The takeoff and further development

The takeoff and further development of the export sector, the of the economy, so to speak, actually surface layer of prevented the takeoff and modernization the domestic sector, or the base structure of the economy encompassing a large segment of the Javanese peasantry. Failing to achieve takeoff, the internal dynamic of sawah cultivation asserted itself unhindered, resulting in agricultural involution. This entire process is examined by Geertz who divides Javanese colonial history into three separate periods and equates them with three stages of development. These are(1) the period of the East India company from the seventeenth to the eighteenth centuries, 2) the period of the Culture System(1830 70, and G) the period of the Corporate Plantation System(1870-1941). He concludes that it was during the second period that the dual economy pattern was firmly established and that, as a consequence, involution began, and that it was in the third period that, with the persistence of economic dualism, involu- tion attained its highest development[11, pp. 53, 69-70, 83-86].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การบินขึ้นและการพัฒนาภาคการส่งออก การเศรษฐกิจ เพื่อที่จะพูด ชั้นผิวจริงของทำให้ไม่สามารถบินขึ้นและสังคมส่วนในประเทศ หรือโครงสร้างพื้นฐานของเศรษฐกิจที่ครอบคลุมส่วนใหญ่ของกันชวา ความล้มเหลวเพื่อให้ได้สนามบิน แบบไดนามิกภายในปลูก sawah ถูกกล่าวหาตัวเองอย่างต่อเนื่อง ในอาวัตนาการเกษตร กระบวนการทั้งหมดนี้จะตรวจสอบ โดย Geertz ที่ชวาประวัติศาสตร์แบ่งช่วงเวลาสาม และเท่ากับพวกเขา ด้วยสามขั้นตอนของการพัฒนา เหล่านี้ are(1) งวดของบริษัทอินเดียตะวันออกจากลำดับที่ 17 ในศตวรรษที่สิบแปด 2) ระยะเวลา System(1830 70, and G) วัฒนธรรมระยะเวลาของการ System(1870-1941) สวนองค์กร เขาสรุปว่า มันเป็นช่วงเวลาสองว่า รูปคู่เศรษฐกิจมั่นคงก่อตั้ง และว่า เป็นผล ร่วมด้วยเริ่ม และมันก็ในรอบสามว่า มีความคงทนของ dualism เศรษฐกิจ ทางการค้า involu บรรลุการพัฒนาสูงสุด [11, pp. 53, 69-70, 83-86]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บินขึ้นและพัฒนาต่อไปของภาคการส่งออกที่ของเศรษฐกิจเพื่อที่จะพูดจริงผิวชั้นป้องกันไม่ให้บินขึ้นและความทันสมัยของภาคในประเทศหรือโครงสร้างพื้นฐานของเศรษฐกิจที่ครอบคลุมส่วนใหญ่ของชาวนาชวา ล้มเหลวในการบรรลุการบินขึ้นแบบไดนามิกภายในของการเพาะปลูก Sawah ยืนยันตัวเองไม่ จำกัด ที่มีผลในการร่วมด้วยการเกษตร กระบวนการทั้งหมดนี้จะถูกตรวจสอบโดย Geertz ที่แบ่งประวัติศาสตร์ยุคอาณานิคมชวาเป็นสามช่วงแยกต่างหากและเท่ากับพวกเขาด้วยสามขั้นตอนของการพัฒนา เหล่านี้คือ (1) ระยะเวลาของ บริษัท อินเดียตะวันออกจากที่สิบเจ็ดถึงศตวรรษที่สิบแปด 2) ระยะเวลาของระบบวัฒนธรรม (1830 70 และ G) ระยะเวลาของระบบการปลูกดูแลกิจการที่ดี (1870-1941) เขาสรุปว่ามันเป็นช่วงเวลาที่สองที่รูปแบบเศรษฐกิจคู่ได้รับการก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงและว่าเป็นผลให้ร่วมเริ่มต้นและว่ามันเป็นในช่วงที่สามที่มีความคงทนของคู่เศรษฐกิจการ involu- บรรลุสูงสุด การพัฒนา [11, PP. 53, 69-70, 83-86]