The Politics of Tourism in MyanmarJ

The Politics of Tourism in Myanmar
Joan C. Henderson
Nanyang Business School, Nanyang Technological University, Singapore
The relationship between politics and tourism is complex and multi-faceted, and a
subject which is assuming a higher priority in the researchliterature.This articleexamines
the politics of tourisminMyanmar where tourismhas been shapedby internaland
external political forces while also becoming a highly visible and contested political
issue.The political background and its effect onMyanmar’s tourismare explained and
the standpoints of the principal groups involved are discussed, with particular attentiongiven
tothat of the government and its policies. Referenceis alsomade to demands
for a boycott and the ensuing debate about its value. The various parties are seen to
interpret and make use of tourism as a political tool in contrasting ways which reflect
theirown interestsand agendas. Finally, some general conclusions are presentedabout
the linkages connecting the central concepts under reviewand the need to consider tourism
within the framework of prevailing national and international political systems in
order to fully appreciate its significance.
Keywords
Myanmar, politics, tourism
Introduction
This article explores aspects of the inter-connectedness of politics and tourism,
based on the case of Myanmarwhere tourism acquired a heightened political
significance in the closing decades of the 20th century. Myanmar is a
particularly appropriate laboratory in which to study the politicisation of tourism
because of the nature of the regime and the range in forms of political appropriation
of its tourism, discussion of which affords wider insights into the
dynamics of the linkages between the two concepts under review in theory and
practice. A reassessment of the politics of tourism in Myanmar is also timely
given signs of a shift in the political landscapeand news of talks between the military
rulers and opposition which have implications for its future prospects as a
destination.
The aim is to illuminate the political processes underpinning and central to
tourism, showing how political ideologies and events affect tourist arrivals and
the tourism industry and how tourismmay function as an instrument of reform.
After an opening summary of the literature pertaining to the relationship
between politics and tourism, an account is provided of conditions in Myanmar
generally and in terms of its tourismin order to set the scene. The positions of the
various parties involved are then assessedwith emphasis on themilitary regime
and its policies which demonstrate the appeal of tourismto those holding political
power, even formerly xenophobic military dictatorships.Myanmar’s junta is
shown to have chosen to develop tourismin pursuit of a political agenda incorporating
economic and hegemonic goals, a decision strongly challenged by
adversaries at home and overseas. These have invested tourism with different
1368-3500/03/02 0097-22 $20/0 © 2003 J.C. Henderson
Current Issues in Tourism Vol. 6, No 2, 2003
97
The Politics of Tourism in Myanmar Downloaded by [] at 21:59 27 September 2015
political meanings and purposes, some seeking to secure their own aims of
democratisation by calling for a tourism ban. Such demands have been resisted
by certain sections of the travel industry and more friendly nations which
contend that tourism is amechanismfor positive change. The article ends with a
discussion of the effectiveness of the attempted boycott.
The task of researching conditions in Myanmar is hindered by the unreliability
of official statistics, especially relating to economic matters (The Economist
Intelligence Unit (EIU), 2002a) and tourist arrivals (Bailey, 1998). International
agencies have produced a series of reports which contain empirical data,
although there is some variation with regard to controversial topics such as
numbers affected by forced labour and relocation. Parts of the country are also
still out of bounds for the visitor, notably near disputed border areas. The study
is derived fromanalysis of the informationavailable, including that produced by
the regime inMyanmar itself, and observationsmade during a visit to the country.
While acknowledging the limitations of the material, it does allow a picture
to be presented of the politics of tourism in Myanmar and makes it possible to
draw somewider conclusions about the manner in which tourismcan be politicised
both inside and outside institutions of government. Overall, the findings
illustrate the ways in which politics impacts on tourism and how tourism itself
can become a critical political issue with global dimensions. Tourism is, therefore,
best understoodwithin a framework of politics and international relations,
although practitionersmay choose to ignore or distort political realities in accordance
with their own commercial priorities.
