2.1. Study systemSouthern Biscayne

2.1. Study system
Southern Biscayne Bay is a shallow (b 3 m) subtropical estuary located at the southeastern tip of the Florida peninsula (Fig. 1 ). The extensive seagrass communities in southern Biscayne Bay are dominated by dense T. testudinum. S. filiforme and H. wrightii are also found throughout this area in lower abundance and with patchy distributions. This study was conducted at four shoals: Biscayne Channel, No Name Shoal, East Featherbed Bank, and Cutter Bank (Fig. 1 ), which
are characterized by thriving seagrass communities, but have been impacted by multiple vessel grounding injuries over the past two decades. Vessel groundings remove seagrass and excavate sediment in discrete patches on shallow seagrass shoals. Existing vessel grounding injuries selected at each shoal as study sites were unvegetated patches surrounded by a dense seagrass community, and ranged from 40 to 60 m2.
2.2. Experimental design
Seagrass and fish community surveys, herbivory assays, and elemental analysis of seagrass leaf tissue were conducted during the Spring of 2009 through the Winter of 2010.
2.3. Seagrass community surveys
Seagrass community composition was documented in undisturbed seagrass habitat in the vicinity (within 100 m) of each herbivory assay site. Seagrass and macroalgae abundance was estimated within randomly placed 0.25-m2 PVC quadrats according to a modified Braun–Blanquet cover-abundance scale (Fourqurean et al., 2001 ). The number of quadrats varied per site (18–268), as did the timing and frequency of monitoring efforts. For each site, quadrat data from all available monitoring events were pooled for analysis. At No Name Shoal, data from a single monitoring event conducted in March 2011 were available (111 quadrats). At Biscayne Channel, East Featherbed Bank, and Cutter Bank, four monitoring events were conducted at each site
during the 20-month period from December 2009 through July 2011, providing 71, 400, and 1070 total quadrats for analysis, respectively.
2.4. Fish community surveys
Two fish surveys were conducted at each assay site in October 2009 (Fall09) and in February–March 2010 (Win10), respectively (4 sites × 2 events × 2 surveys per site per event = 16 fish surveys) using a modification to the roving diver technique (Schmitt and Sullivan, 1996). For each survey, a snorkeler slowly surveyed one half of a 50-diameter circle (total survey area approximately 980 m2), as delimited with a 25-m transect tape attached to a central stake, for 30 min. The snorkeler counted fish observed within the survey area and identified them to species (when possible) or genus. Water temperature and salinity were measured for each survey using a YSI Model 30 instrument. Fish taxa expected to directly consume seagrass were categorized as seagrass herbivores (Ferreira and Floeter, 2004; Floeter, 2004; Valentine and Duffy, 2006). Note that while sea urchins are known to be important consumers of seagrass biomass, few sea urchins were observed at the study sites. As such, the role of sea urchins in removing seagrass biomass was not evaluated in this study, and was suspected to be minimal.
2.5. Herbivory assays
Herbivory pressure was examined through herbivore exclusion in a year-long study conducted in 2009–2010. A full factorial design was employed, with the following factors and levels: location (Biscayne Channel, E. Featherbed, Cutter Bank, No Name Shoal); seagrass species (T. testudinum, H. wrightii, S. filiforme); time (spring, summer, fall, winter), and herbivore exclusion (no cage, partial cage, full cage). Planting units (PUs) designed to mimic the growth form and
appearance of natural seagrass (sensu Hay, 1981; Kirsch et al., 2002) were used as experimental units in the herbivory assays. PUs consisted of freshly-harvested seagrass leaf material inserted into simulated short shoots (binder clips) affi xed to a simulated rhizome (labeled semi-rigid 30-cm plastic strip cut from cable tie). For deployment, the “ rhizome” of the PU was gently pressed into bottom sediments and held in place with a U-shaped sod staple. This approach
wa s b en efi cial for three reasons. It enabled the standardization of plant leaf tissue biomass used in each PU across species. It also eliminated consideration of non-photosynthetic and belowground tissue biomass that may mask leaf tissue biomass loss. Lastly, impacts to donor beds were minimized by removing only leaf material but leaving belowground tissues intact.
Seagrass shoots for use in constructing PUs were collected from a single donor site: Pelican Shoal (Fig. 1 ). Collecting donor material from a single location ensured that a sufficient supply of all three seagrass species was available for all assays over the year-long study. Shoots were collected on the morning of each assay deployment. Intact green leaves were selected from the collection for PUs; age of leaf tissue was not considered. Leaf tissue for each PU was
spun in a salad spinner to remove excess water, gently wiped clean of epiphytes, and patted dry. Leaf tissue biomass was standardized across the three seagrass species, and approximately 1.5 g of fresh seagrass leaf material was used for each PU. After weighing, the leaf tissue for each PU was carefully clipped into the set of binder clips attached to each plastic rhizome. PUs were then placed into individual zip lock bags flooded with fresh seawater, for transport to the study site in seawater-filled coolers. Herbivore exclusion cages were constructed of 0.635-cm black plastic aquaculture mesh. This mesh size was chosen as appropriate for excluding juvenile and adult fish of species known to directly consume seagrasses in the subtropical western Atlantic such as pinfishes and parrotfishes (Valentine and Heck, 1999). Full cages were formed
of cylinders approximately 40 cm in height with a flat top approximately 30 cm in diameter. To control for possible influences of the cage structures on the PUs not related to herbivory, we also deployed partial cages as “cage controls”. Partial cages had two sides and a top, and were open on two sides. The partial cages were approximately 30 cm × 30 cm × 30 cm in size. Full and partial cages had lengths of lead-core line cable-tied to the bottom edges that rested on the
sediment to help keep them upright. U-shaped sod staples were inserted through mesh into the sediments to further stabilize the cages. A cage contained a single PU. Ten replicate PUs per seagrass species were randomly assigned to each of the three herbivore exclusion treatments, for a total of 90 PUs (per assay deployment, per site). Each PU with its respective caging treatment was randomly placed at 0.5 m intervals in rows in existing grounding injury features at each location. Placing PUs in the unvegetated injuries was intended to mimic a transplanting scenario. The configuration (number and length of rows) of the array varied according to the injury shape. In each assay, PUs were deployed for a period of 72 h. Upon retrieval, the PUs were disassembled in the lab. Plant material was again spun and gently patted dry, then reweighed. Change in biomass was Fig. 1. Location of study sites in southern Biscayne Bay, Biscayne National Park, Florida, USA. A.S. Bourque, J.W. Fourqurea n / Journal of Experiment al Marine Biology and Ecology 445 (2013) 29– 37 31 expressed as the percent biomass loss per planting unit, determined by calculating the proportional loss in wet weight of each planting unit following the assay. Herbivory assays were conducted at each site four times over a one-year period in 2009– 2010: in May– June 2009 (Spr09), August 2009 (Sum09), November 2009 (Fall09), and February– March 2010 (Win10). These time periods were selected in order to coincide with warm (summer), cold (winter), and intermediate (spring, fall) water temperatures in this subtropical system. During each event, water temperature and salinity were measured at each site using a YSI Model 30 instrument.
