December 17, HettaWe are in the mid

December 17, Hetta

We are in the midst of a super-cold snap, with temperatures falling below -30C. I can’t go outside for more than a few moments without fully suiting up in cold-weather gear. The insides of my nostrils crackle with frost; any hair left uncovered picks up a grey sheen, as though I’ve aged 50 years in minutes. Occasionally my eyelashes freeze together. I learn that if any part of my body sticks to metal, I mustn’t panic and wrench away, or I risk ripping the skin clean off. One of the dogs, Monty, lost half of his tongue this way as a pup when he licked a metal post. It nearly killed him, and it took months of careful nursing and hand feeding in the house before he returned to work.

But while the temperatures drop, the tourist season is hotting up. Lapland’s economy depends almost entirely on a few short weeks before Christmas when visitors flood in from overseas. Suddenly it’s all go as we try to run as many safaris as possible, often working from 7am till past midnight.

We have to sprint as we make up the dog teams – usually eight-strong, with an obedient pair up front as leaders and two of the strongest dogs at the back in 'wheel’ position: the brains and the brawn respectively.

In a rush this morning, I sped with my team out of the gates and took the first corner far too quickly. The sled flipped, dragging me through the snow on my stomach until the bar slipped out of my grip. By the time I’d jumped to my feet my dogs had overtaken the team in front and started a fight; I had had to throw myself between the two teams and wrestle them apart, growling and yelling. No harm done, but my nerves are jangling and my confidence has taken a knock.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

17 ธันวาคม Hettaเราเป็นกลางแป๊บเตอร์รุ่นเย็น มีอุณหภูมิลดลงต่ำกว่า-30C ฉันไม่สามารถไปนอกสำหรับช่วงเวลามากกว่าไม่กี่ไม่เต็มสามารถสวมใส่เพียงค่าเกียร์สภาพอากาศเย็น Crackle insides ของจมูกของฉันกับน้ำแข็ง ผมมีเหลือรับเถค่าชีนเป็นสีเทา ว่าฉันได้อายุ 50 ปีในนาที บางครั้งขนตาของฉันตรึงกัน ฉันเรียนรู้ว่า ถ้าส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายของฉันแท่งโลหะ ฉันจะตื่น และประแจไป หรือฉันความเสี่ยงคัดลอกผิวสะอาดปิด หนึ่งของสุนัข มอนตี หายไปครึ่งหนึ่งของลิ้นของเขาวิธีนี้เป็นฑิมภ์เมื่อเขาได้เลียลงโลหะ เกือบฆ่าเขา และใช้เดือนพยาบาลระมัดระวังและมือที่ให้อาหารในบ้านก่อนเขากลับมาทำงานแต่ในขณะที่อุณหภูมิปล่อย ฤดูกาลท่องเที่ยวคือ hotting ค่า เศรษฐกิจของ Lapland เกือบทั้งหมดในไม่กี่สั้นสัปดาห์ก่อนคริสต์มาสเมื่อชมน้ำท่วมในจากต่างประเทศนั้น ก็มันทั้งหมดไปเราพยายามที่จะเรียกใช้ซาฟารีมากที่สุด มักจะทำงานตั้งแต่ 7 โมงจนถึงเที่ยงคืนที่ผ่านมาเราต้องวิ่ง ตามเราได้ทีมสุนัข – มักจะแปดแข็งแรง มีการเชื่อฟังคู่หน้าขึ้นเป็นผู้นำและสองของสุนัขแข็งแกร่งที่ด้านหลังในตำแหน่ง 'ล้อ': สมองและกล้ามเนื้อตามลำดับในการวิ่งเช้านี้ ฉัน sped กับทีมของฉันออกจากประตู และเอามุมแรกอย่างรวดเร็วเกินไป เลื่อนการพลิก ลากฉันผ่านหิมะบนท้องของฉันจนกว่าแถบเล็ดรอดออกจากกำของฉัน โดยเวลาฉันได้ไปถึงเท้าของ สุนัขของฉันมี overtaken ทีมหน้า และเริ่มต้นการต่อสู้ ผมเคยมี การโยนตัวเองระหว่าง 2 ทีมต่อสู้อพาร์ท growling และตะโกน Jangling อันตรายไม่ทำ แต่ฉันเส้นประสาท และความเชื่อมั่นของฉันถูกเคาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธันวาคม 17 , hetta

เราอยู่ในท่ามกลางของ snap เย็นสุด ด้วยอุณหภูมิ - 30C ตกลงมาด้านล่าง ผมไม่สามารถออกไปข้างนอกมากกว่าไม่กี่ช่วงเวลาอย่างเต็มที่โดยไม่ร้องในสภาพอากาศเย็นเกียร์ ข้างในรูจมูกเสียงแตกด้วยน้ำค้างแข็ง ; ผมใด ๆแล้วเปิดหยิบเงาสีเทา เหมือนผมอายุ 50 ปี ในนาทีที่ บางครั้งขนตาของฉันตรึงด้วยกันฉันได้เรียนรู้ว่า ถ้าส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายของฉันแท่งโลหะ ผมต้องไม่ตื่นตระหนก และประแจไป หรือผมอาจจะฉีกผิวสะอาดออก หมาตัวหนึ่ง มอนตี้ หายไปครึ่งหนึ่งของลิ้นของเขาด้วยวิธีนี้เป็นลูกสุนัขเมื่อเขาเลียเสาโลหะ มันเกือบจะฆ่าเขา และเอาเดือนของพยาบาลและระวังมือให้อาหารในบ้าน ก่อนที่เขาจะกลับมาทำงาน

แต่ขณะที่อุณหภูมิลดลงฤดูการท่องเที่ยวที่เป็น hotting ขึ้น เศรษฐกิจอย่างไรก็ขึ้นอยู่เกือบทั้งหมดในไม่กี่สัปดาห์ก่อนวันคริสต์มาสเมื่อชมน้ำท่วมจากต่างประเทศ มันก็เป็นไปตามที่เราพยายามที่จะเรียกเป็น ซาฟารี มากที่สุด มักจะทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้า จนถึง เที่ยงคืน

เราต้องวิ่งตามที่เราสร้างทีม–สุนัขมักจะแปดแรงด้วยการเชื่อฟัง คู่หน้า เป็นผู้นำและสองของสุนัขที่แข็งแกร่งที่กลับมาอยู่ในตำแหน่งล้อ ' : สมองและกล้ามเนื้อตามลำดับ

รีบ เมื่อเช้านี้ ผมวิ่งกับทีมของผมออกจากประตูและเอามุมแรกอย่างรวดเร็วเกินไป . เลื่อนพลิกลากฉันฝ่าหิมะบนท้องของผมจนแถบเล็ดรอดออกจากมือของฉันโดยเวลาที่ฉันกระโดดให้เท้าสุนัขของฉันได้ทัน ทีมในด้านหน้าและเริ่มต่อสู้ ; ฉันมีการโยนตัวเองระหว่าง 2 ทีม และต่อสู้กับพวกเขาจากกันได้ คำราม แล้วตะโกน ไม่มีอันตราย แต่สมองของฉัน jangling และความเชื่อมั่นของฉันไปเคาะประตู