Polycyclic aromatic hydrocarbons (P

Polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) are a large group of
well-known toxic environmental and food processing contaminants
containing two or more fused aromatic rings. Based on the
number of condensed aromatic rings, they can be divided into light
(2e4 rings) and heavy (5 or more rings) PAHs. It has been known for
a long time that a number of PAHs have carcinogenic, mutagenic
and teratogenic properties. The heavy PAHs, such as benzo[a]pyrene,
indeno[1,2,3-c,d]pyrene, dibenzo[a,h]anthracene, and benzo
[g,h,i]perylene, are more stable and toxic than the light ones. Other
PAHs which are not defined as carcinogens may act as synergists
(Plaza-Bola~nos, Frenich, & Vidal, 2010). The metabolism of PAHs has
also been studied in a number of laboratory animals, human cells
and tissues, and shown to have substantial contribution to several
types of human cancers, such as breast, pancreas, lung, and colon
cancer (Anderson et al., 2005; Armstrong, Hutchinson, Unwin, &
Fletcher, 2004; SCF, 2002; Xia et al., 2013). Some PAHs undergo
metabolic activation to diol-epoxides, which are capable of binding
covalently to DNA (Rengarajan et al., 2015). The U.S. Environmental
Protection Agency (EPA) selected 16 priority PAHs based on their
occurrence and carcinogenicity. In recent years, studies have found
that benzo[a]pyrene is not a suitable marker for PAHs occurrence in
foods, since it is not a good indicator of the concentration of other
carcinogenic PAHs. Thus, the use of the sum of eight genotoxic
PAHs, benzo[a]pyrene equivalents (BaPeq), as well as the sum of
four PAHs, including benzo[a]anthracene, chrysene, benzo[b]fluoranthene
and benzo[a]pyrene was recommended (Alomirah et al.,
2010; EFSA, 2008; Purcaro, Moret, & Conte, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หอม polycyclic ไฮโดรคาร์บอน (PAHs) เป็นกลุ่มใหญ่สิ่งแวดล้อมรู้จักสารพิษและสารปนเปื้อนการแปรรูปอาหารประกอบด้วยสอง fused แหวนหอม ตามจำนวนของแหวนหอมบีบ พวกเขาสามารถแบ่งเบา(2e4 แหวน) และ PAHs หนัก (แหวน 5 ขึ้นไป) มันเป็นที่รู้จักว่ามีจำนวนของ PAHs carcinogenic, mutagenicและคุณสมบัติ teratogenic PAHs หนัก เช่น benzo [a] ไพรีนindeno [การ 1,2,3 c การ d] ไพรีน แอนทราซีน dibenzo [a, h] และ benzo[g, h ฉัน] เพอรีลีน มีความเสถียรมาก และเป็นพิษมากกว่าแสง อื่น ๆPAHs ซึ่งถูกกำหนดเป็นสารก่อมะเร็งอาจทำหน้าที่เป็น synergists(พลาซ่าโบ ~ ชุดหมายเลข Frenich, & Vidal, 2010) เมแทบอลิซึมของ PAHs ได้นอกจากนี้ยัง ได้ศึกษาในห้องปฏิบัติการสัตว์ เซลล์มนุษย์และเนื้อ เยื่อ และแสดงจะมีสัดส่วนที่พบหลายชนิดของมนุษย์มะเร็ง เต้านม ตับอ่อน ปอด ลำไส้ใหญ่และโรคมะเร็ง (แอนเดอร์สันและ al., 2005 อาร์มสตรอง Hutchinson, Unwin, &เฟล็ทเชอร์ 2004 SCF, 2002 เซียะ et al., 2013) รับ PAHs บางเรียกใช้งานเผาผลาญ diol-epoxides ซึ่งมีความสามารถในการผูกcovalently กับดีเอ็นเอ (Rengarajan et al., 2015) สิ่งแวดล้อมสหรัฐอเมริกาหน่วยงานป้องกัน (EPA) เลือก PAHs สำคัญ 16 ตามของพวกเขาเหตุการณ์และ carcinogenicity ได้พบการศึกษาในปีที่ผ่านมาที่ benzo [a] ไพรีนไม่ใช่เครื่องหมายที่เหมาะสมสำหรับเกิด PAHs ในอาหาร เนื่องจากมันไม่ใช่ตัวบ่งชี้ที่ดีของความเข้มข้นของอื่น ๆcarcinogenic PAHs การใช้ผลรวมของ genotoxic แปดดังPAHs, benzo [a] เทียบเท่าไพรีน (BaPeq), เป็นผลรวมของสี่ PAHs รวมถึงแอนทราซีน benzo [a] chrysene, benzo [b] fluorantheneและ benzo [a] ไพรีนแนะ (Alomirah et al.,2010 EFSA, 2008 Purcaro, Moret และ Conte, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน (PAHs) เป็นกลุ่มใหญ่ที่รู้จักกันดีที่เป็นพิษปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมและการแปรรูปอาหารที่มีสองคนหรือมากกว่าผสมแหวนหอม ขึ้นอยู่กับจำนวนของแหวนหอมข้นพวกเขาสามารถแบ่งออกเป็นแสง(แหวน 2e4) และหนัก (5 หรือแหวนเพิ่มเติม) พีเอเอช มันได้รับการรู้จักกันสำหรับการเป็นเวลานานว่าจำนวนของสาร PAHs มีสารก่อมะเร็งรันคุณสมบัติและteratogenic PAHs หนักเช่น benzo [เป็น] ไพรี, indeno [1,2,3-C, D] ไพรี, dibenzo [เสียง h] แอนทราและ benzo [กรัมชั่วโมงผม] เพอรีลีนที่มีเสถียรภาพมากขึ้นและเป็นพิษ กว่าแสง อื่น ๆพีเอเอชที่ยังไม่ได้กำหนดให้เป็นสารก่อมะเร็งอาจทำหน้าที่เป็น synergists (พลาซ่า-บ่วงบาศ ~ Nos, Frenich และวิดัล, 2010) การเผาผลาญอาหารของพีเอเอชที่ได้รับการศึกษาในจำนวนของสัตว์ทดลองเซลล์ของมนุษย์และเนื้อเยื่อและการแสดงที่มีผลงานมากมายหลายชนิดของโรคมะเร็งของมนุษย์เช่นเต้านม, ตับอ่อน, ปอดและลำไส้ใหญ่มะเร็ง(แอนเดอ et al., 2005 อาร์มสตรองฮัทชินสัน Unwin & เฟลทเชอร์, 2004; SCF., 2002; เซี่ย et al, 2013) PAHs บางคนได้รับการยืนยันการใช้งานเพื่อการเผาผลาญ-diol epoxides ซึ่งมีความสามารถในการผูกcovalently ดีเอ็นเอ (Rengarajan et al., 2015) สิ่งแวดล้อมสหรัฐหน่วยงานคุ้มครอง (EPA) 16 พีเอเอชที่เลือกลำดับความสำคัญของพวกเขาอยู่บนพื้นฐานของการเกิดและสารก่อมะเร็ง ในปีที่ผ่านมาการศึกษาได้พบว่า benzo [เป็น] pyrene ไม่ได้เป็นเครื่องหมายที่เหมาะสมสำหรับการเกิด PAHs ในอาหารเพราะมันไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของความเข้มข้นของอื่นๆPAHs เป็นสารก่อมะเร็ง ดังนั้นการใช้ผลรวมของแปด genotoxic ที่พีเอเอช, benzo [เป็น] เทียบเท่าไพรี (BaPeq) เช่นเดียวกับผลรวมของสี่PAHs รวมทั้ง benzo [เป็น] แอนทรา, chrysene, benzo [b] หาได้ง่ายและbenzo [เป็น] ไพรีแนะนำ (Alomirah, et ​​al. 2010; EFSA 2008; Purcaro, Moret และคอนเต้ 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน ( PAHs ) มีกลุ่มใหญ่ของ
รู้จักพิษสิ่งแวดล้อมและอาหารแปรรูปสารปนเปื้อน
ที่มีสองคนหรือมากกว่าหลอมแหวนหอม ขึ้นอยู่กับ
จำนวนย่อหอมแหวน พวกเขาสามารถแบ่งออกเป็นแสง
( 2e4 แหวน ) และหนัก ( 5 หรือมากกว่าแหวน ) พลาสเตอร์ยา มันได้ถูกรู้จัก
นานว่าจำนวนของ PAHs มีสารก่อกลายพันธุ์
โรคมะเร็งและคุณสมบัติ teratogenic . ไฮโดรคาร์บอนที่หนัก เช่น เบนโซไพรีน indeno
[ ] , [ ] ไพรีน dibenzo 1,2,3-c , D , [ H ] แอนทราซีน และเบนโซ
[ G , H , I ] เพอรีลีน มีเสถียรภาพมากขึ้นและเป็นพิษเกินกว่าที่แสง สารอื่น ๆซึ่งไม่ได้กำหนด

