The next day.I took Zenith to the r

The next day.
I took Zenith to the religious headquarters for the Miko to give her a neurological exam.

Two people, Carlyle and Claire, came to pick us up at Cliff's house in a horse-drawn carriage.

While we were riding in the carriage, I was chatting with Carlyle.

He seems to deeply regret what had happened, and apologized profusely.
I don't intend to keep blaming him for that.
Even if he was a little at fault...
People make mistakes.
What's important is to reflect on it, learn from it, and move on.
Just overcoming a failure like that is difficult, anyone else would have given up.[1]
You can't keep moving forward without overcoming failures.
He shouldn't be beholden to me to move on.

Although Carlyle was talkative, Claire hadn't spoken a word.
Out of the five people riding in the carriage, only she was silent.
I wonder what she's thinking about.
Should I ask her?
While I was procrastinating, we arrived at the headquarters.


I went through the normal formalities, and was granted an audience in the center of the headquarters.

We were brought to a room, this is probably the room the Miko normally uses.
Just like when I met with the Pope, it was a room divided by a transparent barrier with two chairs and a window.
It was a little dim, six escorts stood guard.
Therese wasn't among them.
I wonder if she was replaced...

Anyway, it looks like the escorts are going to stay for the examination.
Well, I shouldn't need to be particularly cautious of them this time.
All of them had embarrassed expressions and avoided looking in my direction.

I don't need an apology.
You guys were just doing your jobs.
And I was just doing my job when I knocked you guys out, so we're even.
We were both just doing our jobs, so it's all good.[2]

In any case, we should all try to get along.
If these guys hold a grudge, I'll have to watch my back.
So we should try to get along as well as we can.

"Then, I'll start."

Miko and Zenith were sitting in the two chairs, facing each other.
Dust held Zenith's head, and had her meet the Miko's eyes.
Then, the Miko brought her face closer and had a look.

It almost seems like an eye exam.

"...Oh."

Looking at the Miko, Zenith's eyes glistened.
Her eyes seemed brighter.
... Still no expression though.
As they were staring into each others eyes, it looked as if faint streaks of light were darting between them.
Until now, I'd never seen such a light.

