Technical and commercial evolutionT

Technical and commercial evolution

Time to market
One of the most obvious changes which is happening at the moment is that the very relaxed pace at which the traditional carrier consortia operated is being dramatically challenged. There used to be at least four years between the initial consortium discussions about a new cable and its introduction into service. FLAG, which is a very complex cable system, reduced this to 29 months. In their simpler technical and organisational envir¬onments, both Gemini South and the US-UK segment of Atlantic Crossing entered comm¬ercial service only 18 months after initial discussions and some 15 months after the con¬struction contracts were signed.
Transmission speed at a given wavelength
Until 1998 most cable systems used 2.5 Gbps (STM-16) as the “standard” SDH interface at the end stations, but several of the recently announced systems, including Project Oxygen, plan to use 10 Gbps transmission (STM-64). This speed now seems poised to gain general acceptance, even though it requires rather special and expens¬ive electronics. There seems to be a feeling that it will not be productive to move on to even higher speeds, such as 40 Gbps, in the near future. Conventional wisdom holds that it will be more interesting to increase overall capacity by even further increasing the number of wavelengths being used than by increasing the speed of transmission.
In 1997 already, experiments had been reported with soliton transmission at 20 Gbps over 200 km (KDD) and at 20 Gbps over many thousands of km (by looping) (Alcatel).
More wavelengths
The number of wavelengths which can be trans¬mitted on a single fibre (pair) is governed by several factors, of which the flatness of the optical gain in the EDFAs at different wavelengths, the dispersion characteristics of the fibre itself, and the signal-to-noise requirements of the signal processing (10 Gbps requires 6dB more than 2.5 Gbps) are the most critical. A good technical description of the issues involved can be found at http://www.ans.alcatel.com/telecom/transpt/optical/techpaps/. The ITU has defined various schemes for wavelength separation, in order that equipment from different vendors can inter-operate, and the most widely used of those has a separation of 100 Ghz (just under 0.8 nm) in the 1525-1560 nm passband.
For sub¬marine cables being installed today, 4- or 8-way WDM at 2.5 Gbps is the "obvious" choice, but the companies which specialise in this equipment have 40-way systems avail¬able, and those are already being deployed on terrestrial cable systems. Project Oxygen plans to use 16-way WDM at 10 Gbps. Bell Labs has demon¬strated 100-way WDM at 10 Gbps over 400 km on a single fibre, for a total capacity of 1 Tbps. Some people feel that it might be possible to transmit as many as 1000 wavelengths within the next 5-10 years.
The prospect of signalling at many more wavelengths is very attractive to owners of existing submarine (or land-based) cable systems, since it seems to offer them a way of providing additional band¬width which is quick, easy and cheap to install. However, early designs of EDFAs and the dispersion characteristics of some installed cables will mean that easy upgrades will not be possible everywhere. The ownership of well-adapted cable systems might concentrate very great economic power in the hands of a few "bandwidth barons".
More fibres per cable
“Normal” optical fibre costs about 0.1 $ per metre to fabricate, and retails in the region of 0.2-0.25 $ per fibre-metre when several fibres are installed in a cladding, unless there are few fibres and the cladding is very exotic. So, a 16-fibre indoor cable might cost 4 $ per metre. Double armoured submarine cable can cost in the region of 20 $ per metre, but, until very recently only contained two fibre pairs. The “standard” has recently moved to four pairs per long-distance cable.
The limit to the number of fibre pairs in a submarine cable does not come from the cost of the extra fibres, but from the economics of building repeaters. These are very expensive devices (because they have to be very reliable in an inhospitable environment), with a very limited production run. A significant part of their costing depends linearly on the number of fibres that has to be amplified. If and when the industry becomes convinced that building repeaters to handle 8 or even 16 fibre pairs is an investment which makes economic sense, then such an upgrade could happen quite quickly.
More pure optical switching
As far as I can judge we are close to the point where production fibre optic networks will start to operate in an (almost) "all-optical" mode. Until now network providers have always had to assume the presence of an electronic switching layer in their overall network architecture. SDH technology, which offers features for redund¬ancy, multi-plexing, and operational control, is a basic element of any modern wide-area network. But we are very close to the point where the optical switching layer will be able to provide many of these high-level functions. One way of thinking about this is that the optical layer, by using WDM to transmit signals at multiple wavelengths, will have divided each fibre into multiple independent paths.
Of course, the electronic switching layer, and SDH management tools in particular, are not going to disappear overnight, but it does look as though an important trans-formation is about to take place. The possibility of completely avoiding the need for an SDH layer when linking the local area networks of any widely distributed organisation via an "all-optical" network will surely provide a considerable financial incentive for many companies. It is possible that the speed of change will be a bit slower on submarine cables, in view of their strong need to integrate well with the operational needs of existing telecoms carriers, which are heavily dependent on SDH operations.
Summary
Gemini is operating at 15 Gbps per fibre pair today. Project Oxygen plans to start (at least partial) deployment, operating at 160 Gbps per fibre pair, by the end of 2000.
