Pygmalion is the play by George Ber

Pygmalion is the play by George Bernard Shaw on which the Musical My Fair Lady is based. Pygmalion is based in turn on a Greek mythological character of the same name who falls in love with a statue he created and gets his wish for it to come to life.

While there are many similarities between the play and the musical - Professor Henry Higgens, an expert in phonetics, attempts to transform a lowly flower girl into a duchess, and they butt heads in amusing ways -- it is not a romance. When producers began adding happy endings, or at least hints of them, to his play's production, Shaw wrote and afterward explaining all the reasons Eliza Doolittle and Higgens could not have been married, whom she did marry, and how everyone ended up.

So while it was unsatisfying at first that there was no romance in the play, Shaw's reasons made sense, and while this Pygmalion didn't fall in love with his creation, he did feel he had brought her to full womanhood when she stood up to him and made her own decisions.

SparkNotes suggests Shaw was trying to deconstruct the typical fairy tale. If he was, he did a good job. Henry Higgens is no Prince Charming. He’s gruff, conceited, ill-mannered and self-centered. Though Eliza is transformed, she’s not exactly a Cinderella. And their ending, if not “happily ever after,” is probably more realistic (“What is Eliza fairly sure to do when she is placed between Freddy and Higgins? Will she look forward to a lifetime of fetching Higgins’s slippers or to a lifetime of Freddy fetching hers?”)

Other sources say Pygmalion is a satire of the social classes, and I can see that angle, too, especially in the subplot with Eliza’s father. And though each class is shown to be ridiculous in some ways, Shaw makes some poignant observations as well.

Overall it was a fun read. Some readers will want to know that there is a smattering of "damns" in it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pygmalion เป็นเล่น โดยจอร์จ Bernard Shaw ซึ่งอยู่ดนตรีมายแฟร์เลดี้ Pygmalion อยู่ในเปิดกับอักขระกรีกตำนานของชื่อเดียวกันที่ตกหลุมรักกับรูปปั้นที่เขาสร้างขึ้น และเขาต้องไปให้ได้รับในขณะที่มีความคล้ายคลึงในระหว่างเล่นดนตรี - ศาสตราจารย์เฮนรี่ Higgens ผู้เชี่ยวชาญในสัทศาสตร์ พยายามแปลงสาวดอกเล็กแต่เป็นดัชเชสแห่ง และพวกเขาเสือกหัววิธีสนุก - ไม่รัก เมื่อเริ่มผลิตเพิ่มลงท้ายมีความสุข หรือคำแนะนำน้อยที่สุดของพวกเขา การผลิตของเล่นของเขา Shaw เขียนอธิบายเหตุผลทั้งหมดที่ Eliza Doolittle และ Higgens หลังจากนั้นอาจไม่ได้แต่ง งาน ที่เธอได้แต่งงานกับ และวิธีทุกคนสิ้นสุด ดังนั้น ขณะ unsatisfying ที่ แรกที่ มีไม่รักในการเล่น Shaw ของเหตุผลความรู้สึกทำ และขณะนี้ Pygmalion ไม่ตกหลุมรักเขาสร้าง เขาไม่ได้รู้สึกว่า เขาได้นำเธอไปเต็ม womanhood เมื่อเธอลุกขึ้นยืนให้เขา และทำการตัดสินใจของตนเองSparkNotes แนะนำ Shaw พยายาม deconstruct นิยายทั่วไป ถ้าเขา เขาได้งานที่ดี เฮนรี Higgens ชามมิ่งเจ้าชายไม่ได้ เขาเป็นลักษณะ ถือตัว ill-mannered และตนเอง ว่าแปลงอีไลซ่า เธออยู่ไม่ตรงซินเดอเรลล่า และการสิ้นสุด ถ้าไม่ "อย่างมีความสุขตลอดไป คงยิ่ง (คืออะไรค่อนข้างแน่ใจว่าจะทำอย่างไรเมื่อเธออยู่ระหว่าง Freddy และฮิกกินส์อีไลซ่า จะเธอหวังชีวิตของนำรองเท้าแตะของฮิกกินส์ หรือชีวิตของ Freddy นำเธอ ")แหล่งอื่น ๆ พูด Pygmalion เป็นการเสียดสีของชั้นทางสังคม และสามารถเห็นมุมที่ เกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน subplot กับพ่อของอีไลซ่า และแม้ว่าแต่ละชั้นจะแสดงจะไร้สาระในบางวิธี Shaw ทำให้สังเกตประจำบางอย่างเช่น โดยรวม ก็สนุกอ่าน บางผู้อ่านจะต้องการทราบว่า มีบางส่วนของ "damns" ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pygmalion คือการเล่นโดยจอร์จเบอร์นาร์ดชอว์ที่ดนตรีแฟร์เลดี้จะตาม Pygmalion อยู่ในเปิดตัวละครในตำนานกรีกที่มีชื่อเดียวกันที่ตกอยู่ในความรักกับรูปปั้นที่เขาสร้างขึ้นและได้รับความปรารถนาของเขามันจะมาถึงชีวิต. ในขณะที่มีความคล้ายคลึงกันมากระหว่างการเล่นและดนตรี - ศาสตราจารย์เฮนรี่ Higgens, ผู้เชี่ยวชาญในการออกเสียงเป็นความพยายามที่จะเปลี่ยนสาวดอกไม้ต่ำต้อยเข้าดัชเชสและพวกเขาชนหัวในรูปแบบที่สนุก - มันไม่ได้โรแมนติก เมื่อผู้ผลิตเริ่มเพิ่มตอนจบที่มีความสุขหรืออย่างคำแนะนำน้อยที่สุดของพวกเขาเพื่อการผลิตการเล่นของเขาของชอว์เขียนและหลังจากนั้นจะอธิบายถึงเหตุผลทั้งหมดที่ Eliza Doolittle และ Higgens ไม่สามารถได้รับการแต่งงานซึ่งเธอไม่แต่งงานและวิธีการที่ทุกคนจบลง. ดังนั้นในขณะที่ มันก็พอใจในตอนแรกว่ามีความโรแมนติกในการเล่นที่ไม่มีเหตุผลของชอว์ทำให้ความรู้สึกและในขณะที่ Pygmalion นี้ไม่ได้ตกอยู่ในความรักกับการสร้างของเขาเขาไม่รู้สึกว่าเขาได้พาเธอไปเป็นหญิงเต็มรูปแบบเมื่อเธอลุกขึ้นยืนเพื่อเขาและ ตัดสินใจของเธอเอง. Sparknotes แสดงให้เห็นชอว์ได้พยายามที่จะแยกแยะเทพนิยายทั่วไป ถ้าเขาเป็นเขาได้งานที่ดี เฮนรี่ Higgens ไม่มีเจ้าชาย เขาเป็นคนหยาบคาย, หยิ่ง, ไม่สุภาพและตนเองเป็นศูนย์กลาง แม้ว่าเอลิซ่าจะเปลี่ยนเธอไม่ว่า Cinderella และตอนจบของพวกเขาหากไม่ได้ "อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย" น่าจะเป็นจริงมากขึ้น ("อะไรคือสิ่งที่เอลิซาค่อนข้างแน่ใจว่าจะทำเมื่อเธออยู่ระหว่างเฟร็ดดี้และฮิกกินส์? เธอจะมองไปข้างหน้าเพื่ออายุการใช้งานของการเรียกรองเท้าแตะฮิกกินส์ของหรืออายุการใช้งานของ เฟร็ดดี้เรียกเธอ? ") แหล่งข้อมูลอื่น ๆ บอกว่า Pygmalion เป็นถ้อยคำของชนชั้นทางสังคมและฉันสามารถมองเห็นมุมที่มากเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแผนกับพ่อของเอลิซ่า และแม้ว่าแต่ละชั้นแสดงให้เห็นว่าไร้สาระในวิธีการบางอย่างชอว์ทำให้บางสังเกตฉุนเช่นกัน. โดยรวมมันก็สนุกอ่าน ผู้อ่านบางคนจะต้องการทราบว่ามีความรู้แค่หางอึ่งของ "damns" ในนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิกเมเลียนเป็นเล่นโดยจอร์จเบอร์นาร์ดชอว์ซึ่งเพลง My Fair Lady เป็นพื้นฐาน พิกเมเลี่ยนอยู่เปิดตัวละครตำนานกรีกของชื่อเดียวกันที่ตกหลุมรักกับรูปปั้นที่เขาสร้างขึ้น และได้รับคำขอของเขาให้มันเข้ามาในชีวิต

