1. IntroductionIn developing countr

1. Introduction
In developing countries, postharvest losses can reach between
25% and 50% (FAO, 2002) due to physiological disorders and lack
of adequate food storage technologies, which generates that food
industry, is researching on alternative preservation methods for
vegetables, including the osmotic dehydration process. Regarding
the practical development of osmotic process, various scientific
works have described the behavior of different products during
the treatment. This behavior is variable from one product to another,
according to their composition and their ultra-structural
organization. In this respect, the main process variables largely
studied, and which control the transfer mechanism between the
product and the osmotic solution are the composition and concentration
of the osmotic solution (Kwang Sup & Yong Hee, 1995;
Raoult-Wack, Botz, Guilbert, & Ríos, 1991), the molar mass of
solutes in the solution (Lenart, 1992; Saurel, Raoult-Wack, Rios, &
Guilbert, 1994), the specific surface of the sample and the temperature
of treatment (Raoult-Wack et al., 1991).
Osmotic dehydration is widely used to remove water from fruits
and vegetables by immersion in aqueous solution of sugars and/or
salts at high concentration. This process is usually used to partially
remove water from vegetable tissues obtaining stabilization without
acidification or pasteurization treatments. Moreover, osmotic
dehydration is used as a pre-treatment prior to freezing, freeze drying,
vacuum drying and air drying (Dixon & Jen, 1977; Hawkes &
Flink, 1978; Nanjundaswamy, Radhakrishnaiah, Balachandran, Saroja,
& Murthy, 1978; Ponting, 1973). The effects of process variables
such as temperature, solution concentration, type of osmotic agent,
size and shape, rate of agitation, solid–solution mass fraction and
level of vacuum on water loss and solid gain of food have been reported
(Dixon & Jen, 1977; Giangiacomo, Torreggiani, & Abbo, 1987;
Lerici, Pinnavaia, Dalla-Rosa, & Bartolucci, 1985). Besides, it was reported
that the use of chitosan coatings can improve the efficiency
of osmotic dehydration process (Díaz, 2003).
Chitosan, a linear polymer of 2-amino-2-deoxy-b-D-glucan, is a
deacetylated form of chitin, a naturally occurring cationic biopolymer
(Airoldi, 2008; Lin & Zhao, 2007). It occurs as a shell component
of crustaceans, as the skeletal substance of invertebrates,
and as the cell wall constituent of fungi and insects. Applications
of chitosan include as flocculating agent, clarifier, thickener, gasselective
membrane, coating material, promoter of plant disease
resistance, wound-healing factor agent, and antimicrobial agent
(Dong et al., 2000; Garcia, 2008; Garcia et al., 2008). Chitosan has
recently been approved by the authorities for its use in pharmaceutical
forms, and a monograph relating to chitosan hydrochloride
was included in the European Pharmacopoeias (2005).
The objective of the study was to evaluate the influence of
chitosan coatings in the mass transfer during osmotic dehydration
