The most common measure of risk is

The most common measure of risk is the variance associated with a particular outcome.

The variance of insurance claims reflects the magnitude of the uncertainty, and how widely these claim values are spread
around the expected (mean) value

.Fu and Khury (2011)note that with in a variance framework, both desirable (e.g., smaller than expected claim payments) and undesirable variations increase risk.

An insurer, however, is only concerned with larger than expected claim payments
as such loss events place a sprain on retained capital and reserves, and
increase the probability of ruin (Fishburn, 1977).

As such,Fishburn (1977)suggested using“lower partial moment”(LPM) instead of the
total variance as the risk measure.

For insurance claims, LPM takes the
following form:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดทั่วไปส่วนใหญ่ของความเสี่ยงจะเป็นผลต่างที่เกี่ยวข้องกับผลเฉพาะ ความแปรปรวนของการเรียกร้องประกันสะท้อนถึงขนาดของความไม่แน่นอน และว่าเหล่านี้สามารถเรียกร้องค่าจะแพร่กระจายรอบค่า (เฉลี่ย) ที่คาดไว้. ฟูและ Khury (2011) ทราบว่า มีในกรอบผลต่าง ประกอบทั้งสอง (เช่น มีขนาดเล็กกว่าที่คาดไว้เรียกร้องการชำระเงิน) และรูปแบบที่ไม่พึงปรารถนาเพิ่มความเสี่ยง มีบริษัทประกันภัย อย่างไรก็ตาม เท่านั้นเกี่ยวข้องกับขนาดใหญ่กว่าการชำระเงินเรียกร้องคาดเช่นขาดทุนจังหวัดแพลงการสะสมทุนและทุนสำรอง และเพิ่มความน่าเป็นการทำลาย (Fishburn, 1977) เช่นนี้ Fishburn (1977) แนะนำให้ใช้ " moment"(LPM) บางส่วนแทนที่จะลดการผลต่างรวมเป็นการวัดความเสี่ยง กรณี ลิตรต่อนาทีใช้เวลาการแบบฟอร์มต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวชี้วัดที่พบมากที่สุดของความเสี่ยงคือความแปรปรวนที่เกี่ยวข้องกับผลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.

แปรปรวนของการเรียกร้องประกันสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของความไม่แน่นอนและวิธีการที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเรียกร้องค่าเหล่านี้จะแพร่กระจาย
ไปรอบ ๆ ที่คาดว่าจะ (ค่าเฉลี่ย) มูลค่า

.Fu และ Khury (2011) หมายเหตุ ที่มีในกรอบความแปรปรวนทั้งที่พึงประสงค์ (เช่นมีขนาดเล็กกว่าที่คาดการชำระเงินการเรียกร้อง) และรูปแบบที่ไม่พึงประสงค์เพิ่มความเสี่ยง.

ผู้รับประกันภัย แต่เป็นเพียงความกังวลเกี่ยวกับขนาดใหญ่กว่าการชำระเงินการเรียกร้องที่คาดว่าจะ
เป็นเหตุการณ์การสูญเสียดังกล่าววางแพลงทุนสะสมและสำรอง และ
เพิ่มโอกาสในการทำลาย (Fishburn, 1977) ได้.

เช่น Fishburn (1977) แนะนำให้ใช้ "ช่วงเวลาบางส่วนที่ต่ำกว่า" (LPM) แทน
ความแปรปรวนรวมเป็นตัวชี้วัดความเสี่ยง.

สำหรับการเรียกร้องประกัน LPM เตะ
ฟอร์มต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีที่พบมากที่สุดของความเสี่ยงความแปรปรวนที่เกี่ยวข้องกับผลที่เฉพาะเจาะจงความแปรปรวนของการเรียกร้องประกันสะท้อนขนาดของความไม่แน่นอน และอย่างกว้างขวางว่าค่าเรียกร้องเหล่านี้จะแพร่กระจายรอบ ๆที่คาดไว้ ( หมายถึง ) ค่า. Fu และ khury ( 2011 ) ทราบว่ามีความแปรปรวนทั้งในกรอบที่ต้องการ ( เช่น ขนาดเล็กกว่าที่คาดไว้และไม่พึงประสงค์จ่ายค่าสินไหมทดแทน ) การเพิ่มความเสี่ยงการรับประกันภัย แต่เพียงที่เกี่ยวข้องกับขนาดใหญ่กว่าที่คาดไว้ เงินที่เรียกร้องเป็นเหตุการณ์ความสูญเสียดังกล่าววางเคล็ดประเทศทุนและเงินสำรอง และเพิ่มความน่าจะเป็นของการทำลาย ( ฟิชเบิร์น , 1977 )เช่น ฟิชเบิร์น ( 1977 ) แนะนำให้ใช้ " ลดบางส่วนขณะนี้ " ( ของเหลว ) แทนของทั้งหมดเป็นความเสี่ยงวัดสำหรับการเรียกร้องประกัน ของเหลวที่ใช้แบบฟอร์มต่อไปนี้ :