The Civil Rights Act signed into la

The Civil Rights Act signed into law in April 1968–popularly known as the Fair Housing Act–prohibited discrimination concerning the sale, rental and financing of housing based on race, religion, national origin and sex. Intended as a follow-up to the Civil Rights Act of 1964, the bill was the subject of a contentious debate in the Senate, but was passed quickly by the House of Representatives in the days after the assassination of civil rights leader Martin Luther King Jr. The act stands as the final great legislative achievement of the civil rights era.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระราชบัญญัติสิทธิพลเมืองลงนามเป็นกฎหมายในเดือน 1968 เมษายน – เรียกขานกันว่าแบ่งแยกการกระทำดีอยู่อาศัย – ห้ามเกี่ยวข้องกับการขาย ให้เช่าและจัดหาเงินของหมู่บ้านตามเชื้อชาติ ศาสนา ชาติกำเนิด และเพศ มีไว้เพื่อติดตามการบัญญัติสิทธิพลเมืองของ 1964 รายการเป็นเรื่องของการโต้เถียงอภิปรายในวุฒิสภา ได้ถูกส่งผ่านอย่างรวดเร็ว โดยราษฎรในวันหลังจากที่การลอบสังหารผู้นำพลเรือน rights มาร์ตินลูเทอร์คิงจูเนียร์ การกระทำหมายถึงเป็นขั้นสุดท้ายดีสภาความสำเร็จในยุค rights แพ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิทธิลงนามในกฎหมายในเดือนเมษายน 1968 ที่นิยมที่รู้จักกันในการเลือกปฏิบัติที่อยู่อาศัยแฟร์พระราชบัญญัติห้ามเกี่ยวกับการขายให้เช่าและการจัดหาเงินทุนของที่อยู่อาศัยขึ้นอยู่กับเชื้อชาติศาสนาชาติกำเนิดและเพศ ตั้งใจจะติดตามเพื่อสิทธิพลเมืองของ 1964 บิลเป็นเรื่องของการอภิปรายถกเถียงกันในสภา แต่ก็ผ่านไปได้อย่างรวดเร็วโดยการพิจารณาของสภาผู้แทนราษฎรในวันหลังจากการลอบสังหารผู้นำสิทธิมนุษยชนมาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนีย . การกระทำที่ยืนเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นิติบัญญัติสุดท้ายของยุคสิทธิพลเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิทธิหน้าที่ลงนามเป็นกฎหมายในเดือนเมษายน 1968 – popularly เรียกว่าพระราชบัญญัติห้ามการเลือกปฏิบัติเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยสำหรับขายเช่าซื้อบ้านตามเชื้อชาติ ศาสนา เพศ และประเทศชาติ ตั้งใจเป็นติดตามเพื่อลิขิต บิล คือ เรื่องของการอภิปรายโต้เถียงในวุฒิสภาแต่ก็ผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว โดยสภาผู้แทนราษฎรในสมัยหลังการลอบสังหารผู้นำสิทธิมนุษยชนมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ทำหน้าที่ยืนเป็นสุดท้ายยอดเยี่ยมนิติบัญญัติผลสัมฤทธิ์ของยุคสิทธิพลเมือง .