The rain pitter-pattered on the bam

The rain pitter-pattered on the bamboo rain hat. Jun Xie left the Jun Residence swiftly through the side door and strolled his way into the main street. The main street, which had been bustling with activities and pedestrians, was now empty due to the sudden heavy downpour. The shops on both sides however were brimming with crowds of people. Every now and again, the sounds of either laughter or curses can be heard coming out from the shops.

Under the heavy downpour, the clamorous noise seemed as though it had merged together with both Heaven and Earth. Jun Xie strolled alone within the heavy rain, watching as the rain transformed into a curtain between Heaven and Earth. As the rain pitter-pattered on his bamboo rain hat, Jun Xie felt his own insignificance and loneliness.

So what if he had been the world’s number one assassin in his past life? So what if he had been granted a great opportunity to transcend death, transmigrating into a different world? So what if he managed to obtain the immeasurably mysterious treasure, the Hongjun Pagoda? So what if he has the opportunity to practice the mysterious “Art of Unlocking Heaven’s Fortune”?

In the end, he was but a droplet of water amidst an ocean between Heaven and Earth. So diminutive, so solitary, so alone…

“The predecessors will never meet their ancestors; the successors will never meet their descendants. Leisurely studying Heaven and Earth, and yet alone and inferior,” Jun Xie laughed bitterly as he shook his head. He thought to himself that he should have written this poem. Born in another world, he was truly a man without precedence and without a descendant! The true descendant of Yan and Huang in this world was none other than himself!

[TL: “The descendant of Yan and Huang” represents the Han Chinese of today.]

The heavy rain and its accompanying fog was extremely heavy, water covered every inch of the ground. The rain and fog obscured the skies, causing everything to become illusory and hazy. Even the surrounding downpour seemed to have lost its sound… Jun Xie suddenly felt as though everything was a dream, every single person and every single matter no longer existed. There was only him, walking alone through the heavy rain…

Jun Xie suddenly felt as though he was a ghost, or perhaps he was simply sleepwalking, his heavy footsteps resounded in the rain and yet it sounded so far away. This incomplete feeling caused Jun Xie who was a cold-blooded assassin to feel vulnerable and weak.

He suddenly found himself facing a dark place and realized that he had unconsciously exited the main street into a narrow alley. In the midst of the rain, a bamboo pole stood tilted from a shop, singled out as it hung conspicuously. From within came the smell of wine.

The only way to solve sorrows was to shut it out!

The only way to make worries disappear was wine! Jun Xie hesitated for a moment before entering into the wine shop.

The shop had barely anyone within it. It had fifteen tables, yet all of them were empty. Considering how heavy the rain was, it was only natural for the shop’s business to be affected. Especially when considering how small this shop was. But, within a corner of the shop, one person sat. Wearing a face concealing bamboo rain hat, he sat down and helped himself. He seemed to be entertaining himself, but it seemed more as though he was feeling solitary and lonely.

Jun Xie randomly ordered two side dishes and a jug of wine. He then sat silently in a corner, helping himself to it as well.

He was alone in a small shop within the heavy rain.

This cup I toast to those I’ve killed in my past life. Forgive me, for there is no chance for you to have revenge. Gulp!

This cup I toast to those whose life I will take in my new life. Forgive me, for you are fated to die by my hands. Cheers!

This cup I toast to my Master and fellow brother and sisters. I wish you success in your missions. May you all be able to retire early and live a peaceful life.

This cup I toast…

Jun Xie drank alone, one cup after the other. Without making a single noise, he poured all his emotions, all his lamentations, all his loneliness into the cups of wine and drank them all away. Everything flowed together with the wine into his stomach! From today onwards, in this world, I am Jun Moxie! Jun Xie, the number one assassin from another world is nothing more than a distant memory!

The wine of the small shop was nothing remarkable, it felt slightly weak in taste. As someone who was used to drinking high grade wines, this wine was actually a bit difficult for Jun Xie to drink! However, Jun Xie’s mind at this moment was not considering whether the wine was good or not. Even if he were to be given the celestial fairy wine, he would not be able to taste any of it. All he could feel now was bitterness, tartness and sorrow…

Within this unfamiliar world, this will be the only time that he indulged in these feelings of weakness!

