Weaning age: a critical periodBreas

Weaning age: a critical period
Breast milk is a nutritious and generally safe food
for newborn infants, and exclusive breast-feeding,
i.e., giving the infant no fluid or food other than
breast milk, protects against diarrhoea by minimizing
the infant's exposure to foodbome and waterbome
pathogens. Breast-feeding may also reduce the severity
of diarrhoeal illnesses and has an influential
effect on preventing diarrhoea-associated deaths
(4-6). However, when the infant reaches 4-6 months
of age, breast milk needs to be supplemented, and
later on (>2 years of age) substituted by appropriate
foods until the child is gradually introduced to family
food. With the introduction of weaning foods,
which in many countries are prepared under unhygienic
conditions, infants who until then have only
consumed breast milk may be exposed to infective
doses of foodbome pathogens. Many studies report
that the incidence of diarrhoeal diseases is especially
high after weaning is initiated (7). In a study of
infants and children in a Guatemalan Mayan village,
Mata noted that the prevalence of many infections
increased during the weaning period (8). Rowland &
McCollum reported that there is particularly high
incidence of diarrhoeal diseases between 7 and 18
months with a peak at 9 months of age (9). Similarly,
Black et al. found that the prevalence of diarrhoea
was highest during the second 6 months of life (10,
11) and declined with increasing age thereafter. The
declining incidence of foodborne illnesses with
increasing age is explained by the probable acquisition
of immunity from repeated exposure to the
pathogens. A review by Snyder & Merson indicated
that the median incidence of diarrhoeal diseases was
three-to-six episodes per year, the highest incidence
being during the second half of infancy (12).
For various reasons, weaning is initiated in
many cultures at an even earlier age than is nutritionally
necessary, i.e., 4-6 months of age. Recent
surveys indicate that exclusive breast-feeding is a
very infrequent practice, and water, various infusions,
rice water, and similar foods are often introduced to
young infants at a very early age.d Consequently,
contaminated weaning food may increase the risk of diarrhoeal diseases even during the very early
months of life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Weaning อายุ: ช่วงวิกฤตินมเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ และปลอดภัยโดยทั่วไปสำหรับทารกทารก และช่วงพิเศษเช่น ให้เด็กทารกไม่มีน้ำมันหรืออาหารอื่น ๆ กว่านมเต้านม ป้องกันท้องเสีย โดยย่อของทารกสัมผัสกับ foodbome และ waterbomeโรค ช่วงอาจจะลดความรุนแรงโรค diarrhoeal และมีการทรงอิทธิพลผลป้องกันร่วมท้องเสียตาย(4-6) . อย่างไรก็ตาม เมื่อเด็กทารกถึง 4-6 เดือนอายุ นมต้องถูกเสริม และในภายหลัง (> 2 ปี) สิ่งทดแทนที่เหมาะสมอาหารจนเด็กค่อย ๆ ได้รับการแนะนำครอบครัวอาหาร ด้วยการแนะนำ weaning อาหารซึ่งในหลายประเทศมีการจัดทำ unhygienicเงื่อนไข ทารกที่จนแล้วมีเท่านั้นใช้นมอาจเปิดเผยถึง infectiveปริมาณของโรค foodbome รายงานการศึกษามากมายว่า อุบัติการณ์ของโรค diarrhoeal เป็นอย่างยิ่งสูงหลังจาก weaning ได้ริเริ่ม (7) ในการศึกษาทารกและเด็กในหมู่บ้านมายัน