหญ่ของการประเมินแนะนำที่ค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยสกุลเงินจริง คิดช่วงเวลา ในคำอื่น ๆยกผู้กู้ในสกุลเงินนี้จะได้รับประโยชน์ไม่เพียงแต่จากต้นทุนดอกเบี้ยต่ำในช่วงชีวิตของเงินกู้ยืมของพวกเขาแต่ ด้วยความสามารถในการชำระเงินกู้เหล่านี้สกุลเงินต่างประเทศที่ค่อนข้างแพงในการในอนาคต (สำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับทฤษฎีต่าง ๆคำอธิบายการค้นหานี้ อื่น ๆ ดูในนี้คู่มือนี้)ในขณะที่ความล้มเหลวของ UIP เป็นที่ยอมรับกันแพร่หลายเกือบในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ Meredith และ Chinnพิจารณาวิเคราะห์ผลแทบทุกจุด (2004) ออกอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นค่อนข้างและที่สอดคล้องความเคลื่อนไหวของสกุลเงิน ในกรณีของการวิจัยก่อนเป็น UIP ในแถบเอเชีย โฟกัสนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้ อัตราแลกเปลี่ยนสำหรับสกุลเงินหลัก ๆ เท่านั้นเริ่มลอยตัวหลังจากการล่มสลายของการแลกเปลี่ยน Bretton ป่าระบอบการปกครองอัตราในทศวรรษ 1970 เพื่อให้นักวิจัยขาดข้อมูลทางประวัติศาสตร์พอจะตรวจสอบศักยภาพแนวโน้มฟ้าอีกต่อไป ด้วยประโยชน์ของเพิ่มเติมคุ้มสองทศวรรษจุดข้อมูล อย่างไรก็ตามMeredith และ Chinn ตรวจสอบหรือไม่ข้อมูลมีมากขึ้นสอดคล้องกับ UIP ที่มากอีกต่อไปฮอลิซันส์ สำหรับสกุลเงินสำคัญส่วนใหญ่ เรียกใช้ง่ายregressions ที่เปรียบเทียบการจัดการที่ดีที่สุด หรือสังเกตอัตราค่าเสื่อมราคามากกว่าในเวลาต่อมา 5 - และรอบระยะเวลา 10 ปีเพื่อความแตกต่างระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นอัตราผลตอบแทนพันธบัตร benchmark และให้สอดคล้องกับสหรัฐอเมริกาอัตรา ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบแทบทุกข้อมูลระยะสั้นไม่สามารถปฏิเสธสมมติฐานการที่ค่าสัมประสิทธิ์ดอกเบี้ยส่วนที่แตกต่างคือ 1 (การทดสอบมาตรฐานสำหรับ UIP) แทน พวกเขาค้นหาสัมประสิทธิ์ที่เป็นบวกและทางสถิติมักจะจำแนกไม่ได้ (แม้ว่าขนาดเล็ก) มากกว่า 1 ในขณะที่ผลลัพธ์เหล่านี้มากขึ้นสอดคล้องกับ UIP เป็นทีสุดแปลความหมายเป็นการแสดงหลักฐานเพิ่มเติมจาก UIP แทนที่ให้หลักฐานในโปรดปรานของมัน ได้รับเนื้อความครอบงำของหลักฐานจาก UIP ที่ถูกสร้างขึ้นกว่าทศวรรษที่ผ่านมาวิจัย แม้ผู้กู้ทราบดีดูเหมือนจะ มีเหตุผลมากมายสงสัยที่ของพวกเขาระยะยาว IRP 229ครั้งที่สองกองหลังโลกาภิวัตน์ประหยัดต้นทุนดอกเบี้ยจากยกเปิดFC หนี้ออกจะตรงข้าม โดยการแลกเปลี่ยนเงินตราขาดทุนเมื่อพวกเขาสุดไปชำระความหลักสกุลเงินต่างประเทศที่ครบกำหนดหลักฐานในการ CIPไม่ซับซ้อนตาม CIP