From now on, I will thread the path of the Evil Monarch! An iron blooded path! From this moment on, I will utilize the mountain of bones and ocean of blood from my past to achieve my unparalleled reputation as the Evil Monarch once more!

The Otherworldly Evil Monarch is I, Moxie!

Yet another cup was downed, but Jun Xie had yet to feel drowsy. He simply continued pouring one cup after another, gulping it down…

…

Jun Xie did not realize that his strange act where he casted everything he had encountered aside, as though he was the only one within this world, had completely cut him off from everything, the skies, the ground, the wind, the rain… It was an independent loneliness of a person forsaken by his own world. The faint feelings of joy, solitude and loneliness, all merged perfectly into one upon his body.

It was only at this moment that Jun Xie remained Jun Xie, the mysterious number one assassin and not Jun Moxie!

In the corner of the shop, the only customer who had only given Jun Xie a glance when he came in was now staring intently at Jun Xie. He watched as Jun Xie sat alone, drinking away his sorrows, exuding an elegant form of loneliness; his tolerance deep and far beyond the average person, causing him to become curious.

Jun Xie himself did not know how much wine he had drank; he only continued raising his cup. As he was about to drink another cup, he suddenly heard someone spoke out. “This brother is a remarkable drinker. Now that it is raining heavily outside, there is but the two of us here. Since we had such a fateful meeting, what do you say we drink together?”

Jun Xie raised his head and saw that the customer had already placed down his bamboo rain hat, revealing a dignified face, showing a prestigious aura without being angry, his gaze as soft as water as he smiled at Jun Xie.

Jun Xie laughed. He reached out, removed the bamboo rain hat on his head, and left it hanging behind. “The anxious autumn wind and rain brings a halt to men. For us to be meeting here like this is indeed the work of fate. Since it is fate, why should we not drink together? Come!”

The other party did not expect Jun Xie to be so young and was momentarily startled before laughing. “Indeed, observing fate is better than offering respects.” He then ordered a few more dishes and two jugs of wine. Holding the wine cup, he came over and sat before Jun Xie. He smiled and asked. “A magnificent youngster such as you is truly a rarity in this city. I wonder which great family does this younger generation hail from?”

“Great family’s younger generation?” Jun Xie gave out a laugh and replied in disdain. “Floating namelessly through the world, treating the human world as a game, ask not the gentlemen his name! Could it be that in this brother’s eyes, only someone from the great families can possess an outstanding demeanour?”

“Oh? Hehe, this is really a mistake on my part. Then please consider this cup my punishment!” The middle-aged man raised his cup and gulped it down, his movements casual and free of care. Observing his face, Jun Xie had since deduced that this person was no average person. The aura emitted from his brows were rich and coercive, every move made was innately elegant, indicating great skill and care. A few spiritual forces kept probing inside the small shop from the outside, believed to be from this person’s bodyguards. This person must be someone with a high position and not easy to meet. To see such an individual admit his own mistakes towards a random person and even smile as he punished himself, Jun Xie felt his stance towards this person changing. He felt that sitting together and drinking wine together with this kind of individual was not an unworthy act.