Guatemalanภะรัตมะตะไว้ที่ความชุกของการติดเชื้อมากเพิ่มขึ้นในช่วงเวลา weaning (8) โรว์แลนด์และMcCollum รายงานว่า มีสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งอุบัติการณ์ของโรค diarrhoeal ระหว่าง 7 และ 18เดือนกับสูงสุดใน 9 เดือนอายุ (9) ในทำนองเดียวกันสีดำและ al. พบว่าความชุกของท้องเสียได้สูงสุดในช่วง 6 เดือนที่สองของชีวิต (1011) แล้วถูกปฏิเสธ ด้วยการเพิ่มอายุหลังจากนั้น ที่อุบัติการณ์ลดลงโรค foodborne ด้วยอายุเพิ่มขึ้นคืออธิบาย โดยการซื้อน่าเป็นของภูมิคุ้มกันจากการสัมผัสซ้ำกับโรค ความเห็น โดย Snyder และ Merson ระบุอุบัติการณ์ของโรค diarrhoeal มัธยฐานได้ตอนสามถึงหกปี อุบัติการณ์สูงสุดอยู่ในช่วงครึ่งหลังของตราสินค้า (12)สำหรับเหตุผลต่าง ๆ weaning จะเริ่มต้นในหลายวัฒนธรรมอายุแม้ก่อนหน้านี้กว่าจะผ่านจำเป็น เช่น 4-6 เดือนอายุ ล่าสุดการสำรวจบ่งชี้ว่า เฉพาะช่วงปฏิบัติไม่มาก และน้ำ infusions ต่าง ๆน้ำข้าว และอาหารคล้ายกันมักจะนำมาใช้เพื่อทารกเด็กที่ age.d เนิ่น ๆ ดังนั้นอาหารปนเปื้อน weaning อาจเพิ่มความเสี่ยงของโรค diarrhoeal แม้ในช่วงแรก ๆ มากเดือนของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อายุหย่านม: ช่วงเวลาที่สำคัญ
น้ำนมแม่เป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการและความปลอดภัยโดยทั่วไป
สำหรับทารกแรกเกิดและพิเศษนม
เช่นให้เด็กทารกไม่มีของเหลวหรืออาหารอื่น ๆ กว่า
เต้านมป้องกันโรคอุจจาระร่วงโดยการลด
การสัมผัสของทารกเพื่อ foodbome และ waterbome
เชื้อโรค นมอาจจะลดความรุนแรง
ของโรคอุจจาระร่วงและมีอิทธิพล
มีผลในการป้องกันการเสียชีวิตจากอาการท้องร่วง
(4-6) แต่เมื่อทารกถึง 4-6 เดือน
อายุเต้านมจะต้องมีการเสริมและ
ต่อมา (> 2 ปี) แทนโดยที่เหมาะสม
อาหารจนกว่าเด็กจะค่อย ๆ แนะนำให้กับครอบครัวของ
อาหาร ด้วยการแนะนำของอาหารหย่านม,
ซึ่งในหลายประเทศมีการจัดทำขึ้นโดยไม่ถูกสุขลักษณะ
เงื่อนไขทารกที่จนแล้วมีเพียง
การบริโภคนมแม่อาจได้รับเชื้อ
ปริมาณของเชื้อโรค foodbome รายงานการศึกษาจำนวนมาก
ที่อุบัติการณ์ของโรคอุจจาระร่วงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
สูงหลังจากหย่านมจะเริ่ม (7) ในการศึกษาของ
เด็กทารกและเด็กในหมู่บ้านของชาวมายันกัวเตมาลา
Mata ตั้งข้อสังเกตว่าความชุกของการติดเชื้อจำนวนมาก
เพิ่มขึ้นในช่วงระยะเวลาที่หย่านม (8) Rowland และ
McCollum รายงานว่ามีอยู่ในระดับสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การเกิดโรคอุจจาระร่วงระหว่างวันที่ 7 และ 18
เดือนสูงสุดที่อายุ 9 เดือน (9) ในทำนองเดียวกัน
สีดำและคณะ พบว่าความชุกของโรคท้องร่วง
สูงสุดในช่วง 6 เดือนที่สองของชีวิต (10,
11) และลดลงตามอายุที่เพิ่มขึ้นหลังจากนั้น
อัตราการเกิดที่ลดลงของการเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหารด้วย
อายุที่เพิ่มขึ้นจะมีการอธิบายโดยการเข้าซื้อกิจการที่น่าจะเป็น
ของภูมิคุ้มกันจากการสัมผัสซ้ำกับ
เชื้อโรค การตรวจสอบโดยไนเดอร์และ Merson ชี้ให้เห็น
ว่าอุบัติการณ์เฉลี่ยของโรคอุจจาระร่วงเป็น
สามถึงหกครั้งต่อปีอุบัติการณ์สูงที่สุด
เป็นในช่วงครึ่งหลังของวัยเด็ก (12).
ด้วยเหตุผลต่างๆหย่านมจะเริ่มใน
หลายวัฒนธรรมที่ แม้ก่อนหน้านี้อายุเกินกว่าที่มีคุณค่าทางโภชนาการ
ที่จำเป็นเช่น 4-6 เดือนของอายุ ล่าสุด
การสำรวจแสดงให้เห็นว่าการให้นมพิเศษคือ
การปฏิบัติไม่บ่อยมากและน้ำ infusions ต่างๆ
น้ำข้าวและอาหารที่คล้ายกันมักจะถูกนำไปยัง
ทารกหนุ่มสาวที่ age.d เร็วมากดังนั้น
อาหารที่ปนเปื้อนหย่านมอาจเพิ่มความเสี่ยงของโรคอุจจาระร่วง โรคแม้ในช่วงต้นมาก
เดือนของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หย่านมอายุ : ช่วงเวลาที่สำคัญ

