You're walking down a busy city sid

You're walking down a busy city sidewalk, and you see someone in front of you fall down. What would you do? Now imagine that same situation, but you are the only other person on the sidewalk. What would you do then? According to social psychologists, you are more likely to help when there is no one else around. In contrast, if there are many witnesses, or bystanders, you might not offer help. It is even possible that no one would help the person at all. Psychologists believe this is a natural yet complex human reaction, which they call the bystander effect.

The bystander effect was first discovered in 1964 as a result of a very unfortunate event that happened outside Catherine Genovese’s home in New York City. At three o’clock in the morning, someone attacked and murdered Genovese in front of her apartment building. The noise of the killing woke up 38 of Genovese’s neighbors. All of them looked out of their windows to see what was happening. However, not one of those 38 witnesses did anything to help. No one reported the murder to the police. The whole nation was shocked by the news the next day, and psychologists had no answers to explain why these people didn’t help.

Newspapers called the 38 witnesses selfish and uncaring, but social psychologists John Darley and Bibb Latane had a different theory. They believed that large number of witnesses actually decreased the chances that any individual would help, If only one person witnesses a murder, he or she will feel fully responsible for calling the police. If there are two witnesses, each person might feel only half responsible. Now imagine there are many witnesses, as in the Genovese case. Darley and Latane pointed out that each person felt only a small amount of responsibility, so each did nothing. The reason they didn't help was not that they were uncaring or selfish people. There were just too many of them.

Darley and Latane knew-they had to prove their theory scientifically, so they set up an experiment with college students to test it. They divided the students into three groups. They took each student to small building. They put him or her in a room with a TV screen that showed another person in a different room in the building; then they left. Students in the first group thought that they were alone in the building. Students in the second group thought that there was one other person in the building. Students in the third group thought that there were four other people in the building. As part of the experiment, the person on the TV screen pretended to become ill and called out for help. In the first group, where students believed they were the only people in the building, 85 percent went to get help for the person. In the second group, only 62 percent tried to help, In the third group, only 31 percent tried to help. The results supported Darley and Latane’s theory, They figured out that having mere witnesses did not mean that help was more likely. In fact, the opposite was true.

Social psychologists believe the bystander effect can apply to a number of everyday situations. For example, on a busy sidewalk, you might not give money to a homeless man (or help someone who falls down). On a crowded subway, you may-not give up your seat to an elderly person. On the highway, you might choose not to stop and help someone change a flat tire. In these situations, you-and the other bystanders-feel less responsible because so many people are around to help, so no one ends up helping at all.

The bystander effect is one of the many factors that influence am person’s decision to help out a stranger in need. Some people might naturally feel. more desire to help. Some cultures might put more importance on helping strangers than others do. Some cities and towns could be designed to be more friendly than others However, psychologists know that humans are naturally influenced by the presence of others around them even if they are not aware of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณกำลังเดินลงสารพัดเมือง และคุณเห็นคนหน้าคุณลดลง คุณจะทำอะไร ตอนนี้ ลองนึกภาพสถานการณ์ที่เหมือนกัน แต่ต้องเฉพาะบุคคลอื่นบนสารพัด คุณจะทำอะไรแล้ว ตามนักจิตวิทยาสังคม คุณมีแนวโน้มที่จะช่วยเหลือเมื่อมีไม่มีใครรอบ ๆ ในทางตรงกันข้าม ถ้ามีพยาน หรือจำนวนมาก bystanders คุณอาจไม่เสนอความช่วยเหลือ มันได้แม้ว่า ไม่มีใครจะช่วยให้บุคคลที่ นักจิตวิทยาเชื่อว่า เป็นแบบธรรมชาติ แต่ซับซ้อนบุคคลปฏิกิริยา ซึ่งพวกเขาเรียกผลช่วยผลช่วยถูกค้นพบในปี 1964 จากเหตุการณ์โชคร้ายมากที่เกิดขึ้นนอกบ้านแคทเธอรี Genovese ในนิวยอร์ก first ที่สามโมงเช้า คนโจมตี และฆาตกรรม Genovese หน้าอาคารอพาร์ทเมนท์ของเธอ เสียงของฆ่าตื่น 38 ของบ้านของ Genovese พวกเขาทั้งหมดดูจากของ windows เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่หนึ่งพยานที่ 38 ได้อะไรช่วย ไม่มีใครรายงานฆ่าตำรวจ ประเทศทั้งตกใจกลัวความผิดข่าวในวันถัดไป และไม่ให้คำตอบอธิบายทำไมไม่ช่วยคนเหล่านี้มีนักจิตวิทยา Newspapers called the 38 witnesses selfish and uncaring, but social psychologists John Darley and Bibb Latane had a different theory. They believed that large number of witnesses actually decreased the chances that any individual would help, If only one person witnesses a murder, he or she will feel fully responsible for calling the police. If there are two witnesses, each person might feel only half responsible. Now imagine there are many witnesses, as in the Genovese case. Darley and Latane pointed out that each person felt only a small amount of responsibility, so each did nothing. The reason they didn't help was not that they were uncaring or selfish people. There were just too many of them.Darley and Latane knew-they had to prove their theory scientifically, so they set up an experiment with college students to test it. They divided the students into three groups. They took each student to small building. They put him or her in a room with a TV screen that showed another person in a different room in the building; then they left. Students in the first group thought that they were alone in the building. Students in the second group thought that there was one other person in the building. Students in the third group thought that there were four other people in the building. As part of the experiment, the person on the TV screen pretended to become ill and called out for help. In the first group, where students believed they were the only people in the building, 85 percent went to get help for the person. In the second group, only 62 percent tried to help, In the third group, only 31 percent tried to help. The results supported Darley and Latane’s theory, They figured out that having mere witnesses did not mean that help was more likely. In fact, the opposite was true.
Social psychologists believe the bystander effect can apply to a number of everyday situations. For example, on a busy sidewalk, you might not give money to a homeless man (or help someone who falls down). On a crowded subway, you may-not give up your seat to an elderly person. On the highway, you might choose not to stop and help someone change a flat tire. In these situations, you-and the other bystanders-feel less responsible because so many people are around to help, so no one ends up helping at all.

The bystander effect is one of the many factors that influence am person’s decision to help out a stranger in need. Some people might naturally feel. more desire to help. Some cultures might put more importance on helping strangers than others do. Some cities and towns could be designed to be more friendly than others However, psychologists know that humans are naturally influenced by the presence of others around them even if they are not aware of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณกำลังเดินไปตามทางเท้าเมืองที่วุ่นวายและคุณจะเห็นคนที่อยู่ในหน้าของคุณล้มลง สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร? ตอนนี้คิดว่าสถานการณ์เดียวกัน แต่คุณเป็นคนเดียวบนทางเท้า คุณจะทำอะไรแล้ว? ตามที่นักจิตวิทยาสังคมคุณมีแนวโน้มที่จะช่วยให้เมื่อไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ในทางตรงกันข้ามถ้ามีพยานหลายคนยืนดูหรือคุณอาจจะไม่ให้ความช่วยเหลือ มันเป็นไปได้ที่ว่าไม่มีใครจะช่วยให้คนที่ทุกคน นักจิตวิทยาเชื่อว่านี่เป็นปฏิกิริยาธรรมชาติของมนุษย์ยังมีความซับซ้อนซึ่งพวกเขาเรียกผลบ้านใกล้เรือนเคียง. ผลบ้านใกล้เรือนเคียงที่ได้รับการค้นพบสายแรกในปี 1964 เป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่โชคร้ายมากที่เกิดขึ้นนอกบ้านแคทเธอรีเสในนิวยอร์กซิตี้ ที่ 03:00 ในตอนเช้ามีคนทำร้ายและฆ่าเสหน้าอาคารอพาร์ตเมนต์ของเธอ เสียงของการฆ่าที่ตื่นขึ้นมา 38 ของประเทศเพื่อนบ้านของเส ทั้งหมดของพวกเขามองออกไปนอกหน้าต่างของพวกเขาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ได้เป็นหนึ่งในบรรดาพยาน 38 ทำอะไรที่จะช่วยให้ ไม่มีใครที่จะรายงานการฆาตกรรมตำรวจ ทั้งประเทศก็ตกใจกับข่าวในวันถัดไปและนักจิตวิทยาไม่มีคำตอบใดที่จะอธิบายว่าทำไมคนเหล่านี้ไม่ได้ช่วย. หนังสือพิมพ์ที่เรียกว่า 38 พยานเห็นแก่ตัวและไม่สนใจ แต่สังคมจิตวิทยาและจอห์น Darley Bibb Latane มีทฤษฎีที่แตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่าจำนวนมากของพยานจริงลดลงโอกาสที่บุคคลใดจะช่วยถ้ามีเพียงหนึ่งคนที่เป็นพยานคดีฆาตกรรมที่เขาหรือเธอจะรู้สึกรับผิดชอบอย่างเต็มที่สำหรับการเรียกตำรวจ หากมีพยานสองคนแต่ละคนอาจจะรู้สึกเพียงครึ่งหนึ่งของความรับผิดชอบ ตอนนี้คิดว่ามีพยานหลายคนเช่นเดียวกับในกรณีที่เส Darley Latane และชี้ให้เห็นว่าแต่ละคนรู้สึกเพียงเล็กน้อยของความรับผิดชอบเพื่อให้แต่ละไม่ได้ทำอะไร เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ช่วยไม่ได้ว่าพวกเขาเป็นคนที่ไม่สนใจหรือความเห็นแก่ตัว มีเพียงมากเกินไปของพวกเขา. Darley Latane และรู้ว่าพวกเขาต้องพิสูจน์ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาตั้งค่าการทดลองกับนักศึกษาที่จะทดสอบ พวกเขาแบ่งนักเรียนออกเป็นสามกลุ่ม พวกเขาเอานักเรียนแต่ละอาคารขนาดเล็ก พวกเขาทำให้เขาหรือเธอในห้องที่มีหน้าจอทีวีแสดงให้เห็นว่าคนในห้องที่แตกต่างกันในอาคารอื่น