“My I ask for younger brother’s esteemed name?” That man gulped down the wine as he watched Jun Xie. Jun Xie’s aura of indifference caused this man to become very interested in his identity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The rain pitter-pattered on the bamboo rain hat. Jun Xie left the Jun Residence swiftly through the side door and strolled his way into the main street. The main street, which had been bustling with activities and pedestrians, was now empty due to the sudden heavy downpour. The shops on both sides however were brimming with crowds of people. Every now and again, the sounds of either laughter or curses can be heard coming out from the shops.Under the heavy downpour, the clamorous noise seemed as though it had merged together with both Heaven and Earth. Jun Xie strolled alone within the heavy rain, watching as the rain transformed into a curtain between Heaven and Earth. As the rain pitter-pattered on his bamboo rain hat, Jun Xie felt his own insignificance and loneliness.So what if he had been the world’s number one assassin in his past life? So what if he had been granted a great opportunity to transcend death, transmigrating into a different world? So what if he managed to obtain the immeasurably mysterious treasure, the Hongjun Pagoda? So what if he has the opportunity to practice the mysterious “Art of Unlocking Heaven’s Fortune”?In the end, he was but a droplet of water amidst an ocean between Heaven and Earth. So diminutive, so solitary, so alone…“The predecessors will never meet their ancestors; the successors will never meet their descendants. Leisurely studying Heaven and Earth, and yet alone and inferior,” Jun Xie laughed bitterly as he shook his head. He thought to himself that he should have written this poem. Born in another world, he was truly a man without precedence and without a descendant! The true descendant of Yan and Huang in this world was none other than himself![TL: “The descendant of Yan and Huang” represents the Han Chinese of today.]The heavy rain and its accompanying fog was extremely heavy, water covered every inch of the ground. The rain and fog obscured the skies, causing everything to become illusory and hazy. Even the surrounding downpour seemed to have lost its sound… Jun Xie suddenly felt as though everything was a dream, every single person and every single matter no longer existed. There was only him, walking alone through the heavy rain…Jun Xie suddenly felt as though he was a ghost, or perhaps he was simply sleepwalking, his heavy footsteps resounded in the rain and yet it sounded so far away. This incomplete feeling caused Jun Xie who was a cold-blooded assassin to feel vulnerable and weak.He suddenly found himself facing a dark place and realized that he had unconsciously exited the main street into a narrow alley. In the midst of the rain, a bamboo pole stood tilted from a shop, singled out as it hung conspicuously. From within came the smell of wine.