นมมีคุณค่าทางโภชนาการและอาหารโดยทั่วไปปลอดภัยสำหรับทารกแรกเกิด และ พิเศษ ให้นม
เช่น การให้ทารกไม่มีของเหลวหรืออาหารอื่นนอกจาก
นมป้องกันโรคอุจจาระร่วง โดยลดการ foodbome ทารก
และเชื้อโรค waterbome

การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่สามารถลดความรุนแรงของโรคอุจจาระร่วงและได้

เป็นผู้มีอิทธิพลผลในการป้องกันโรคท้องร่วงเกี่ยวข้องการตาย
( 4-6 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อทารกถึง 4-6 เดือน
อายุ นมต้องเพิ่มเติมและ
ในภายหลัง ( 2 ปี ) แทน โดยอาหารที่เหมาะสมจนกว่าเด็กจะแนะนำให้

อาหารครอบครัวค่อย ๆ ด้วยการแนะนำของหย่านมอาหาร
ซึ่งในหลายประเทศที่เตรียมภายใต้สภาวะที่ไม่ถูกสุขลักษณะ
,ทารก ที่จนแล้วมีเพียง
บริโภคนมอาจได้รับการติดเชื้อ
ปริมาณของเชื้อโรค foodbome . การศึกษาหลายรายงาน
ที่อุบัติการณ์ของโรคอุจจาระร่วงโดยเฉพาะ
สูงหลังหย่านม ) ( 7 ) ในการศึกษา
ทารกและเด็กในกัวเตมาลามายาหมู่บ้าน
Mata กล่าวว่า ความชุกของการติดเชื้อมาก
เพิ่มขึ้นในช่วงหย่านม ( 8 ) &
โรว์แลนด์McCollum รายงานว่ามีอุบัติการณ์สูงของโรคอุจจาระร่วงโดยเฉพาะ

ระหว่าง 7 และ 18 เดือน ด้วยยอด 9 เดือนของอายุ ( 9 ) โดย
สีดำ et al . พบว่า ความชุกของโรคท้องร่วง
สูงสุดในช่วงที่สอง 6 เดือนของชีวิต ( 10
11 ) และลดลงกับอายุที่เพิ่มมากขึ้น หลังจากนั้น
ลดลงอุบัติการณ์ของโรคอาหารเป็นพิษกับ
อายุเพิ่มอธิบายด้วยน่าจะเป็นการภูมิคุ้มกันจากการซ้ำ

เชื้อโรค ความคิดเห็นโดยสไนเดอร์&เมอร์สันพบ
ที่อุบัติการณ์เฉลี่ยของโรคอุจจาระร่วงคือ
สามถึงหกครั้งต่อปี ,
อุบัติการณ์สูงที่สุดอยู่ในช่วงครึ่งหลังของวัยทารก ( 12 ) .
สำหรับเหตุผลต่าง ๆ โดยจะเริ่มใน
หลายวัฒนธรรมในยุค แม้ก่อนหน้าจะ nutritionally
จำเป็น เช่น 4-6 เดือนของอายุ การสำรวจล่าสุดพบว่า การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เป็นพิเศษ

มากไม่ค่อยมีเวลาซ้อม และน้ำช่วงต่างๆ
ข้าวน้ำและอาหารที่คล้ายกันมักจะแนะนำ
ทารกวัยที่อายุต้นมาก D ดังนั้น
อาหารปนเปื้อนหย่านมอาจเพิ่มความเสี่ยงของโรคอุจจาระร่วงในเดือนแรกมาก
ของชีวิต