AbstractImpairment in recognizing f

Abstract
Impairment in recognizing facial emotions is a prominent feature of schizophrenia patients, but the underlying mechanism of this impairment remains unclear. This study investigated the specific aspects of visual information that are critical for schizophrenia patients to recognize emotional expression. Using the Bubbles technique, we probed the use of visual information during a facial emotion discrimination task (fear vs. happy) in 21 schizophrenia patients and 17 healthy controls. Visual information was sampled through randomly located Gaussian apertures (or "bubbles") at 5 spatial frequency scales. Online calibration of the amount of face exposed through bubbles was used to ensure 75% overall accuracy for each subject. Least-square multiple linear regression analyses between sampled information and accuracy were performed to identify critical visual information that was used to identify emotional expression. To accurately identify emotional expression, schizophrenia patients required more exposure of facial areas (i.e., more bubbles) compared with healthy controls. To identify fearful faces, schizophrenia patients relied less on bilateral eye regions at high-spatial frequency compared with healthy controls. For identification of happy faces, schizophrenia patients relied on the mouth and eye regions; healthy controls did not utilize eyes and used the mouth much less than patients did. Schizophrenia patients needed more facial information to recognize emotional expression of faces. In addition, patients differed from controls in their use of high-spatial frequency information from eye regions to identify fearful faces. This study provides direct evidence that schizophrenia patients employ an atypical strategy of using visual information to recognize emotional faces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อImpairment in recognizing facial emotions is a prominent feature of schizophrenia patients, but the underlying mechanism of this impairment remains unclear. This study investigated the specific aspects of visual information that are critical for schizophrenia patients to recognize emotional expression. Using the Bubbles technique, we probed the use of visual information during a facial emotion discrimination task (fear vs. happy) in 21 schizophrenia patients and 17 healthy controls. Visual information was sampled through randomly located Gaussian apertures (or "bubbles") at 5 spatial frequency scales. Online calibration of the amount of face exposed through bubbles was used to ensure 75% overall accuracy for each subject. Least-square multiple linear regression analyses between sampled information and accuracy were performed to identify critical visual information that was used to identify emotional expression. To accurately identify emotional expression, schizophrenia patients required more exposure of facial areas (i.e., more bubbles) compared with healthy controls. To identify fearful faces, schizophrenia patients relied less on bilateral eye regions at high-spatial frequency compared with healthy controls. For identification of happy faces, schizophrenia patients relied on the mouth and eye regions; healthy controls did not utilize eyes and used the mouth much less than patients did. Schizophrenia