2.6. Seagrass elemental composition
Seagrass leaf tissue was collected from each study site and the donor site for elemental content (total carbon = C, total nitrogen =N, total phosphorus = P) analyses. Leaf tissue was collected in triplicate (one replicate = six T. testudinum leaves, thirty S. filiforme leaves, or thirty H. wrightii leaves) during each of the four seasonal assays, from all seagrass species present at the study site at that time (S. filiforme and H. wrightii were not observed at every assay). Seagrass leaves were gently scraped to remove epiphytes, dried at 80 °C, and ground to a fine powder in a ball mill grinder. Total phosphorus content was determined through a dry-oxidation, acid hydrolysis extraction followed by colorimetric analysis of phosphate concentration in the
extract (Fourqurean et al., 1992). Total carbon and total nitrogen were determined using a CHN analyser. Elemental content was calculated on a dry weight basis (mass of element/dry weight of sample) × 100%. Elemental ratios were calculated as molar ratios.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.1 การศึกษาระบบอ่าวบิสเคนใต้เป็นห้องแบบตื้น (b 3 m) ที่ตั้งอยู่ปลายตะวันออกเฉียงใต้ของคาบสมุทรฟลอริดา (Fig. 1) ชุมชนครอบคลุมหญ้าทะเลในอ่าวบิสเคนใต้ถูกครอบงำ โดย testudinum ต.หนาแน่น S. filiforme และ H. wrightii ยังอยู่ทั่วบริเวณนี้ ในความอุดมสมบูรณ์ต่ำ และ มีการกระจายการรำลึก การศึกษานี้ได้ดำเนินการใน shoals 4: บิสเคนช่องทาง ไม่มีชื่อโชล อีสต์ Featherbed ธนาคาร และ ธนาคารตัด (Fig. 1), ซึ่งมีลักษณะปกครองชุมชนหญ้าทะเลเจริญรุ่งเรือง แต่ได้รับผลกระทบจากเรือหลายกฟผบาดเจ็บผ่านมาสองทศวรรษ เรือ groundings เอาหญ้าทะเล และตะกอนเป็นเดี่ยว ๆ บนหญ้าทะเลตื้น shoals excavate เรืออยู่ที่กฟผบาดเลือกที่ละโชลศึกษาถูกแพทช์ unvegetated ล้อมรอบ ด้วยชุมชนหญ้าทะเลหนาแน่น และอยู่ในช่วง 40 ถึง 60 m22.2. ทดลองออกแบบหญ้าทะเลและปลาชุมชนสำรวจ herbivory assays และวิเคราะห์ธาตุของเนื้อเยื่อใบหญ้าทะเลได้ดำเนินการในช่วงฤดูใบไม้ผลิ 2009 ผ่านฤดูหนาว 2010 2.3 การสำรวจชุมชนหญ้าทะเลหญ้าทะเลชุมชนองค์ประกอบถูกจัดในอีกหญ้าทะเลอยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียง (ภายใน 100 เมตร) ของแต่ละไซต์ herbivory วิเคราะห์ ความอุดมสมบูรณ์ของหญ้าทะเลและ macroalgae ถูกประเมินภายใน quadrats PVC 0.25 m2 วางแบบสุ่มตามการแก้ไข Braun – Blanquet อุดมสมบูรณ์ครอบคลุมสเกล (Fourqurean และ al., 2001) จำนวน quadrats แตกต่างกันสำหรับแต่ละไซต์ (18 – 268), ตามที่ได้กำหนดเวลาและความถี่ของการตรวจสอบความพยายาม สำหรับแต่ละไซต์ quadrat ข้อมูลจากเหตุการณ์ตรวจสอบมีทั้งหมดถูกทางถูกพูสำหรับการวิเคราะห์ ที่ไม่มีชื่อโชล ข้อมูลจากเหตุการณ์การตรวจสอบเดียวที่ดำเนินการในเดือนมีนาคม 2554 พ.ศ.