วิธีเดียวที่จะแก้ sorrows ถูกปิดออกวิธีเดียวที่จะทำให้หายกังวลได้ไวน์ เจีย Jun hesitated ครู่ก่อนที่จะป้อนเข้าไปในร้านไวน์ร้านมีแทบทุกคนอยู่ภายใน มันมีตาราง 15 แต่ทั้งหมดนั้นว่างเปล่า พิจารณาฝนที่ตกหนักอย่างไรได้ มันเป็นเพียงธรรมชาติสำหรับธุรกิจของร้านเพื่อได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าเล็ก ร้านนี้ไม่ แต่ เสาร์ในมุมของร้าน คน เขาใส่หน้า concealing ไผ่ฝนหมวก นั่งลง และช่วยเหลือตัวเอง เขาดูเหมือนจะบันเทิงตัวเอง แต่ดูเหมือนเพิ่มมากขึ้นว่าเขารู้สึกโดดเดี่ยว และปัจเจกเจีย Jun สุ่มสั่งสองจานและเหยือกไวน์ เขาแล้วนั่งเงียบ ๆ ในมุม ช่วยตัวเองได้เช่นกันเขาอยู่คนเดียวในร้านเล็ก ๆ ภายในฝนตกหนักถ้วยนี้ฉัน toast ที่ฉันได้ฆ่าในชีวิตที่ผ่านมา ยกโทษให้ฉัน เพราะว่าไม่มีโอกาสที่จะได้แก้แค้น Gulpถ้วยนี้ฉัน toast กับชีวิตจะในชีวิตใหม่ ยกโทษให้ฉัน คุณจะ fated ตาย ด้วยมือของฉัน ไชโยถ้วยนี้ฉัน toast หลักของฉัน และพี่เพื่อน และน้องสาว ขอให้คุณประสบความสำเร็จในภารกิจของคุณ คุณทั้งหมดอาจถอนต้น และมีชีวิตที่สงบสุขถ้วยนี้ฉันขนมปังปิ้งJun Xie drank alone, one cup after the other. Without making a single noise, he poured all his emotions, all his lamentations, all his loneliness into the cups of wine and drank them all away. Everything flowed together with the wine into his stomach! From today onwards, in this world, I am Jun Moxie! Jun Xie, the number one assassin from another world is nothing more than a distant memory!The wine of the small shop was nothing remarkable, it felt slightly weak in taste. As someone who was used to drinking high grade wines, this wine was actually a bit difficult for Jun Xie to drink! However, Jun Xie’s mind at this moment was not considering whether the wine was good or not. Even if he were to be given the celestial fairy wine, he would not be able to taste any of it. All he could feel now was bitterness, tartness and sorrow…Within this unfamiliar world, this will be the only time that he indulged in these feelings of weakness!From now on, I will thread the path of the Evil Monarch! An iron blooded path! From this moment on, I will utilize the mountain of bones and ocean of blood from my past to achieve my unparalleled reputation as the Evil Monarch once more!The Otherworldly Evil Monarch is I, Moxie!Yet another cup was downed, but Jun Xie had yet to feel drowsy. He simply continued pouring one cup after another, gulping it down……Jun Xie did not realize that his strange act where he casted everything he had encountered aside, as though he was the only one within this world, had completely cut him off from everything, the skies, the ground, the wind, the rain… It was an independent loneliness of a person forsaken by his own world. The faint feelings of joy, solitude and loneliness, all merged perfectly into one upon his body.It was only at this moment that Jun Xie remained Jun Xie, the mysterious number one assassin and not Jun Moxie!In the corner of the shop, the only customer who had only given Jun Xie a glance when he came in was now staring intently at Jun Xie. He watched as Jun Xie sat alone, drinking away his sorrows, exuding an elegant form of loneliness; his tolerance deep and far beyond the average person, causing him to become curious.Jun Xie himself did not know how much wine he had drank; he only continued raising his cup. As he was about to drink another cup, he suddenly heard someone spoke out. “This brother is a remarkable drinker. Now that it is raining heavily outside, there is but the two of us here. Since we had such a fateful meeting, what do you say we drink together?”Jun Xie raised his head and saw that the customer had already placed down his bamboo rain hat, revealing a dignified face, showing a prestigious aura without being angry, his gaze as soft as water as he smiled at Jun Xie.
Jun Xie laughed. He reached out, removed the bamboo rain hat on his head, and left it hanging behind. “The anxious autumn wind and rain brings a halt to men. For us to be meeting here like this is indeed the work of fate. Since it is fate, why should we not drink together? Come!”

