Another study revealed that 89% of

Another study revealed that 89% of teachers were not satisfied with their level of asthma knowledge or their ability to manage an asthma attack, with 68% voicing real concerns of having a child with asthma in their classroom (Brooks & Jones, 1992). Eighty-nine percent denied any prior training concerning the care of children with asthma. As a result, approximately 86% of these teachers willingly requested more education on asthma, especially regarding medication administration.

This study suggests that the majority of teachers in this rural school setting lacked adequate knowledge concerning the basic care of children with asthma, as evidenced by a mean score of 75%. Many teachers were not satisfied with their current level of asthma knowledge (5 %, with another 29.4% feeling unsure of their knowledge and abilities), with an overwhelming majority (85.3%) requesting additional education to assist them in managing these children safely and effectively while alleviating some of their own anxiety.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาอื่นเปิดเผยว่า 89% ของครูไม่ satisfied กับระดับของความรู้โรคหอบหืดหรือความสามารถในการจัดการเป็นโรคหืด 68% เสียงกังวลแท้จริงของเด็กที่ มีโรคหอบหืดในห้องเรียนของพวกเขา (บรู๊คส์& Jones, 1992) ร้อยละเก้าเอ้ปฏิเสธใด ๆ ก่อนการฝึกอบรมเกี่ยวกับการดูแลเด็กโรคหอบหืด เป็นผล ประมาณ 86% ของครูเหล่านี้ด้วยความเต็มใจขอศึกษาเพิ่มเติมในโรคหอบหืด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการบริหารยา

การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า ครูในโรงเรียนชนบทนี้ส่วนใหญ่ขาดความรู้เพียงพอเกี่ยวกับพื้นฐานการดูแลเด็กโรคหอบหืด เป็นเป็นหลักฐาน โดยคะแนนเฉลี่ย 75% ครูจำนวนมากไม่ได้ satisfied กับระดับปัจจุบันความรู้โรคหอบหืด (5% กับอีก 29.4% รู้สึกแน่ใจความรู้และความสามารถ), มีส่วนใหญ่ที่ครอบงำ (85.3%) ขอศึกษาเพิ่มเติมในจัดการเด็กเหล่านี้ได้อย่างปลอดภัย และมีประสิทธิภาพในขณะที่บรรเทาอาการของความวิตกกังวลของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาอื่นพบว่า 89% ของครูไม่เพียงพอเอ็ด Fi สำหรับระดับความรู้โรคหอบหืดของพวกเขาหรือความสามารถของพวกเขาในการจัดการโรคหอบหืดด้วย 68% ประกาศความกังวลที่แท้จริงของการมีเด็กที่มีโรคหอบหืดในห้องเรียนของพวกเขา (บรูคส์และโจนส์, 1992) ร้อยละแปดสิบเก้าปฏิเสธการฝึกอบรมใด ๆ ก่อนที่เกี่ยวข้องกับการดูแลเด็กที่มีโรคหอบหืด เป็นผลให้ประมาณ 86% ของครูเหล่านี้เต็มใจที่จะขอศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรคหอบหืดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการบริหารยาผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของครูในการตั้งค่าการโรงเรียนนี้ในชนบทขาดความรู้เพียงพอเกี่ยวกับการดูแลขั้นพื้นฐานของเด็กที่มีโรคหอบหืดเป็นหลักฐานโดย คะแนนเฉลี่ย 75% ครูหลายคนที่ไม่ได้ Satis ไฟเอ็ดกับระดับปัจจุบันของพวกเขาของความรู้โรคหอบหืด (5% อีกด้วยความรู้สึกที่ 29.4% ไม่แน่ใจในความรู้และความสามารถของพวกเขา) ที่มีส่วนใหญ่ (85.3%) ขอให้ศึกษาเพิ่มเติมเพื่อให้ความช่วยเหลือพวกเขาในการจัดการกับเด็ก ๆ เหล่านี้ได้อย่างปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ ขณะที่การบรรเทาบางส่วนของความวิตกกังวลของพวกเขาเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาอื่นพบว่า 89% ของครูไม่พอจึงเอ็ดกับระดับของความรู้หรือความสามารถในการดูแลโรคหืดหืดกับ 68% voicing ความกังวลจริงจะมีเด็กที่มีโรคหอบหืดในชั้นเรียนของพวกเขา ( บรูคส์&โจนส์ , 1992 ) แปดสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ปฏิเสธใด ๆก่อนที่จะมีการอบรมเกี่ยวกับการดูแลเด็กที่มีโรคหอบหืด ผลประมาณร้อยละ 86 ของครูเหล่านี้เต็มใจขอศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรคหอบหืดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการบริหาร

การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของครูในโรงเรียนในชนบทขาดการตั้งค่านี้มีความรู้เกี่ยวกับการดูแลขั้นพื้นฐานของเด็กที่มีโรคหอบหืดเป็น evidenced โดยเฉลี่ย 75%ครูหลายคนไม่พอจึงเอ็ดกับระดับปัจจุบันของพวกเขาความรู้โรคหืด ( 5% , กับอีกรู้สึกไม่แน่ใจในความรู้และความสามารถ ) กับยุ่งยากส่วนใหญ่ ( 85.3 % ) ขอศึกษาเพิ่มเติมเพื่อช่วยให้พวกเขาในการจัดการเด็กเหล่านี้ได้อย่างปลอดภัย และมีประสิทธิภาพในขณะที่การบรรเทาบางส่วนของความกังวลของพวกเขาเอง