มีว่าง (111 quadrats) บิสเคนช่อง อีสต์ Featherbed ธนาคาร และ ธนาคารตัด ตรวจสอบเหตุการณ์สี่ได้ดำเนินในแต่ละไซต์ในช่วงเวลา 20-เดือนธันวาคม 2552 ถึงกรกฏา 2011 คม ให้ 71, 400 และ quadrats รวม 1070 สำหรับวิเคราะห์ ตามลำดับ2.4 สำรวจชุมชนปลาสำรวจปลาทูได้ดำเนินการในแต่ละไซต์ทดสอบ ในเดือนตุลาคมปี 2009 (Fall09) และ ในเดือนกุมภาพันธ์ – 2010 มีนาคม (Win10), ตามลำดับ (4 × 2 เหตุการณ์× 2 สำรวจต่อไซต์ต่อเหตุการณ์ไซต์ =สำรวจปลา 16) ใช้แก้ไขเทคนิคของนักดำน้ำ roving (Schmitt และซัลลิแวน 1996) สำหรับแต่ละแบบสำรวจ การ snorkeler ช้า ๆ สำรวจหนึ่งครึ่งวงกลมเส้นผ่าศูนย์กลาง 50 (สำรวจรวมพื้นที่ประมาณ 980 m2), เป็นคั่นด้วยเทป transect 25 m กับเดิมพันที่เซ็นทรัล ใน 30 นาที Snorkeler การนับปลาที่พบในพื้นที่สำรวจ และระบุให้สกุลหรือสปีชีส์ (เมื่อเป็นไปได้) น้ำอุณหภูมิและความเค็มที่วัดสำหรับแต่ละแบบสำรวจโดยใช้เครื่องมือ YSI รุ่น 30 Taxa ปลาต้องกินหญ้าทะเลโดยตรงถูกแบ่งเป็นหญ้าทะเล herbivores (Ferreira และ Floeter, 2004 Floeter, 2004 วาเลนไทน์แล้วดัฟฟี 2006) โปรดสังเกตว่า ในขณะที่ซี urchins ทราบว่าเป็นผู้บริโภคสำคัญของชีวมวลหญ้าทะเล urchins ทะเลน้อยสุภัคที่เว็บไซต์การศึกษา เช่น บทบาทของซี urchins ในการเอาชีวมวลหญ้าทะเลไม่ถูกประเมินในการศึกษานี้ และถูกสงสัยว่ามีการ2.5. herbivory assaysความดัน herbivory ถูกตรวจสอบผ่านแยก herbivore ในการศึกษาปีที่ยาวนานในปี 2009 – 2010 แบบเต็มแฟกถูกจ้าง ปัจจัยต่อไปนี้และระดับ: สถานที่ตั้ง (บิสเคนช่อง E. Featherbed ตัด ธนาคาร ไม่ชื่อโชล); พันธุ์หญ้าทะเล (ต. testudinum, H. wrightii, S. filiforme); เวลา (ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง ฤดูหนาว), และแยก herbivore (ไม่กรง กรงบางส่วน กรงเต็ม) ปลูกหน่วย (หนองใน) ออกแบบมาเพื่อเลียนแบบแบบเจริญเติบโต และลักษณะของหญ้าทะเลธรรมชาติ (sensu เฮย์ 1981 Kirsch et al., 2002) ใช้เป็นหน่วยทดลองใน herbivory assays หนองในประกอบด้วยหญ้าทะเลสดเก็บเกี่ยวใบวัสดุแทรกยอดเลียนแบบสั้น (คลิป binder) affi xed กับเหง้าจำลอง (ป้ายกึ่งแข็ง 30 ซม.แถบพลาสติกตัดจากการผูกสาย) สำหรับการใช้งาน "เหง้า" ของปูค่อย ๆ กดลงล่างตะกอน และจัดขึ้นในสถานที่ มีตั๋วเย็บกระดาษรูปตัวยูสด วิธีการนี้wa s b น้ำ efi ซึ่งกันและกันด้วยเหตุผลสาม มันใช้มาตรฐานของชีวมวลเนื้อเยื่อใบพืชใช้ในการปูแต่ละข้ามสายพันธุ์ นอกจากนี้ยังถูกตัดการพิจารณาของชีวมวลไม่ photosynthetic และ belowground เนื้อเยื่อที่อาจหน้ากากขาดทุนชีวมวลเนื้อเยื่อใบ สุดท้ายนี้ ผลกระทบการบริจาคเตียงถูกย่อ โดยเอาเฉพาะใบวัสดุ แต่ออกจากเนื้อเยื่อ belowground เหมือนเดิมยอดหญ้าทะเลเพื่อใช้ในการสร้างหนองในได้รวบรวมจากไซต์เดียวบริจาค: นกกระทุงโชล (Fig. 1) รวบรวมผู้บริจาควัสดุจากตำแหน่งเดียวมั่นใจว่า อุปทานเพียงพอพันธุ์หญ้าทะเลสามทั้งหมดได้พร้อมทั้งหมด assays ยาวปีการศึกษา ถ่ายภาพได้รวบรวมในช่วงเช้าของแต่ละใช้วิเคราะห์ เลือกจากคอลเลกชันสำหรับหนองใน ใบเขียวเหมือนเดิม ไม่มีพิจารณาอายุของเนื้อเยื่อใบ มีเนื้อเยื่อใบสำหรับปูแต่ละปั่นในสลัดสปินเนอร์เพื่อเอาน้ำส่วนเกิน เบา ๆ เช็ดสะอาดของเลี้ยง และ patted แห้ง ชีวมวลเนื้อเยื่อใบถูกมาตรฐานข้ามพันธุ์หญ้าทะเลสาม และประมาณ 1.5 g ของหญ้าทะเลสดใบไม้วัสดุใช้สำหรับปูแต่ละ หลังจากชั่ง เนื้อเยื่อใบสำหรับปูแต่ละถูกรอบคอบสามารถตัดชุดของคลิปที่ binder ที่แนบแต่ละเหง้าพลาสติก หนองในได้แล้วอยู่ในถุงล็อคซิปแต่ละเกลื่อนทะเลสด สำหรับการขนส่งไปศึกษาในทะเลเต็มไปด้วยตู้แช่ Herbivore แยกกรงถูกสร้างตาข่าย 0.635 เซนติเมตรสีดำพลาสติกเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ขนาดนี้ถูกเลือกตามความเหมาะสมสำหรับเยาวชน และผู้ใหญ่ปลาพันธุ์ที่รู้จักกันโดยตรงใช้ seagrasses ในแอตแลนติกตะวันตกแบบ pinfishes และ parrotfishes (วาเลนไทน์และ Heck, 1999) ยกเว้น กรงเต็มมีเกิดขึ้นของถัง ประมาณ 40 ซม.