Tourism and Politics
Tourism is, without doubt, a highly political phenomenon which extends
beyond the sphere of formal government structures and processes if politics is
conceived as being essentially about power relations, and it is thus an underlying
and indirect theme in much tourism research. Although Brown (1998) agrees
with earlier criticisms about neglect of the topicwithin both tourismand political
science disciplines (Matthews, 1975;Richter, 1983), there has been an increasing
number of studies devoted specifically to it (Hall, 1994) and Cheong andMiller
(2000) argue that the politics of tourismis now a distinct academic subfield. One
principal strand is public policy and planning (Elliott, 1997;Murphy, 1985;Reed,
1997) and Jenkins (2001) describes a growing interest in this question since his
earlier introductory text (Hall & Jenkins, 1995). Political economy and development
is a secondmajor topic (Britton, 1982;de Kadt, 1979; Jenkins &Henry, 1982;
Lea, 1988) and ThirdWorld tourism has generated a substantial volume ofwork
which has evolved in line with development theories (Broham, 1996).
Another critical area of exploration, of heightened relevance since the events
of 11 September 2001 in the USA, is that of political instability and its consequences
for tourism (Pizam & Mansfield, 1996; Richter, 1992, 1999; Richter &
Waugh, 1986; Seddighi et al., 2000; Sonmez, 1998); examination of the American
terrorist attacks is already underway (WTO, 2002). Related to this discussion is
the debate about tourism’s contribution to world peace and improved international
understanding (Brown, 1989; D’Amore, 1994; Litvin, 1998). However,
despite the expanding literature, the interaction between politics and tourismin
98 Current Issues in Tourism
Downloaded by [] at 21:59 27 September 2015
its multiple forms still appears under-researched in comparison to other dimensions
with scope for further scrutiny in pursuit of a better understanding.
Research completed to date reveals that contrasts in political ideologies,
cultures and practices help to determine the prominence given to tourism in
planning, resource allocationand decision-making. Most governments,whether
in the West or East, support tourism primarily because of its economic rewards
(Go & Jenkins, 1997; Williams & Shaw, 1998) and countries which once avoided
contactwith the outside world have embraced the industry; for these, the promise
of financial returns is seen to offset the risks of exposure to potentially subversive
influences (Sofield & Li, 1998). Tourism has become an accepted, albeit
contested, economic development tool that also allows governments to demonstrate
their legitimacy and authority (Hall & Page, 2000;Richter, 1994). It may be
employed in nation-building, tourist representations helping to define national
and cultural identities and to meet other sociocultural objectives (Carter, 1996;
Peleggi, 1996).Many political uses are made of tourism, some ofwhichmight be
more accurately termed abuse when it is harnessed to hegemonic imperatives.
Tourismis thus exposed to and shaped by political forces and its dependence
on security and stability has been well documented. Actual conditions and
perceptions of these inform travel decisions made by consumers, as well as the
industry and investors, who generally look for settled locations where there is
little threat to personal safety andminimal commercial risk (EIU, 1994)These are
not necessarily found in liberal democracies and authoritariangovernments can
‘provide extremely stable political environments inwhich tourism may flourish’
(Hall & Oehlers, 2000: 79), although this is less likely in violent totalitarianstates
(Hall & Ringer, 2000). Tourism’s capacity to stimulate political change in these
extreme circumstances is unproven and there is little evidence of it acting as a
peacemaker in general, although peace must usually exist for it to prosper.