Submarine cable systems with total capacities of several (tens of?) Tbps, installable by the year 2005, look to be entirely plausible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิวัฒนาการทางด้านเทคนิคและเชิงพาณิชย์

เวลาในการตลาด
หนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดที่สุดที่เกิดขึ้นในขณะนี้เป็นที่ผ่อนคลายมากที่ไพรีผู้ให้บริการดำเนินการแบบดั้งเดิมจะถูกท้าทายอย่างมาก เคยมีอย่างน้อยสี่ปีที่ผ่านมาระหว่างการอภิปรายกลุ่มเริ่มต้นเกี่ยวกับสายเคเบิลใหม่และการแนะนำของผู้ให้บริการ ธง,ซึ่งเป็นระบบสายเคเบิลที่ซับซ้อนมากนี้ลดลงถึง 29 เดือน ใน envir ทางเทคนิคและองค์กรของพวกเขาง่าย onments ¬ทั้งสองราศีเมถุนใต้และส่วน us-UK ของข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกเข้า comm ¬บริการ ercial เพียง 18 เดือนหลังจากการอภิปรายเริ่มต้นและบางส่วน 15 เดือนหลังจาก con ¬ struction สัญญาที่ลงนาม ความเร็วในการส่ง
ที่ความยาวคลื่นที่กำหนด
จนกระทั่งปี 1998 มากที่สุดระบบสายเคเบิลที่ใช้ 2.5 Gbps (STM-16) ในขณะที่ "มาตรฐาน" อินเตอร์เฟซ SDH ที่สถานีปลาย แต่หลายของระบบการประกาศเมื่อเร็ว ๆ นี้รวมทั้งออกซิเจนโครงการวางแผนที่จะใช้การส่ง 10 Gbps (STM-64) ความเร็วในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะทรงตัวที่จะได้รับการยอมรับโดยทั่วไปแม้ว่ามันจะต้องใช้ค่อนข้างพิเศษและ expens ¬ ive อิเล็กทรอนิกส์ดูเหมือนว่าจะมีความรู้สึกว่ามันจะไม่เป็นผลดีที่จะไปด้วยความเร็วที่สูงขึ้นเช่น 40 Gbps ในอนาคตอันใกล้ ภูมิปัญญาดั้งเดิมถือว่ามันจะน่าสนใจมากขึ้นเพื่อเพิ่มความจุโดยรวมให้ดียิ่งขึ้นการเพิ่มจำนวนของความยาวคลื่นที่ถูกนำมาใช้มากกว่าโดยการเพิ่มความเร็วของการส่งผ่าน.
ในปี 1997 แล้วการทดลองได้รับรายงานว่ามีการส่งโซลิตอนที่ 20 Gbps กว่า 200 กิโลเมตร (KDD) และ 20 Gbps กว่าหลายพันกิโลเมตร (โดยวนลูป) (ALCATEL).

ความยาวคลื่นมากขึ้นจำนวนของความยาวคลื่นซึ่งอาจจะเป็นทรานส์¬ mitted เดียว ใยแก้วนำแสง (ต่อคู่) ถูกควบคุมโดยปัจจัยหลายประการซึ่งความเรียบกำไรจากแสงใน edfas ในช่วงความยาวคลื่นที่แตกต่างกัน,ลักษณะการกระจายตัวของเส้นใยตัวเองและความต้องการของสัญญาณรบกวนของการประมวลผลสัญญาณ (10 Gbps ต้อง 6DB มากกว่า 2.5 Gbps) มีความสำคัญที่สุด รายละเอียดทางเทคนิคที่ดีของปัญหาที่เกี่ยวข้องสามารถพบได้ที่ http://www.ans.alcatel.com/telecom/transpt/optical/techpaps/ ITU ได้กำหนดรูปแบบต่างๆสำหรับการแยกความยาวคลื่นเพื่อให้อุปกรณ์จากผู้ขายที่แตกต่างกันสามารถระหว่างการดำเนินการและใช้กันอย่างแพร่หลายของผู้ที่มีการแยกจาก 100 GHz (เพียงภายใต้ 0.8 นาโนเมตร) ใน passband นาโนเมตร 1525-1560.
ย่อย¬สายทางทะเลถูกติดตั้งในวันนี้ 4 - หรือ 8-way WDM ที่ 2.5 Gbps เป็นตัวเลือกที่ "ชัดเจน" แต่ บริษัท ที่เชี่ยวชาญในอุปกรณ์นี้มี 40-way ประโยชน์ระบบ¬สามารถ,และผู้ที่มีอยู่แล้วจะถูกใช้งานบนระบบสายเคเบิลบก ออกซิเจนโครงการวางแผนที่จะใช้ 16-way WDM ที่ 10 Gbps ปีศาจ¬ได้เบลล์แล็บ strated 100-way WDM ที่ 10 Gbps กว่า 400 กิโลเมตรบนเส้นใยเดียวสำหรับความจุรวม 1 Tbps บางคนรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นไปได้ในการส่งมากที่สุดเท่าที่ 1000 ความยาวคลื่นภายใน 5-10 ปีข้างหน้า.