patients needed more facial information to recognize emotional expression of faces. In addition, patients differed from controls in their use of high-spatial frequency information from eye regions to identify fearful faces. This study provides direct evidence that schizophrenia patients employ an atypical strategy of using visual information to recognize emotional faces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การด้อยค่าในการรับรู้อารมณ์ทางสีหน้าเป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นของผู้ป่วยจิตเภท แต่กลไกพื้นฐานของการด้อยค่านี้ยังคงไม่มีความชัดเจน การศึกษานี้เป็นการศึกษาลักษณะเฉพาะของข้อมูลภาพที่มีความสำคัญสำหรับผู้ป่วยจิตเภทที่จะยอมรับการแสดงออกทางอารมณ์ โดยใช้เทคนิคฟองเราหยั่งใช้ข้อมูลภาพในช่วงอารมณ์ทางสีหน้าการเลือกปฏิบัติงาน (กลัวกับความสุข) ในผู้ป่วยจิตเภท 21 และ 17 การควบคุมที่ดีต่อสุขภาพ ข้อมูลภาพเป็นตัวอย่างผ่านอยู่สุ่มช่อง Gaussian (หรือ "ฟอง") ใน 5 เครื่องชั่งความถี่เชิงพื้นที่ การสอบเทียบออนไลน์ของจำนวนเงินของใบหน้าสัมผัสผ่านฟองถูกนำมาใช้เพื่อให้แน่ใจว่า 75% ความถูกต้องโดยรวมของแต่ละเรื่อง อย่างน้อยตารางหลายวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นระหว่างข้อมูลตัวอย่างและความถูกต้องถูกดำเนินการเพื่อระบุข้อมูลภาพสำคัญที่ถูกใช้ในการระบุแสดงออกทางอารมณ์ ที่ถูกต้องระบุแสดงออกทางอารมณ์ของผู้ป่วยจิตเภทที่ต้องการเปิดรับมากขึ้นในพื้นที่ที่ใบหน้า (เช่นมากกว่าฟอง) เมื่อเทียบกับการควบคุมที่ดีต่อสุขภาพ เพื่อระบุใบหน้าที่น่ากลัวของผู้ป่วยจิตเภทอาศัยน้อยลงในภูมิภาคตาทวิภาคีที่ความถี่สูงเชิงพื้นที่เมื่อเทียบกับการควบคุมที่ดีต่อสุขภาพ สำหรับบัตรประจำตัวของใบหน้ามีความสุขผู้ป่วยจิตเภทอาศัยในปากและภูมิภาคตา; การควบคุมที่มีสุขภาพดีไม่ได้ใช้ตาและใช้ปากมากน้อยกว่าผู้ป่วยได้ ผู้ป่วยโรคจิตเภทที่จำเป็นข้อมูลใบหน้ามากขึ้นในการรับรู้การแสดงออกทางอารมณ์ของใบหน้า นอกจากนี้ผู้ป่วยที่แตกต่างไปจากการควบคุมในการใช้งานของข้อมูลที่มีความถี่สูงที่ว่างจากภูมิภาคตาเพื่อระบุใบหน้าที่น่ากลัว การศึกษาครั้งนี้มีหลักฐานว่าผู้ป่วยจิตเภทจ้างกลยุทธ์ที่ผิดปกติของการใช้ข้อมูลภาพที่จะจดจำใบหน้าอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
บกพร่องในตระหนักถึงอารมณ์ใบหน้าเป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นของผู้ป่วยจิตเภท แต่ภายใต้กลไกของความนี้ยังไม่ชัดเจน งานวิจัยนี้ศึกษาเฉพาะด้านภาพและข้อมูลที่สำคัญสำหรับผู้ป่วยจิตเภทรู้จักการแสดงออกทางอารมณ์ ใช้ฟองเทคนิคเราสามารถใช้ข้อมูลในหน้า อารมณ์ปฏิบัติงาน ( กลัวและความสุข ) ใน 21 ผู้ป่วยจิตเภทและ 17 การควบคุมสุขภาพ ข้อมูลภาพตัวอย่างโดยสุ่มอยู่เสียนแสง ( หรือ " ฟองสบู่ " ) ที่ 5 ระดับความถี่เชิงพื้นที่ ออนไลน์การปริมาณของหน้าสัมผัสผ่านฟองถูกใช้เพื่อให้แน่ใจว่า 75% ความถูกต้องโดยรวมสำหรับแต่ละเรื่องการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณกำลังสองน้อยที่สุดระหว่างศึกษาข้อมูลและความถูกต้องการระบุภาพและข้อมูลที่สำคัญเพื่อศึกษาการแสดงออกทางอารมณ์ ให้ถูกต้องระบุการแสดงออกทางอารมณ์ , ผู้ป่วยจิตเภทต้องการแสงมากขึ้นของพื้นที่ใบหน้า ( เช่น ฟองมากขึ้น ) เมื่อเทียบกับการควบคุมสุขภาพ การระบุใบหน้าที่น่ากลัวผู้ป่วยจิตเภทอาศัยน้อยลงในภูมิภาคที่ตาทั้งสองพื้นที่ความถี่สูงเมื่อเทียบกับการควบคุมสุขภาพ การจำแนกชนิดของใบหน้ามีความสุข , ผู้ป่วยจิตเภท อาศัยปากและตาภูมิภาค ; การควบคุมสุขภาพไม่ได้ใช้ตาและใช้ปากน้อยกว่าผู้ป่วยที่ไม่ได้ ผู้ป่วยจิตเภทต้องการข้อมูลใบหน้ามากกว่าที่จะรับรู้การแสดงออกทางอารมณ์ของใบหน้านอกจากนี้ผู้ป่วยที่แตกต่างจากการควบคุมในการใช้ความถี่สูง ( ข้อมูลจากตาภูมิภาคเพื่อระบุหน้ากลัว งานวิจัยนี้ได้ให้หลักฐานโดยตรงว่า ผู้ป่วยจิตเภทจ้างกลยุทธ์พิเศษของการใช้ข้อมูลภาพจำหน้าอารมณ์