It’s been called the “desperation h

It’s been called the “desperation hustle.” Employees who want to avoid being laid off want to do whatever they can to look valuable and "irreplaceable." So they clean up their act. Those who might not have paid much attention to their manner of dress now do. Those who were mouthy and argumentative are now quiet and compliant. Those who used to "watch the clock" are now the last to leave. The fear is there, and it's noticeable. Managing employees with that kind of fearful mindset can be a challenge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันถูกเรียกว่า "การเร่งรีบการสิ้นหวัง" พนักงานที่ต้องการหลีกเลี่ยงการวางปิดที่ต้องการทำสิ่งที่พวกเขาสามารถดูมีคุณค่า และ "ไม่สามารถถูก แทน" ดังนั้น พวกเขาล้างความ คนที่อาจไม่มีสนใจมากถึงลักษณะการแต่งกายตอนนี้ ทำ คนที่ mouthy และ argumentative ก็เงียบ และสอดคล้อง ผู้ที่ใช้ "นาฬิกา" เป็นตอนสุดท้ายที่ออกจาก มีความกลัว และก็เห็นได้ชัด การจัดการพนักงานของความกลัวได้อย่างท้าทาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันถูกเรียกว่า "สิ้นคิดเร่งรีบ." พนักงานที่ต้องการที่จะหลีกเลี่ยงการถูกปลดออกจากงานต้องการที่จะทำสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะดูมีคุณค่าและ "ไม่สามารถถูกแทนที่." ดังนั้นพวกเขาจึงทำความสะอาดกระทำของพวกเขา บรรดาผู้ที่อาจจะไม่ได้ให้ความสนใจมากลักษณะของพวกเขาของการแต่งกายตอนนี้ทำ บรรดาผู้ที่ mouthy และโต้แย้งตอนนี้เงียบสงบและเป็นไปตามมาตรฐาน บรรดาผู้ที่ใช้ "ดูนาฬิกา" ตอนนี้คนสุดท้ายที่จะออกจาก กลัวจะมีและมันก็เห็นได้ชัด การจัดการพนักงานที่มีชนิดของความคิดที่น่ากลัวที่สามารถเป็นสิ่งที่ท้าทาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันถูกเรียกว่า " ภาวะเร่งรีบ " พนักงานที่อยากหลีกเลี่ยง การถูกเลิกจ้าง อยากทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถที่จะมองคุณค่าและ " ไม่สามารถถูกแทนที่ " เพื่อให้พวกเขาทำความสะอาดกระทำของพวกเขา ผู้ที่อาจไม่ได้ให้ความสนใจมากกับลักษณะของชุดทำ ผู้ที่พูดมากและ argumentative ตอนนี้เงียบและสอดคล้องกับมาตรฐาน ผู้ที่ใช้ " ดูนาฬิกา " เป็นคนสุดท้ายที่ออกไป ที่กลัวคือ ที่นั่น และมันเห็นได้ชัด การจัดการพนักงานแบบนั้น กลัวความคิดที่สามารถเป็นสิ่งที่ท้าทาย