The other party did not expect Jun Xie to be so young and was momentarily startled before laughing. “Indeed, observing fate is better than offering respects.” He then ordered a few more dishes and two jugs of wine. Holding the wine cup, he came over and sat before Jun Xie. He smiled and asked. “A magnificent youngster such as you is truly a rarity in this city. I wonder which great family does this younger generation hail from?”

“Great family’s younger generation?” Jun Xie gave out a laugh and replied in disdain. “Floating namelessly through the world, treating the human world as a game, ask not the gentlemen his name! Could it be that in this brother’s eyes, only someone from the great families can possess an outstanding demeanour?”

“Oh? Hehe, this is really a mistake on my part. Then please consider this cup my punishment!” The middle-aged man raised his cup and gulped it down, his movements casual and free of care. Observing his face, Jun Xie had since deduced that this person was no average person. The aura emitted from his brows were rich and coercive, every move made was innately elegant, indicating great skill and care. A few spiritual forces kept probing inside the small shop from the outside, believed to be from this person’s bodyguards. This person must be someone with a high position and not easy to meet. To see such an individual admit his own mistakes towards a random person and even smile as he punished himself, Jun Xie felt his stance towards this person changing. He felt that sitting together and drinking wine together with this kind of individual was not an unworthy act.

“My I ask for younger brother’s esteemed name?” That man gulped down the wine as he watched Jun Xie. Jun Xie’s aura of indifference caused this man to become very interested in his identity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝน Pitter-pattered หมวกฝนไม้ไผ่ มิถุนายน Xie ซ้ายมิถุนายน Residence อย่างรวดเร็วผ่านประตูด้านข้างและเดินเขาเดินเข้าไปในถนนสายหลัก ถนนสายหลักซึ่งได้รับการคึกคักกับกิจกรรมและคนเดินเท้าเป็นที่ว่างเปล่าในขณะนี้เกิดจากการฝนที่ตกลงมาอย่างหนักอย่างกะทันหัน ร้านค้าทั้งสองด้าน แต่ก็เต็มไปด้วยฝูงชนของคน ทุกขณะนี้และอีกครั้งที่เสียงของทั้งเสียงหัวเราะหรือคำสาปแช่งจะสามารถได้ยินเสียงออกมาจากร้านค้า. ใต้ฝนหนักเสียงอึงดูราวกับว่ามันได้รวมกันกับทั้งสวรรค์และโลก มิถุนายน Xie เดินอยู่คนเดียวภายในฝนตกหนักดูเป็นฝนกลายเป็นม่านระหว่างสวรรค์และโลก เป็นฝน Pitter-pattered บนหมวกของเขาฝนไม้ไผ่มิถุนายน Xie เล็กน้อยรู้สึกของตัวเองและความเหงา. ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาได้รับจำนวนหนึ่งของโลกฆาตกรในชีวิตที่ผ่านมาของเขา? ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาได้รับโอกาสที่ดีที่จะก้าวข้ามความตาย transmigrating เข้าสู่โลกที่แตกต่างกันอย่างไร ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขามีการจัดการที่จะได้รับสมบัติที่ลึกลับล้นพ้นเจดีย์ Hongjun? ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขามีโอกาสที่จะฝึกลึกลับ "ศิลปะแห่งการปลดล็อคฟอร์จูนของสวรรค์" หรือไม่ในท้ายที่สุดเขาเป็นแต่หยดน้ำท่ามกลางทะเลระหว่างสวรรค์และโลกอย่างเป็น ดังนั้นจิ๋วโดดเดี่ยวดังนั้นคนเดียว ... "ก่อนหน้านี้จะไม่เคยพบบรรพบุรุษของพวกเขา; ผู้สืบทอดจะไม่เคยพบลูกหลาน สบายศึกษาสวรรค์และโลกและยังอยู่คนเดียวและด้อยกว่า "มิถุนายน Xie หัวเราะอย่างขมขื่นในขณะที่เขาส่ายหัว เขาคิดกับตัวเองว่าเขาควรจะได้เขียนบทกวีนี้ เกิดในอีกโลกหนึ่งเขาเป็นอย่างแท้จริงคนที่ไม่มีความสำคัญและไม่มีลูกหลาน! ทายาทที่แท้จริงของแยนและหวางในโลกนี้ไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเอง! [TL:. "ลูกหลานของแยนและหวาง" การเป็นตัวแทนของชาวจีนฮั่นในวันนี้] ฝนตกหนักและมีหมอกประกอบของหนักมากน้ำครอบคลุมทุกตารางนิ้ว จากพื้นดิน ฝนและหมอกบดบังท้องฟ้าทำให้ทุกอย่างจะกลายเป็นจริงและหมอก แม้ฝนที่ตกลงมาโดยรอบดูเหมือนจะมีการสูญเสียเสียง ... มิถุนายน Xie ก็รู้สึกราวกับว่าทุกอย่างที่เป็นความฝันของทุกคนเพียงคนเดียวและทุกเรื่องเดียวที่ไม่มีตัวตน มีเพียงเขาเป็นคนเดียวที่เดินผ่านฝนตกหนัก ... มิถุนายน Xie ก็รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นผีหรือบางทีเขาอาจจะเป็นเพียงการเดินละเมอ, รอยเท้าหนักของเขาดังก้องในสายฝนและยังฟังดูห่างไกล นี้ความรู้สึกที่ไม่สมบูรณ์ที่เกิดมิถุนายน Xie ซึ่งเป็นนักฆ่าเลือดเย็นจะรู้สึกเปราะบางและอ่อนแอ. เขาก็พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้าที่มืดและตระหนักว่าเขาได้เดินออกมาโดยไม่รู้ตัวถนนสายหลักเข้าไปในซอยแคบ ๆ ในท่ามกลางสายฝนที่เป็นเสาไม้ไผ่ยืนเอียงจากร้านค้าที่แยกออกมาเป็นมันแขวนผงาด จากภายในมากลิ่นของไวน์. วิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาความทุกข์ก็จะปิดมันออก! วิธีเดียวที่จะทำให้ความกังวลหายไปเป็นไวน์! มิถุนายน Xie ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเข้ามาในร้านไวน์. ร้านมีแทบจะทุกคนที่อยู่ภายใน มันมีสิบห้าตาราง แต่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นที่ว่างเปล่า พิจารณาว่าฝนที่ตกหนักเป็นมันเป็นเพียงธรรมชาติสำหรับธุรกิจร้านค้าที่ได้รับผลกระทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าขนาดเล็กร้านนี้คือ แต่ภายในมุมของร้านที่คนคนหนึ่งนั่งอยู่ สวมหมวกปกปิดใบหน้าฝนไม้ไผ่เขานั่งลงและช่วยตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับความบันเทิงตัวเอง แต่มันลำบากมากขึ้นราวกับว่าเขารู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา. มิถุนายน Xie สุ่มรับคำสั่งสองจานข้างเคียงและเหยือกไวน์ จากนั้นเขาก็นั่งเงียบ ๆ ในมุมที่ช่วยให้ตัวเองเป็นอย่างดี. เขาเป็นคนเดียวในร้านค้าขนาดเล็กภายในฝนตกหนัก. ถ้วยนี้ผมยกแก้วให้กับผู้ที่ฉันได้ถูกฆ่าตายในชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ยกโทษให้ฉันสำหรับการมีโอกาสที่คุณจะได้แก้แค้นไม่มี อึก! ถ้วยผมยกแก้วให้กับผู้ที่มีชีวิตนี้ฉันจะใช้ในชีวิตใหม่ของฉัน ยกโทษให้ฉันเพื่อให้คุณได้รับโชคที่จะตายด้วยมือของฉัน ไชโย! ถ้วยนี้ผมจะยกแก้วปริญญาโทและพี่ชายของเพื่อนและน้องสาวของฉัน