Language acquisition is contrasted

Language acquisition is contrasted with language learning which is used with reference to a second language which a person learns deliberately; particularly in formal settings like school etc. The researchers like Littlefair (1991), Dockrell and Messer (1988), and Widdowson, (1978) distinguished language acquisition from language learning and used the expression of first language acquisition in contrast with second language learning but many researchers and theorists don’t distinguish between the two. Farzan (2000) for instance, treated language acquisition as a purely stylistic alternate to language learning.
The four main skills of the English language are reading, listening, speaking, and writing. A person needs a mastery of various elements to use the language to convey thoughts, wishes, intentions, feeling and information in a written form (Pamela, 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซื้อภาษาจะต่างกับภาษาที่ใช้มีการอ้างอิงเป็นภาษาที่สองซึ่งบุคคลเรียนรู้โดยเจตนา การเรียนรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าอย่างเป็นทางการเช่นโรงเรียนเป็นต้น นักวิจัยเช่น Littlefair (1991), Dockrell และ Messer (1988), และ Widdowson (1978 แชมป์ร่วม) ซื้อภาษาแตกต่างจากภาษาการเรียนรู้ และใช้นิพจน์แรกภาษาซื้อ in contrast with ที่สองเรียนภาษา แต่นักวิจัย และหลาย theorists ไม่แยกความแตกต่างระหว่างสอง เช่น Farzan (2000) ถือว่าภาษามาเป็นสำรองเป็นสำนวนหมดจดการเรียนรู้ภาษาทักษะหลัก 4 ภาษาอังกฤษจะอ่าน ฟัง พูด และเขียน ผู้ต้องการเป็นต้นแบบขององค์ประกอบต่าง ๆ การใช้ภาษาเพื่อถ่ายทอดความคิด ความปรารถนา ความตั้งใจ ความรู้สึก และข้อมูลในแบบฟอร์มการเขียน (Pamela, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนรู้ภาษาเทียบกับการเรียนรู้ภาษาที่ใช้มีการอ้างอิงถึงภาษาที่สองที่คนเรียนรู้จงใจ; โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าอย่างเป็นทางการเหมือนโรงเรียนอื่น ๆ เช่นนักวิจัย Littlefair (1991), Dockrell และเมสเซอร์ (1988) และ Widdowson (1978) ที่แตกต่างจากการเรียนรู้ภาษาและการเรียนรู้ภาษาที่ใช้ในการแสดงออกของการเรียนรู้ภาษาแรกในทางตรงกันข้ามกับการเรียนรู้ภาษาที่สอง แต่ นักวิจัยหลายคนและนักทฤษฎีไม่เห็นความแตกต่างระหว่างคนทั้งสอง Farzan (2000) เช่นการเรียนรู้ภาษาได้รับการปฏิบัติในฐานะที่เป็นทางเลือกโวหารอย่างหมดจดเพื่อการเรียนรู้ภาษา.
ทั้งสี่ทักษะหลักของภาษาอังกฤษที่มีการอ่านการฟังการพูดและการเขียน คนความต้องการเรียนรู้ขององค์ประกอบต่างๆในการใช้ภาษาในการถ่ายทอดความคิดความปรารถนาความตั้งใจความรู้สึกและข้อมูลในรูปแบบเขียน (พาเมล่า, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาเพิ่มเติมคือความแตกต่างกับการเรียนรู้ภาษาซึ่งใช้ในการอ้างอิงถึงสองภาษา ซึ่งบุคคลเรียนรู้จงใจ ; โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าอย่างเป็นทางการ เช่น โรงเรียน ฯลฯ นักวิจัย เช่น littlefair ( 1991 ) , และ dockrell เมสเซอร์ ( 1988 ) และเพลิดเพลิน ,( 1978 ) ที่แตกต่างจากภาษาการเรียนรู้ภาษาและการใช้ภาษาในการแสดงออกซึ่งตรงข้ามกับที่สองการเรียนรู้ภาษา แต่นักวิจัยหลายคนและนักทฤษฎีไม่แยกแยะความแตกต่างระหว่างทั้งสอง farzan ( 2000 ) สำหรับอินสแตนซ์ ถือว่าภาษาเป็นอย่างหมดจดโวหารอื่นเพื่อการเรียนรู้ภาษา .
4 ทักษะหลักของภาษาอังกฤษ คือ การอ่าน การฟัง การพูด และการเขียน บุคคลต้องการความชำนาญขององค์ประกอบต่าง ๆ การใช้ภาษาเพื่อสื่อความคิด ความปรารถนา ความตั้งใจ ความรู้สึกและข้อมูลในรูปแบบการเขียน ( Pamela , 1991 ) .