Immergut (1990, 1992b) characterize

Immergut (1990, 1992b) characterizes political systems in terms of their ‘‘veto
points’’ which are formed by the combination of constitutional rules and political
majorities at any given point in time. A ‘‘veto point’’ is deWned as a political arena
with the jurisdictional power to veto a government legislative proposal, in which the
probability of veto is high. This model assumes that politicians within the executive
or legislative branch have decided to propose legislation, and considers the points in
the subsequent chain of decision making in which veto is likely. Although it is
tempting to overextend this model to call any locus of political disagreement a
‘‘veto point,’’ the original intent was to present a restricted deWnition. If, for example,
a law must be passed in the two chambers of a bicameral parliament, and the second
chamber is controlled by a diVerent majority from the Wrst chamber, then disagreement
between the two chambers and hence, second chamber veto of Wrst chamber
decisions is likely. Under these conditions, the second chamber should be considered
a veto point. Other examples of potential veto points are: constitutional courts,
presidents, and referenda. In the European legislative process, the European Parliament
(EP) has only been a veto point since the co-decision procedure was introduced
by the Treaty of Maastricht (1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Immergut (1990, 1992b) ลักษณะระบบการเมืองในแง่ของการ '' vetoจุด '' ซึ่งเป็นรูปแบบ โดยรวมของรัฐธรรมนูญ และการเมืองในท้องตลอดจุดที่กำหนดในเวลา ''จุดเช่น veto'' deWned เป็นเวทีทางการเมืองด้วยน่านเพื่อยับยั้งรัฐบาลนิติบัญญัติข้อเสนอ ซึ่งการน่าเป็นเช่น veto อย่างสูง รุ่นนี้อนุมานที่นักการเมืองภายในผู้บริหารหรือนิติบัญญัติจะเสนอกฎหมาย และพิจารณาจุดในต่อมาสายตัดสินใจเช่น veto ก็ แม้ว่าจะดึงดูดให้ overextend รุ่นนี้โทรโลกัสโพลใด ๆ แย้งทางการเมืองการ''จุดยับยั้ง เจตนาเดิมว่าจะ นำเสนอ deWnition จำกัด ตัวอย่างเช่นถ้าต้องผ่านกฎหมายในรัฐสภาคณะ และที่สองสองหอการค้าจะถูกควบคุม โดยส่วนใหญ่ diVerent จากห้อง Wrst แล้วกันระหว่างห้องสอง และด้วยเหตุนี้ สองห้องเช่น veto ของห้อง Wrstการตัดสินใจมีแนวโน้ม ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ หอสองควรพิจารณาจุดเช่น veto มีตัวอย่างการ veto คะแนน: ศาลรัฐธรรมนูญประธานาธิบดี และ referenda ในกระบวนการนิติบัญญัติที่ยุโรป สภายุโรป(EP) เท่านั้นเป็นจุดเช่น veto ตั้งแต่กระบวนการตัดสินใจร่วมกันแนะนำโดยในสนธิสัญญามาสทริชต์ (1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Immergut (1990, 1992b) ลักษณะระบบการเมืองในแง่ของพวกเขา ''
ยับยั้งจุด''
ซึ่งจะเกิดขึ้นจากการรวมกันของกฎระเบียบและการเมืองตามรัฐธรรมนูญเสียงข้างมากที่จุดใดก็ตามในเวลา A '' จุดยับยั้ง '' เป็น deWned เป็นเวทีการเมืองที่มีอำนาจอาณาเขตที่จะยับยั้งข้อเสนอกฎหมายของรัฐบาลในการที่น่าจะเป็นของการยับยั้งสูง รุ่นนี้อนุมานว่านักการเมืองภายในผู้บริหารหรือฝ่ายนิติบัญญัติได้ตัดสินใจที่จะเสนอกฎหมายและพิจารณาจุดในห่วงโซ่ที่ตามมาของการตัดสินใจในการยับยั้งซึ่งอาจเป็นไปได้ แม้ว่ามันจะเป็นที่ดึงดูดให้ overextend รูปแบบนี้จะเรียกสถานที่ใด ๆ ของความขัดแย้งทางการเมือง '' จุดยับยั้ง ',' ความตั้งใจเดิมที่จะนำเสนอ deWnition จำกัด หากยกตัวอย่างเช่นกฎหมายจะต้องผ่านในสองห้องของสองสภารัฐสภาและที่สองห้องจะถูกควบคุมโดยส่วนใหญ่diVerent จากห้อง Wrst แล้วความขัดแย้งระหว่างสองห้องและด้วยเหตุนี้การยับยั้งห้องที่สองของห้องWrst ตัดสินใจ อาจเป็นไปได้ ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ในห้องที่สองควรได้รับการพิจารณาจุดยับยั้ง ตัวอย่างอื่น ๆ ของจุดยับยั้งที่มีศักยภาพคือศาลรัฐธรรมนูญประธานาธิบดีและประชามติ ในกระบวนการนิติบัญญัติยุโรปรัฐสภายุโรป(EP) ได้รับเพียงจุดยับยั้งตั้งแต่ได้รับการแนะนำขั้นตอนการร่วมตัดสินใจโดยสนธิสัญญาMaastricht (1993)