จากนั้นพวกเขาออก นักเรียนกลุ่มแรกคิดว่าพวกเขาเป็นคนเดียวในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สองคิดว่ามีอีกคนหนึ่งในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่สามคิดว่ามีอยู่สี่คนอื่น ๆ ในอาคาร ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองคนบนหน้าจอทีวีแกล้งทำเป็นจะกลายเป็นป่วยและเรียกว่าออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ ในกลุ่มแรกที่นักเรียนเชื่อว่าพวกเขาเป็นคนเดียวในอาคารร้อยละ 85 ไปได้รับความช่วยเหลือสำหรับคน ในกลุ่มที่สองเพียง 62 พยายามที่จะช่วยให้เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มที่สามมีเพียงร้อยละ 31 พยายามช่วย ผลการสนับสนุน Darley และทฤษฎี Latane ของพวกเขาคิดว่ามีเพียงพยานไม่ได้หมายความว่าความช่วยเหลือที่ได้รับโอกาสมากขึ้น ในความเป็นจริงตรงข้ามเป็นความจริง. นักจิตวิทยาสังคมเชื่อว่าผลกระทบบ้านใกล้เรือนเคียงสามารถนำไปใช้กับจำนวนของสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน ตัวอย่างเช่นบนทางเท้าไม่ว่างคุณอาจจะไม่ให้เงินกับชายจรจัด (หรือช่วยคนที่ตกอยู่ลง) ในรถไฟใต้ดินที่แออัดคุณอาจไม่ให้ขึ้นที่นั่งของคุณไปยังบุคคลที่ผู้สูงอายุ บนทางหลวงคุณอาจเลือกที่จะไม่หยุดและช่วยให้คนเปลี่ยนยางแบน ในสถานการณ์เหล่านี้คุณและอื่น ๆ ที่ยืนดูรู้สึกมีความรับผิดชอบน้อยลงเพราะคนจำนวนมากที่อยู่รอบ ๆ ที่จะช่วยให้จึงไม่มีใครจบลงด้วยการให้ความช่วยเหลือที่ทุกคน. ผลยืนเป็นหนึ่งในหลายปัจจัยที่มีอิทธิพลนการตัดสินใจของบุคคลที่จะช่วยให้ออก คนแปลกหน้าอยู่ในความต้องการ บางคนอาจจะรู้สึกเป็นธรรมชาติ ความปรารถนาที่มากขึ้นเพื่อช่วย วัฒนธรรมบางคนอาจให้ความสำคัญมากขึ้นในการช่วยให้คนแปลกหน้ากว่าที่คนอื่นทำ บางเมืองและเมืองจะได้รับการออกแบบมาให้เป็นมิตรมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ แต่นักจิตวิทยารู้ว่ามนุษย์มีธรรมชาติในชั้น uenced จากการปรากฏตัวของคนอื่น ๆ รอบตัวพวกเขาแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ตระหนักถึงมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณเดินบนทางเท้าในเมืองที่วุ่นวาย และคุณเห็นใครต่อหน้าคุณล้มลง คุณจะทำอะไร ? ตอนนี้คิดว่าสถานการณ์เดียวกัน แต่คุณเป็นเพียงคนเดียวบนทางเท้า แล้วคุณจะทำอย่างไร ? ตามที่นักจิตวิทยาสังคม คุณมีโอกาสที่จะช่วยให้เมื่อไม่มีคนอื่นอยู่ ในทางตรงกันข้าม หากมีพยานจำนวนมาก หรือเหตุการณ์ คุณอาจไม่เสนอความช่วยเหลือ มันเป็นไปได้ที่ไม่มีใครจะช่วยคนได้ทั้งหมด นักจิตวิทยาเชื่อว่า นี่คือธรรมชาติยังซับซ้อน ปฏิกิริยาของมนุษย์ ซึ่งพวกเขาเรียก bystander effectผลคือ ผู้เห็นเหตุการณ์จึงตัดสินใจเดินทางไปค้นพบในปี 1964 ที่เป็นผลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกมากของแคทเธอรีน เสบ้านในนิวยอร์ก ตอนสามโมงเช้า คนที่ทำร้ายและฆ่าเสหน้าอาคารอพาร์ทเมนต์ของเธอ เสียงของการฆ่าตื่นขึ้นมา 38 ของเสก็เพื่อนบ้าน