The sudden shift from the salt maki

The sudden shift from the salt making oriented pattern to the
agriculture centered pattern can be related to a number of natural
and societal driving forces (Fig. 4). The large areas of intertidal land
were suitable for slat production, so the government was driven by
the interests of the salt industry. The salt production expansion
required additional grass land and intertidal land; such a condition
was satisfied by natural accretion processes. Thus, the governments
adopted the strictest measures to obtain the resources and to
protect the organizations for salt making. However, with the
further growth of intertidal land, a condition of agricultural use of
the area was created. The increased population also generated the
demand of the agricultural land, and combined with the effects of
the war destruction of late 19th century. Hence, the contradiction
or tension between the salt industry and the agriculture was
gradually intensified. Eventually, a threshold was reached, when
the government policy for the salt orientated management could
not cope with the new situations. This led to the collapse of the old
management system. A lesson may be learned from this period: a
management system should be sufficiently resilient to cope with
natural and social changes; otherwise it will not be sustainable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนฉับพลันจากเกลือทำลวดลายเน้นการรูปแบบศูนย์กลางเกษตรสัมพันธ์ของธรรมชาติและขับรถเขตบังคับ (4 รูป) พื้นที่ส่วนใหญ่ของที่ดิน intertidal โกงกางเหมาะสำหรับการผลิตไม้ระแนง ให้รัฐบาลถูกขับเคลื่อนด้วยผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมเกลือ การขยายการผลิตเกลือต้องเติมหญ้าดินและที่ดิน intertidal โกงกาง เงื่อนไขดังกล่าวถูกใจ โดยใช้กระบวนการธรรมชาติ accretion ที่จดจำ ดังนั้น รัฐบาลนำมาตรการเข้มงวดที่สุดเพื่อขอรับทรัพยากรและปกป้ององค์กรสำหรับทำเกลือ อย่างไรก็ตาม มีการเติบโตต่อไปที่ดิน intertidal โกงกาง เงื่อนไขในการใช้ทางการเกษตรสร้างพื้นที่ ประชากรเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยัง สร้างการความต้องการการเกษตร และผลกระทบของการสงครามทำลายช่วงปลายของศตวรรษที่ 19 ดังนั้น การขัดแย้งหรือความตึงเครียดระหว่างอุตสาหกรรมเกลือและการเกษตรค่อย ๆ รุนแรง ในที่สุด ขีดจำกัดจนถึง เมื่อนโยบายสำหรับการจัดการ orientated เกลือสามารถไม่รับมือกับสถานการณ์ใหม่ นี้นำไปสู่การล่มสลายของเก่าระบบการจัดการ การเรียนอาจเรียนรู้ได้จากช่วงเวลานี้: การระบบการจัดการควรยืดหยุ่นพอที่จะรับมือกับเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติ และสังคม มิฉะนั้น จะไม่ยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันจากเกลือการทำรูปแบบที่มุ่งเน้นไปที่
การเกษตรศูนย์กลางรูปแบบที่อาจจะเกี่ยวข้องกับจำนวนของธรรมชาติ
และสังคมแรงผลักดัน (รูปที่. 4) พื้นที่ขนาดใหญ่ของแผ่นดิน intertidal
มีความเหมาะสมสำหรับการผลิตแผ่นเพื่อให้รัฐบาลได้แรงหนุนจาก
ผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมเกลือ การขยายตัวของการผลิตเกลือ
ที่จำเป็นเพิ่มเติมทุ่งหญ้าและที่ดิน intertidal; สภาพดังกล่าว
ได้รับความพึงพอใจโดยกระบวนการเพิ่มธรรมชาติ ดังนั้นรัฐบาล
นำมาใช้มาตรการที่เข้มงวดเพื่อให้ได้ทรัพยากรและเพื่อ
ปกป้ององค์กรสำหรับการทำเกลือ แต่ด้วยการ
เจริญเติบโตของที่ดิน intertidal เงื่อนไขในการใช้ทางการเกษตรของ
พื้นที่ที่ถูกสร้างขึ้น ประชากรที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังสร้าง
ความต้องการของที่ดินเพื่อการเกษตรและรวมกับผลกระทบของ
การทำลายสงครามในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ดังนั้นความขัดแย้ง
หรือความตึงเครียดระหว่างอุตสาหกรรมเกลือและการเกษตรก็
ค่อย ๆ ทวีความรุนแรงมาก ในที่สุดก็มาถึงเกณฑ์เมื่อ
นโยบายของรัฐบาลในการจัดการเกลือ orientated อาจ
ไม่ได้รับมือกับสถานการณ์ใหม่ นี้นำไปสู่การล่มสลายของเก่า
ระบบการจัดการ บทเรียนที่อาจจะได้เรียนรู้จากช่วงเวลานี้: เป็น
ระบบการจัดการควรจะมีความยืดหยุ่นพอที่จะรับมือกับ
การเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติและสังคม; มิฉะนั้นจะไม่ยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปลี่ยนกะทันหันจากการวางแบบแผนกับเกลือการเกษตรเป็นสำคัญ รูปแบบสามารถที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของธรรมชาติและแรงขับทางสังคม ( รูปที่ 4 ) พื้นที่ขนาดใหญ่ของที่ดิน ป่าโกงกางเหมาะสมสำหรับการผลิตแผ่น ดังนั้น รัฐบาลกำลังขับเคลื่อนโดยผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมเกลือ ขยายการผลิตเกลือต้องการที่ดินหญ้า เพิ่มเติม และป่าโกงกางในที่ดิน เช่น เงื่อนไขพอใจที่ใช้โดยกระบวนการธรรมชาติ ดังนั้น , รัฐบาลประกาศใช้มาตรการอย่างเข้มงวดเพื่อให้ได้ทรัพยากรและปกป้ององค์กรเกลือให้ อย่างไรก็ตาม , กับเจริญเติบโตของป่าโกงกางที่ดิน เงื่อนไขของเกษตรใช้พื้นที่ที่ถูกสร้างขึ้น การเพิ่มประชากรยังสร้างความต้องการของพื้นที่เกษตรกรรม และรวมกับผลของสงครามทำลายสายศตวรรษที่ 19 ดังนั้น ความขัดแย้งหรือ ความตึงเครียดระหว่างเกลืออุตสาหกรรมและการเกษตรค่อยๆมากขึ้น ในที่สุด เกณฑ์คือถึงเมื่อนโยบายรัฐบาลกับเกลือ orientated การจัดการสามารถไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ใหม่ นี้นำไปสู่การล่มสลายของเก่าระบบการจัดการ บทเรียนอาจจะเรียนรู้จากช่วงเวลานี้ :ระบบการจัดการควรจะเพียงพอที่จะรับมือกับการยืดหยุ่นการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติและสังคม ไม่เช่นนั้นก็จะไม่ยั่งยืน