สูงกับแบนด้านบนเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 30 ซม. การควบคุมสามารถมีอิทธิพลต่อโครงสร้างกรงในหนองในไม่เกี่ยวข้องกับ herbivory เราใช้กรงบางส่วนเป็น "กรงควบคุม" กรงบางส่วนมีทั้งสองด้านและด้านบน และเปิดสองด้าน ประมาณ 30 ซม. × 30 ซม.× 30 ซม.ขนาดกรงบางส่วนได้ กรงเต็ม และบางส่วนมีความยาวสายผูกที่ขอบด้านล่างที่ขึ้นบรรทัดลูกค้าเป้าหมายหลักการตะกอนจะช่วยให้ตรง ลวดเย็บกระดาษรูปตัวยูสดได้แทรกผ่านตาข่ายเป็นตะกอนเพื่อรักษาเสถียรภาพในกรงต่อไป กรงที่ประกอบด้วยปูตัวเดียว สิบจำลองหนองในต่อหญ้าทะเลชนิดสุ่มให้กับไปที่สาม herbivore แยกรักษา จำนวน 90 หนองใน (ต่อวิเคราะห์ปรับใช้ ต่อเว็บไซต์) PU แต่ละกับรักษาความ caging เกี่ยวข้องถูกสุ่มอยู่ในช่วง 0.5 เมตรในแถวในลักษณะการบาดเจ็บจากดินที่มีอยู่ในแต่ละสถาน วางหนองในในบาดเจ็บ unvegetated ถูกใช้เพื่อเลียนแบบสถานการณ์ transplanting การตั้งค่าคอนฟิก (หมายเลขและความยาวของแถว) ของอาร์เรย์ที่แตกต่างกันตามรูปร่างบาดเจ็บ ในการวิเคราะห์แต่ละ หนองในถูกจัดวางเป็นระยะ 72 h เมื่อเรียก หนองในถูกแยกชิ้นสามารถถอดในห้องปฏิบัติการ วัสดุโรงงานถูกอีกปั่น และค่อย ๆ patted แห้ง แล้ว reweighed เปลี่ยนแปลงในชีวมวล Fig. 1 สถานศึกษาของภาคใต้บิสเคนเบย์ อุทยานแห่งชาติบิสเคน ฟลอริด้า สหรัฐอเมริกา เอเอส Bourque, J.W. Fourqurea n / สมุดรายวันของการทดลองอัลชีววิทยาทางทะเลและนิเวศวิทยา 445 (2013) 31 29 – 37 แสดงเป็นขาดทุนชีวมวลเปอร์เซ็นต์ต่อหน่วยปลูก กำหนด โดยคำนวณสัดส่วนขาดทุนน้ำหนักเปียกของแต่ละหน่วยปลูกตามวิเคราะห์ Herbivory assays ได้ดำเนินการที่แต่ละครั้งที่ 4 ช่วงระยะเวลาหนึ่งปีในปี 2009 – 2010: พฤษภาคม-2552 มิถุนายน (Spr09), 2552 สิงหาคม (Sum09), 2552 พฤศจิกายน (Fall09), และกุมภาพันธ์ 2010 มีนาคม (Win10) ในการ รอบระยะเวลาเหล่านี้ได้เลือกเพื่อให้สอดคล้องกับความอบอุ่น (ร้อน), เย็น (หนาว), และน้ำปานกลาง (ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ร่วง) อุณหภูมิในระบบแบบนี้ ในแต่ละเหตุการณ์ อุณหภูมิน้ำและความเค็มที่วัดที่แต่ละเว็บไซต์โดยใช้เครื่องมือ YSI รุ่น 302.6. หญ้าทะเลธาตุองค์ประกอบเนื้อเยื่อใบหญ้าทะเลถูกรวบรวมจากแต่ละไซต์ศึกษาและเว็บไซต์ผู้บริจาคสำหรับเนื้อหาธาตุ (รวมคาร์บอน = C ไนโตรเจนทั้งหมด = N ฟอสฟอรัสรวม = P) วิเคราะห์ เนื้อเยื่อใบถูกรวบรวมไว้ใน triplicate (จำลองหนึ่ง = 6 ต. testudinum ใบ ใบ filiforme S. 30 หรือใบสามสิบ H. wrightii) ระหว่างแต่ละ assays ตามฤดูกาลสี่ จากหญ้าทะเลทั้งหมด ชนิดปัจจุบันที่การศึกษาที่ (S. filiforme และ H. wrightii ได้ไม่สังเกตที่ทดสอบทุก) ใบหญ้าทะเลค่อย ๆ ขูดเอาเลี้ยง แห้งที่ 80 ° C และพื้นให้เป็นผงละเอียดในเครื่องบดที่โรงสีลูก ฟอสฟอรัสรวมเนื้อหาถูกกำหนดผ่านการสกัดแห้งออกซิเดชัน กรดไฮโตรไลซ์ตามวิเคราะห์เทียบเคียงของความเข้มข้นของฟอสเฟตในการแยก (Fourqurean et al., 1992) รวมคาร์บอนและไนโตรเจนได้กำหนดใช้ที่ CHN analyser ธาตุเนื้อหาถูกคำนวณบนแห้งน้ำหนักพื้นฐาน (มวลของน้ำหนักแห้ง/องค์ประกอบของตัวอย่าง) × 100% อัตราส่วนธาตุถูกคำนวณเป็นอัตราส่วนสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.1 ระบบการศึกษา