หลักฐานและอาจน่าสนใจมากขึ้น ซึ่งแตกต่างจากกรณีของการUIP ตัวครอบงำหลักฐานบน CIP มากกว่าปี 50 ผ่านมาได้รับการสนับสนุน – มากดังนั้น ในความจริง ที่ CIP ที่มาที่จะใช้เป็นเกณฑ์มาตรฐานการประเมินการเคลื่อนไหวของทุนระหว่างประเทศอย่างไรก็ตาม แม้ในสถานการณ์ที่มีสกุลอิสระแปลงและการไหลเวียนของเงินทุนมีจำกัดระหว่างเส้นขอบ CIP ถือเป็นการประมาณเท่านั้นFrenkel และ Levich (1975, 1977) หมายเหตุ การ CIPบังคับใช้ โดยธุรกรรมของท่าน และชีวิตจริง arbitrageursย่อมเผชิญกับต้นทุนในการดำเนินการที่หลากหลายกลยุทธ์ที่พวกเขาจ้าง ในต่อหน้าของธุรกรรมเหล่านี้ต้นทุน CIP มีเฉพาะภายในช่วงของ noarbitrage'กลางวง ความกว้างที่กำหนดโดย ต้นทุนที่ครอบคลุมดอกเบี้ย arbitrageursใบหน้าเพื่อแสดงจุด พิจารณาอย่างง่าย ๆ เช่นอธิบายไว้ข้างต้นซึ่งดอกเบี้ยสกุลเงินต่างประเทศปรากฏอัตราต่ำเกินไป กำหนดดอกเบี้ยสกุลเงินในประเทศราคาพิเศษและค่อนข้างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ที่คลาสสิกมากที่สุดในทางเศรษฐศาสตร์แผน IRP คือความสัมพันธ์ที่มีต้นกำเนิดในงานเขียนของทางการเมืองในช่วงต้นนักเศรษฐศาสตร์ของศตวรรษที่สิบเก้า มันเป็นจอห์นเมย์นาร์เคนส์ แต่ที่นิยมการแสดงออก. ในรูปแบบทั่วไปมากที่สุดของ IRP พิจารณาผลตอบแทนที่มีอยู่ให้กับนักลงทุน(หรือเท่ากันระดมทุนค่าใช้จ่ายที่มีให้กับผู้กู้) จากต่อไปนี้สามทางเลือกที่เกี่ยวข้องกับ: ทางเลือกที่ 1: การกู้ยืมหรือ การให้กู้ยืมในประเทศสกุลเงินในอัตรา(1þRi, t). ทางเลือกที่ 2: การกู้ยืมหรือให้กู้ยืมในต่างประเทศสกุลเงินและการป้องกันความเสี่ยงเงินกับต่างประเทศการส่งต่อการแลกเปลี่ยนในอัตรา:. (1þR *) (i, เสื้อสายตัน / St) ทางเลือกที่ 3 : การกู้ยืมหรือให้กู้ยืมในต่างประเทศสกุลเงินโดยไม่ได้ป้องกันความเสี่ยงเงินที่คาดว่าอัตรา: E (เซนต์þผม / St) (1þR *) ฉันทีในการแสดงออกดังกล่าวข้างต้น R * เป็นสกุลเงินต่างประเทศผม, เสื้ออัตราดอกเบี้ยสำหรับการกู้ยืมเงินหรือให้กู้ยืมสำหรับระยะเวลาที่ฉันในเวลาที; เซนต์เป็นอัตราแลกเปลี่ยน ณ เวลา t ที่แสดงในหน่วยของสกุลเงินในประเทศต่อสกุลเงินต่างประเทศ(เช่นเป็นโดยตรงอ้าง) และสายเสื้อเป็นอัตราข้างหน้าเวลา t สำหรับการซื้อเงินตราต่างประเทศผมช่วงเวลาในอนาคต. ขณะที่ริชาร์ด Levich กล่าวถึงที่อื่น ๆ ในคู่มือนี้IRP ในรูปแบบที่ยอมรับของเทียบเท่ากับข้อเสนอที่ทางเลือกที่1 และ 2 ควรจะเท่ากับ. สมการ (15.1) สรุปความเสมอภาคนี้: D1 þรี; tÞ¼ð1þ R ฉัน; TTH Fi; เสื้อเซนต์D15: 1th ในคำอื่น ๆ นักลงทุนควรจะได้รับอย่างแม่นยำผลตอบแทนเดียวกัน- และผู้กู้ควรจะเกิดขึ้นได้อย่างแม่นยำค่าใช้จ่ายเหมือนกัน- ไม่ว่าพวกเขาลงทุน (หรือยืม) ที่อัตราดอกเบี้ยในประเทศหรือที่อัตราดอกเบี้ยต่างประเทศเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาใช้ไปข้างหน้าเพื่อป้องกันความเสี่ยง(หรือฝาครอบ ' ) ของพวกเขาแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศความเสี่ยงจากอัตรา ด้วยเหตุนี้ประเภทนี้IRP มักจะหมายถึงความเท่าเทียมกันที่น่าสนใจครอบคลุมเป็น (CIP). ตรรกะที่อยู่เบื้องหลัง CIP เป็นเรื่องง่าย สมมติตัวอย่างเช่นที่นักลงทุนจะได้รับอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นในประเทศสกุลเงินเพื่อให้R * น้อยกว่าฉันทีรีที ถ้าต่างประเทศสกุลเงินไม่ได้ค้าพรีเมี่ยมในตลาดไปข้างหน้าเพื่อให้Fi, เสื้อสูงกว่า St, Arbitrageurs สามารถทำกำไร riskless โดยการกู้ยืมเงินในสกุลเงินต่างประเทศ, การแลกเปลี่ยนในตลาดสปอต, การลงทุนเงินที่ได้ใน สกุลเงินในประเทศและในท้ายที่สุดการจ่ายเงินออกเงินให้กู้ยืมที่ครบกําหนดกับต่างประเทศสกุลเงินที่จะซื้อในตลาดไปข้างหน้าในอัตราเท่าไหร่. ในขณะนี้ตรรกะการเก็งกำไรค่อนข้างตรงไปตรงรมย์CIP อาร์กิวเมนต์ IRP มักจะนำหนึ่งในขั้นตอนต่อไปโดยอ้างว่าทางเลือกที่1 และ 3 ควรจะเท่ากันได้เป็นอย่างดี ในคำอื่น ๆ นักลงทุน (หรือผู้กู้) ควรได้รับผลตอบแทนที่คาดว่าจะเหมือนกัน (หรือก่อให้เกิดเดียวกันค่าใช้จ่ายที่คาดว่า) ในสกุลเงินต่างประเทศและในประเทศแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ซื้อสัญญาและแทนที่จะเพียงแค่ขายหลักสกุลเงินต่างประเทศของพวกเขาที่ครบกําหนดที่จุดแพร่หลายอัตราแลกเปลี่ยน. สมการ (15.2) สรุปความเสมอภาคนี้: D1 þรี; tÞ¼ð1þ R ฉัน; Tthe Stþiเซนต์? D15: 2th เนื่องจากนักลงทุน (หรือผู้กู้) ไม่ได้ซื้อไปข้างหน้าสัญญาพวกเขาย่อมออกจากสกุลเงินต่างประเทศของพวกเขาเปิดรับป้องกันความเสี่ยง(หรือ 'เปิด') สำหรับเรื่องนี้เหตุผลประเภทของ IRP นี้มักจะเรียกว่าเปิด 228 15 สกุลเงินต่างประเทศของหุ้นกู้ที่ฉวยโอกาสออกครั้งที่สอง เบื้องหลังกองกำลังโลกาภิวัตน์ความเท่าเทียมกันที่น่าสนใจ (UIP) ในขณะที่ CIP วางอยู่บนที่ชัดเจนเป็นธรรมไม่มีการเก็งกำไรตรรกะที่UIP อาศัยอยู่กับ บริษัท มากน้อยทฤษฎีฐานราก ออกจากสกุลเงินต่างประเทศป้องกันความเสี่ยงสร้างความความเสี่ยงอย่างมากที่ได้รับความไม่แน่นอนโดยธรรมชาติของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคต หากผู้กู้และนักลงทุนมีความเสี่ยงที่เป็นกลางแล้ว UIP ดังต่อไปนี้จากตรรกะเดียวกันที่ระบุไว้สำหรับCIP ดังกล่าวข้างต้น ถ้าไม่ได้ แต่สมการ (15.2) ต้องไม่ถืออยู่ในภาวะสมดุล. ผลกระทบของ IRP เอฟซีฉวยโอกาสออกตราสารหนี้มีความเรียบง่าย แน่นอนถ้า IRP ที่จัดขึ้นมีก็จะไม่มีการกู้ยืมข้ามสกุลเงินที่แตกต่างกันค่าใช้จ่ายในการฉวยโอกาสที่อาจเกิดขึ้นผู้ออกตราสารหนี้ที่จะใช้ประโยชน์. สมมติตัวอย่างเช่นว่าดอกเบี้ยสกุลเงินต่างประเทศอัตรา Ri * จะต่ำกว่าดอกเบี้ยที่สกุลเงินในประเทศ, เสื้ออัตรารีเสื้อ หาก UIP ที่จัดขึ้น, สมการ (15.2) จะบ่งบอกว่าผู้กู้ใดๆ ที่พยายามที่จะใช้ประโยชน์จากการที่ค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยสกุลเงินต่างประเทศโดยการออกพันธบัตรในต่างประเทศในที่สุดจะต้องผิดหวัง ตามเวลาของพวกเขาได้รับพันธบัตรที่ครบกำหนดที่พวกเขาจะพบว่าตัวเองมีการชำระคืนหนี้ของพวกเขาในสกุลเงินที่ได้ชื่นชมจากว่าพอที่จะชดเชยดอกเบี้ยที่ต่ำกว่าการชำระเงินที่พวกเขามีความสุขก่อนหน้านี้ ความสัมพันธ์นี้เป็นที่เห็นได้ชัดอย่างง่ายดายโดยการหารทั้งสองข้างของสมการ (15.2) โดย (1þRi *) ลบ 1 และการจัดเรียง, เสื้อแง่ที่จะได้รับRi; เสื้อ R ฉัน; ที1 þ R ฉัน; เสื้อ¼ E Stþiเซนต์เซนต์? D15: 3 ด้านซ้ายมือของสมการ (15.3) ดอกเบี้ยร้อยละประหยัดค่าใช้จ่ายที่ผู้กู้จะมีความสุขโดยการกู้ยืมเงินในสกุลเงินต่างประเทศ ด้านขวามือในอื่น ๆมือคือการสูญเสียร้อยละที่พวกเขาจะใช้เวลาในสกุลเงินตลาดโดยมีการชำระคืนหนี้ของพวกเขาที่มีมากขึ้นของสกุลเงินต่างประเทศที่มีราคาแพง. โดยแม่นยำตรรกะเดียวกันถ้า CIP ที่จัดขึ้น, สมการ (15.1) จะบ่งบอกว่าผู้กู้ที่พยายามที่จะใช้ประโยชน์ของเงินตราต่างประเทศที่ค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยจากการกู้ยืมเงินต่างประเทศและการใช้สัญญาซื้อขายล่วงหน้าเพื่อป้องกันความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขาจะต้องผิดหวังเช่นกัน ในการนี้กรณีที่พวกเขาจะพบว่าสินค้าของพรีเมี่ยมไปข้างหน้าว่าพวกเขาจะต้องจ่ายเงินเพื่อซื้อเงินตราต่างประเทศในข้างหน้าตลาดจะชดเชยว่าดอกเบี้ยเงินฝากออมทรัพย์ที่พวกเขามีความสุข ข้างต้นเป็นความสัมพันธ์นี้ได้อย่างง่ายดายโดยการหารทั้งสองข้างของสมการ (15.1) โดย (1þRi *), เสื้อลบ1 และจัดแง่ที่จะได้รับRi; เสื้อ R ฉัน; ที1 þ R ฉัน; เสื้อ¼ Fi; เสื้อเซนต์เซนต์D15: 4th เป็นสมการ (15.4) ทำให้เห็นได้ชัดความสัมพันธ์ CIP ต้องว่าอัตราการไปข้างหน้ามีการตั้งค่าเพื่อให้ชัดเจนใดๆประหยัดค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยชดเชยได้ทันทีโดยพรีเมี่ยมผู้กู้จะต้องจ่ายเงินในตลาดไปข้างหน้าในการซื้อเงินตราต่างประเทศที่พวกเขาต้องการที่จะชำระคืนของพวกเขากู้ยืมเงินตราต่างประเทศเมื่อครบกำหนด. หลักฐานใน UIP มีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัย แต่ที่ IRP ไม่ได้ถือช่วงเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้ออกตราสารหนี้ฯตัดสินใจกู้ยืม แม้ที่ขอบฟ้าสั้นการทดสอบของ UIP ประจำล้มเหลว ในความเป็นจริงความล้มเหลวถาวรของUIP เป็นหนึ่งในความลึกลับที่ยั่งยืนมากที่สุดในต่างประเทศทางการเงิน มีวรรณกรรมที่กว้างขวางเดทคือกลับไปศึกษาต้นโดยบิลสัน (1981) Longworth (1981) และ Meese และ Rogoff (1983) ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นปัจจัยบ่งชี้ของการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคตที่น่าสนใจพรีเมี่ยมในอัตราที่ดีที่สุดไร้ประโยชน์และที่เลวร้ายที่สุดที่ผิดปกติ ในการสำรวจ 75 ประมาณการการตีพิมพ์ในความเป็นจริงFroot และ Thaler (1990) พบว่าส่วนใหญ่ของประมาณการชี้ให้เห็นว่าค่อนข้างสกุลเงินดอกเบี้ยต่ำอัตราจริงลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ในคำอื่น ๆผู้กู้ที่ฉวยโอกาสในสกุลเงินเหล่านี้จะได้รับประโยชน์ไม่เพียงแต่จากค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยที่ลดลงในช่วงชีวิตของเงินให้กู้ยืมของพวกเขาแต่ยังตามความสามารถในการชำระคืนเงินกู้ยืมเหล่านี้กับสกุลเงินต่างประเทศค่อนข้างน้อยราคาแพงในอนาคต (สำหรับการอภิปรายของทฤษฎีต่างๆคำอธิบายสำหรับการค้นพบนี้ให้ดูที่อื่น ๆ ในนี้คู่มือ.) ในขณะที่ความล้มเหลวของ UIP ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในหมู่นักเศรษฐศาสตร์เป็นChinn และเมเรดิ ธ(2004) ชี้ให้เห็นแทบวิเคราะห์เชิงประจักษ์ทั้งหมดพิจารณาค่อนข้างสั้นอัตราดอกเบี้ยระยะยาวและสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของสกุลเงิน ในกรณีของการวิจัยต้นเข้า UIP เสร็จสมบูรณ์ในปี 1980 และ 1990, โฟกัสนี้คงหนีไม่พ้น อัตราแลกเปลี่ยนสำหรับเงินสกุลหลักเพียงเริ่มลอยหลังจากการล่มสลายของการแลกเปลี่ยนเบรตตันวูดส์ระบบอัตราในปี1970 เพื่อให้นักวิจัยขาดข้อมูลทางประวัติศาสตร์อย่างเพียงพอที่จะตรวจสอบศักยภาพแนวโน้มขอบฟ้าอีกต่อไป กับผลประโยชน์ของเพิ่มเติมมูลค่าสองทศวรรษที่ผ่านมาของจุดข้อมูล แต่ Chinn เมเรดิ ธ และการตรวจสอบหรือไม่ว่าข้อมูลที่มีมากขึ้นสอดคล้องกับUIP ที่นานโพ้น สำหรับสกุลเงินหลักส่วนใหญ่พวกเขาทำงานง่ายถดถอยที่เปรียบเทียบการแข็งค่าสูงสุดหรืออัตราค่าเสื่อมราคาที่สังเกตได้ในช่วงต่อมา5 และระยะเวลา10 ปีความแตกต่างระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรมาตรฐานและสอดคล้องกันอัตราสหรัฐ ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบความจริงทั้งหมดกับข้อมูลระยะสั้นพวกเขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าค่าสัมประสิทธิ์จากส่วนต่างของดอกเบี้ยที่1 (การทดสอบมาตรฐานสำหรับUIP) ที่ แต่พวกเขาพบว่าค่าสัมประสิทธิ์ที่เป็นบวกและมักจะแยกไม่ออกทางสถิติ(แม้ว่าจะมีขนาดเล็กลงในขนาดกว่า) 1. ในขณะที่ผลการเหล่านี้มีความสอดคล้องกับUIP ที่พวกเขาจะดีที่สุดอาจจะตีความว่าเป็นความล้มเหลวที่จะให้หลักฐานเพิ่มเติมกับUIP มากกว่าการให้หลักฐานในการ ความโปรดปรานของมัน ในกรณีใด ๆ ให้ร่างกายครอบงำของหลักฐานกับUIP ที่ได้รับการสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาของการวิจัยแม้ผู้กู้สันทัดกรณีก็ดูเหมือนจะมีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัยว่าพวกเขาIRP ในระยะยาว 229 ครั้งที่สอง กองหลังโลกาภิวัตน์เงินฝากออมทรัพย์ดอกเบี้ยจ่ายที่อาจเกิดขึ้นจากการฉวยโอกาสเปิดเอฟซีออกตราสารหนี้จะได้รับการชดเชยด้วยการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศการสูญเสียเมื่อพวกเขาท้ายที่สุดก็ไปชำระคืนของพวกเขาหลักสกุลเงินต่างประเทศที่ครบกําหนด. หลักฐานใน CIP ในเรื่องเกี่ยวกับ CIP หลักฐานที่มีความซับซ้อนมากขึ้นและอาจน่าสนใจมากขึ้น. ซึ่งแตกต่างจากกรณีของUIP ร่างกายครอบงำของหลักฐานใน CIP ในช่วงที่ผ่านมา50 ปีได้รับการสนับสนุน - มากดังนั้นในความเป็นจริงว่าCIP ได้มาจะต้องดำเนินการเป็นมาตรฐานสำหรับการประเมินการเคลื่อนไหวของเงินทุนระหว่างตลาด. อย่างไรก็ตามแม้ในสถานการณ์ที่สกุลเงินแปลงสภาพได้อย่างอิสระและการไหลของเงินทุนไม่ จำกัด ระหว่างพรมแดน CIP ถือเป็นเพียงประมาณ. ในฐานะที่เป็น Frenkel และ Levich (1975, 1977) บันทึก CIP จะถูกบังคับใช้โดยการทำธุรกรรมการเก็งกำไรและ Arbitrageurs ในชีวิตจริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ต้องเผชิญกับความหลากหลายของค่าใช้จ่ายในการดำเนินกลยุทธ์ที่พวกเขาจ้าง ในการปรากฏตัวของการทำธุรกรรมเหล่านี้ค่าใช้จ่าย CIP ถือเพียงอยู่ในช่วงของ noarbitrage 'วงดนตรีที่เป็นกลาง' ที่มีความกว้างจะถูกกำหนดโดยค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมที่ครอบคลุมความสนใจArbitrageurs เผชิญ. เพื่อแสดงจุดให้พิจารณาตัวอย่างง่ายๆระบุไว้ข้างต้นที่ดอกเบี้ยที่เป็นเงินตราต่างประเทศอัตราปรากฏต่ำเกินไปได้รับความสนใจสกุลเงินในประเทศอัตราและPRI

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชอบคลาสสิคที่สุดความสัมพันธ์ในทางเศรษฐศาสตร์ , IVL
ความสัมพันธ์มีถิ่นกําเนิดในงานเขียนของ
การเมืองนักเศรษฐศาสตร์ของศตวรรษที่สิบเก้า มันเป็นจอห์น เมย์นาร์ด เคนส์
, อย่างไรก็ตาม , ที่นิยมการแสดงออก .
