Lignin Isolation by Enzymatic Hydro

Lignin Isolation by Enzymatic Hydrolysis of Pulp
Yamasaki et al. first developed a technique for isolating residual lignin from kraft pulp
by enzymatic hydrolysis.1
This procedure is based on selective hydrolysis and
dissolution of carbohydrates in pulp by commercial cellulolytic enzymes, leaving lignin
behind as an insoluble residue. Pulps are typically subjected to several successive
enzyme treatments to ensure complete dissolution of the carbohydrates and to increase
the amount of recovered insoluble lignin residue. The residual lignin from this isolation
method is typically obtained in good yield, especially from unbleached kraft pulps.
Hortling et al. used cellulase and β-glucosidase to isolate residual lignin from a series of
kraft pulps.2
These laboratory-produced kraft pulps varied from 93 to 14 kappa number.
The enzymes employed in this enzymatic hydrolysis technique are effective enough to
hydrolyze practically all pulp polysaccharides in one enzyme treatment. The insoluble
lignin residue remaining after enzymatic hydrolysis was subsequently extracted with 0.5
M sodium hydroxide and the soluble fraction was acid-precipitated, yielding the residual
lignin sample. Little or no lignin was water-soluble after the enzymatic treatment of the
pulps in the 93-58 kappa number range, while 20-60% of the lignin was dissolved during
enzymatic hydrolysis for pulps with lower kappa numbers. The results indicated that the
residual lignin samples contained 65-80% lignin, 7-8% carbohydrates, and the remaining
impurities from proteins acquired during the enzymatic treatment. The content of protein
impurities was higher in the portion of the sample that was soluble in sodium hydroxide
than in the insoluble fraction, suggesting that the proteins have an affinity for the residual
lignin. Although the molecular weights of the residual lignin were found to decrease
with increasing degree of delignification, the authors suggested that the difficulty of
removing residual lignin from pulps is due partly to insoluble fractions of the residual

