``Hey, you two! I just heard on the

``Hey, you two! I just heard on the radio that this snow is supposed to turn into a blizzard around dinnertime, Are you sure you should go now?"
Gran glanced at her watch and said exactly what Callie expected she would. That's three hours from now! We'll be fine and dandy.
The best snow hill in town was at the city park, and that was where Ca1lie and her grandmother headed. When they arrived, the hillside was dotted with sledders of all ages. Callie and her grandmother took turns sledding down the hill. Callie had just zoomed down the hill in twenty‐ five seconds, which was a record! A sledding trip with Gran wouldn’t be the same without keeping track of their sledding times. Callie grinned at Gran but noticed she looked worried. “What’s wrong, Gran?” she asked. “Look around, Honey,” she said “Just about everyone else has left, and it's snowing so hard that I can't see my hand in front of my face”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

`` เดี๋ยวก่อนคุณสอง! ฉันเพียงแค่ได้ยินทางวิทยุว่าหิมะนี้ควรจะกลายเป็นพายุหิมะรอบ ๆ มื้อค่ำที่คุณแน่ใจว่าควรจะไปตอนนี้หรือไม่ "
Gran เหลือบมองไปที่นาฬิกาของเธอและกล่าวว่าสิ่งที่แคลลี่คาดว่าเธอจะ. ที่สามชั่วโมงจากนี้เรา ' จะถูกปรับและสำรวย.
เนินหิมะดีที่สุดในเมืองอยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองและที่เป็นที่ Ca1lie และคุณยายของเธอมุ่งหน้าไป. เมื่อพวกเขามาถึงเนินเขาที่ถูกแต่งแต้มด้วย sledders ทุกเพศทุกวัย. แคลลี่และคุณยายของเธอผลัด sledding ลง ฮิลล์. แคลลี่ได้ซูมเพียงลงเนินเขาในยี่สิบห้าวินาทีซึ่งเป็นบันทึก! ลากเลื่อนการเดินทางกับ Gran จะไม่เหมือนกันโดยไม่ต้องติดตามความเคลื่อนไหวของรถเลื่อนหิมะครั้งของพวกเขา. แคลลี่ยิ้มที่ Gran แต่สังเกตเห็นเธอมองความกังวลใจ "มีอะไรผิด Gran?" เธอถาม. "มองไปรอบ ๆ ฮันนี่" เธอกล่าว "เพียงเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ได้ทิ้งและก็หิมะตกอย่างหนักเพื่อที่ฉันไม่สามารถมองเห็นมือของฉันในด้านหน้าของใบหน้าของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

` ` นี่ คุณสองคน ฉันได้ยินจากวิทยุว่าหิมะมันน่าจะกลายเป็นพายุหิมะรอบอาหารค่ำ , คุณแน่ใจว่าคุณควรจะไปตอนนี้แกรน ชายตามองดูเธอและบอกว่าสิ่งที่แคลลี่คาดว่าเธอจะ นั่นมันสามชั่วโมงแล้ว ! พวกเราจะไม่เป็นไรแล้วมั้งหิมะฮิลล์ที่ดีที่สุดในเมืองอยู่ที่สวนสาธารณะของเมือง และที่ ca1lie คุณย่าไปไหน เมื่อพวกเขามาถึงเชิงเขา เป็นจุดที่ sledders ทุกเพศทุกวัย แคลลี่ และคุณยายของเธอผลัดกันเล่นแคร่เลื่อนลงเนิน แคลลี่ได้แค่ซูมลงเนินเขาในยี่สิบ‐ห้าวินาที ซึ่งถูกบันทึก ! การเดินทาง sledding กับยายจะไม่เหมือนเดิมโดยไม่ต้องติดตามเวลาเล่นสไลเดอร์ของพวกเขา แคลลี่ยิ้มจนเห็นฟันที่แกรน แต่เห็นเธอดูกังวล " เป็นอะไร ยาย ? " เธอถาม " มองไปรอบ ๆ , น้ำผึ้ง , " เธอกล่าวว่า " แค่คนอื่นไปแล้ว และมีหิมะตกอย่างหนัก จนผมมองไม่เห็นมือของฉันในหน้า "