โอกาสของการส่งสัญญาณในช่วงความยาวคลื่นอื่น ๆ อีกมากมายเป็นที่น่าสนใจมากให้กับเจ้าของของเรือดำน้ำที่มีอยู่เดิม (หรือที่ดินที่ใช้) ระบบเคเบิ้ลตั้งแต่ดูเหมือนว่าจะให้พวกเขาวิธีการในการให้วงดนตรีเพิ่มเติม¬กว้างซึ่งเป็นรวดเร็วง่ายและราคาถูกเพื่อติดตั้ง อย่างไรก็ตามการออกแบบเริ่มต้นของการ edfas และลักษณะการกระจายตัวของสายการติดตั้งบางส่วนจะหมายความว่าการอัพเกรดง่ายไม่ได้จะเป็นไปได้ทุกที่ กรรมสิทธิ์ของดีปรับระบบสายเคเบิลอาจมีสมาธิอำนาจทางเศรษฐกิจที่ดีมากในมือของไม่กี่ "ยักษ์ใหญ่แบนด์วิดธ์".
เส้นใยมากขึ้นต่อสายเคเบิล
"ปกติ" ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับใยแก้วนำแสง 0.1 เมตรต่อ $ เพื่อสานและค้าปลีกในภูมิภาค จาก 02-0.25 $ ต่อเส้นใยเมตรเมื่อเส้นใยหลายมีการติดตั้งในหุ้มเว้นแต่มีเส้นใยน้อยและหุ้มเป็นที่แปลกใหม่มาก ดังนั้น 16 สายเคเบิลใยในร่มอาจมีค่าใช้จ่าย $ 4 เมตรต่อ สายเคเบิลใต้น้ำสองหุ้มเกราะสามารถค่าใช้จ่ายในภูมิภาคของมิเตอร์ $ 20 ต่อ แต่จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้มีเพียงสองคู่ใย "มาตรฐาน" เพิ่งย้ายมาสี่คู่ต่อสายเคเบิลยาวไกล.
การ จำกัด จำนวนของคู่ใยแก้วนำแสงในสายเคเบิลใต้น้ำไม่ได้มาจากค่าใช้จ่ายของเส้นใยพิเศษ แต่จากเศรษฐกิจของขาประจำอาคาร เหล่านี้เป็นอุปกรณ์ที่มีราคาแพงมาก (เพราะพวกเขาจะต้องมีความน่าเชื่อถือมากในสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวย) กับระยะการผลิตที่ จำกัด มาก เป็นส่วนสำคัญของต้นทุนของพวกเขาขึ้นอยู่กับเส้นตรงกับจำนวนของเส้นใยที่จะต้องมีการขยายถ้าและเมื่ออุตสาหกรรมจะกลายเป็นขาประจำเชื่อว่าการสร้างการจัดการกับ 8 หรือแม้กระทั่ง 16 คู่เส้นใยคือการลงทุนซึ่งทำให้ความรู้สึกทางเศรษฐกิจแล้วเช่นการปรับรุ่นอาจเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วมาก
สลับแสงบริสุทธิ์มากขึ้น
เท่าที่ผมสามารถตัดสินเราอยู่ใกล้ถึงจุดที่การผลิตเครือข่ายใยแก้วนำแสงจะเริ่มทำงานใน (เกือบ) "ทุกแสงโหมด"จนถึงขณะนี้ผู้ให้บริการเครือข่ายได้เคยมีที่จะยอมรับการปรากฏตัวของชั้นสลับอิเล็กทรอนิกส์ในสถาปัตยกรรมเครือข่ายของพวกเขาโดยรวม SDH เทคโนโลยีซึ่งมีคุณสมบัติสำหรับ redund ¬ Ancy หลาย plexing และการควบคุมการดำเนินงานเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของเครือข่ายใด ๆ พื้นที่กว้างที่ทันสมัยแต่เรามีความใกล้ชิดไปยังจุดที่ชั้นสลับแสงจะสามารถให้หลายเหล่านี้ฟังก์ชั่นระดับสูง วิธีหนึ่งในการคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือชั้นแสงโดยใช้ WDM เพื่อส่งสัญญาณในช่วงความยาวคลื่นหลายจะได้แบ่งเส้นใยในแต่ละเส้นทางที่เป็นอิสระหลาย.