South East Asia affords many interesting illustrations of the connections
between politics and tourism (Richter, 1989), the latter often ‘elite driven…chosen
by the powerful for political and economic advantage on both personal and
regime levels’ (Richter, 1993: 193) with vigorous promotion. Success has been
mixed, however, and the Indochinese countries have been relatively slow to
develop partly because of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองท่องเที่ยวในพม่าJoan C. Hendersonโรงเรียนที่ Nanyang, Nanyang เทคโนโลยีมหาวิทยาลัย สิงคโปร์ความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยวมีความซับซ้อน และหลาย นคร และเรื่องที่จะสมมติว่ามีความสำคัญสูงในการ researchliterature Articleexamines นี้การเมืองของ tourisminMyanmar ที่ tourismhas แล้ว shapedby internalandภายนอกการเมืองบังคับในขณะที่ยัง เป็น ความเห็น และทางการเมืองจากทั้งหมดปัญหา อธิบายเบื้องหลังทางการเมืองและการผล onMyanmar tourismare และstandpoints กลุ่มหลักที่เกี่ยวข้องจะกล่าวถึง มีเฉพาะ attentiongiventothat ของรัฐบาลและนโยบาย Alsomade Referenceis กับความต้องการการคว่ำบาตรและการอภิปรายเพราะเกี่ยวกับค่าของ เห็นฝ่ายต่าง ๆ เพื่อตีความ และทำใช้การท่องเที่ยวเป็นเครื่องมือทางการเมืองในห้องวิธีซึ่งtheirown interestsand วาระการประชุม สุดท้าย บทสรุปบางทั่วไป presentedaboutลิงค์เชื่อมต่อแนวคิดกลางภายใต้ reviewand จำเป็นต้องพิจารณาการท่องเที่ยวภายใต้กรอบยึดประเทศ และระหว่างประเทศทางการเมืองระบบสั่งเพื่อชื่นชมความสำคัญของคำสำคัญประเทศพม่า การเมือง ท่องเที่ยวแนะนำบทความนี้สำรวจด้าน connectedness ระหว่างเมืองและการท่องเที่ยวตามกรณีของ Myanmarwhere ท่องเที่ยวมาเป็นแถลงการณ์ทางการเมืองสำคัญในทศวรรษที่ผ่านมาปิดของศตวรรษ 20 พม่าเป็นห้องปฏิบัติการที่เหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษา politicisation การท่องเที่ยวเนื่องจากธรรมชาติของระบบการปกครองและช่วงในรูปแบบของการจัดสรรทางการเมืองการท่องเที่ยว สนทนาที่แล้วกว้างลึกของการเชื่อมโยงระหว่างแนวคิดทั้งสองระหว่างการทบทวนทฤษฎี และปฏิบัติการ Reassessment เมืองท่องเที่ยวในพม่าเป็นเวลากำหนดสัญญาณกะข่าว landscapeand ทางการเมืองของการเจรจาระหว่างทหารไม้และฝ่ายค้านที่มีผลกระทบสำหรับแนวโน้มในอนาคตเป็นการปลายทางจุดมุ่งหมายจะให้ กระบวนการทางการเมือง underpinning และศูนย์กลางแสงสว่างท่องเที่ยว การแสดงเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ทางการเมืองอย่างไรและเหตุการณ์มีผลกระทบต่อผู้มาท่องเที่ยว และอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและวิธีการที่ tourismmay ทำงานเป็นเครื่องมือของการปฏิรูปหลังจากสรุปการเปิดของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยว บัญชีไว้เงื่อนไขในพม่าโดยทั่วไป และ ใน tourismin ลำดับ ตำแหน่งของการฝ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องอยู่แล้วเน้นระบอบ themilitary assessedwithและนโยบายซึ่งแสดงให้เห็นถึงการอุทธรณ์ของ tourismto ผู้ถือทางการเมืองพลังงาน xenophobic เดิมแม้ทหารโป พม่ายึดเป็นแสดงการเลือกในการพัฒนาแสวงหา tourismin วาระทางการเมืองที่เพจเศรษฐกิจ และเจ้าเป้าหมาย การตัดสินใจที่ท้าทายอย่างยิ่งโดยคู่แข่งในประเทศ และต่างประเทศ เหล่านี้ได้ลงทุนการท่องเที่ยวพร้อมค.