ฉันขอให้คุณประสบความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจของคุณ ทุกท่านอาจจะสามารถที่จะเกษียณก่อนกำหนดและมีชีวิตที่เงียบสงบ. ถ้วยขนมปังฉัน ... นี้มิถุนายนXie ดื่มคนเดียวหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่น ๆ โดยไม่ทำให้เสียงเดียวเขาเททุกอารมณ์ของเขาคร่ำครวญของเขาทั้งหมด, ความเหงาของเขาทั้งหมดลงในถ้วยของไวน์และดื่มพวกเขาทั้งหมดออกไป ทุกอย่างไหลออกมาพร้อมกับไวน์เข้าสู่กระเพาะอาหารของเขา! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปในโลกนี้ผมมิถุนายน Moxie! มิถุนายน Xie ฆ่าจำนวนหนึ่งจากอีกโลกหนึ่งที่มีอะไรมากไปกว่าความทรงจำที่ห่างไกล! ไวน์ของร้านค้าขนาดเล็กที่ไม่ได้เป็นอะไรที่น่าทึ่งก็รู้สึกอ่อนแอเล็กน้อยในรสชาติ เป็นคนที่ถูกใช้ในการดื่มไวน์คุณภาพสูงไวน์นี้เป็นจริงบิตยากสำหรับ Xie มิถุนายนที่จะดื่ม! แต่ใจมิถุนายน Xie ที่ขณะนี้ยังไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นไวน์ที่ดีหรือไม่ แม้ว่าเขาจะได้รับไวน์นางฟ้าสวรรค์เขาจะไม่สามารถที่จะได้ลิ้มรสใด ๆ ของมัน ทั้งหมดที่เขารู้สึกว่าตอนนี้เป็นความขมขื่นเปรี้ยวและความเศร้าโศก ... ภายในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้นี้จะเป็นครั้งเดียวที่เขา indulged ในความรู้สึกเหล่านี้ของความอ่อนแอ! จากนี้ไปผมจะด้ายเส้นทางของความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์! เส้นทางเลือดเหล็ก! จากช่วงเวลานี้ผมจะใช้ภูเขาของกระดูกและมหาสมุทรของเลือดจากอดีตที่ผ่านมาของฉันเพื่อให้บรรลุชื่อเสียงที่เหนือชั้นของฉันเป็นความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์อีกครั้ง! Otherworldly ชั่วร้ายพระมหากษัตริย์เป็นฉัน Moxie! แต่ถ้วยอีกกระดก แต่มิถุนายน Xie มี ยังไม่รู้สึกง่วงนอน เขาก็ยังคงเทหนึ่งถ้วยหลังจากที่อื่นกลืนมันลง ... ... มิถุนายน Xie ไม่ได้ตระหนักว่าการกระทำแปลกที่เขาหล่อทุกอย่างที่เขาได้พบกันราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวในโลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์ตัดเขาออกจากทุกสิ่ง ท้องฟ้าพื้นดินลมฝน ... มันเป็นความเหงาที่เป็นอิสระของบุคคลที่ถูกทอดทิ้งจากโลกของเขาเอง ความรู้สึกลมของความสุขความเหงาและความเหงาทั้งหมดรวมอย่างสมบูรณ์ในหนึ่งเมื่อร่างกายของเขา. มันเป็นเพียงในขณะนี้ที่มิถุนายน Xie ยังคงมิถุนายน Xie จำนวนลึกลับคนหนึ่งฆ่าและไม่มิถุนายน Moxie! ในมุมของร้านที่ ลูกค้าเพียงคนเดียวที่ได้รับเพียงมิถุนายน Xie อย่างรวดเร็วเมื่อเขาเดินเข้ามาในตอนนี้จ้องมองอย่างตั้งใจที่มิถุนายน Xie เขาดูเป็นมิถุนายน Xie นั่งอยู่คนเดียวดื่มออกไปความทุกข์ของเขาลำต้นเป็นรูปแบบที่สง่างามของความเหงา; ความอดทนของเขาลึกและไกลเกินกว่าที่คนทั่วไปทำให้เขากลายเป็นอยากรู้อยากเห็น. มิถุนายน Xie ตัวเองไม่ได้รู้ว่าไวน์ที่ว่าเขาได้ดื่ม; เขายังคงเพิ่มถ้วยของเขา ในขณะที่เขากำลังจะดื่มจากถ้วยอื่นเขาก็ได้ยินคนพูดออกมา "พี่ชายนี้เป็นที่โดดเด่นดื่ม ตอนนี้ที่มีฝนตกอย่างหนักนอกมี แต่เราสองคนที่นี่ เนื่องจากเราได้เช่นการประชุมเป็นเวรเป็นกรรมสิ่งที่คุณบอกว่าเราดื่มด้วยกันไหม? "มิถุนายนXie ยกศีรษะของเขาและเห็นว่าลูกค้าที่ได้วางไว้แล้วลงหมวกฝนไม้ไผ่ของเขาเผยให้เห็นใบหน้าที่สง่างามแสดงกลิ่นอายอันทรงเกียรติโดยไม่ต้องโกรธของเขา