ภาคใต้บิสเคย์เบย์เป็นตื้น (ข 3 เมตร) ปากน้ำเขตร้อนตั้งอยู่ที่ปลายตะวันออกเฉียงใต้ของคาบสมุทรฟลอริด้า (รูปที่ 1). ชุมชนหญ้าทะเลที่กว้างขวางในภาคใต้ของอ่าวบิสเคย์ถูกครอบงำโดย testudinum ตันหนาแน่น เอสเอชและ filiforme wrightii ยังพบว่ามีการทั่วพื้นที่นี้ในความอุดมสมบูรณ์ต่ำและมีการกระจายเป็นหย่อม การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการที่สี่สันดอน: บิสเคย์ช่องไม่มีชื่อ Shoal ตะวันออกเฟเธอร์ธนาคารและธนาคารตัด (รูปที่ 1.) ซึ่ง
มีลักษณะชุมชนที่เจริญรุ่งเรืองหญ้าทะเล แต่ได้รับผลกระทบจากการบาดเจ็บดินเรือหลายที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา . groundings เรือเอาหญ้าทะเลและขุดตะกอนในแพทช์ต่อเนื่องบนสันดอนหญ้าทะเลตื้น ที่มีอยู่ได้รับบาดเจ็บดินเรือเลือกที่ตื้นเขินแต่ละเว็บไซต์การศึกษาเป็นแพทช์ unvegetated ล้อมรอบด้วยชุมชนของหญ้าทะเลมีความหนาแน่นสูงและอยู่ในช่วง 40-60 m2.
2.2 การออกแบบการทดลอง
หญ้าทะเลและการสำรวจชุมชนปลา herbivory การตรวจและการวิเคราะห์ธาตุของเนื้อเยื่อใบหญ้าทะเลได้ดำเนินการในช่วงฤดูใบไม้ผลิของปี 2009 ผ่านฤดูหนาวของปี 2010
2.3 สำรวจชุมชนของหญ้าทะเล
องค์ประกอบชุมชนของหญ้าทะเลเป็นเอกสารในที่อยู่อาศัยที่ไม่ถูกรบกวนหญ้าทะเลในบริเวณใกล้เคียง (ภายใน 100 เมตร) ของแต่ละเว็บไซต์ทดสอบ herbivory หญ้าทะเลและสาหร่ายอุดมสมบูรณ์เป็นที่คาดกันภายในวางสุ่ม 0.25 m2 พีวีซีกรอบตามแก้ไข Braun-Blanquet ครอบคลุมความอุดมสมบูรณ์ขนาด (Fourqurean et al., 2001) จำนวนกรอบที่แตกต่างกันต่อเว็บไซต์ (18-268) เช่นเดียวกับระยะเวลาและความถี่ของการตรวจสอบความพยายาม สำหรับแต่ละเว็บไซต์ข้อมูล quadrat จากการตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่มีอยู่ทั้งหมดถูกรวบรวมเพื่อการวิเคราะห์ ที่ไม่มีชื่อ Shoal ข้อมูลจากการตรวจสอบเหตุการณ์เดียวดำเนินมีนาคม 2011 ที่มีอยู่ (กรอบ 111) ที่บิสเคย์ช่องทางตะวันออกเฟเธอร์ธนาคารและธนาคารตัดสี่เหตุการณ์การตรวจสอบได้ดำเนินการในแต่ละเว็บไซต์
ในช่วงระยะเวลา 20 เดือนนับจากธันวาคม 2009 จนถึงเดือนกรกฎาคมปี 2011 ให้ 71, 400, 1070 และกรอบทั้งหมดสำหรับการวิเคราะห์ตามลำดับ.
2.4 สำรวจชุมชนปลา
สองการสำรวจปลาได้ดำเนินการที่แต่ละเว็บไซต์ทดสอบในเดือนตุลาคม 2009 (Fall09) และในเดือนกุมภาพันธ์มีนาคม 2010 (Win10) ตามลำดับ (4 เว็บไซต์× 2 × 2 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อการสำรวจเว็บไซต์ต่อเหตุการณ์ = 16 การสำรวจปลา) โดยใช้การปรับเปลี่ยน กับเทคนิคที่นักดำน้ำท่องเที่ยว (มิตซุลลิแวน, 1996) สำหรับการสำรวจแต่ละ snorkeler ช้าสำรวจครึ่งหนึ่งของวงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 50 (การสำรวจพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 980 m2) เป็นที่คั่นด้วยเทปตัด 25 เมตรที่ติดอยู่กับสัดส่วนการถือหุ้นกลางเป็นเวลา 30 นาที snorkeler นับปลาสังเกตในพื้นที่สำรวจและระบุพวกเขาชนิด (เมื่อเป็นไปได้) หรือประเภท อุณหภูมิของน้ำและความเค็มวัดสำหรับแต่ละการสำรวจโดยใช้ YSI รุ่น 30 เครื่องมือ แท็กซ่าปลาคาดว่าจะโดยตรงกินหญ้าทะเลถูกแบ่งออกเป็นสัตว์กินพืชหญ้าทะเล (Ferreira และ Floeter 2004; Floeter 2004; วาเลนไทน์และดัฟฟี่, 2006) ทราบว่าในขณะเม่นทะเลเป็นที่รู้จักเป็นผู้บริโภคที่สำคัญของชีวมวลหญ้าทะเลเม่นทะเลบางคนตั้งข้อสังเกตที่เว็บไซต์การศึกษา เช่นบทบาทของเม่นทะเลในการลบชีวมวลหญ้าทะเลที่ไม่ได้รับการประเมินในการศึกษานี้และคาดว่าจะมีเพียงเล็กน้อย.