แน่นอนชั้นสลับอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องมือการจัดการ SDH โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะไม่หายไปในชั่วข้ามคืน แต่ไม่มองว่าสิ่งที่สำคัญการสร้างทรานส์เป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้สถานที่ ความเป็นไปได้อย่างสมบูรณ์ของการหลีกเลี่ยงความจำเป็นสำหรับชั้น SDH เมื่อเชื่อมโยงเครือข่ายพื้นที่ท้องถิ่นขององค์กรกระจายอย่างกว้างขวางผ่านทาง "ทุกแสง" เครือข่ายก็จะให้แรงจูงใจทางการเงินมากสำหรับหลาย บริษัทมันเป็นไปได้ว่าความเร็วของการเปลี่ยนแปลงจะช้าลงเล็กน้อยเมื่อสายเคเบิลเรือดำน้ำในมุมมองของความต้องการที่แข็งแกร่งของพวกเขาที่จะรวมกันได้ดีกับความต้องการในการดำเนินงานของผู้ให้บริการโทรคมนาคมที่มีอยู่ซึ่งเป็นหนักขึ้นอยู่กับการดำเนินงาน SDH. สรุป

เมถุนเป็นการปฏิบัติงานที่ 15 Gbps ต่อไฟเบอร์คู่วันนี้ ออกซิเจนโครงการวางแผนที่จะเริ่มต้น (อย่างน้อยบางส่วน) การใช้งานการปฏิบัติงานที่ 160 ไฟเบอร์คู่ Gbps ต่อโดยสิ้นปี 2000
ระบบเคเบิลใต้น้ำที่มีความจุรวมของ Tbps (นับ?) หลายติดตั้งได้โดยปี 2005, ดูจะเป็นไปได้อย่างสิ้นเชิง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิวัฒนาการเทคนิค และพาณิชย์

เวลาตลาด
หนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุดซึ่งเกิดขึ้นในขณะนี้เป็นที่ผ่อนคลายมากก้าวที่ดำเนินการจังหวัดขนส่งแบบดั้งเดิมเป็นการท้าทายอย่างมาก มีใช้อย่างน้อย 4 ปีระหว่างที่สมาคมเริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับสายเคเบิลใหม่และแนะนำการเข้าสู่บริการ ธง ซึ่งเป็นระบบซับซ้อนมากสาย ลดนี้เดือน 29 ในความเรียบง่ายทางด้านเทคนิค และ organisational envir¬onments เมถุนใต้และสหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาเซ็กเมนต์ของข้ามแอตแลนติกป้อน comm¬ercial บริการเพียง 18 เดือนหลังจากเริ่มสนทนา และบาง 15 เดือนหลังจาก con¬struction สัญญาถูกเซ็นชื่อ
ส่งความเร็วที่ความยาวคลื่นที่กำหนด
จนกระทั่งปี 1998 สุดเคเบิ้ลระบบใช้ 2.5 Gbps (อิ-16) เป็นอินเทอร์เฟซ SDH "มาตรฐาน" ที่สถานีสุดท้าย แต่หลายระบบกำหนดล่าสุด รวมทั้งโครงการออกซิเจน การวางแผนใช้ 10 Gbps เกียร์ (อิ-64) ความเร็วนี้ตอนนี้น่าทรงตัวได้รับการยอมรับทั่วไป แม้ว่ามันต้องเป็นอิเล็กทรอนิกส์พิเศษและ expens¬ive มีดูเหมือนจะ รู้สึกว่ามันจะไม่เกิดประสิทธิผลไปด้วยความเร็วสูง เช่น 40 Gbps ในอนาคตอันใกล้ ภูมิปัญญาทั่วไปถือว่า มันจะน่าสนใจมากขึ้นเพื่อเพิ่มกำลังการผลิตโดยรวม โดยการเพิ่มจำนวนความยาวคลื่นที่ใช้มากกว่า โดยการเพิ่มความเร็วของเกียร์ยิ่ง
ในปี 1997 แล้ว ทดลองมีรายงานพร้อมส่งโซลิตอน ที่ 20 Gbps กว่า 200 กม. (KDD) และ 20 Gbps มากกว่าหลายพันกิโลเมตร (โดยมีการวนรอบ) (Alcatel) .