ศ. 1368-3500/03/02 0097-22 $20/0 © 2003 J.C. Hendersonปัญหาปัจจุบันในการท่องเที่ยวปี 6, No 2, 200397เมืองท่องเที่ยวในพม่าดาวน์โหลดที่ 2015 27 กันยายน 21:59]ความหมายทางการเมืองและวัตถุประสงค์ บางหาเพื่อวัตถุประสงค์ของตนเองdemocratisation โดยเรียกบ้านท่องเที่ยว ความต้องการดังกล่าวได้ถูก resistedโดยเฉพาะส่วนของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและเพิ่มเติมเป็นมิตรประเทศที่ขอยืนยันว่า การท่องเที่ยวเปลี่ยนแปลง amechanismfor บทความสิ้นสุดด้วยการสนทนาของประสิทธิภาพของการคว่ำบาตรที่พยายามงานวิจัยสภาพในพม่าเป็นผู้ที่ขัดขวาง โดยการ unreliabilityสถิติอย่างเป็นทางการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องเศรษฐกิจ (ที่นักเศรษฐศาสตร์ข่าวกรองหน่วย (EIU), 2002a) และนักท่องเที่ยวขาเข้า (Bailey, 1998) นานาชาติหน่วยงานมีผลิตชุดของรายงานที่ประกอบด้วยข้อมูลประจักษ์แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกี่ยวกับหัวข้อแย้งเช่นหมายเลขที่ได้รับผลกระทบ โดยแรงงานบังคับและย้าย ส่วนของประเทศมียังเกินขอบเขตสำหรับให้ผู้เยี่ยมชม ยวดใกล้เขตแดนมีข้อโต้แย้ง การศึกษาจะได้รับ fromanalysis ของ informationavailable รวมทั้งที่ผลิตโดยinMyanmar ระบอบการปกครองตนเอง และ observationsmade ในระหว่างการเยือนประเทศขณะยอมรับข้อจำกัดของวัสดุ มันช่วยให้ภาพจะนำเสนอเมืองท่องเที่ยวในพม่า และทำให้draw somewider conclusions about the manner in which tourismcan be politicisedboth inside and outside institutions of government. Overall, the findingsillustrate the ways in which politics impacts on tourism and how tourism itselfcan become a critical political issue with global dimensions. Tourism is, therefore,best understoodwithin a framework of politics and international relations,although practitionersmay choose to ignore or distort political realities in accordancewith their own commercial priorities.Tourism and PoliticsTourism is, without doubt, a highly political phenomenon which extendsbeyond the sphere of formal government structures and processes if politics isconceived as being essentially about power relations, and it is thus an underlyingand indirect theme in much tourism research. Although Brown (1998) agreeswith earlier criticisms about neglect of the topicwithin both tourismand politicalscience disciplines (Matthews, 1975;Richter, 1983), there has been an increasingnumber of studies devoted specifically to it (Hall, 1994) and Cheong andMiller(2000) argue that the politics of tourismis now a distinct academic subfield. Oneprincipal strand is public policy and planning (Elliott, 1997;Murphy, 1985;Reed,1997) and Jenkins (2001) describes a growing interest in this question since hisearlier introductory text (Hall & Jenkins, 1995). Political economy and developmentเป็นหัวข้อ secondmajor (Britton, 1982 เดอ Kadt, 1979 เจงกินส์และเฮนรี 1982Lea, 1988) และท่องเที่ยว ThirdWorld ได้สร้าง ofwork ไดรฟ์ซึ่งมีพัฒนาตามทฤษฎีการพัฒนา (Broham, 1996)พื้นที่สำคัญอื่นของ ความสูงเกี่ยวข้องนับตั้งแต่เหตุการณ์11 กันยายน 2001 ในสหรัฐอเมริกา เป็นของความไม่แน่นอนทางการเมืองและผลกระทบของมันการท่องเที่ยว (Pizam & Mansfield, 1996 ถือ 1992, 1999 ถือและโว 1986 Seddighi และ al., 2000 Sonmez, 1998); การตรวจสอบที่สหรัฐอเมริกาการโจมตีได้แล้วระหว่างดำเนิน (องค์การ 