( อาจเป็นสารก่อมะเร็ง synergists พลาซ่า Bola ~ NOS frenich & , วิดาล , 2010 ) การเผาผลาญของพีเอเอชได้
นอกจากนี้ได้ศึกษาในหมายเลขของสัตว์ทดลอง เซลล์ของมนุษย์
และเนื้อเยื่อ และแสดงผลงานได้มากมายหลายชนิด
ของมะเร็งในมนุษย์ เช่น เต้านม ตับ ปอด และมะเร็งลำไส้ใหญ่
( Anderson et al . , 2005 ; อาร์มสตรอง ฮัทชินสัน อันวิน , &
เฟลทเชอร์ , 2004 ; คอลัมน์ , 2002 ; Xia et al . , 2013 ) สารบางอย่างผ่าน
หลายชนิดที่จะไดออล epoxides ซึ่งมีความสามารถในการจับกับ DNA (
covalently rengarajan et al . , 2015 )
สิ่งแวดล้อมสหรัฐอเมริกาProtection Agency ( EPA ) เลือกลำดับความสำคัญ PAHs 16 ตาม
การเกิดและการ . ใน ปี ล่าสุด มีการศึกษาพบว่าเบนโซไพรีน
[ ] ไม่ใช่เครื่องหมายเหมาะสำหรับสารที่เกิดขึ้นใน
อาหารเพราะมันไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของความเข้มข้นของสารก่อมะเร็งอื่น ๆ

ดังนั้น การใช้ผลรวมของแปดและต่อย
, เบนโซไพรีน ( > [ ] bapeq ) รวมทั้งผลรวมของ
4 สาร ได้แก่ เบนโซ [ ] anthracene เป็นเวลานาน chrysene เบนโซ , อะโครโพลิส และเบนโซ [ / b ]
[ ] ไพรีนถูกแนะนำ ( alomirah et al . ,
2010 efsa , 2008 ; purcaro โมเร็ต&ดยุค , ,
, 2013 )