ความยาวคลื่นมากกว่า
จำนวนความยาวคลื่นที่สามารถ trans¬mitted บนเส้นใยเดี่ยว (คู่) อยู่ภายใต้ปัจจัยหลายอย่าง ซึ่งความเรียบของได้รับใน EDFAs ที่ความยาวคลื่นที่แตกต่างกัน, ลักษณะการกระจายตัวของเส้นใยตัวเอง และความต้องการสัญญาณเสียงรบกวนของการประมวลผลสัญญาณ (10 Gbps ต้อง 6dB มากกว่า 2.5 Gbps) ที่มีความสำคัญมากที่สุด รายละเอียดทางเทคนิคที่ดีของปัญหาที่เกี่ยวข้องสามารถพบได้ที่ http://www.ans.alcatel.com/telecom/transpt/optical/techpaps/ ITU ได้กำหนดแผนงานต่าง ๆ สำหรับแยกความยาวคลื่น เพื่อให้อุปกรณ์จากผู้ขายรายต่าง ๆ สามารถทำงานระหว่าง และที่ใช้กันอย่างแพร่หลายของผู้มีแบ่งแยก 100 Ghz (กว่า 0.8 nm) ใน 1560 กลึง nm passband
sub¬marine cables ติดตั้งวันนี้ 4 หรือ 8-ทาง WDM ที่ 2.5 Gbps เป็นตัวเลือก "ชัดเจน" แต่บริษัทที่มีความเชี่ยวชาญในอุปกรณ์นี้มี 40 วิธีระบบ avail¬able, และผู้อยู่แล้วการใช้งานระบบเคเบิลภาคพื้น แผนโครงการออกซิเจนใช้ WDM 16 วิธีที่ 10 Gbps. Bell Labs ได้ demon¬strated WDM 100 วิธีที่ 10 Gbps ในเป็นเส้นใยเดี่ยว กำลังการผลิตรวมของ 1 Tbps กว่า 400 km บางคนรู้สึกว่า อาจจะสามารถส่งความยาวคลื่น 1000 เป็นภายใน 5-10 ปีถัดไป
โน้มของแดงที่หลายความยาวคลื่นมากกว่าจะน่าสนใจมากของระบบเคเบิลใต้น้ำ (หรือ ใช้ที่ดิน) ที่มีอยู่ เพราะดูเหมือนว่าจะนำเสนอวิธีให้ band¬width เพิ่มเติมซึ่งจะรวดเร็ว ง่าย และราคาถูกการติดตั้ง อย่างไรก็ตาม ต้นแบบของ EDFAs และลักษณะกระจายตัวบางสายที่ติดตั้งจะหมายถึง ว่า การอัพเกรดที่ง่ายจะไม่สามารถทุก เจ้าของระบบดัดแปลงห้องพักอาจมีสมาธิอำนาจทางเศรษฐกิจมากในมือของขุนนางกี่ "แบนด์วิดท์ครั้ง" ได้
ใยเพิ่มเติมต่อสาย
"ปกติ" ไฟเบอร์ออปติคอลต้นทุนเกี่ยวกับ 0.1 $ ต่อเมตรเพื่อสาน และผู้บริโภคในภูมิภาค 02-0.25 $ ต่อไฟเบอร์เมตรเมื่อเส้นใยต่าง ๆ ติดตั้งในอาคาร เว้นแต่จะมีเส้นใยน้อย และอาคารที่แปลกมากขึ้น ดังนั้น สายเคเบิลไฟเบอร์ 16 ในร่มอาจต้นทุน 4 $ เมตร คู่ armoured เคเบิลสามารถค่าใช้จ่ายในภูมิภาค 20 $ ต่อเมตร แต่ จนครู่เดียวประกอบด้วยสองคู่เส้นใยได้ "มาตรฐาน" ล่าสุดได้ย้ายไป 4 คู่ต่อสายทางไกล
วงเงินจำนวนเส้นใยคู่ในสายเคเบิลใต้น้ำไม่ได้มา จากต้นทุนของเส้นใยพิเศษ แต่เศรษฐศาสตร์ของอาคารพัฒนาวิชาการด้านการ เหล่านี้เป็นอุปกรณ์ที่มีราคาแพงมาก (เพราะพวกเขาจะต้องเชื่อถือได้มากในสภาพแวดล้อมต้อง), ด้วยการผลิตจำกัดมากที่ทำ ส่วนสำคัญของการคิดต้นทุนขึ้นจำนวนเส้นใยที่มีการขยายเชิงเส้น ถ้าจะเชื่ออุตสาหกรรมอาคารพัฒนาวิชาการด้านการจัดการคู่เส้นใย 8 หรือ 16 แม้ว่าการลงทุนที่เหมาะสมทางเศรษฐกิจ และเมื่อนั้นการปรับรุ่นอาจเกิดขึ้นค่อนข้างรวดเร็ว
สลับแสงยิ่งบริสุทธิ์
เท่าที่สามารถตัดสินเราอยู่ใกล้กับจุดที่ผลิตเส้นใยเครือข่ายใยแก้วนำแสงจะเริ่มต้นการใช้งานในโหมดการ (เกือบ) "ทั้งหมดแสง" จนถึงขณะนี้ ผู้ให้บริการเครือข่ายได้เสมอได้ถือเอาของชั้นสลับการอิเล็กทรอนิกส์ในสถาปัตยกรรมของเครือข่ายโดยรวม เทคโนโลยี SDH ซึ่งมี redund¬ancy, plexing หลาย และควบคุมการดำเนินงาน องค์ประกอบพื้นฐานของเครือข่ายพื้นที่กว้างทันสมัยได้ แต่เราอยู่ใกล้กับจุดที่ชั้นสลับแสงจะสามารถให้ฟังก์ชันเหล่านี้ระดับสูงมากมาย เป็นหนึ่งทางความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า ชั้นแสง โดย WDM การส่งสัญญาณที่ความยาวคลื่นหลาย จะมีแบ่งแต่ละเส้นใยหลายขึ้นอยู่กับเส้นทางการ
