All she could hear was water and th

All she could hear was water and the light intake and exhalation of her own breath, just cold enough to catch at the back of the throat. She had thought she would end her days a hermit, here in the mountains; practicing her arts, preserving her qi, sallying out, if necessary, to fight injustice. But fate had been kind to her and despite the lines that life had worn into her face, she was very much still lean and strong, and handsome too, with hardly a single gray hair. Seventeen years of solitude, martial practice, learning to slowly conquer her feelings. She laughed. It had proved an impossible task. Solitude was too empty; the dragon could not hide even here; emotions could not be conquered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดที่เธอได้ยินถูกน้ำ และปริมาณแสง และ exhalation ของลมหายใจของตนเอง ห้องเย็นพอจะจับด้านหลังคอ เธอมีความคิดของเธอจะสิ้นสุดวันของเธอฤาษี ที่นี่ในภูเขา ฝึกศิลปะของเธอ รักษาคีเธอ sallying ถ้าจำเป็น การต่อสู้กับความอยุติธรรม แต่โชคชะตาได้ดี กับเธอ และแม้ มีบรรทัดที่ชีวิตได้สวมใส่เป็นใบหน้าของเธอ เธอมากยังแบบ lean และแข็งแกร่ง และหล่อเกินไป มีแทบเส้นผมสีเทาที่เดียว ปีที่ 17 ของความสันโดษ ฝึกศิลปะป้องกันตัว การเรียนเพื่อพิชิตความรู้สึกช้า เธอหัวเราะ มันได้พิสูจน์ความเป็นไปไม่ได้ ความสันโดษไม่ว่างเกินไป มังกรสามารถซ่อนได้ที่นี่ ไม่สามารถเอาชนะอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดที่เธอสามารถได้ยินเสียงน้ำและปริมาณแสงและการหายใจออกลมหายใจของตัวเองเพียงแค่เย็นพอที่จะจับที่ด้านหลังของลำคอ เธอคิดว่าเธอจะสิ้นสุดวันที่เธอฤาษีที่นี่ในภูเขา การฝึกศิลปะของเธอรักษาฉีเธอ sallying ออกถ้าจำเป็นที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรม แต่โชคชะตาได้รับชนิดให้เธอและแม้จะมีเส้นชีวิตที่ได้สวมใส่ลงไปในใบหน้าของเธอเธอเป็นอย่างมากยังคงไม่ติดมันและแข็งแรงและหล่อเกินไปกับแทบจะไม่ผมสีเทาเดียว เจ็ดปีของความเหงาฝึกการต่อสู้เพื่อการเรียนรู้ช้าพิชิตความรู้สึกของเธอ หล่อนหัวเราะ. มันได้พิสูจน์งานไปไม่ได้ ความเหงาเป็นที่ว่างเปล่าเกินไป มังกรไม่สามารถซ่อนแม้ที่นี่; อารมณ์ไม่สามารถเอาชนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดที่เธอได้ยินคือ น้ำ และปริมาณแสง และหายใจออกของลมหายใจของเธอเอง ก็เย็นพอที่จะจับที่หลังคอ เธอเคยคิดว่าเธอจะสิ้นสุดเธอวัน ฤาษีอยู่ในภูเขา ฝึกศิลปะของเธอ การฉี เธอ sallying ออกถ้าจำเป็นที่จะสู้กับความอยุติธรรม แต่โชคชะตามีเมตตาเธอ และแม้จะมีเส้นชีวิตที่ใส่เข้าไปในใบหน้าของเธอ เธอยังผอมมากและแข็งแรง และหล่อด้วย มีแทบเดียวสีเทาผม สิบเจ็ดปีแห่งความโดดเดี่ยว ฝึกการต่อสู้ เรียนรู้ช้า พิชิตความรู้สึกของเธอ เธอหัวเราะ มันได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นงานที่เป็นไปไม่ได้ สันโดษก็ว่างเปล่า มังกรไม่อาจซ่อนที่นี่ด้วยซ้ำ อารมณ์ไม่อาจจะเอาชนะ