Never Be UngratefulOnce two travell

Never Be Ungrateful

Once two travellers were going along a dusty road that had no trees along its sides. High summer as it was, the sun was scorchingly hot. The travellers looked for some shelter from the hot sun. Suddenly they saw a tree with big leaves and branches spread like an umbrella.

It had a thick shade that could be a fine shelter. So, the travellers made for the tree.Placing their wares on the ground, the travellers sat in the cool thick shade of the tree. They heaved a sigh of relief and decided to rest there for quite a while. After some time, one of the travellers said to his companion, “What a useless tree it is ! It bears no fruit at all.

”The tree felt pinched to hear the traveller’s words and burst out “You ungrateful soul ! you are taking shelter in my cool shade from the burning heat of the sun and calling me a useless tree as well. Can there be a more wicked creature than you on this earth ? Be up and leave the place at once to be scorched again.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่สามารถ Ungrateful

เมื่อนักท่องเที่ยวที่สองจะตามถนนฝุ่นที่ไม่มีต้นไม้ตามด้านของ ร้อนสูงก็ ดวงอาทิตย์ร้อน scorchingly นักท่องเที่ยวที่มองหากำบังบางจากแสงแดดร้อน ก็จะเห็นต้นไม้ใบใหญ่และสาขาแพร่กระจายเช่นร่ม

จะมีร่มเงาหนาที่สามารถทำพักอาศัยดีขึ้น ดังนั้น นักท่องเที่ยวที่ทำสำหรับแผนภูมิวางของพวกเขาบนพื้นดิน การเดินทางนั่งในหนาร่มเย็นของต้นไม้ พวกเขา heaved แยกกันของบรรเทา และตัดสินใจที่จะพักผ่อนมีมากในขณะ บางเวลา นักท่องเที่ยวที่หนึ่งว่า เพื่อนของเขา "สิ่งไร้ประโยชน์ต้นไม้เป็น เรื่องหมีผลไม้ไม่เลย

"ต้นไม้รู้สึก pinched ฟังคำของผู้เดินทาง และระเบิดออกมา"คุณ ungrateful วิญญาณ คุณจะถ่ายในร่มเงาของฉันเย็นจากความร้อนของดวงอาทิตย์เผาไหม้ และเรียกฉันต้นไม้ไร้ประโยชน์เช่น สามารถมีสิ่งมีชีวิตคนชั่วยิ่งกว่าคุณบนโลกนี้ มีค่า และออกจากสถานที่เมื่อจะเกรียมอีก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่เคยเนรคุณ

เมื่อทั้งสองเดินทางไปตามถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่น มีต้นไม้ตามแนวข้าง ฤดูร้อนสูงอย่างที่เป็น อาทิตย์ scorchingly ร้อน นักท่องเที่ยวที่ดูเพื่อหลบแดดร้อน ทันใดนั้น พวกเขาก็เห็นต้นไม้ที่มีใบใหญ่และกิ่งก้านกางเหมือนร่ม

มันมีความหนาสีที่สามารถพักพิงได้ ดังนั้น เพื่อให้ต้นไม้วางเครื่องถ้วยของพวกเขาในพื้นดินเดินทางนั่งในที่ร่มหนาเย็นของต้นไม้ เขาถอนใจยาวโล่งอกและตัดสินใจที่จะพักที่นี่ซักพัก หลังจากเวลาหนึ่งของนักเดินทางกล่าวกับสหายของเขา , " สิ่งที่ไร้ค่า มันคือ ! มันไม่ออกผลเลย

" ต้นไม้รู้สึกแสบที่ได้ยินคำพูดของนักเดินทาง และระเบิดออก " อกตัญญูวิญญาณ !คุณกำลังหลบในร่มเงาเย็นของฉันจากการเผาไหม้ความร้อนของดวงอาทิตย์ และเรียกฉันว่าต้นไม้ไร้ค่าเช่นกัน สามารถมีสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายมากกว่าเธอบนโลกนี้ด้วย ต้องไปที่สถานที่ที่เคยถูกไฟลวก อีก . . .