2.5 ตรวจ herbivory
ดัน herbivory ถูกตรวจสอบผ่านการยกเว้นมังสวิรัติในการศึกษาระยะยาวรายปี 2009-2010 ดำเนินการใน แบบปัจจัยแบบเต็มเป็นลูกจ้างที่มีปัจจัยต่อไปนี้และระดับ: สถานที่ตั้ง (บิสเคย์ช่องทางอีเฟเธอตัดธนาคารไม่มีชื่อ Shoal); สายพันธุ์หญ้าทะเล (ที testudinum เอช wrightii เอส filiforme); เวลา (ฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนฤดูใบไม้ร่วงฤดูหนาว) และการยกเว้นมังสวิรัติ (ไม่มีกรงกรงบางส่วนกรงเต็ม) หน่วยการเพาะปลูก (หนอง) ออกแบบมาเพื่อเลียนแบบรูปแบบการเจริญเติบโตและ
การปรากฏตัวของหญ้าทะเลธรรมชาติ (sensu แห้ง 1981. Kirsch, et ​​al, 2002) ถูกนำมาใช้เป็นหน่วยทดลองในการตรวจ herbivory หนองประกอบด้วยวัสดุใบหญ้าทะเลสดใหม่ใส่เข้าไปในการเก็บเกี่ยวสั้นยอดจำลอง (คลิปเครื่องผูก) ฟฟีคงที่จะเหง้าจำลอง (ติดป้ายกึ่งแข็ง 30 ซม. ตัดแถบพลาสติกจากผูกสาย) สำหรับการใช้งานที่ "เหง้า" ของ PU ถูกกดเบา ๆ ในตะกอนด้านล่างและจัดขึ้นในสถานที่ที่มีวัตถุดิบสดรูปตัวยู วิธีการนี้
วา SB en EFI ทางการสำหรับเหตุผลที่สาม มันใช้งานมาตรฐานของชีวมวลเนื้อเยื่อใบพืชที่ใช้ในแต่ละ PU ข้ามสายพันธุ์ นอกจากนี้ยังตกรอบการพิจารณาของที่ไม่ใช่การสังเคราะห์แสงและชีวมวลเนื้อเยื่อ belowground ที่อาจสูญเสียชีวมวลหน้ากากเนื้อเยื่อใบ สุดท้ายผลกระทบต่อผู้บริจาคเตียงถูกลดลงโดยการเอาวัสดุใบเพียง แต่ออกจากเนื้อเยื่อ belowground เหมือนเดิม.
ยิงหญ้าทะเลเพื่อใช้ในการสร้างหนองถูกเก็บรวบรวมจากเว็บไซต์ที่ผู้บริจาคเดียว: Pelican Shoal. (รูปที่ 1) การเก็บรวบรวมวัสดุบริจาคจากสถานที่เดียวทำให้มั่นใจได้ว่าอุปทานเพียงพอของทั้งสามสายพันธุ์หญ้าทะเลพร้อมใช้งานสำหรับการตรวจทั่วศึกษาระยะยาวรายปี ข้าวกล้าถูกเก็บในตอนเช้าของการใช้งานในแต่ละการทดสอบ ใบสีเขียวเหมือนเดิมได้รับเลือกจากคอลเลกชันสำหรับหนอง; อายุของเนื้อเยื่อใบก็ไม่ถือว่า เนื้อเยื่อใบสำหรับแต่ละ PU ถูก
ปั่นในเครื่องปั่นด้ายสลัดเพื่อเอาน้ำส่วนเกินเบา ๆ เช็ดทำความสะอาดของ epiphytes และตบเบา ๆ ให้แห้ง ใบชีวมวลเนื้อเยื่อเป็นมาตรฐานทั่วทั้งสามสายพันธุ์หญ้าทะเลและประมาณ 1.5 กรัมของวัสดุใบหญ้าทะเลสดที่ใช้สำหรับแต่ละ PU หลังจากชั่งน้ำหนักเนื้อเยื่อใบสำหรับแต่ละ PU ถูกตัดอย่างระมัดระวังเป็นชุดของคลิปเครื่องผูกที่แนบมากับแต่ละเหง้าพลาสติก หนองถูกวางไว้แล้วลงในถุงซิปล็อคแต่ละน้ำท่วมด้วยน้ำทะเลที่สดใหม่สำหรับการขนส่งไปยังเว็บไซต์การศึกษาในคูลเลอร์น้ำทะเลที่เต็มไปด้วย มังสวิรัติกรงยกเว้นถูกสร้างขึ้นจากพลาสติก 0.635 ซมสีดำตาข่ายเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ขนาดตานี้ได้รับเลือกให้ตามความเหมาะสมกับเด็กและเยาวชนไม่รวมและปลาผู้ใหญ่ของสายพันธุ์ที่รู้จักกันโดยตรงกินหญ้าทะเลในเขตร้อนตะวันตกของมหาสมุทรแอตแลนติกเช่น pinfishes และ parrotfishes (วาเลนไทน์และ Heck, 1999) กรงเต็มกำลังก่อตัว
ถังประมาณ 40 ซม. ความสูงกับด้านบนแบนประมาณ 30 ซม. ในเส้นผ่าศูนย์กลาง เพื่อควบคุมอิทธิพลเป็นไปได้ของโครงสร้างในกรงหนองไม่เกี่ยวข้องกับ herbivory เรายังนำไปใช้กรงบางส่วนเป็น "การควบคุมกรง" กรงบางส่วนมีสองด้านข้างและด้านบนและเปิดทั้งสองด้าน กรงบางส่วนประมาณ 30 ซม. × 30 ซม. × 30 ซม. ในขนาดที่ กรงเต็มรูปแบบและมีบางส่วนความยาวของแกนนำสายผูกเส้นขอบด้านล่างที่วางอยู่บน
