In total, 53 and 57 Listeria spp. i

In total, 53 and 57 Listeria spp. isolates (39.8 and 42.9 %) were resistant to one and two antibiotics, respectively (Table 3). In addition, nine isolates of Listeria spp. (6.8 %) were multi-drug resistant. The most frequent antibiotic-resistance was resistance to tetracycline (23.3 %), followed by penicillin G, cephalothin (each 16.5 %), streptomycin (15.8 %), florfenicol (15 %), erythromycin (14.3 %), ampicillin (12 %), trimethoprim-sulfamethoxazole (12.5 %), ceftazidime (8.3 %), vancomycin (6 %), rifampicin (3.8 %), chloramphenicol (1.5 %), and cefuroxime (1.2 %). Out of 43 L. monocytogenes isolates, 15 (34.9 %), 20 (46.5 %) and 6 (6.4 %) were resistant to one, two and more than two antibiotics. The L. monocytogenes isolates indicated high resistance to tetracycline (27.9 %), ampicillin (20.9 %), cephalothin, penicillin G, and streptomycin (each 16.3 %). All of the Listeria spp. isolates were sensitive to cefotaxime, gentamicin, kanamycin, and pefloxacin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยรวมแล้ว 53 และ 57 Listeria spp ไอโซเลท (39.8 และ 42.9%) มีความทนทานต่อหนึ่งและสองยาปฏิชีวนะตามลำดับ (ตารางที่ 3) นอกจากนี้เก้าสายพันธุ์ของเชื้อ Listeria spp (6.8%) เป็นยาเสพติดหลายทน ยาปฏิชีวนะต้านทานที่พบบ่อยที่สุดคือความต้านทานต่อยา (23.3%) ตามมาด้วยยาปฏิชีวนะ G, cephalothin (แต่ละ 16.5%) streptomycin (15.8%) florfenicol (15%), erythromycin (14.3%) จิบูตี (12%) , trimethoprim-sulfamethoxazole (12.5%​​) ceftazidime (8.3%) vancomycin (6%), rifampicin (3.8%) chloramphenicol (1.5%) และ cefuroxime (1.2%) ออกจาก 43 ลิตร monocytogenes สายพันธุ์ 15 (34.9%) 20 (46.5%) และ 6 (6.4%) มีความทนทานต่อหนึ่งสองและมากกว่าสองยาปฏิชีวนะ monocytogenes ลิตรแยกระบุต้านทานสูงต่อการ tetracycline (27.9%) จิบูตี (20.9%) cephalothin, penicillin G และ streptomycin (16.3% ในแต่ละ) ทั้งหมดของ Listeria spp ไอโซเลทมีความไวต่อการ cefotaxime, gentamicin, กานามัยซินและพีฟลอกซาซิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมด 53 และ 57 Listeria spp . สายพันธุ์ ( เลี้ยง และ 42.9% ) เป็นยาปฏิชีวนะป้องกันหนึ่งและสองตามลำดับ ( ตารางที่ 3 ) นอกจากนี้ เก้าเชื้อ Listeria spp . ( 6.8% ) มีหลายยาป้องกัน ความต้านทานยาปฏิชีวนะที่พบบ่อยที่สุดคือต้านทานการเตตราไซคลีน ( 23.3% ) รองลงมาคือ เพนนิซิลลิน จี ซีเนียร์ ( แต่ละ 16.5% ) และสเตร็ปโตมัยซิน ( 15.8 % ) florfenicol ( 15% )อีริโทรมัยซิน ( 14.3% ) , แอมพิซิลลิน ( 12% ) , ไตรเมโธพริมซัลฟาเมโทซาโซล ( 12.5% ) , ยา ( 8.3% ) , แวนโคมัยซิน ( 6% ) , rifampicin ( 3.8% ) , chloramphenicol ( 1.5% ) และท้อใจ ( 1.2% ) จาก 43   L . monocytogenes แยก 15 ( 34.9% ) 20 ( 46.5 ) และ 6 ( 6.4% ) กัน หนึ่ง สอง และมากกว่าสองยาปฏิชีวนะ โดย Lmonocytogenes ไอโซเลทพบความต้านทานสูงเพื่อเตตราไซคลีน ( 27.9 % ) , แอมพิซิลลิน ( 20.9 % ) , ซีเนียร์ เพนนิซิลลิน จี และสเตร็ปโตมัยซิน ( แต่ละ 16.3 % ) ทั้งหมดของ Listeria spp . สายพันธุ์เป็นไวโฟไมซิน , , และ kanamycin สกุลปลานิล .