“You met a good person.”
“No, I thought he was out of his mind at the time. Well, I thank him nonetheless, but he’s fundamentally evil.”
Lefille thought of those words as a story. A surprised “eh…..” sound could be heard.
That was right. That man who said those words only ever laughed at others dreams. He was the kind of a man who appeared out of nowhere in crucial moments to applaud and interrupt. He probably thought it wouldn’t be fun to have the person he was watching die.
That was why, that was why back then, he said something like that…..
“..... But his words back then, he probably meant it.”
“You seem confused yourself.”
“Is that so.”
“Fufufu…..”
What was so funny? Lefille suddenly smiled a little. The conversation partner smiled so warmly at the end of the story, it felt as if being treated like a child and a little unpleasant ― but it was fortunate to just be able to listen to her warm voice.
Either way, the battle was over. The worst case was avoided ― it was that moment of being relieved and lying in a comfortable atmosphere. Something occurred beside Suimei, who was lying down.
―― Thump.
“Hiyuuu!!”
Suddenly a sound of something being thrown on the ground and a cute scream could be heard. It was probably, no, definitely Lefille’s voice, but this kind of high pitched voice was never heard before.
Of course, this was the first time Suimei heard Lefille scream.
“Oi, Lefille, what’s happening…..”
Even moving was painful, so he barely turned his head to look. Over there was the owner of the voice, Lefille, as expected.
――― A really small Lefille.
“Ouch…. What is it, Suimei?”
He witnessed such a flabbergasting moment, he wanted to rub his eyes. Just like that, there was a young girl who appeared as if she was in the elementary school.
Red haired ponytail. Slightly raised and sharp shape of the eyes, and white skin befitting a person from a snowy country. The calm black atmosphere sensed when he first saw her. She definitely looked like Lefille. So this small girl was miniaturized Lefille….. Definitely.
But what was this situation? Because her body became smaller, the clothes became baggy, and tears hung at the edge of eyes as she planted her face on the ground when she fell, she was wiping away the mud on her face with the back of her hands. She asked that question, but it was him who wanted to ask her that――
“No, what happened with you? You became smaller.”
“Smaller….?”
When asked, the smaller Lefille tilted her head with what could only be described as a lovely expression and looked at her body. And the expression changed to that of panic.
“Eh? Eh? W, what is this? What’s going on Suimei?”
“No, no, no. I’m the one who should be asking you that.”
“My body! My body’s smaller! Why? Why did this happen?’
“Is this the first time it’s happened? Ah, I guess it is a first time….”
“Of course! There’s no way something like this happened before!”
Lefille, who was shouting at the strange incident that occurred suddenly, was confused. It was the first time. Well, it would be difficult to have such event occur regularly as well. But Lefille spoke as if she had her suspicions.
“D, did Rajas use some evil spell on me during the fight….”
Lefille spoke with a serious expression. Her anxiousness could be felt. If it was a curse, considering what happened before, it could be considered, but would he really have used a curse that turned back age? Plus, it took effect after everything was over. Even for a curse, it showed up way too late. This kind of curse was useless no matter the situation.
He looked carefully to see if it was something Rajas did with his last bit of strength.
“..... No, it doesn’t look like it. There’s no trace of any curse other than the one you already had.”
“Uhh, then why――”
"คุณพบคนดี""ไม่ ฉันคิดว่า เขาเป็นจากจิตใจของเขาในเวลานี้ ดี ผมขอบคุณเขาอย่างไรก็ตาม แต่เขาเป็นร้ายลึกซึ้ง"Lefille คิดว่า คำพูดเหล่านั้นเป็นเรื่องราว ความประหลาดใจ "เอ๊ะ..." อาจจะได้ยินเสียงที่ถูกต้อง ว่าคนที่กล่าวว่า คำเหล่านั้นเท่านั้นที่เคยหัวเราะเยาะคนอื่นฝัน เขาก็เป็นคนที่ปรากฏตัวจากไม่มีที่ไหนในช่วงเวลาที่สำคัญการตบมือ และการขัดจังหวะ เขาคงคิดว่า มันไม่สนุกกับมีคนที่เขาดูตายนั่นคือทำไม นั่นคือเหตุผลที่ด้านหลังแล้ว เขากล่าวว่า สิ่งที่ต้องการ...“..... แต่คำพูดของเขาหลังจาก นั้น เขาอาจหมายถึง""คุณดูเหมือนสับสนตัวเอง""เป็นที่ดังนั้น""Fufufu..."ตลกมากคืออะไร Lefille ก็ยิ้มเล็กน้อย คู่สนทนายิ้มให้อย่างอบอุ่นในตอนท้ายของเรื่อง มันรู้สึกราวกับว่าได้รับการรักษาเด็กและ―ไม่พึงประสงค์เล็กน้อย แต่ก็โชคดีที่จะสามารถฟังเสียงของเธออบอุ่นทั้งสองวิธี การรบผ่านได้ กรณีเลวร้ายที่สุดคือ หลีกเลี่ยง―มันเป็นช่วงเวลาที่มีการปลดปล่อยและนอนอยู่ในบรรยากาศแบบสบาย ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นข้าง Suimei ที่นอนถูกลง―― Thump"Hiyuuu !"ทันใดนั้นเสียงของบางสิ่งบางอย่างที่ถูกโยนบนพื้นดินและกรี๊ดน่ารักอาจจะได้ยิน มันน่าจะเป็น ไม่ แน่นอน เสียงของ Lefille แต่เสียงแหลมสูงชนิดนี้ไม่เคยได้ยินก่อนแน่นอน นี้เป็นครั้งแรกที่ได้ยิน Suimei Lefille ร้อง“Oi, Lefille, what’s happening…..”Even moving was painful, so he barely turned his head to look. Over there was the owner of the voice, Lefille, as expected.――― A really small Lefille.“Ouch…. What is it, Suimei?”He witnessed such a flabbergasting moment, he wanted to rub his eyes. Just like that, there was a young girl who appeared as if she was in the elementary school.Red haired ponytail. Slightly raised and sharp shape of the eyes, and white skin befitting a person from a snowy country. The calm black atmosphere sensed when he first saw her. She definitely looked like Lefille. So this small girl was miniaturized Lefille….. Definitely.But what was this situation? Because her body became smaller, the clothes became baggy, and tears hung at the edge of eyes as she planted her face on the ground when she fell, she was wiping away the mud on her face with the back of her hands. She asked that question, but it was him who wanted to ask her that――“No, what happened with you? You became smaller.”“Smaller….?”When asked, the smaller Lefille tilted her head with what could only be described as a lovely expression and looked at her body. And the expression changed to that of panic.“Eh? Eh? W, what is this? What’s going on Suimei?”“No, no, no. I’m the one who should be asking you that.”“My body! My body’s smaller! Why? Why did this happen?’“Is this the first time it’s happened? Ah, I guess it is a first time….”
“Of course! There’s no way something like this happened before!”
Lefille, who was shouting at the strange incident that occurred suddenly, was confused. It was the first time. Well, it would be difficult to have such event occur regularly as well. But Lefille spoke as if she had her suspicions.
“D, did Rajas use some evil spell on me during the fight….”
Lefille spoke with a serious expression. Her anxiousness could be felt. If it was a curse, considering what happened before, it could be considered, but would he really have used a curse that turned back age? Plus, it took effect after everything was over. Even for a curse, it showed up way too late. This kind of curse was useless no matter the situation.
He looked carefully to see if it was something Rajas did with his last bit of strength.
“..... No, it doesn’t look like it. There’s no trace of any curse other than the one you already had.”
“Uhh, then why――”
การแปล กรุณารอสักครู่..