จ้องมองนุ่มนวลเหมือนน้ำในขณะที่เขายิ้มมิถุนายน Xie. มิถุนายน Xie หัวเราะ เขาเอื้อมมือออกออกหมวกฝนไม้ไผ่บนศีรษะของเขาและปล่อยให้มันแขวนอยู่ด้านหลัง "ลมฤดูใบไม้ร่วงกังวลและนำฝนหยุดคน สำหรับเราที่จะมีการประชุมที่นี่เช่นนี้ย่อมเป็นผลงานของชะตากรรม เพราะมันเป็นโชคชะตาว่าทำไมเราไม่ควรดื่มเครื่องดื่มด้วยกันไหม? มา! "อีกฝ่ายไม่ได้คาดหวังมิถุนายนXie จะเป็นหนุ่มสาวมากและก็ต้องสะดุ้งชั่วขณะก่อนที่จะหัวเราะ "แท้จริงสังเกตชะตากรรมดีกว่าเสนอประการ." จากนั้นเขาก็สั่งอาหารอีกไม่กี่และสองเหยือกไวน์ โฮลดิ้งถ้วยไวน์ที่เขามานั่งเฝ้ามิถุนายน Xie เขายิ้มและถาม "เป็นเด็กที่สวยงามเช่นคุณเป็นจริงหายากในเมืองนี้ ฉันสงสัยว่าครอบครัวที่ดีไม่นี้ลูกเห็บรุ่นน้องจากไหน? "" ครอบครัวที่ดีของรุ่นน้อง? "มิถุนายน Xie ให้ออกหัวเราะและตอบว่าในการดูหมิ่น "ตลาดน้ำ namelessly ผ่านโลกรักษาโลกมนุษย์เป็นเกมขอไม่สุภาพบุรุษชื่อของเขา! มันสามารถเป็นที่ในสายตาของพี่ชายนี้จะมีเพียงคนที่มาจากครอบครัวที่ดีสามารถครอบครองการกระทำที่โดดเด่น? "" โอ้? hehe นี้เป็นจริงความผิดพลาดในส่วนของฉัน แล้วโปรดพิจารณาถ้วยนี้การลงโทษของฉัน! "ชายวัยกลางคนยกถ้วยของเขาและกลืนน้ำลายลงการเคลื่อนไหวของเขาสบาย ๆ และฟรีของการดูแล สังเกตใบหน้าของเขามิถุนายน Xie ได้ตั้งแต่อนุมานว่าคนคนนี้ไม่ได้เป็นคนเฉลี่ย กลิ่นอายที่ปล่อยออกมาจากคิ้วของเขาเป็นที่อุดมสมบูรณ์และบีบบังคับย้ายทำให้ทุกคนที่สง่างาม แต่กำเนิดแสดงให้เห็นทักษะที่ดีและการดูแล กองกำลังทางจิตวิญญาณไม่กี่ละเอียดเก็บไว้ภายในร้านค้าขนาดเล็กจากภายนอกเชื่อว่าจะเป็นจากบอดี้การ์ดคนนี้ คนนี้จะต้องเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงและไม่ง่ายที่จะตอบสนอง ที่จะเห็นเช่นบุคคลที่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองที่มีต่อบุคคลที่เราสุ่มและแม้กระทั่งรอยยิ้มในขณะที่เขาลงโทษตัวเองมิถุนายน Xie รู้สึกว่าท่าทางของเขาที่มีต่อคนที่เปลี่ยนแปลง เขารู้สึกว่านั่งอยู่ด้วยกันและดื่มไวน์ร่วมกับชนิดของบุคคลนี้ไม่ได้เป็นการกระทำที่ไม่สมควร. "ผมขอชื่อที่นับถือของน้องชาย?" ผู้ชายคนนั้นกลืนน้ำลายลงไวน์ในขณะที่เขาดูมิถุนายน Xie กลิ่นอายมิถุนายน Xie ของไม่แยแสที่เกิดจากชายคนนี้เป็นที่สนใจอย่างมากในตัวตนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝน ฝน pattered พิตเตอร์บนไม้ไผ่ หมวก จุนเซี่ยทิ้งจุน เรสซิเดนซ์ อย่างรวดเร็ว ผ่านประตูข้างและเดินไปเดินมา เป็น ถนน หลัก ถนนที่เคยคึกคักด้วยกิจกรรมและคนเดินเท้า บัดนี้ว่างเปล่า เพราะฝนห่าใหญ่หนักกระทันหัน ร้านค้าบนทั้งสองด้าน แต่ก็เต็มไปด้วยฝูงชนของคน ตอนนี้และอีกครั้งเสียงของทั้งเสียงหัวเราะหรือคำสาปจะได้ยินออกมาจากร้าน

ภายใต้ฝนห่าใหญ่หนัก เสียงเซ็งแซ่ ก็ดูเหมือนว่ามันผสานกันทั้งสวรรค์และโลก จุนเซี่ยเดินเล่นคนเดียวในฝนตกหนัก มองฝนกลายเป็นม่านระหว่างสวรรค์และโลก เป็นฝนพิตเตอร์ pattered บนเขาไผ่ฝนหมวกจุนเซี่ยรู้สึกความว่างเปล่าและความเหงาของเขาเอง

แล้วถ้าเขาถูกมือสังหารอันดับหนึ่งของโลกในอดีต ? แล้วถ้าเขาได้รับโอกาสที่ดีที่จะเอาชนะความตาย transmigrating เข้าสู่โลกที่แตกต่างกัน ? แล้วถ้าเขาจัดการเพื่อให้ได้เป็นล้นพ้น สมบัติลึกลับ , เจดีย์ hongjun ?