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แยกลิกนิ โดยเอนไซม์ในระบบย่อยของเยื่อYamasaki et al.ได้พัฒนาเทคนิคการแยกลิกนิเหลือจากเยื่อคราฟท์ครั้งแรกโดยเอนไซม์ hydrolysis.1 กระบวนการนี้เป็นไปตามงานย่อย และสลายตัวของคาร์โบไฮเดรตในเนื้อเยื่อโดยเอนไซม์ cellulolytic พาณิชย์ ออกจากลิกนิด้านหลังเป็นสารไม่ละลายน้ำ โดยทั่วไปอาจ pulps หลายต่อ ๆ มาเอนไซม์บำบัดยุบสมบูรณ์ส่วนของคาร์โบไฮเดรต และ การเพิ่มปริมาณของสารลิกนิกู้คืนที่ไม่ละลายน้ำ ลิกนิเหลือจากการแยกนี้วิธีโดยทั่วไปจะได้รับผลตอบแทนที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งจาก pulps คราฟท์ไม่ฟอกขาวHortling et al.ใช้ cellulase และβ-glucosidase แยกลิกนิเหลือจากชุดของpulps.2 คราฟท์ Pulps คราฟท์ผลิตห้องปฏิบัติการเหล่านี้แตกต่างจาก 93 หมายเลขแคปปา 14เอนไซม์ที่ใช้ในเทคนิคนี้เอนไซม์ย่อยสลายมีประสิทธิภาพพอในการhydrolyze แทบทั้งหมดเยื่อไรด์เอนไซม์รักษา การละลายลิกนิกากที่เหลือหลังจากที่ต่อมาถูกแยกย่อยเอนไซม์ ด้วย 0.5M โซเดียมไฮดรอกไซด์และเศษส่วนที่ละลายน้ำได้กรดตกตะกอน ผลผลิตเหลือตัวอย่างลิกนิ น้อย หรือไม่มีลิกนิเป็นละลายน้ำหลังจากการรักษาเอนไซม์ในระบบการใน 93-58 กัปปะช่วงหมายเลข ในขณะที่ละลายระหว่าง 20-60% ของการลิกนิ pulpsไฮโตรไลซ์เอนไซม์สำหรับ pulps ล่างเลขแคปปา ผลระบุว่า การตัวอย่างลิกนิเหลืออยู่ 65-80% ลิกนิ 7-8% คาร์โบไฮเดรต และเหลือสิ่งสกปรกจากโปรตีนที่ได้มาในระหว่างการรักษาเอนไซม์ในระบบ เนื้อหาของโปรตีนสิ่งสกปรกมีสูงขึ้นในส่วนของตัวอย่างที่ถูกละลายในโซเดียมไฮดรอกไซด์กว่าเศษส่วนที่ไม่ละลายน้ำ แนะนำว่า โปรตีนมีความสัมพันธ์ที่สำหรับเหลือลิกนิ แม้พบว่าน้ำหนักโมเลกุลของลิกนิตกค้างลดลงด้วยการเพิ่มระดับของ delignification ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่า ความยากลำบากเอาลิกนิเหลือจาก pulps ครบกำหนดบางส่วนเพื่อเศษเหลือไม่ละลายน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแยกลิกนินโดยเอนไซม์ย่อยสลายของเยื่อ
Yamasaki, et al ครั้งแรกที่พัฒนาเทคนิคสำหรับการแยกลิกนินที่เหลือจากการผลิตเยื่อกระดาษคราฟท์
โดย hydrolysis.1 เอนไซม์
ขั้นตอนนี้จะอยู่บนพื้นฐานของการย่อยสลายเลือกและ
การสลายตัวของคาร์โบไฮเดรตในการผลิตเยื่อกระดาษจากเซลลูโลสในเชิงพาณิชย์ออกจากลิกนิน
ที่อยู่เบื้องหลังในฐานะที่เป็นสารตกค้างที่ไม่ละลายน้ำ เยื่อมักจะยัดเยียดให้หลายต่อเนื่อง
รักษาเอนไซม์เพื่อให้แน่ใจว่าการสลายตัวสมบูรณ์ของคาร์โบไฮเดรตและเพื่อเพิ่ม
ปริมาณของการกู้คืนสารตกค้างลิกนินที่ไม่ละลายน้ำ ลิกนินที่เหลือจากการแยกนี้
วิธีการที่จะได้รับมักจะอยู่ในอัตราผลตอบแทนที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเยื่อกระดาษคราฟท์ไม่ได้ฟอก.
Hortling et al, เซลลูเลสใหม่และβ-glucosidase เพื่อแยกลิกนินที่เหลือจากชุดของ
คราฟท์ pulps.2
เหล่านี้ห้องปฏิบัติการผลิตเยื่อกระดาษคราฟท์แตกต่างกันจาก 93 จำนวน 14 Kappa.
เอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยสลายเทคนิคนี้เอนไซม์ที่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะ
ย่อยสลายในทางปฏิบัติ polysaccharides เยื่อกระดาษทั้งหมดใน เอนไซม์บำบัดหนึ่ง ไม่ละลาย
สารตกค้างลิกนินที่เหลืออยู่หลังจากเอนไซม์สกัดภายหลัง 0.5