"As one would expect of Miko-sama..."
"As divine as ever..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันถัดไปเอาสุดยอดกับสำนักงานใหญ่ทางศาสนาสำหรับมิโกะให้เธอสอบระบบประสาทสองคน คาร์ลายล์และแคลร์ มารับเราที่เป็นบ้านในรถที่ออกม้าในขณะที่เราได้ขี่ในการขนส่ง ฉันได้สนทนากับคาร์ลายล์เขาดูเหมือนว่าเสียใจอะไรก็เกิดขึ้น และอุ้มกาฬไหลลึกฉันไม่ต้องการให้ blaming เขาว่าแม้ว่ากำลังน้อยผิด...คนทำผิดสิ่งสำคัญสะท้อนการ เรียนรู้จากมัน ไปเพียงมากเพียงใดความล้มเหลวเช่นนั้นเป็นเรื่องยาก ใครจะให้ค่า[1]คุณไม่ให้ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ต้องมากเพียงใดความล้มเหลวเขาไม่ควรเศรษฐีที่ให้ไปแม้ว่าคาร์ลายล์ถูกช่างพูด แคลร์ไม่ได้พูดคำจากคนห้าขี่ในการขนส่ง เพียงเธอเงียบสงสัยว่า เธอจะคิดเกี่ยวกับถามเธอควรในขณะที่ฉันถูก procrastinating เรามาถึงที่สำนักงานใหญ่ฉันไปผ่านพิธีการปกติ และได้รับการชมในสำนักงานใหญ่เราถูกนำไปห้องพัก นี้อาจจะเป็นห้องมิโกะโดยปกติใช้เหมือนเมื่อฉันได้พบกับสมเด็จพระสันตะปาปา มันถูกแบ่ง โดยกำแพงโปร่งใสพร้อมเก้าอี้ 2 ตัวและหน้าต่างห้องพักมีมิติเล็กน้อย คุ้มกันหกยืนยามซานโฮเซเลยในหมู่พวกเขาฉันสงสัยว่า ถ้า เธอถูกแทน...อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนคุ้มกันจะไปสอบดี ฉันไม่ควรต้องระมัดระวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งของพวกเขาเวลานี้ทั้งหมดมีอับอายนิพจน์ และหลีกเลี่ยงการมองในทิศทางของฉันต้องขอโทษต่อเพียงพวกคุณที่กำลังทำงานของคุณและฉันเพียงทำงานเมื่อฉันโบว์ลิ่งพวกคุณ เพื่อให้เราได้ทั้งสองเพียงทำงานของเรา ดังนั้นทั้งหมดได้[2]เราควรทั้งหมดได้รับตามถ้าคนเหล่านี้ขัดข้อง ฉันจะต้องดูหลังดังนั้น เราควรพยายามรับตามเป็นเราสามารถ"แล้ว ฉันจะเริ่มต้น"มิโกะและสุดยอดนั่งในเก้าอี้ 2 ตัว หันหน้าเข้าหากันฝุ่นจัดเป็นสุดยอดหัว และมีเธอตรงกับสายตาของมิโกะแล้ว มิโกะที่นำใบหน้าของเธอใกล้ชิด และมาดูเกือบเหมือนสอบตา"...โอ้"ดูมิโกะ ตาของสุดยอด glistenedตาของเธอดูเหมือนสว่าง... ยังนิพจน์ไม่ว่ากันเป็นผู้ถูกจ้องมองในตาแต่ละคน ดูว่าสายเบาไฟได้ darting ระหว่างจนถึงขณะนี้ ฉันไม่เคยได้เห็นแสงดังกล่าว"อย่างคาดของมิโกะ-sama...""พระเจ้าเป็นเช่นเคย..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันถัดไป.
ฉันเอาสุดยอดไปสำนักงานใหญ่ของศาสนาโกะให้เธอสอบระบบประสาท. คนสองคนที่คาร์ไลล์และแคลร์มารับเราที่บ้านคลิฟในรถม้า. ขณะที่เรากำลังขี่อยู่ในรถ ผมได้พูดคุยกับคาร์ไลล์. ดูเหมือนว่าเขาจะเสียใจอย่างสุดซึ้งว่าเกิดอะไรขึ้นและขอโทษไสว. ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้โทษเขาว่า. แม้ว่าเขาเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผิด ... คนทำผิดพลาด. สิ่งที่สำคัญคือ เพื่อให้สอดคล้องกับที่มันเรียนรู้จากมันและย้ายไป. เพียงแค่การเอาชนะความล้มเหลวเช่นนั้นเป็นเรื่องยากที่ใคร ๆ ก็จะได้รับค่า. [1] คุณไม่สามารถก้าวต่อไปได้โดยไม่ต้องเอาชนะความล้มเหลว. เขาไม่ควรจะเป็นหนี้บุญคุณ ผมจะย้ายไป. แม้ว่าคาร์ไลล์เป็นช่างพูด, แคลร์ไม่ได้พูดคำว่า. ออกจากห้าคนขี่ในสายการบินเดียวที่เธอเงียบ. ฉันสงสัยว่าสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับ. ฉันควรจะถามเธอ? ขณะที่ผมกำลัง procrastinating, เรามาถึงที่สำนักงานใหญ่. ฉันก็ผ่านพิธีการปกติและได้รับผู้ชมในใจกลางของสำนักงานใหญ่. เราถูกนำตัวไปที่ห้องนี้เป็นห้องพักอาจโกะปกติใช้. เช่นเดียวกับเมื่อฉันได้พบกับสมเด็จพระสันตะปาปา มันเป็นห้องโดยแบ่งเป็นอุปสรรคโปร่งใสมีสองเก้าอี้และหน้าต่าง. มันเป็นสลัวน้อยหกพี่เลี้ยงยืนเฝ้า. Therese ไม่ได้ในหมู่พวกเขา. ฉันสงสัยว่าเธอก็ถูกแทนที่ ... อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่า พี่เลี้ยงจะไปอยู่ในการตรวจสอบ. ดีฉันไม่ควรจะต้องระมัดระวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งของพวกเขาในเวลานี้. ทั้งหมดของพวกเขามีการแสดงออกอายและหลีกเลี่ยงการมองไปในทิศทางของฉัน. ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษ. พวกคุณเป็นเพียงแค่ การทำงานของคุณ. และผมก็แค่ทำหน้าที่ของฉันเมื่อฉันเคาะพวกคุณออกเพื่อให้เราแม้. เราทั้งสองเพียงแค่การทำงานของเราจึงเป็นทั้งหมดที่ดี. [2] ในกรณีใด ๆ เราทุกคนควรพยายามที่จะได้รับ พร้อม. ถ้าคนเหล่านี้ถือเสียใจฉันจะต้องดูหลังของฉัน. ดังนั้นเราจึงควรพยายามที่จะได้รับพร้อมเช่นเดียวกับที่เราสามารถ. "จากนั้นฉันจะเริ่มต้น." มิโกะและ Zenith กำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้สอง, หันหน้าเข้าหากัน. ฝุ่นถือศีรษะของสุดยอดและมีเธอสบตามิโกะของ. จากนั้นมิโกะนำใบหน้าของเธออย่างใกล้ชิดและได้ดู. มันเกือบจะดูเหมือนสอบตา. "... โอ้." มองไปที่มิโกะ, ดวงตาของ Zenith glistened. ดวงตาของเธอดูเหมือนสดใส. ... ยังไม่มีการแสดงออกถึงแม้ว่า. ในฐานะที่พวกเขากำลังจ้องมองเข้าไปในดวงตาของแต่ละคนอื่น ๆ ก็ดูราวกับว่าริ้วลมของแสงเป็น darting ระหว่างพวกเขา. จนถึงขณะนี้ผมไม่เคยเห็นเช่นแสง . "ในฐานะหนึ่งจะคาดหวังของมิโกะ-sama ... " "ในฐานะที่สูงส่งเช่นเคย ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันต่อมา ผมเอาสุดยอด
ไปยังสำนักงานใหญ่ของศาสนาสำหรับมิโกะให้เธอประสาทวิทยาสอบ