หลักสูตร อิเล็กทรอนิกส์สลับชั้น และเครื่องมือการจัดการ SDH โดยเฉพาะ กำลังจะหายไปแอร์พอร์ตโอเวอร์ไนท์ แต่ดูเหมือนว่าทรานส์ก่อที่สำคัญจะเกิดขึ้น ความเป็นไปได้ของทั้งหมดหลีกเลี่ยงต้องการชั้น SDH เมื่อเชื่อมโยงเครือข่ายท้องถิ่นขององค์กรใด ๆ แพร่กระจายผ่านเครือข่าย "ทั้งหมดแสง" จะย่อมให้จูงใจทางการเงินมากสำหรับหลายบริษัท เป็นไปได้ว่า ความเร็วของการเปลี่ยนแปลงจะช้าลงเล็กน้อยในเรือดำน้ำสาย มุมมองของพวกเขาแข็งแกร่งต้องรวมเข้ากับความต้องการการดำเนินงานของอยู่แค่สาย ซึ่งขึ้นอยู่กับการดำเนินงานของ SDH มาก
สรุป
ทำงานราศีเมถุนที่ 15 Gbps ต่อใยคู่วันนี้ ออกซิเจนโครงการแผนการเริ่มต้นใช้งาน (น้อยบางส่วน) ปฏิบัติที่ 160 Gbps ต่อใยคู่ โดยจุดสิ้นสุดของ 2000
เคเบิลระบบกำลังการผลิตรวมของหลาย (สิบ) ดู Tbps สามารถติดตั้งได้ โดยปี 2548 ต้องรับมือทั้งการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางด้านเทคนิคและการพัฒนาทางการ ค้า

เวลาไปยังตลาด
ซึ่งจะช่วยมากที่สุดแห่งหนึ่งการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดซึ่งกำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้เป็นที่วิ่งด้วยจังหวะก้าวเมื่อลงแข่งที่ผ่อนคลายเป็นอย่างมากที่ผู้ให้บริการแบบดั้งเดิมซึ่งวันที่ดำเนินการคือการท้าทายอย่างมาก มีใช้ในการเป็นเวลาอย่างน้อย 4 ปีระหว่างการ อภิปราย กลุ่มแรกที่เกี่ยวกับสายใหม่และการเข้าสู่บริการ ธงซึ่งเป็นระบบสายคอมเพล็กซ์เป็นอย่างมากที่ลดลงนี้ใน 29 เดือน ใน onments องค์กรและทางเทคนิค envir ¬ กลายเป็นเรื่องง่ายของพวกเขา Gemini และพื้นที่ทางตอนใต้ส่วนสหรัฐและอังกฤษของแอตแลนติกข้ามผ่านทั้งสองเข้าให้บริการ สื่อสาร ¬ ercial เพียง 18 เดือนหลังจากการ อภิปราย ครั้งแรกและ 15 เดือนหลังจากทำสัญญา Con ¬ struction ได้ลงนาม ความเร็ว
การส่งสัญญาณที่ความยาวคลื่นที่
ตามมาตรฐานจนกว่าจะถึงปี 1998 มากที่สุดสายระบบใช้ 2.5 Gbps ( stm : - 16 )ตามที่"มาตรฐาน"ทั้งนี้เมื่อเทียบอินเตอร์เฟซที่สถานี,แต่หลายแห่งที่เมื่อไม่นานมานี้ประกาศระบบรวมถึงโครงการออกซิเจน,แผนที่จะใช้ 10 Gbps การส่งสัญญาณ( stm : - 64 ) ความเร็วระดับนี้ในตอนนี้ดูเหมือนจะมีแนวโน้มขยายตัวได้รับการยอมรับโดยทั่วไปแม้จะต้องใช้อุปกรณ์ อิเล็กทรอนิกส์ ¬ ฉันพิเศษและ expensดูเหมือนว่าจะมีความรู้สึกว่ามันจะไม่มี ประสิทธิภาพ มากขึ้นในการย้ายไปยังได้ความเร็วที่สูงขึ้นเช่น 40 Gbps ในอนาคตอันใกล้นี้ ปัญญาทั่วไปถือว่าจะน่าสนใจมากยิ่งขึ้นเพื่อเพิ่มความจุโดยรวมโดยได้เพิ่มจำนวนของความยาวคลื่นที่ใช้การใช้งานมากกว่าโดยการเพิ่มความเร็วของการส่งสัญญาณ.
ในปี 1997 อยู่แล้วการทดลองได้มีการรายงานว่ามีการส่งสัญญาณที่ soliton 20 Gbps มากกว่า 200 กิโลเมตร(, kdd )และที่ 20 Gbps มากกว่าจำนวนมากหลายพันกิโลเมตร(โดยวน)(อัลคาเทล)..