2002) ที่เกี่ยวข้องกับการสนทนานี้เป็นการอภิปรายเกี่ยวกับสัดส่วนของการท่องเที่ยวเพื่อสันติภาพโลกและนานาชาติที่ดีขึ้นความเข้าใจ (สีน้ำตาล 1989 D'Amore, 1994 Litvin, 1998) อย่างไรก็ตามแม้ มีเอกสารประกอบการขยาย การโต้ตอบระหว่างเมืองและ tourisminปัญหาปัจจุบัน 98 ในการท่องเที่ยวดาวน์โหลดที่ 2015 27 กันยายน 21:59]รูปแบบหลายยังคงปรากฏอยู่ภายใต้เมือเปรียบเทียบกับมิติอื่นมีขอบเขตสำหรับเพิ่มเติม scrutiny แสวงหาความเข้าใจงานวิจัยที่สมบูรณ์เพื่อแสดงถึงวันที่ความแตกต่างในเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ทางการเมืองวัฒนธรรมและการปฏิบัติช่วยในการกำหนดความโดดเด่นให้กับการท่องเที่ยวในตัดสินใจวางแผน ทรัพยากร allocationand รัฐบาลส่วนใหญ่ ว่าในตะวันตกหรือตะวันออก สนับสนุนการท่องเที่ยวเป็นหลักเนื่องจากผลตอบแทนทางเศรษฐกิจของ(ไปและเจงกินส์ 1997 วิลเลียมส์และ Shaw, 1998) และประเทศที่เคยหลีกเลี่ยงcontactwith the outside world have embraced the industry; for these, the promiseof financial returns is seen to offset the risks of exposure to potentially subversiveinfluences (Sofield & Li, 1998). Tourism has become an accepted, albeitcontested, economic development tool that also allows governments to demonstratetheir legitimacy and authority (Hall & Page, 2000;Richter, 1994). It may beemployed in nation-building, tourist representations helping to define nationaland cultural identities and to meet other sociocultural objectives (Carter, 1996;Peleggi, 1996).Many political uses are made of tourism, some ofwhichmight bemore accurately termed abuse when it is harnessed to hegemonic imperatives.Tourismis thus exposed to and shaped by political forces and its dependenceon security and stability has been well documented. Actual conditions andperceptions of these inform travel decisions made by consumers, as well as theindustry and investors, who generally look for settled locations where there islittle threat to personal safety andminimal commercial risk (EIU, 1994)These arenot necessarily found in liberal democracies and authoritariangovernments can‘provide extremely stable political environments inwhich tourism may flourish’(Hall & Oehlers, 2000: 79), although this is less likely in violent totalitarianstates(Hall & Ringer, 2000). Tourism’s capacity to stimulate political change in theseextreme circumstances is unproven and there is little evidence of it acting as apeacemaker in general, although peace must usually exist for it to prosper.South East Asia affords many interesting illustrations of the connectionsbetween politics and tourism (Richter, 1989), the latter often ‘elite driven…chosenby the powerful for political and economic advantage on both personal andregime levels’ (Richter, 1993: 193) with vigorous promotion. Success has beenmixed, however, and the Indochinese countries have been relatively slow todevelop partly because of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมืองของการท่องเที่ยวในพม่าโจแอนเดอร์สันซีนันยางBusiness School, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีนันยางสิงคโปร์ความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยวที่มีความซับซ้อนและหลายเหลี่ยมเพชรพลอยและเรื่องที่สมมติว่ามีความสำคัญสูงในresearchliterature.This