The character and fortunes of Ronsa

The character and fortunes of Ronsard's works are among the most remarkable in literary history, and supply in themselves a kind of illustration of the progress of French literature during the last three centuries. It was long his fortune to be almost always extravagantly admired or violently attacked. At first, as has been said, the enmity, not altogether unprovoked, of the friends and followers of Marot fell to his lot, then the still fiercer antagonism of the Huguenot faction, who, happening to possess a poet of great merit in Du Bartas, were able to attack Ronsard in his tenderest point. But fate had by no means done its worst with him in his lifetime. After his death the classical reaction set in under the auspices of Malherbe, who seems to have been animated with a sort of personal hatred of Ronsard, though it is not clear that they ever met. After Malherbe, the rising glory of Corneille and his contemporaries obscured the tentative and unequal work of the Pléiade, which was, moreover, directly attacked by Boileau himself, the dictator of French criticism in the last half of the 17th century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอักษรและความมั่งคั่งของการทำงานของ ronsard อยู่ในหมู่ผู้ที่น่าทึ่งที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณกรรมและอุปทานในตัวเองชนิดของภาพของความคืบหน้าของวรรณคดีฝรั่งเศสในช่วงศตวรรษที่สาม มันเป็นเวลานานทรัพย์สมบัติของเขาเกือบจะเป็นที่ชื่นชมเสมอฟูมฟายหรือโจมตีอย่างรุนแรง เป็นครั้งแรกที่ได้มีการกล่าวว่าเป็นปฏิปักษ์ต่อกันไม่ได้ไม่มีเหตุผลโดยสิ้นเชิงเพื่อนและลูกน้องของมารอทลดลงจำนวนมากของเขาแล้วการเป็นปรปักษ์กันยังคงความรุนแรงจากฝ่ายถือวิสาสะใครที่เกิดขึ้นจะมีบทกวีของบุญที่ดีในการ du bartas, ก็สามารถที่จะโจมตี ronsard ในจุดซาบซึ้งของเขา แต่โชคชะตาก็ไม่ได้หมายความว่าทำดีกับเขาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา หลังจากการตายของปฏิกิริยาคลาสสิกที่ตั้งอยู่ในภายใต้การอุปถัมภ์ของ Malherbe,ดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวที่มีการเรียงลำดับของความเกลียดชังส่วนตัวของ ronsard แม้ว่ามันจะไม่เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาเคยพบที่ หลังจาก Malherbe, รัศมีที่เพิ่มขึ้นของ Corneille และโคตรของเขาบดบังการทำงานเบื้องต้นและความไม่เท่าเทียมกันของpléiadeซึ่งเป็นยิ่งโจมตีโดยตรงจาก Boileau ตัวเองเผด็จการของการวิจารณ์ของฝรั่งเศสในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 17

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อักขระและตัวใหญ่ ๆ ของการทำงานของ Ronsard มีโดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณกรรม และใส่ในตัวเองแบบภาพของความก้าวหน้าของวรรณคดีฝรั่งเศสในช่วงศตวรรษที่สาม ยาวของเขาโชคมักจะชื่นชมดี หรือโหงโจมตีอยู่เสมอก็ได้ ตอนแรก ที่มีการกล่าวว่า ความเป็นการปฏิปักษ์ ไม่ทั้งหมด unprovoked เพื่อนและลูกศิษย์ของ Marot ลดลงมือกับล็อตของเขา แล้ว antagonism ยังไม่มีของฝ่าย Huguenot ที่ ที่เกิดขึ้นจะ มีกวีบุญดีใน Du Bartas ก็สามารถโจมตี Ronsard ในจุดของเขา tenderest แต่ชะตากรรมโดยไม่ทำร้ายตนกับเขาตลอด เมื่อตายไปตั้งในอุปถัมภ์ของ Malherbe ปฏิกิริยาคลาสสิก ที่น่าจะมีการเคลื่อนไหว ด้วยการเรียงลำดับของความเกลียดชังส่วนตัวของ Ronsard แม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนที่พวกเขาเคยพบ หลังจาก Malherbe เกียรติ Corneille และ contemporaries ของเขาเพิ่มขึ้นบดบังการทำงานที่แน่นอน และไม่เท่ากันของ Pléiade ซึ่ง นอก ตรงโจมตีเซบอยโลว์เอง เผด็จการวิจารณ์ฝรั่งเศสในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 17

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำนายโชคชะตาและลักษณะของผลงานของ ronsard อยู่ที่น่าสนใจที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณกรรมและพาวเวอร์ซัพพลายในตัวเองชนิดหนึ่งของ ภาพ ประกอบของความคืบหน้าของวรรณคดีฝรั่งเศสในช่วงสามช่วงเวลาหลายศตวรรษที่ผ่านมา เป็นเวลานานโชคชะตาของเขาจะต้องอยู่หรูหราชื่นชมหรือถูกทารุณกรรม ในครั้งแรกที่ได้รับการกล่าวว่าศัตรูที่ไม่ใช่ Tokin )ของลูกศิษย์ลูกหาและเพื่อนของ marot ล้มลงไปจำนวนมากของเขาแล้วความเป็นศัตรูกันความรุนแรงมากขึ้นของพวกฮยู - เกอะน็อทฝ่ายที่กำลังเกิดขึ้นในการครอบครองกวีของความสามารถที่ดีเยี่ยมใน Place du bartas สามารถที่จะโจมตี ronsard ในจุดเท่าไหร่หล่อนของเขา แต่โชคชะตาก็ไม่ได้หมายความว่าทำได้แย่ที่สุดของที่พักพร้อมด้วยตัวเขาในอายุการใช้งานของเขา หลังจากการตายของเขาการตอบสนองแบบคลาสสิคที่ตั้งค่าไว้ในอยู่ ภายใต้ การควบคุมของ malherbeที่ดูเหมือนจะมีการเคลื่อนไหวด้วยความเกลียดชังส่วนตัวของ ronsard แม้จะไม่เป็นที่ชัดเจนว่าเขาไม่เคยพบ หลังจาก malherbe สง่าราศีที่มีการปรับตัวสูงขึ้นของ corneille และกระเตื้องคึกคักมากเท่าเขาทำงานไม่แน่นอนและไม่เท่าเทียมกันของ pléiade ซึ่งก็ยิ่งไปกว่านั้นโดยตรงถูกโจมตีด้วย boileau ตัวเองเผด็จการได้ของการวิจารณ์แบบฝรั่งเศสในช่วงครึ่งปีหลังของศตวรรษที่ 17