ซึ่งจะช่วยเพิ่มเติมความยาวคลื่นที่ใช้หมายเลขของความยาวคลื่นที่ใช้ซึ่งสามารถ ข้าม ¬ ระบบแจ้งในที่เดียวเส้นใยแก้วนำแสง(คู่)อยู่ ภายใต้ ด้วยปัจจัยหลายประการซึ่งของที่ราบของออปติคอลไดรฟ์ได้ใน edfas ที่แตกต่างกันไปความยาวคลื่นที่ใช้,ลักษณะกระจายตัวของเส้นใยที่ตัวเองและความต้องการของสัญญาณรบกวนของการประมวลผลสัญญาณ( 10 Gbps ต้องใช้ 6 dB มากกว่า 2.5 Gbps )เป็นที่สำคัญมากที่สุด คำอธิบายที่ดีทางด้านเทคนิคที่เกี่ยวกับประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องสามารถพบได้ที่ http://www.ans.alcatel.com/telecom/transpt/optical/techpaps/. ITU ได้กำหนดแผนร่างการทำงาน( Schemes )ต่างๆสำหรับการแยกความยาวคลื่นในการสั่งซื้ออุปกรณ์จากผู้ผลิตหลายรายสามารถระหว่างใช้งาน,และที่ใช้อย่างกว้างขวางมากที่สุดของผู้ที่มีการแยกการ 100 GHz (อยู่ใน 0.8 nm )ใน 1525-1560 nm passband .
สำหรับคณะ อนุกรรมการ ¬ ทางทะเลสายการติดตั้งในวันนี้, 4 - หรือ 8 - ทาง wdm ที่ 2.5 Gbps คือ"อย่างเห็นได้ชัดโดย"ทางเลือกแต่บริษัทที่สามารถรับน้ำหนักบรรทุกในอุปกรณ์นี้มี 40 - ทางระบบสามารถใช้ประโยชน์ จาก ¬ ,และผู้ที่ได้รับการนำไปใช้งานในระบบสายของโลกอยู่แล้ว โครงการออกซิเจนมีแผนที่จะใช้ wdm 16 - 10 ส่งไปที่ ระฆังมีห้องปฏิบัติการ wdm 100 - ทางมา ร ¬ strated ที่ 10 Gbps มากกว่า 400 กิโลเมตรบนเส้นเดียวสำหรับความจุรวมของ 1 Tbps ได้อย่างไร คนบางคนรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นไปได้ที่จะส่งผ่านเป็นจำนวนมาก 1000 ความยาวคลื่นที่ใช้ ภายใน 5-10 5-10 5-10 ปีถัดไป.
ความเป็นไปได้ของที่ส่งสัญญาณความยาวคลื่นที่ใช้มากน่าประทับใจเป็นอย่างมากในการเป็นเจ้าของระบบเคเบิลใต้น้ำ(หรือที่ดิน - )ที่มีอยู่เพราะมันดูเหมือนจะจัดให้บริการพวกเขาด้วยวิธีที่จะให้มีความ กว้าง ¬ เพิ่มเติมคลื่นความถี่ซึ่งมีความรวดเร็วง่ายและราคาถูกในการติดตั้ง แต่ถึงอย่างไรก็ตามการออกแบบช่วงต้นของ edfas และลักษณะกระจายของสายติดตั้งบางอย่างจะหมายความว่าการอัพเกรดได้ง่ายจะไม่สามารถเป็นไปได้ในทุกที่ ความเป็นเจ้าของของระบบสายเหมาะอาจจะให้ความสนใจอำนาจทางเศรษฐกิจที่ดีเยี่ยมเป็นอย่างมากอยู่ในมือของเพียงไม่กี่"จอแบนด์วิดธ์ที่"..
เส้นใยมากขึ้นต่อสาย
"ปกติ"ไฟเบอร์ออปติคอลไดรฟ์ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับ 0.1 เหรียญสหรัฐต่อตารางเมตรในการแต่งและบุคคลธรรมดาในเขตพื้นที่ 00-2.25 $ต่อไฟเบอร์แบบหลายเส้นใยเมื่อมีการติดตั้งในที่ห่อหุ้มด้วยไม้เว้นแต่มีเพียงไม่กี่อย่างและเส้นใยห่อหุ้มด้วยไม้ต่างถิ่นเป็นอย่างมากที่มี. ดังนั้น 16 - ไฟเบอร์แบบในร่มสายที่อาจเสียค่าใช้จ่าย 4 เหรียญสหรัฐต่อตารางเมตร สายเคเบิลใต้น้ำหุ้มเกราะแบบคู่สามารถประหยัดค่าใช้จ่ายในเขตพื้นที่ที่ 20 เหรียญสหรัฐต่อตารางเมตรแต่จนกว่าเป็นอย่างมากเมื่อไม่นานมานี้เท่านั้นที่อยู่สองคู่ไฟเบอร์ "มาตรฐาน"ได้ย้ายไปสี่คู่ต่อสายที่ยาวไกลเมื่อไม่นานมานี้.