ทั้งหมดของพวกเขามองออกไปนอกหน้าต่างของพวกเขาเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่ใช่พวก 38 พยานได้ช่วยอะไรเลย ไม่มีใครรายงานว่าฆ่าตำรวจ คนทั้งประเทศก็ตกใจโดยข่าววันถัดไป และนักจิตวิทยาก็ไม่ตอบ อธิบายได้ว่า ทำไมคนเหล่านี้ไม่ช่วยหนังสือพิมพ์เรียกว่า 38 พยาน เห็นแก่ตัว และไม่ใส่ใจ แต่สังคม นักจิตวิทยา และจอห์น ดาร์ลีย์บิ๊บ latane มีทฤษฎีที่แตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่าจำนวนมากของพยานจริงลดลงโอกาสที่บุคคลใดจะช่วยได้ ถ้าคนหนึ่งเป็นพยานคดีฆาตกรรม เขาหรือเธอจะรู้สึกรับผิดชอบ โทรเรียกตำรวจ หากมีพยานสองคน แต่ละคนอาจรู้สึกรับผิดชอบแค่ครึ่งเดียว ตอนนี้คิดว่ามีพยานจำนวนมาก เช่นในกรณีเส . ดาร์ลี่ และ latane ชี้ให้เห็นว่า แต่ละคนรู้สึกเพียงเล็กน้อยของความรับผิดชอบ ดังนั้น แต่ละคนไม่ทำอะไรเลย เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ช่วย ไม่ได้ที่พวกเขาไม่ใส่ใจ หรือเห็นแก่ตัว คน มีเพียงมากเกินไปของพวกเขาดาร์ลี่ latane รู้และพวกเขาต้องพิสูจน์ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาได้ทดลองกับนักศึกษาเพื่อทดสอบ แบ่งนักเรียนออกเป็น 3 กลุ่ม พวกเขาเอานักเรียนแต่ละอาคารขนาดเล็ก พวกมันเอาเขาหรือเธออยู่ในห้องกับหน้าจอทีวีว่ามีบุคคลอื่นอยู่ในห้องต่างๆ ในอาคาร แล้วพวกเขาก็จากไป นักเรียนกลุ่มแรกคิดว่าพวกเขาเป็นคนเดียวในอาคาร นักเรียนกลุ่มที่สองคิดว่ามีอีกคนอยู่ในอาคาร นักเรียนในกลุ่มที่คิดว่ามีอีกสี่คน ในอาคาร เป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง บุคคลบนหน้าจอทีวี แกล้งทำเป็นป่วย และเรียกให้ช่วย ในกลุ่มแรกที่คนเชื่อว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวในอาคาร 85 เปอร์เซ็นต์ ไปช่วยคน ในกลุ่มที่สองเพียงร้อยละ 62 พยายามช่วยเหลือในกลุ่มที่สามเพียง 31 เปอร์เซ็นต์ พยายามจะช่วย ผลการวิจัยสนับสนุนทฤษฎีของดาร์ลี่ และ latane พวกเขาคิดว่า มีเพียงพยานไม่ได้หมายความว่าช่วยได้มากกว่า ในความเป็นจริงตรงข้ามเป็นจริงนักจิตวิทยาสังคมเชื่อ ผู้เห็นเหตุการณ์ผลสามารถใช้ได้กับหลายสถานการณ์ทุกวัน ตัวอย่างเช่น บนทางเท้าที่ไม่ว่าง คุณอาจจะไม่ให้เงินแก่คนไร้บ้าน ( หรือช่วยคนที่ล้มลง ) บนรถไฟใต้ดินที่แออัด คุณอาจไม่สละที่นั่งให้ผู้สูงอายุ บนถนน คุณอาจเลือกที่จะหยุดและช่วยให้คนเปลี่ยนยางแบน ในสถานการณ์เหล่านี้คุณและเหตุการณ์อื่น ๆรู้สึกผิดน้อยลง เพราะมีคนมากมายมาช่วย ดังนั้นไม่มีใครจบช่วยเลยผู้เห็นเหตุการณ์ผลเป็นหนึ่งในหลายปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเป็นคนช่วยคนแปลกหน้าในยามจำเป็น บางคนอาจจะย่อมรู้สึกได้ ต้องการเพิ่มเติม เพื่อช่วยในการ ในบางวัฒนธรรมอาจให้ความสำคัญในการช่วยคนแปลกหน้ามากกว่าคนอื่น ๆทำ บางเมืองอาจจะออกแบบมาเพื่อจะเป็นกันเองมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆอย่างไรก็ตามนักจิตวิทยารู้ว่ามนุษย์มีธรรมชาติในfl uenced โดยการแสดงตนของผู้อื่นรอบ ๆพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ตระหนักถึงมัน