ในรูปแบบทั่วไปส่วนใหญ่ จะพิจารณาผลตอบแทนของ IVL
นักลงทุน ( หรือก้อง เดิม
ต้นทุนสามารถกู้ต่อไปนี้
) จากที่เกี่ยวข้อง :
3 มาตรการทางเลือกที่ 1 : ยืมหรือให้ยืมในสกุลเงินในประเทศ
ราคา ( 1 þริ , t )
ทางเลือก 2 : ยืมหรือให้ยืมในสกุลเงินต่างประเทศ และป้องกันความเสี่ยงเงินกับต่างประเทศ

ส่งต่อที่อัตราแลกเปลี่ยน ( 1 þ R * ) ( I , T , , T / เซนต์ ทางเลือก )
3 : ยืมหรือให้ยืมในสกุลเงินต่างประเทศโดยไม่มีการป้องกันความเสี่ยงเงิน

ที่คาดอัตรา : E ( St þผม / เซนต์ ) ( 1 þ R * ) ฉัน T
ในนิพจน์ข้างต้น , R * เป็นเงินตราต่างประเทศ , อัตราดอกเบี้ย T
ยืมหรือให้ยืม สำหรับผมช่วงที่เวลา t ;
, เซนต์ คือ อัตราแลกเปลี่ยน ณเวลา t แสดงในหน่วยของสกุลเงินในประเทศ
ต่อสกุลเงินต่างประเทศ ( เช่น เป็นทางตรง
อ้าง ) และ Fi t คือ อัตราก้าวหน้าที่เวลา t สำหรับการซื้อสกุลเงินต่างประเทศผมคาบ

เป็นในอนาคต ริชาร์ด levich กล่าวถึงที่อื่น ๆในเล่มนี้
IVL ในรูปแบบของมาตรฐานเทียบเท่ากับข้อเสนอ
ว่า ทางเลือกที่ 1 และ 2 ควรเท่าเทียมกัน
สมการ ( 15.1 ) สรุป ความเสมอภาคนี้ :
ð 1 þริ ; t Þ¼ðþ r
1 i ; T
T
Þ Fi ; เซนต์
ð 15 : 1 Þ
ในคำอื่น ๆที่นักลงทุนควรได้รับแน่นอน
เดียวกัน ) และผู้กู้ควรได้รับผลตอบแทนแน่นอน
ต้นทุนเดียวกัน–ไม่ว่าจะลงทุน ( หรือยืม ) ที่
อัตราดอกเบี้ยหรืออัตราดอกเบี้ยต่างประเทศ
เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาใช้ข้างรั้ว ( หรือ ' Cover ' ) ความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศของพวกเขา

เหตุผลนี้ของ IVL
ประเภทนี้มักจะเรียกว่าเป็นครอบคลุมความสนใจความเท่าเทียมกัน ( CIP ) .
ตรรกะที่อยู่เบื้องหลัง CIP ได้ง่าย ๆ สมมติว่าตัวอย่างเช่น
ที่นักลงทุนสามารถได้รับอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นในสกุลเงินภายในประเทศ
ดังนั้น R * น้อยกว่าฉัน T
T รี ถ้าต่างประเทศสกุลเงินไม่ได้ขายที่พรีเมี่ยมใน
ตลาดล่วงหน้า ดังนั้น Fi t สูงกว่า St , arbitrageurs
น่าจะทำกำไร riskless
โดยการกู้ยืมเงินในสกุลเงินต่างประเทศ แลกเปลี่ยนในตลาดจุด
ลงทุนเงินในสกุลเงินในประเทศและ
ในที่สุดจ่ายจากเงินกู้ที่ครบกำหนดกับต่างประเทศ
แลกซื้อในตลาดไปข้างหน้า

ที่ undervalued อัตรา