articleexamines การเมืองของ tourisminMyanmar ที่ tourismhas รับ shapedby internaland กองกำลังทางการเมืองภายนอกขณะเดียวกันก็กลายเป็นทางการเมืองอย่างสูงที่มองเห็นและการประกวดภูมิหลังทางการเมือง issue.The และผลกระทบ tourismare onMyanmar อธิบายและแผ่นชิ้นไม้อัดของกลุ่มหลักที่เกี่ยวข้องกับการที่จะกล่าวถึงกับattentiongiven โดยเฉพาะอย่างยิ่งtothat ของรัฐบาลและนโยบายของ . Referenceis alsomade ความต้องการการคว่ำบาตรและการอภิปรายที่ตามมาเกี่ยวกับความคุ้มค่า ฝ่ายต่างๆจะเห็นการตีความและใช้ประโยชน์จากการท่องเที่ยวเป็นเครื่องมือทางการเมืองในรูปแบบที่แตกต่างซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงวาระinterestsand theirown สุดท้ายข้อสรุปบางอย่างทั่วไป presentedabout เชื่อมโยงการเชื่อมต่อแนวคิดกลางภายใต้ reviewand จำเป็นที่จะต้องพิจารณาการท่องเที่ยวภายในกรอบของการแลกเปลี่ยนระดับชาติและนานาชาติระบบทางการเมืองในการสั่งซื้ออย่างเต็มที่ขอบคุณความสำคัญของ. คำพม่า, การเมือง, การท่องเที่ยวบทนำบทความนี้เป็นการศึกษาลักษณะของระหว่าง-เชื่อมโยงของการเมืองและการท่องเที่ยวขึ้นอยู่กับกรณีของการท่องเที่ยว Myanmarwhere ทางการเมืองมาทำเป็นอย่างมีนัยสำคัญในทศวรรษที่ผ่านมาปิดของศตวรรษที่20 พม่าเป็นห้องปฏิบัติการที่เหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการที่จะศึกษาการเมืองของการท่องเที่ยวเพราะธรรมชาติของระบอบการปกครองและช่วงในรูปแบบของการจัดสรรทางการเมืองของการท่องเที่ยวของการอภิปรายที่กำบังข้อมูลเชิงลึกที่กว้างขึ้นเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงของการเชื่อมโยงระหว่างสองแนวคิดภายใต้ตรวจสอบในทางทฤษฎีและการปฏิบัติ ประเมินของการเมืองของการท่องเที่ยวในพม่ายังเป็นเวลาที่เหมาะสมสัญญาณที่กำหนดของการเปลี่ยนแปลงในข่าว landscapeand ทางการเมืองของการเจรจาระหว่างทหารผู้ปกครองและฝ่ายค้านซึ่งมีผลกระทบต่อแนวโน้มในอนาคตของการเป็นปลายทาง. จุดมุ่งหมายคือการเปล่งกระบวนการทางการเมืองหนุน และศูนย์กลางของการท่องเที่ยว, การแสดงให้เห็นว่าอุดมการณ์ทางการเมืองและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบต่อจำนวนนักท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและวิธีการทำงานของ tourismmay เป็นเครื่องมือในการปฏิรูป. หลังจากที่สรุปการเปิดตัวของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยวบัญชีที่ให้ไว้ในเงื่อนไขในประเทศพม่าโดยทั่วไปและในแง่ของการสั่งซื้อ tourismin ที่จะตั้งฉาก ตำแหน่งของฝ่ายต่างๆที่เกี่ยวข้องแล้ว assessedwith ความสำคัญกับระบอบการปกครอง themilitary และนโยบายซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสนใจของผู้ถือ tourismto ทางการเมืองอำนาจแม้ชาวต่างชาติก่อนสภาdictatorships.Myanmar ทหารจะแสดงให้เห็นว่าได้เลือกที่จะพัฒนาแสวงหาtourismin ของวาระทางการเมืองผสมผสานเป้าหมายทางเศรษฐกิจและ hegemonic การตัดสินใจท้าทายอย่างมากจากฝ่ายตรงข้ามที่บ้านและต่างประเทศ เหล่านี้มีการลงทุนที่แตกต่างกันกับการท่องเที่ยว1368-3500 / 02/03 0097-22 $ 20/0 © 2003 เจซีเดอร์สันประเด็นปัจจุบันในการท่องเที่ยวฉบับ 6, No 2, 2003 97 การเมืองของการท่องเที่ยวในพม่าโดยดาวน์โหลด [] ที่ 21:59 27 กันยายน 2015 ความหมายและวัตถุประสงค์ทางการเมืองบางคนที่กำลังมองหาเพื่อรักษาความปลอดภัยจุดมุ่งหมายของตัวเองเป็นประชาธิปไตยโดยเรียกร้องให้มีการห้ามการท่องเที่ยว