ตะกอนที่จะช่วยให้พวกเขาตรง ลวดเย็บกระดาษสดรูปตัวยูที่ถูกแทรกผ่านเข้าไปในตาข่ายตะกอนเพื่อรักษาเสถียรภาพของกรง กรงที่มี PU เดียว สิบซ้ำหนองหญ้าทะเลชนิดต่อถูกสุ่มให้แต่ละสามรักษายกเว้นมังสวิรัติ, รวมเป็น 90 หนอง (ต่อการใช้งานทดสอบต่อสถานที่เดียวกัน) แต่ละ PU กับการรักษา caging ตามลำดับถูกวางสุ่มที่ 0.5 เมตรช่วงเวลาในแถวในคุณลักษณะที่มีอยู่ได้รับบาดเจ็บดินในแต่ละสถานที่ วางหนองในได้รับบาดเจ็บ unvegetated ตั้งใจที่จะเลียนแบบสถานการณ์ปลูก การกำหนดค่า (จำนวนและความยาวของแถว) ของอาร์เรย์ที่แตกต่างกันตามรูปร่างได้รับบาดเจ็บ ในแต่ละการทดสอบหนองถูกนำไปใช้เป็นระยะเวลา 72 ชั่วโมง เมื่อดึงหนองถูกถอดชิ้นส่วนในห้องปฏิบัติการ วัสดุปลูกได้ปั่นอีกครั้งและตบเบา ๆ แห้ง reweighed แล้ว การเปลี่ยนแปลงในชีวมวลเป็นรูป 1. สถานที่ตั้งของเว็บไซต์การศึกษาในภาคใต้บิสเคย์อ่าวบิสเคย์ National Park, ฟลอริด้า, สหรัฐอเมริกา AS Bourque เจดับบลิว Fourqurea n / วารสารชีววิทยาทดลองอัลนิเวศวิทยาทางทะเลและ 445 (2013) 29 37 31 แสดงการสูญเสียชีวมวลร้อยละต่อหน่วยปลูกที่กำหนดโดยการคำนวณสัดส่วนการสูญเสียน้ำหนักเปียกของหน่วยการปลูกแต่ละการทดสอบต่อไปนี้ ตรวจ herbivory ได้ดำเนินการในแต่ละเว็บไซต์สี่ครั้งในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีใน 2009- 2010 ใน พ.ค. มิถุนายน 2009 (Spr09) สิงหาคม 2009 (Sum09) พฤศจิกายน 2009 (Fall09) และ February- มีนาคม 2010 (Win10) ช่วงเวลาเหล่านี้ได้รับการคัดเลือกเพื่อให้ตรงกับอุ่น (ฤดูร้อน) เย็น (ฤดูหนาว) และกลาง (ฤดูใบไม้ผลิฤดูใบไม้ร่วง) อุณหภูมิของน้ำในระบบกึ่งเขตร้อนนี้ ในแต่ละเหตุการณ์ที่อุณหภูมิของน้ำและความเค็มวัดในแต่ละเว็บไซต์โดยใช้ YSI รุ่น 30 เครื่องดนตรี.
2.6 หญ้าทะเลธาตุองค์ประกอบ
เนื้อเยื่อใบหญ้าทะเลถูกเก็บรวบรวมจากเว็บไซต์แต่ละเว็บไซต์การศึกษาและการบริจาคสำหรับเนื้อหาธาตุ (คาร์บอนรวม = C, ไนโตรเจนทั้งหมด = N, ฟอสฟอรัสรวม = P) วิเคราะห์ เนื้อเยื่อใบที่ถูกเก็บรวบรวมในเพิ่มขึ้นสามเท่า (หนึ่งซ้ำ = หกตันใบ testudinum สามสิบใบเอส filiforme หรือสามสิบเอช wrightii ใบ) ในระหว่างการแต่ละแห่งที่สี่การตรวจตามฤดูกาลจากทั่วทุกสายพันธุ์หญ้าทะเลในปัจจุบันที่เว็บไซต์การศึกษาในเวลานั้น ( เอสเอชและ filiforme wrightii ไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตในทุกการทดสอบ) ใบหญ้าทะเลถูกขูดเบา ๆ เพื่อลบ epiphytes แห้งที่ 80 องศาเซลเซียสและพื้นดินให้เป็นผงละเอียดในเครื่องบดโรงงานลูกบอล ฟอสฟอรัสทั้งหมดได้รับการพิจารณาผ่านการออกซิเดชั่แห้งสกัดย่อยสลายกรดตามด้วยการวิเคราะห์สีของความเข้มข้นของฟอสเฟตใน
สารสกัด (Fourqurean et al., 1992) รวมคาร์บอนและไนโตรเจนทั้งหมดได้รับการพิจารณาโดยใช้การวิเคราะห์ CHN เนื้อหาธาตุที่คำนวณบนพื้นฐานของน้ำหนักแห้ง (มวลขององค์ประกอบ / น้ำหนักแห้งของตัวอย่าง) × 100% อัตราส่วนธาตุนี้จะถูกคำนวณเป็นอัตราส่วนโดยโมล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.1 . การศึกษาระบบ
