Olney and Sharpe (1969) initially o

Olney and Sharpe (1969) initially observed that exposure
of the brains of rhesus monkeys to excess glutamate
causes toxicity and neuronal cell death. Subsequent studies
established that excess glutamate results in overstimulation
of glutamate receptors, including the N-methyl-d-aspartate
(NMDA) receptors and the non-NMDA receptors (Ozawa
et al., 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหล่าพรรณรายและ Sharpe (1969) เริ่มสังเกตแสงที่ของสมองของลิง rhesus เพื่อ glutamate ส่วนเกินทำให้เกิดความเป็นพิษและตายเซลล์ neuronal การศึกษาต่อมาก่อตั้งขึ้นที่ glutamate ส่วนเกินผล overstimulationของ glutamate receptors รวมถึงการ N-methyl-d-aspartateReceptors (NMDA) และไม่ใช่ NMDA receptors (โอะซะวะและ al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Olney และชาร์ป (1969) ในขั้นต้นพบว่าการได้รับ
ของสมองของลิงวอกกับกลูตาเมตส่วนเกิน
ที่ทำให้เกิดการเสียชีวิตและความเป็นพิษต่อเซลล์ประสาท ศึกษาต่อ
ที่ยอมรับว่าผลกลูตาเมตส่วนเกินใน overstimulation
ของผู้รับกลูตาเมตรวมทั้ง N-methyl-D-aspartate
(NMDA) ผู้รับและผู้รับไม่ NMDA (ซาวา
et al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Olney ชาร์ป ( 1969 ) และเริ่มสังเกตว่าแสงจากมันสมองของลิง


กลูตาเมตส่วนเกินสาเหตุความเป็นพิษและการตายของเซลล์ประสาท . ตามมาศึกษา
ขึ้นว่าเกินผลในการกระตุ้นที่มากเกินไปของผงชูรสผงชูรส
ตัวรับ รวมทั้ง n-methyl-d-aspartate
( NMDA receptor NMDA receptors ) และองค์กร ( คัน
et al . , 1998 )