2 คน คาร์ไลล์และแคลร์ มารับเราที่หน้าผาของบ้านหลังม้า

ตอนที่เรานั่งในรถ ผมได้สนทนากับคาร์ไลล์ .

ดูเหมือนเขาจะเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และขอโทษอย่างสุดซึ้ง
ผมจะไม่โทษเขา
แม้ว่าเขาเป็นเพียงเล็กน้อยที่ผิด . . . . . . .

คนเราทำผิดพลาดกันได้ สิ่งที่สำคัญคือเพื่อให้สอดคล้องกับมัน เรียนรู้จากมัน และก้าวต่อไป
เพิ่งเอาชนะความล้มเหลวอย่างที่เป็นเรื่องยากที่คนอื่นจะได้เลิก [ 1 ]
คุณไม่สามารถเดินหน้าต่อไปโดยไม่มีการเอาชนะความล้มเหลว
เขาไม่ควรเป็นหนี้บุญคุณฉันไป

ถึงแม้ว่าคาร์ไลล์เป็นช่างพูด แคลร์ไม่ได้พูดสักคำ
จากห้าคนนั่งอยู่ในรถม้า เธอเงียบ
ฉันสงสัยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ฉันควรจะถามเธอ
ตอนผัดวันประกันพรุ่ง พวกเรามาถึงที่สำนักงานใหญ่


ผมก็ผ่านปกติครับ และให้ผู้ชมในศูนย์สำนักงานใหญ่

เราถูกพาไปที่ห้อง นี่คงเป็นห้องของมิโกะ
ปกติใช้เหมือนตอนที่เจอกับสมเด็จพระสันตะปาปา เป็นห้องแบ่งกั้นใสกับสองเก้าอี้และหน้าต่าง .
มันหมองเล็กน้อย หกพี่เลี้ยงยืนเฝ้ายาม
Therese ไม่ได้ในหมู่พวกเขา .
ฉันสงสัยว่าเธอถูกแทนที่ . . . . . . .

แต่ดูเหมือนตำรวจจะอยู่สำหรับการตรวจสอบ .
ผมไม่ควรต้องยิ่งระมัดระวังของพวกเขาในครั้งนี้
.ทั้งหมดของพวกเขามีสีหน้าเขินอายและหลีกเลี่ยงการมองไปในทิศทางของฉัน

ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ .
พวกเธอแค่ทำงานของคุณ .
และฉันแค่ทำงานของฉันเมื่อฉันล้มนายได้ ดังนั้นแม้เรา
เราก็แค่ทำงานของเรา ดังนั้นมันทั้งหมด ดี [ 2 ]

ในกรณีใด ๆเราทุกคนควรพยายามที่จะได้รับพร้อม .
ถ้าพวกที่มีความแค้น ผมจะได้ระวังตัว
ดังนั้นเราควรจะเข้ากันได้ดี เช่นเราสามารถ

" แล้วฉันก็เริ่ม "

มิโกะ และสุดยอดนั่งอยู่ในเก้าอี้สองตัวหันหน้าเข้าหากัน .
ฝุ่นจัดสุดยอดหัว และเธอก็พบมิโกะ . .
แล้ว มิโกะพาใบหน้าของเธอใกล้ๆ และได้ดู

มันเกือบจะเหมือนการสอบตา

" . . . . . . . . . "

มองมิโกะ สุดยอด ตาเป็นตาของเธอดูสดใสพราวแสง .
.
. . . . . . .ยังไม่มีการแสดงออกถึง .
ตามที่พวกเขาจ้องเข้าไปในดวงตาของแต่ละคน มันดูราวกับว่าจะเป็นลมริ้วแสงถูก darting ระหว่างพวกเขา .
จนถึงตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นเช่นไฟ

" เป็นหนึ่งจะคาดหวังของมิโกะซามะ . . . . . . . "
" เป็นเทพเลย . . . . . . . "