ภาคใต้ Biscayne Bay เป็นตื้น ( บี 3 ) บริเวณเขตร้อนตั้งอยู่ที่ปลายตะวันออกเฉียงใต้ของคาบสมุทรฟลอริดา ( รูปที่ 1 ) กว้างขวางหญ้าทะเลชุมชนในภาคใต้ของ Biscayne Bay มี dominated โดยหนาแน่น ต. testudinum . เอส filiforme และ H . wrightii ยังพบอยู่ทั่วบริเวณนี้อุดมสมบูรณ์ ลดและกระจายเป็นหย่อมๆ .การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ 4 สันดอน : Biscayne ช่อง ชื่อปลา ตะวันออก featherbed ธนาคารและธนาคาร , ตัด ( รูปที่ 1 ) ซึ่งมีลักษณะเป็นชุมชนที่เจริญรุ่งเรือง
หญ้าทะเล แต่ได้รับผลกระทบจากหลายเรือสายดินการบาดเจ็บที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา เรือ groundings เอาหญ้าทะเล และขุดดินในแพทช์ไม่ต่อเนื่องบนสันดอนหญ้าทะเลที่ตื้นที่มีอยู่ในแต่ละภาชนะดินบาดเจ็บที่ตื้นเขินเป็นเว็บไซต์การศึกษา unvegetated แพทช์ ล้อมรอบด้วยชุมชนหญ้าทะเลหนาแน่นและอยู่ระหว่าง 40 ถึง 60 m2
2.2 . ทดลองออกแบบ
หญ้าทะเลและการสำรวจชุมชนปลา herbivory ) และการวิเคราะห์ธาตุองค์ประกอบในเนื้อเยื่อใบหญ้าทะเล มีวัตถุประสงค์ ในฤดูใบไม้ผลิของปี 2009 ผ่านฤดูหนาว 2010
2.3 การสำรวจชุมชนหญ้าทะเล
องค์ประกอบของชุมชนหญ้าทะเลคือเอกสารในแหล่งหญ้าทะเลที่ไม่ถูกรบกวนในบริเวณใกล้เคียงภายใน 100 เมตร ) ของแต่ละ herbivory 3 เว็บไซต์ หญ้าทะเลที่อุดมสมบูรณ์และถูกประเมินภายใน ( วางสุ่ม 0.25-m2 พีวีซีตารางสี่เหลี่ยมตามแบบและขนาด ( blanquet ครอบคลุมบรอุดมสมบูรณ์ fourqurean et al . , 2001 ) จำนวนตารางสี่เหลี่ยมที่แตกต่างกันต่อเว็บไซต์ ( 18 ( 268 )เช่นเดียวกับเวลาและความถี่ของการตรวจสอบความพยายาม สำหรับแต่ละเว็บไซต์ ข้อมูลจากการตรวจสอบเหตุการณ์ทั้งหมดของชิ้นส่วนโลหะที่ใช้ในการเรียงพิมพ์รวมในการวิเคราะห์ ที่ไม่มีชื่อ Shoal , ข้อมูลจากการตรวจสอบเหตุการณ์เดียวดำเนินการในเดือนมีนาคม 2554 มี ( 111 ตารางสี่เหลี่ยม ) ที่ช่องตะวันออก featherbed Biscayne , ธนาคาร , และตัดธนาคาร สี่การตรวจสอบเหตุการณ์การแต่ละเว็บไซต์
ในช่วง 20 เดือนนับจากเดือนธันวาคม 2552 ถึงกรกฎาคม 2554 ให้ 71 , 400 และ 1 , 070 รวมตารางสี่เหลี่ยมสำหรับการวิเคราะห์ตามลำดับ
2.4 . การสำรวจชุมชนปลา
2 ปลาสำรวจจำนวนในแต่ละการทดสอบเว็บไซต์ในเดือนตุลาคม 2009 ( fall09 ) และในเดือนกุมภาพันธ์ - มีนาคม 2553 ( win10 )ตามลำดับ ( 4 × 2 × 2 เว็บไซต์เหตุการณ์การต่อเว็บไซต์ ต่อเหตุการณ์ = 16 การสำรวจปลา ) โดยใช้การปรับเปลี่ยนให้พวกนักดำน้ำแบบ ชมิทท์ แอนด์ ซัลลิแวน , 1996 ) สำหรับแต่ละการสํารวจ , ท่อช่วยหายใจในน้ำช้าๆสำรวจหนึ่งครึ่งของ 50 วงกลมเส้นผ่าศูนย์กลาง ( รวมพื้นที่สำรวจประมาณ 980 ตารางเมตร ) , ที่คั่นด้วย 25-m พื้นที่เทปติดหมุดกลาง เป็นเวลา 30 นาทีท่อช่วยหายใจในน้ำนับปลาที่พบในการสำรวจพื้นที่และระบุพวกเขาชนิด ( เมื่อเป็นไปได้ ) หรือสกุล อุณหภูมิและความเค็มวัดแต่ละสำรวจโดยใช้แบบ ysi 30 เครื่อง และปลาไว้กินหญ้าทะเล โดยจำแนกเป็นสัตว์กินพืช ( แฟร์ไรร่า และหญ้าทะเล floeter , 2004 ; floeter , 2004 ; วาเลนไทน์ และ ดัฟฟี่ , 2006 )โปรดทราบว่าในขณะที่เม่นทะเล เป็นที่รู้จักกันเป็นผู้บริโภคที่สำคัญของมวลชีวภาพของหญ้าทะเล เม่นทะเล ไม่กี่ที่พบในพื้นที่ที่ศึกษา เช่น บทบาทของเม่นทะเลในการลบปริมาณหญ้าทะเลไม่ได้ประเมิน ในการศึกษานี้ และถูกสงสัยว่าเป็นน้อยที่สุด .
2.5 herbivory )
herbivory ความดันตรวจสอบผ่านมังสวิรัติยกเว้นในปีการศึกษา 2552 ยาว– 2010