ความต้องการดังกล่าวได้รับการต่อต้านจากบางส่วนของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและประเทศที่เป็นมิตรมากขึ้นซึ่งยืนยันว่าการท่องเที่ยวเป็นamechanismfor เปลี่ยนแปลงในเชิงบวก บทความนี้จบลงด้วยการอภิปรายของประสิทธิผลของการคว่ำบาตรพยายาม. งานของการวิจัยเงื่อนไขในพม่าจะถูกขัดขวางโดยไม่สามารถไว้ใจได้ของสถิติอย่างเป็นทางการโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเศรษฐกิจ (The Economist หน่วยข่าวกรอง (EIU), 2002a) และนักท่องเที่ยว ( เบลีย์, 1998) ระหว่างประเทศหน่วยงานได้มีการผลิตชุดของรายงานที่มีข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ถึงแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกี่ยวกับหัวข้อดังกล่าวเป็นตัวเลขที่ได้รับผลกระทบจากการบังคับใช้แรงงานและการย้าย ส่วนของประเทศนอกจากนี้ยังมียังคงออกจากขอบเขตสำหรับผู้เข้าชมโดยเฉพาะที่อยู่ใกล้พื้นที่ชายแดนพิพาท การศึกษามา fromanalysis ของ informationavailable รวมทั้งที่ผลิตโดยระบอบการปกครองinMyanmar ตัวเองและ observationsmade ระหว่างการไปเยือนประเทศที่. ขณะที่ยอมรับข้อ จำกัด ของวัสดุที่มันจะช่วยให้ภาพที่จะนำเสนอของการเมืองของการท่องเที่ยวในพม่าและทำให้มันเป็นไปได้ที่จะวาดข้อสรุปเกี่ยวกับ somewider ลักษณะที่จะ tourismcan การเมืองทั้งในและนอกสถาบันการศึกษาของรัฐบาล โดยรวม, ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ส่งผลกระทบต่อการเมืองการท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวของตัวเองจะกลายเป็นประเด็นทางการเมืองที่สำคัญที่มีขนาดระดับโลก การท่องเที่ยวจึงเป็นที่ดีที่สุด understoodwithin กรอบของการเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่แม้ว่าpractitionersmay เลือกที่จะละเว้นหรือบิดเบือนความเป็นจริงทางการเมืองตามที่มีการจัดลำดับความสำคัญในเชิงพาณิชย์ของตัวเอง. การท่องเที่ยวและการเมืองการท่องเที่ยวเป็นโดยไม่ต้องสงสัยเป็นปรากฏการณ์ทางการเมืองอย่างสูงที่ขยายเกินกว่าทรงกลมโครงสร้างของรัฐบาลอย่างเป็นทางการและกระบวนการทางการเมืองถ้าจะคิดว่าเป็นหลักเกี่ยวกับความสัมพันธ์เชิงอำนาจและมันจึงเป็นพื้นฐานรูปแบบและทางอ้อมในการวิจัยการท่องเที่ยวมาก แม้ว่าบราวน์ (1998) เห็นด้วยกับการวิพากษ์วิจารณ์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการละเลยของtopicwithin ทั้งทางการเมือง tourismand สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ (แมตทิวส์ 1975; ริกเตอร์ 1983) ได้มีการเพิ่มขึ้นจำนวนของการศึกษาเพื่อรองรับเฉพาะกับมัน(ฮอลล์ 1994) และชอง andMiller ( 2000) ยืนยันว่าการเมืองของ tourismis ตอนนี้ฟิลด์วิชาการที่แตกต่างกัน หนึ่งในสาระสำคัญคือการกำหนดนโยบายสาธารณะและการวางแผน (เอลเลียต, 1997; เมอร์ฟี่, 1985; กก 1997) และเจนกินส์ (2001) อธิบายความสนใจเพิ่มขึ้นในคำถามของเขาตั้งแต่นี้ข้อความเกริ่นนำก่อนหน้านี้(ฮอลล์และเจนกินส์, 1995) เศรษฐกิจการเมืองและการพัฒนาเป็นหัวข้อ secondmajor (บริท 1982; เด Kadt 1979; เจนกินส์และเฮนรี่ 1982; ทุ่งหญ้า, 1988) และการท่องเที่ยว ThirdWorld ได้สร้างปริมาณมาก ofwork ซึ่งมีการพัฒนาที่สอดคล้องกับทฤษฎีการพัฒนา (Broham, 1996) อีกพื้นที่ที่สำคัญของการสำรวจความเกี่ยวข้องทำเป็นตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของ 11 กันยายน 2001 ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นที่ของความไม่แน่นอนทางการเมืองและผลที่ตามมาสำหรับการท่องเที่ยว(Pizam และแมนส์ 1996; ริกเตอร์, 1992, 1999; ริกเตอร์และWaugh 1986; Seddighi et al, 2000;. Sonmez, 1998); การตรวจสอบของอเมริกันการโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่มีอยู่แล้วชิ้น (WTO, 2002) ที่เกี่ยวข้องกับการสนทนานี้คือการอภิปรายเกี่ยวกับผลงานการท่องเที่ยวของสันติภาพโลกระหว่างประเทศและการปรับปรุงความเข้าใจ(บราวน์ 1989; D'Amore 1994; Litvin, 1998) อย่างไรก็ตามแม้จะมีการขยายตัวของวรรณกรรมที่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและ tourismin 98 ประเด็นในการท่องเที่ยวที่ดาวน์โหลดโดย[] ที่ 21:59 27 กันยายน 2015 หลายรูปแบบที่ยังคงปรากฏอยู่ภายใต้การวิจัยในการเปรียบเทียบกับมิติอื่น ๆที่มีขอบเขตในการตรวจสอบข้อเท็จจริงต่อไปในการแสวงหา ความเข้าใจที่ดี. การวิจัยแล้วเสร็จวันที่เผยให้เห็นว่าความขัดแย้งในอุดมการณ์ทางการเมืองวัฒนธรรมและการปฏิบัติที่ช่วยในการกำหนดความโดดเด่นให้กับการท่องเที่ยวในการวางแผนทรัพยากรallocationand การตัดสินใจ รัฐบาลส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นในตะวันตกหรือตะวันออกสนับสนุนการท่องเที่ยวหลักเนื่องจากผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ(ไปและเจนกินส์, 1997; วิลเลียมส์และชอว์, 1998) และประเทศซึ่งครั้งหนึ่งเคยหลีกเลี่ยงcontactwith โลกภายนอกได้รับเอาอุตสาหกรรม; เหล่านี้สัญญาของผลตอบแทนทางการเงินจะเห็นได้เพื่อชดเชยความเสี่ยงจากการสัมผัสเพื่อล้มล้างที่อาจมีอิทธิพล(Sofield และหลี่, 1998) การท่องเที่ยวได้กลายเป็นที่ยอมรับแม้ว่าประกวดเครื่องมือในการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ยังช่วยให้รัฐบาลแสดงให้เห็นถึงความชอบธรรมและอำนาจของพวกเขา(ฮอลล์และหน้า 2000; ริกเตอร์ 1994) มันอาจจะถูกใช้ในการสร้างชาติเป็นตัวแทนการท่องเที่ยวช่วยชาติในการกำหนดอัตลักษณ์และวัฒนธรรมและเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์ทางสังคมวัฒนธรรมอื่นๆ (คาร์เตอร์ 1996; Peleggi, 1996) การใช้ประโยชน์ทางการเมือง .Many ที่ทำจากการท่องเที่ยวบาง ofwhichmight จะถูกต้องมากขึ้นเรียกว่าการละเมิดเมื่อมันจะถูกควบคุมเพื่อตอบสนองความ hegemonic. Tourismis สัมผัสจึงไปและมีรูปทรงโดยกองกำลังทางการเมืองและการพึ่งพาการรักษาความปลอดภัยและความมั่นคงได้รับเอกสารอย่างดี สภาพที่เกิดขึ้นจริงและการรับรู้ของทั้งแจ้งการตัดสินใจเดินทางทำโดยผู้บริโภคเช่นเดียวกับอุตสาหกรรมและนักลงทุนที่มักจะมองหาสถานที่ตั้งรกรากที่มีภัยคุกคามเล็กๆ น้อย ๆ เพื่อความปลอดภัยส่วนบุคคล andminimal ความเสี่ยงในเชิงพาณิชย์ (EIU, 1994) เหล่านี้จะไม่พบจำเป็นต้องอยู่ในเสรีนิยมประชาธิปไตยและ authoritariangovernments สามารถ'ให้สภาพแวดล้อมทางการเมืองที่มีเสถียรภาพมาก inwhich ท่องเที่ยวอาจเจริญ' (ฮอลล์และ Oehlers, 2000: 79) ถึงแม้นี่จะเป็นโอกาสน้อยใน totalitarianstates รุนแรง(ฮอลล์และ Ringer, 2000) ความจุของการท่องเที่ยวเพื่อกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเหล่านี้สถานการณ์รุนแรงเป็นที่มาและมีหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยทั่วไปแม้ว่าความสงบสุขมักจะต้องมีอยู่เพื่อให้ประสบความสำเร็จ. เอเชียตะวันออกเฉียงใต้กำบังภาพประกอบที่น่าสนใจมากมายของการเชื่อมต่อระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยว(ริกเตอร์ 1989) หลังมักจะ 'ชนชั้นสูงที่ขับเคลื่อนด้วย ... ได้รับการแต่งตั้งโดยที่มีประสิทธิภาพเพื่อประโยชน์ทางการเมืองและเศรษฐกิจทั้งในส่วนบุคคลและระดับระบอบการปกครอง(ริกเตอร์, 1993: 193) กับโปรโมชั่แข็งแรง ที่ประสบความสำเร็จได้รับการผสมอย่างไรและประเทศอินโดจีนที่ได้รับค่อนข้างช้าในการพัฒนาส่วนหนึ่งเป็นเพราะ