M โซดาไฟและส่วนที่ละลายน้ำเป็นกรดตกตะกอนผลผลิตที่เหลือ
ตัวอย่างลิกนิน เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีลิกนินเป็นที่ละลายน้ำได้หลังการรักษาด้วยเอนไซม์ของ
เยื่อในช่วงเลขที่ 93-58 Kappa ขณะที่ 20-60% ของลิกนินก็เลือนหายไปในระหว่างการ
ย่อยโปรตีนในเยื่อสำหรับ Kappa กับตัวเลขที่ต่ำกว่า ผลการศึกษาพบว่า
กลุ่มตัวอย่างที่เหลือลิกนินมีลิกนิน 65-80%% คาร์โบไฮเดรต 7-8 และที่เหลือ
สิ่งสกปรกออกจากโปรตีนที่ได้มาในระหว่างการรักษาด้วยเอนไซม์ เนื้อหาของโปรตีน
สิ่งสกปรกที่เป็นที่สูงขึ้นในส่วนของกลุ่มตัวอย่างที่เป็นที่ละลายในโซเดียมไฮดรอกไซ
กว่าในส่วนที่ไม่ละลายน้ำบอกว่าโปรตีนที่มีความใกล้ชิดกับการตกค้าง
ลิกนิน แม้ว่าน้ำหนักโมเลกุลของลิกนินที่เหลือพบว่าลดลง
ด้วยการเพิ่มระดับของ delignification ผู้เขียนบอกว่าความยากลำบากของ
การลบลิกนินที่เหลือจากเยื่อเป็นเพราะส่วนหนึ่งที่จะเศษส่วนที่ไม่ละลายน้ำของที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแยกเอนไซม์ลิกนินโดยการย่อยสลายของเยื่อกระดาษยามาซากิ et al . แรกพัฒนาเทคนิคสําหรับการแยกลิกนินคราฟท์ผลิตจากส่วนที่เหลือโดยเอนไซม์ .ขั้นตอนนี้จะขึ้นอยู่กับการเลือกและการสลายตัวของคาร์โบไฮเดรตในเยื่อกระดาษโดยพาณิชย์ทดลองเอนไซม์จากลิกนินข้างหลังเป็นกากที่ไม่ละลาย เยื่อกระดาษโดยทั่วไปภายใต้หลายและต่อเนื่องเอนไซม์บําบัดเพื่อให้ยุบสมบูรณ์ของคาร์โบไฮเดรต และเพิ่มยอดเงินกู้ที่ไม่ละลายน้ำกาก ส่วนน้ำที่เหลือจากการแยกนี้วิธีมักจะได้รับผลตอบแทนที่ดี โดยเฉพาะจากการฟอกเยื่อกระดาษคราฟท์ .hortling et al . และใช้เอนไซม์บีตา - กลูโคซิเดสแยกลิกนินที่เหลือจากชุดของเยื่อกระดาษคราฟท์ 2 .เหล่านี้ปฏิบัติการผลิตเยื่อกระดาษคราฟท์ที่หลากหลายจาก 93 หมายเลข 14 คัป .เอนไซม์ที่ใช้ในเทคนิคนี้เอนไซม์มีประสิทธิภาพพอ, เกือบทั้งหมดในหนึ่งโดยผลิตเอนไซม์บำบัด ที่ไม่ละลายน้ำปริมาณกากที่เหลือหลังจากเอนไซม์และสารสกัดด้วย 0.5โซเดียมไฮดรอกไซค์ M และส่วนที่ละลายน้ำและตะกอนตกค้าง ผลผลิตปริมาณตัวอย่าง น้อย หรือ ไม่ ละลายน้ำเอนไซม์ลิกนินหลังจากการรักษาของผลิตในช่วง 93-58 ตัวเลขคัป ในขณะที่ 20-60% ของลิกนินในน้ำเอนไซม์เพื่อการย่อยเยื่อกระดาษที่มีตัวเลขคัปปาลดลง ผลการวิจัยพบว่าตัวอย่างน้ำที่เหลืออยู่ 65-80 % ปริมาณ 7-8 % คาร์โบไฮเดรต และที่เหลือสิ่งสกปรกที่ได้มาจากโปรตีนในการรักษาเอนไซม์ . เนื้อหาของโปรตีนสิ่งเจือปนสูง ในส่วนของตัวอย่างที่ถูกละลายในสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์มากกว่าในส่วนที่ไม่ละลายน้ำ , แสดงให้เห็นว่าโปรตีนมีความสัมพันธ์กับส่วนที่เหลือลิกนิน ถึงแม้ว่าน้ำหนัก โมเลกุลของน้ำที่ตกค้างลดลงที่มีระดับที่เพิ่มขึ้นของการใช้ ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าปัญหาเอาน้ำที่เหลือจากเยื่อส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเศษส่วนของที่ตกค้างที่ไม่ละลายน้ำ