of papaya. The process variable considered in the study is the nature
of used coatings from chitosan-Tween 80 solution and chitosan
lipid emulsion. The main goal of the work has then been to differentiate
material transfer during treatment through measurement
of water loss, weight loss and solubles exchange.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในประเทศกำลังพัฒนา สูญเสียหลังการเก็บเกี่ยวสามารถเข้าถึงระหว่าง25% และ 50% (FAO, 2002) โรคสรีรวิทยาและขาดเทคโนโลยีการจัดเก็บอาหารอย่างเพียงพอ การสร้างอาหารที่เป็นการวิจัยอุตสาหกรรม ในวิธีรักษาอื่นผัก รวมทั้งการคายน้ำการออสโมติก เกี่ยวกับการพัฒนาปฏิบัติการการออสโมติก ต่าง ๆ ทางวิทยาศาสตร์ผลงานได้อธิบายลักษณะการทำงานของผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างระหว่างการรักษา ซึ่งเป็นตัวแปรจากผลิตภัณฑ์หนึ่งไปยังอีกตามองค์ประกอบของพวกเขาและโครงสร้างของพวกเขาเป็นพิเศษองค์กร ประการนี้ หลักการประมวลผลตัวแปรส่วนใหญ่ศึกษา และการควบคุมกลไกการโอนย้ายระหว่างผลิตภัณฑ์และโซลูชั่นการออสโมติกเป็นองค์ประกอบและความเข้มข้นโซลูชันการออสโมติก (Kwang ดื่มและ Yong สัง 1995Raoult-Wack, Botz, Guilbert, & Ríos, 1991), สบฝูงsolutes ในโซลูชั่น (Lenart, 1992 Saurel, Raoult แขน ริออ ส และGuilbert, 1994) กำหนดพื้นผิวของตัวอย่างและอุณหภูมิการรักษา (Raoult Wack et al., 1991)คายน้ำการออสโมติกเป็นใช้เพื่อเอาน้ำออกจากผลไม้และผัก โดยแช่ในการละลายของน้ำตาล และ/หรือเกลือที่ความเข้มข้นสูง กระบวนการนี้มักใช้เพียงบางส่วนเอาน้ำจากเนื้อเยื่อผักเสถียรภาพโดยไม่ได้รับรักษายูหรือพาสเจอร์ไรซ์ นอกจากนี้ การออสโมติกคายน้ำถูกใช้เป็นการรักษาล่วงหน้าก่อนถึงจุดเยือกแข็ง ตรึงแห้งเครื่องดูดฝุ่นแห้งและอากาศแห้ง (นดิกซันและเฉินโต 1977 Hawkes &Flink, 1978 Nanjundaswamy, Radhakrishnaiah, Balachandran, Saroja& Murthy, 1978 Ponting, 1973) ผลกระทบของตัวแปรของกระบวนการอุณหภูมิ ความเข้มข้นของโซลูชัน ชนิดของตัวแทนการออสโมติกขนาดและรูปร่าง อัตราของอาการกังวลต่อ เศษมวลของแข็ง – แก้ปัญหา และมีรายงานระดับสุญญากาศในการสูญเสียน้ำและของแข็งได้รับอาหาร(นดิกซันและเฉินโต 1977 Giangiacomo, Torreggiani, & Abbo, 1987Lerici, Pinnavaia โร Dalla, & Bartolucci, 1985) จึง มันเป็นรายงานการใช้ไคโตซานเคลือบสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพกระบวนการคายน้ำการออสโมติก (Díaz, 2003)ไคโตซาน พอลิเมอร์เชิงเส้นของ 2-amino-2-deoxy-b-D-glucan มีการแบบฟอร์ม deacetylated ของไคทิน biopolymer cationic เกิดขึ้นตามธรรมชาติ(Airoldi, 2008 หลินและเจียว 2007) เกิดเป็นส่วนประกอบเปลือกของครัสเตเชีย เป็นสารอีกของ invertebratesและวิภาคผนังเซลล์ของเชื้อราและแมลง โปรแกรมประยุกต์ของไคโตซานรวมเป็น flocculating แทน ผ่านรางกระจาย thickener, gasselectiveเมมเบรน เคลือบวัสดุ โปรโมเตอร์ของโรคพืชต้านทาน รักษาแผลแทนการคูณ และจุลินทรีย์(Dong et al., 2000 การ์เซีย 2008 การ์เซียและ al., 2008) ไคโตซานได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้อนุมัติ โดยหน่วยงานสำหรับการใช้ยาแบบฟอร์ม และ monograph ที่เกี่ยวข้องกับไคโตซานไฮโดรคลอไรด์ถูกรวมอยู่ใน Pharmacopoeias ยุโรป (2005)วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการ ประเมินอิทธิพลของเคลือบไคโตซานในการถ่ายโอนมวลระหว่างการออสโมติกคายน้ำของมะละกอ ตัวแปรกระบวนการพิจารณาในการศึกษาคือ ลักษณะของใช้เคลือบไคโตซานและไคโตซาน-Tween 80 โซลูชันไขมันอิมัลชัน เป้าหมายหลักของการทำงานแล้วได้รับการ แยกความแตกต่างโอนย้ายวัสดุในระหว่างการรักษาและการประเมินการสูญเสียน้ำ น้ำหนักอัตราแลกเปลี่ยนขาดทุนและ solubles