การจำกัดจำนวนของคู่สายใยในเรือดำน้ำที่ไม่ได้มาจากต้นทุนของเส้นใยพิเศษแต่จาก สภาพ เศรษฐกิจของอาคารอุปกรณ์ถ่ายทอดสัญญาณ เหล่านี้มีราคาแพงมากอุปกรณ์(เพราะต้องมีความน่าเชื่อถือเป็นอย่างมากใน สภาพแวดล้อม ที่ สภาพแวดล้อม ไม่เอื้ออำนวย)พร้อมด้วยการผลิตเป็นอย่างมากใช้จำกัด(มหาชน)ที่ เป็นส่วนสำคัญของเงินลงทุนของพวกเขาขึ้นอยู่กับลำดับอย่างต่อเนื่องจำนวนของเส้นใยที่มีการแอมพลิฟายหากและเมื่ออุตสาหกรรมที่จะกลายเป็นความเชื่อที่อาคารอุปกรณ์ถ่ายทอดสัญญาณในการจัดการกับ 8 หรือแม้แต่ 16 คู่เส้นใยเป็นการลงทุนที่ทำให้ความรู้สึกทางเศรษฐกิจแล้วการอัพเกรดนั้นจะเกิดขึ้นค่อนข้างได้อย่างรวดเร็ว การสลับใช้งานออปติคอลไดรฟ์

บริสุทธิ์มากกว่าเท่าที่ผมสามารถที่จะตัดสินเราอยู่ใกล้กับจุดที่เครือข่ายไฟเบอร์ออปติกการผลิตจะเริ่มใช้งานใน(เกือบ)"ทั้งหมด - ออปติคอลไดรฟ์"โหมดที่.ในตอนนี้จนกว่าผู้ให้บริการเครือข่ายก็จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบการมีอยู่ของอุปกรณ์สวิตชิ่งแบบ Layer อิเล็กทรอนิกส์ที่อยู่ในสถาปัตยกรรมโดยรวมของเครือข่ายของตนอยู่เสมอ ทั้งนี้เมื่อเทียบเทคโนโลยีซึ่งจัดให้บริการความโดดเด่นสำหรับ redund ¬ ความแบบมัลติ - plexing และการควบคุมการทำงานเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของเครือข่ายทันสมัยขนาดกว้าง - ทุกพื้นที่แต่เราจะได้รับเป็นอย่างมากอยู่ใกล้กับจุดที่ชั้นการสลับใช้งานออปติคอลไดรฟ์จะสามารถจัดให้บริการจำนวนมากของการใช้งานระดับสูงเหล่านี้ วิธีการหนึ่งของความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ที่ชั้นออปติคอลไดรฟ์ออกโดยใช้ wdm เพื่อส่งสัญญาณที่หลายความยาวคลื่นที่ใช้จะมีแบ่งออกเป็นเส้นใยแต่ละเส้นเข้ากับหลายคนเป็นอิสระพาธ.
ของหลักสูตรชั้นสลับอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องมือสำหรับการจัดการทั้งนี้เมื่อเทียบในเฉพาะจะไม่หายไปในชั่วข้ามคืนแต่ก็ไม่มีความสำคัญแต่เป็นบริษัทข้ามชาติ - การก่อตัวขึ้นมาที่กำลังจะวาง ความเป็นไปได้ในการหลีกเลี่ยงการเปิดอย่างสมบรูณ์แบบที่ต้องการสำหรับที่ทั้งนี้เมื่อเทียบชั้นเมื่อทำการเชื่อมโยงเครือข่ายในพื้นที่ของที่เผยแพร่ผ่านองค์กร"ทั้งหมด - ออปติคอลไดรฟ์"เครือข่ายจะต้องให้มากการเงินจ่ายค่าตอบแทนสำหรับบริษัทจำนวนมาก.เป็นไปได้ว่าความเร็วของการเปลี่ยนแปลงจะชะลอตัวลงเล็กน้อยในสายเรือดำน้ำในมุมมองของความต้องการของในการผนวกรวมอย่างเหมาะสมพร้อมด้วยความต้องการด้านการดำเนินงานของผู้ให้บริการการสื่อสารโทรคมนาคมที่มีอยู่ซึ่งมีขึ้นในการทำงานทั้งนี้เมื่อเทียบ.

Gemini สรุปจะทำงานที่ 15 Gbps ต่อคู่ไฟเบอร์ในวันนี้ โครงการออกซิเจนมีแผนที่จะเริ่มการทำงานได้(อย่างน้อยบางส่วน)การปรับใช้ระบบปฏิบัติการที่ 160 Gbps ต่อคู่ไฟเบอร์ในช่วงปลายปี 2000 . ระบบสาย
เรือดำน้ำพร้อมด้วยความสามารถในการรองรับของหลายคนหลายหมื่น?) Tbps ขนาดติดตั้งในปี 2005 ที่ดูจะเข้าหูโดยสิ้นเชิง.