Such languages often lack conjuncti

Such languages often lack conjunctions as a part of speech, because:
the form of the verb used is formally nominalised and cannot occur in an independent clause
the clause-final conjunction or suffix attached to the verb is a marker of case and is also used in nouns to indicate certain functions. In this sense, the subordinate clauses of these languages have much in common with postpositional phrases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาดังกล่าวมักจะขาดการสันธานเป็นส่วนหนึ่งของประโยค เนื่องจาก:รูปแบบของคำกริยาที่ใช้อย่างเป็นกิจจะลักษณะ nominalised และไม่สามารถเกิดขึ้นในการอนุประโยคอิสระร่วมอนุประโยคสุดท้ายหรือท้ายกับกริยาเป็นเครื่องหมายของเครื่อง และยังใช้ในคำนามบ่งบอกบางอย่าง ในความรู้สึกนี้ ส่วนย่อยของภาษาเหล่านี้มีมาก in common with วลี postpositional

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาดังกล่าวมักจะขาดสันธานเป็นส่วนหนึ่งของการพูดเพราะ:
รูปแบบของคำกริยาที่ใช้เป็นอย่างเป็นทางการ nominalised
และไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในประโยคที่เป็นอิสระร่วมที่ข้อสุดท้ายหรือคำต่อท้ายที่แนบมากับคำกริยาเป็นเครื่องหมายของคดีและยังถูกนำมาใช้ในการคำนามเพื่อบ่งชี้ถึงฟังก์ชั่นบางอย่าง ในแง่นี้คำสั่งผู้ใต้บังคับบัญชาของภาษาเหล่านี้มีมากเหมือนกันกับวลี postpositional

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นภาษามักจะขาดสันธานเป็นส่วนหนึ่งมั้ยพูดเพราะ :
รูปแบบของคำกริยาที่ใช้อย่างเป็นทางการ nominalised   และไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในเงื่อนไขข้อสุดท้ายที่เป็นอิสระ
ใช้ต่อท้ายคำกริยาหรือติดเป็นเครื่องหมายของอะไร กรณีอะไรและยังใช้ในนาม ทำไมถึงอะไรบางฟังก์ชัน . ในความรู้สึกนี้คําสั่งย่อยของภาษาเหล่านี้มีมากเหมือนกันกับวลี postpositional รึเปล่า