This synthesis extends part of Pete

This synthesis extends part of Peter Cohen's well-known examination of the association between student ratings of instruction and student achievement. The results of increasing the number of specific instructional dimensions considered and of preserving more of the information in the evaluations by multiple coding into these dimensions are compared with Cohen's findings. Extending the analysis further by changing the unit of analysis and the method of averaging correlations generally decreases the size of the associations. The instructor's preparation and organization, clarity and understandableness, stimulation of interest, motivation of students to reach high standards, encouragement of discussion and openness to others' opinions, and elocutionary skills consistently explain 10% or more of the variance in student achievement regardless of the method of averaging or the unit of analysis used. The size of the association between an instructional characteristic and student achievement, as one indicator of the characteristic's importance, is compared with three other indicators (extent to which students say the characteristic is important, extent to which faculty say it is important, and size of its correlation with the overall evaluation of the instructor).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสังเคราะห์นี้ขยายส่วนของปีเตอร์โคเฮนรู้จักการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียนของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนและนักเรียน ผลของการเพิ่มจำนวน ของมิติสอนเฉพาะที่ถือ และรักษาข้อมูลในการประเมินผลเพิ่มเติมโดยหลายการเขียนโค้ดเข้าไปในมิติเหล่านี้จะเปรียบเทียบกับผลการวิจัยของโคเฮน ขยายการวิเคราะห์เพิ่มเติม โดยการเปลี่ยนหน่วยของการวิเคราะห์และวิธีการเฉลี่ยความสัมพันธ์โดยทั่วไปลดขนาดของความสัมพันธ์ของ ผู้เตรียมการ และองค์กร ความคมชัด และ understandableness กระตุ้นความสนใจ แรงจูงใจของนักเรียนในการเข้าถึงมาตรฐานระดับสูง ใจกว้างและยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น และ elocutionary ทักษะและคำอธิบายอย่างสม่ำเสมออธิบาย 10% หรือมากกว่าของความแปรปรวนในผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนโดยไม่คำนึงถึงวิธีการหาค่าเฉลี่ยหรือหน่วยวิเคราะห์ที่ใช้ ขนาดของความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะการเรียนการสอนและการเรียน เป็นหนึ่งตัวบ่งชี้ความสำคัญของลักษณะ การเปรียบเทียบกับสามตัวชี้วัดอื่น ๆ (กรณีที่นักเรียนบอกลักษณะเป็นสำคัญ ขอบเขตที่คณะซึ่งเป็นส่วนสำคัญ และขนาดของความสัมพันธ์ของมันกับการประเมินผลโดยรวมของผู้สอน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสังเคราะห์นี้ขยายส่วนหนึ่งของปีเตอร์ โคเฮน ที่รู้จักกันดี การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนของนักเรียนการสอนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ผลของการเพิ่มจำนวนของการพิจารณาเฉพาะมิติของการรักษามากขึ้นของข้อมูลในการประเมิน โดยหลายรหัสเข้าไปในมิติเหล่านี้เมื่อเทียบกับโคเฮนเป็นค่า ขยายการวิเคราะห์ต่อไปโดยการเปลี่ยนหน่วยในการวิเคราะห์และวิธีการเฉลี่ยความสัมพันธ์โดยทั่วไปจะลดขนาดของสมาคม องค์กรของผู้สอน การเตรียมการ และ ความคมชัด และ understandableness กระตุ้นความสนใจ แรงจูงใจของนักเรียนไปสู่มาตรฐานที่สูง ให้กําลังใจของการอภิปราย และการเปิดรับความคิดเห็นของผู้อื่น และทักษะ elocutionary อย่างต่อเนื่องอธิบาย 10% หรือมากกว่าของความแปรปรวนในผลสัมฤทธิ์โดยไม่คำนึงถึงวิธีการเฉลี่ย หรือหน่วยของการวิเคราะห์ที่ใช้ ขนาดของความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะการจัดการเรียนการสอนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน เป็นหนึ่งในตัวบ่งชี้ของลักษณะที่สำคัญ คือ เมื่อเทียบกับสามตัวชี้วัดอื่น ๆ ( ขอบเขตที่นักเรียนบอกลักษณะสำคัญ ขอบเขตที่อาจารย์พูดมันสำคัญมาก และขนาดของความสัมพันธ์กับการประเมินโดยรวมของผู้สอน )