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในประเทศกำลังพัฒนา วิทยาการหลังการเก็บเกี่ยว ขาดทุนที่สามารถเข้าถึงระหว่าง
25% และ 50% ( FAO , 2002 ) เนื่องจากความผิดปกติทางสรีรวิทยาและขาด
เทคโนโลยีที่เก็บอาหารที่เพียงพอ ซึ่งจะสร้างอาหาร
อุตสาหกรรม มีการค้นคว้าวิธีการรักษาทางเลือกสำหรับ
ผัก รวมทั้งกระบวนการแช่อิ่ม . เกี่ยวกับการพัฒนาการปฏิบัติของกระบวนการออสโมซิส
,งานวิทยาศาสตร์
ต่างๆได้อธิบายพฤติกรรมของผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกันระหว่าง
การรักษา พฤติกรรมนี้คือ ตัวแปร จากผลิตภัณฑ์หนึ่งไปยังอีก
ตามองค์ประกอบและโครงสร้างองค์กรของอัลตร้า
. ในส่วนนี้ ซึ่งตัวแปรกระบวนการหลักส่วนใหญ่
) ซึ่งควบคุมกลไกระหว่าง
โอนผลิตภัณฑ์และโซลูชั่นโดยมีองค์ประกอบและความเข้มข้นของสารละลายออสโมติก
( กวาง sup &ยองฮี , 1995 ;
ราอุลต์ wack , BotMultichill guilbert & , , R í os , 1991 ) , โมลมวลของตัวถูกละลายในสารละลาย
( เลนาท , 1992 ; saurel ราอูลทขาด , ออส guilbert &
, , , 1994 ) , พื้นผิวที่เฉพาะเจาะจงของตัวอย่างและอุณหภูมิ
รักษา ( ราอุลต์ wack et al . , 1991 )
การออสโมซิสที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อเอาน้ำจากผักและผลไม้
โดยการแช่ในสารละลายของน้ำตาลและ / หรือ
เกลือที่ความเข้มข้นสูง กระบวนการนี้มักจะใช้เพื่อเอาน้ำจากเนื้อเยื่อพืชบางส่วน

เป็นกรดหรือการฆ่าเชื้อ โดยไม่ได้รับการรักษา นอกจากนี้ การขาด
ใช้เป็นและก่อนการแช่แข็งแช่แข็งแห้ง
สุญญากาศและอากาศแห้ง ( ดิกสัน&เจน , 1977 ; ฮอว์ค&
ฟลิงก์ , 1978 ; nanjundaswamy radhakrishnaiah balachandran saroja , , , ,
&เมอร์ที่ , 1978 ; ติ้ง , 1973 ) ผลของตัวแปรกระบวนการ
เช่นอุณหภูมิ , ความเข้มข้นของสารละลาย , ประเภทของตัวแทนการ
, ขนาดและรูปร่าง อัตราการกวน – โซลูชั่น , เศษส่วนมวลของแข็งและ
ระดับสุญญากาศในการสูญเสียน้ำ และเข้าแข็งของอาหารที่ได้รับรายงาน
( ดิกสัน&เจน , 1977 ; giangiacomo torreggiani & , , บ้า แอบโบ้ , 1987 ;
เลริชิ pinnavaia ดัลลาโรซ่า , , , & bartolucci , 1985 ) นอกจากนี้ มีรายงานว่า การใช้สารเคลือบไคโตซาน

สามารถปรับปรุงประสิทธิภาพของกระบวนการแช่อิ่ม ( D í az , 2003 ) .
ไคโตซานเป็นพอลิเมอร์เชิงเส้นของ 2-amino-2-deoxy-b-d-glucan เป็น
deacetylated รูปแบบของไคตินเกิดขึ้นตามธรรมชาติแบบบวก
( airoldi , 2008 ; หลิน& Zhao , 2007 ) มันเกิดขึ้นเป็นเปลือกองค์ประกอบ
น เป็นสารโครงสร้างของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ,
และเป็นองค์ประกอบของผนังเซลล์ของเชื้อราและแมลง การประยุกต์ใช้ไคโตซานเป็น flocculating
รวมถึงตัวแทน clarifier สารเพิ่ม gasselective
เยื่อเคลือบวัสดุผดุง
โรคพืชความต้านทานสมานแผลปัจจัยตัวแทนและตัวแทน antimicrobial
( ดง et al . , 2000 ; การ์เซีย , 2008 ; การ์เซีย et al . , 2008 ) ไคโตซานมี
เมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับการอนุมัติจากเจ้าหน้าที่เพื่อใช้ในทางเภสัชกรรม
แบบฟอร์มและเอกสารที่เกี่ยวข้องกับไคโตซาน ไฮโดรคลอไรด์
รวมอยู่ในเภสัชตำรับยุโรป ( 2548 ) .
วัตถุประสงค์ของการวิจัย เพื่อประเมินอิทธิพลของ
ไคโตซานเคลือบในการถ่ายเทมวลสารระหว่าง
แช่อิ่มของมะละกอ กระบวนการตัวแปรที่พิจารณาในการศึกษาธรรมชาติ
ใช้ไม้แปรรูปจากไคโตซาน Tween 80 สารละลายไคโตซาน
ลิปิดอิมัลชัน เป้าหมายหลักของงานได้ถูกแยกแยะ
ถ่ายโอนวัสดุในระหว่างการรักษาโดยการวัด
การสูญเสียน้ำ , การสูญเสียน้ำหนักและ solubles ตรา