ในขณะที่มีความคล้ายคลึงกันมากระหว่างเล่นและดนตรี - ศาสตราจารย์เฮนรี่ higgens , ผู้เชี่ยวชาญในการออกเสียงความพยายามที่จะเปลี่ยนเป็นสาวดอกไม้ต่ำต้อยเป็นดัชเชส และ ก้น หัว ในรูปแบบสนุกสนาน . . . มันก็ไม่ใช่ความรัก เมื่อผู้ผลิตเริ่มเพิ่ม จบแบบมีความสุข หรือคําแนะนําน้อยของพวกเขา การผลิตของเขาเล่นเป็น ชอว์เขียนแล้วอธิบายเหตุผลทั้งหมด และ higgens Eliza Doolittle ไม่สามารถแต่งงานได้ ซึ่งเธอได้แต่งงานและวิธีการที่ทุกคนลงเอย .

ดังนั้นในขณะที่มันไม่พอใจที่แรกที่ไม่มีความโรแมนติกในเล่น เหตุผลของชอว์ มีเหตุผล และขณะที่พิกเมเลียนนี้ไม่ได้ตกหลุมรักกับผลงานของเขา เขารู้สึกว่าเขาพาเธอไปเต็มสตรีเมื่อตอนเธอยืนขึ้น เขาและตัดสินใจเอง

sparknotes ชี้ให้เห็นชอว์พยายาม เพื่อ deconstruct แบบเทพนิยาย ถ้าเขาทำได้ดีเฮนรี่ higgens ไม่มีเจ้าชายรูปงาม เขาหยาบคาย เย่อหยิ่ง อาการป่วย และเอาแต่ใจตัวเอง แต่อีไลซ่าจะถูกเปลี่ยน เธอไม่ใช่ซินเดอเรลล่า และสิ้นสุดของพวกเขา ถ้าไม่ " มีความสุขตลอดกาล " อาจมีเหตุผลมากขึ้น ( " อะไรซ่า ค่อนข้างแน่ใจว่าเมื่อเธออยู่ระหว่างเฟรดดี้ และฮิกกินส์ ?เธอจะมองไปข้างหน้าเพื่ออายุการใช้งานของดึง ฮิกกินส์เป็นรองเท้าแตะ หรืออายุการใช้งานของเฟรดดี้ เรียกเธอ " )

แหล่งอื่นบอกว่าพิกเมเลียนเป็นเสียดสีของชนชั้นทางสังคม , และฉันสามารถเห็นมุมที่เหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนิดกับพ่อซ่า . และแม้ว่าแต่ละคลาสจะเป็นตลกในบางวิธี ชอว์ ทำให้บางคมกริบสังเกตเช่นกัน

โดยรวมมันก็สนุกอ่าน