Chapter 355 – Burning Heaven Clan’s

Chapter 355 – Burning Heaven Clan’s Forbidden Secret
As those words fell upon Fen Juechen’s ears, he felt himself awash with immense humiliation. No matter the reasons as to why Yun Che had spared his life, it all seemed to him like a form of sympathy… sympathy from a person who set out to kill his kinsmen and annihilate his entire clan.
“Yun Che… kill me if you have the guts! I don’t need mercy and sympathy from a fiend like you!” Fen Juechen gasped rudely, his fingers dug deeply into the ground, as streaks of blood flowed freely between them. His eyes, stared daggers with deep killing intent, desiring to tear Yun Che to pieces with his gaze.
“I shall repeat myself, the reason as to why I am not killing you, is not because I pity you, nor is it sympathy, but is due to my Little Aunt’s plea to spare you… however, this will be the only time I’m showing you such leniency! If one day you do dare to plot against me nefariously, I will personally kill you! So, if you do intend to seek revenge, look for me once you have cultivated the sufficient strength, do not waste this rare opportunity at life you have been given!”
Without giving Fen Juechen another look, Yun Che turned his body, and silently departed.
Looking at Yun Che’s departing figure, Fen Juechen’s eyes bulged wildly, as his heavily weakened body struggled violently. He yelled out with a voice as coarse as sandpaper: “Yun Che… you’re not allowed to leave! You’re not allowed to leave… I have not taken your life… I want to kill you! I want to break your body into a thousand pieces, and grind your bones into ashes! I want to let you experience all the suffering in the world… you’re not allowed to leave… get back here… AHHH!!!!”
Despite Fen Juechen’s hysterical cries, Yun Che’s departing steps were undeterred, and in a short amount of time, Yun Che disappeared from Fen Juechen’s line of sight. He threw himself onto the ground, grasping the charred ashes that littered the ground with his blood stained hands, and began to weep with the utmost despair.
More than ten years have passed since he started cultivating profound energy to now, yet he had never shed a single tear.
But today, he wept deeply with heart-rending pain.
His parents, his paternal grandfather, all his kinfolk, clansmen, and his home, were all gone! His life as the offspring of the clan master, disappeared in a the span of a day, leaving him with nothing. All that he was left with was a vast and limitless hatred which coursed through his very heart, blood, marrow and soul.
The entirety of his consciousness had the imprint of Yun Che’s figure deeply branded into it.
“I want to take revenge… I want to take revenge… I want to take revenge… Yun Che… I will… kill you!!!!”
“Even if I am hacked to pieces, and suffer through the nine levels of hell, I will kill you!!!!”
The sounds of his rage filled vow were carried to great distances by the desolate wind, and as the sky became more gloomy, the howling wind became hurried, as though the boundless sky was quaking in fear from the intense hatred carried in his voice.
“The reason as to why I am not killing you… is because of my Little Aunt’s plea to spare your life…”
It was her…
It was her who pleaded Yun Che not to kill me…
It was her… who allowed me to have this wretched life…
Fen Juechen’s gaze, suddenly became misty, as those unforgettable times began to surface in his mind.
That fateful day, he personally brought an entourage to Floating Cloud City to abduct Yun Che’s two family members. When he had arrived at the rear mountain area at the Xiao residence, in that blink of an eye when he saw Xiao Lingxi, his usually domineering and haughty demeanor and state of mind fell apart.
At that time, Xiao Lingxi was sitting by a creek, with both her hands on her knees. She exuded a sweet smelling fragrance, her gaze was misty-eyed, with an affectionate look, though it was not clear what exactly captured the attention of her mind. The waterfall-esque rivulets of water gushed into the creek, causing the water in its wake to scatter quietly. From Fen Juechen’s angle, all he could glimpse was the side of her face, yet simply just from seeing this side of her face, his heart was acutely entranced for the very first time in his life.
With exquisite and tender brows, her nose seemed to be crafted from the finest jade. She had delicate and sweet smelling lips, her beautiful eyes shone like precious gems, her smooth snow white skin overflowing with the luster and gloss, seemingly covered with a layer of cosmetic powder.
In the boundless mountains surrounded by pristine water bodies, and the blossoming of flowers heralding the arrival of spring, the luscious greenery, as well as the landscape that presented a beauty beyond imagination, completely dimmed when placed beside the illuminant beauty of the young lady, only able to serve as a mundane prop. Fen Juechen felt a ferocious tugging of his heart strings, he who had never once seen a girl like her, felt his emotions r

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่เธอเขียนความลับของตระกูลต้องห้าม–สวรรค์เป็นคำพูดที่ตกอยู่บนหูของเฟิน juechen เขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำกับเวิ้งว้าง ความอัปยศอดสู ไม่ว่าเหตุผลที่ทำไมยุนเชก็ไว้ชีวิตเขา มันดูเหมือนเขาชอบรูปแบบของความสงสาร ความเห็นใจจากคนที่ลงมือฆ่าญาติพี่น้องของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา" ยุนเช . . . . . . . ฆ่าฉันถ้าคุณมีความกล้าหาญ ! ฉันไม่ต้องการความสงสารจากความเมตตาและปีศาจอย่างเธอ " เฟิน juechen อ้าปากค้างอย่างหยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในดิน เป็นสายเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาจ้องลึกกริชด้วยเจตนาฆ่า ปรารถนาที่จะทำให้ยุนเชเป็นชิ้นๆด้วยสายตาของเขา" ข้าจะบอกเอง เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าคุณ ไม่ใช่เพราะผมสงสารคุณ และก็เห็นใจ แต่เป็นเพราะป้าเล็ก ๆน้อย ๆของฉันขอร้องให้ไว้ชีวิตเจ้า . . . . . . . แต่นี้จะเป็นแค่เวลาที่ฉันแสดงให้คุณเช่นความเมตตา ! ถ้าสักวันเธอจะกล้าต่อต้านฉัน เลวมาก ผมจะเป็นคนฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้น ฉันมองหาเมื่อคุณต้องมีความแข็งแรงเพียงพอ ไม่เสียโอกาสที่หายากในชีวิตที่คุณได้รับ ! "โดยไม่ให้เฟิน juechen ดูอีกที่ ยุนเช เปิดตัวของเขา และเงียบไปมองไปที่ยุนเชออกจากรูป , เฟิน juechen ดวงตาฉุอาละวาด เขาหนักทำให้ร่างกายต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงที่หยาบเหมือนกระดาษทราย : " ยุนเช . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไป คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . ผมไม่ได้ถ่ายชีวิตของคุณ . . . ฉันจะฆ่าเธอ ฉันต้องการแบ่งร่างกายออกเป็นชิ้นๆ และบดกระดูกเป็นเถ้าถ่าน ! ฉันต้องการให้คุณสัมผัสความทุกข์ทั้งหมดในโลก . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . กลับมา . . . . . . . อ๊าาาา ! ! ! ! ! ! ! ! "แม้จะมีเฟิน juechen ก็โวยวาย ร้องไห้ ยุนเช เดินทางก้าวโดยไม่มีใครขัดขวาง และในเวลาสั้นๆ ยุนเชก็หายไปจาก juechen เฟินสายของสายตา เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดินโลภเกรียมขี้เถ้าที่ทิ้งกระจุยกระจายกับพื้น เลือดที่เปื้อนมือ และเริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุดสิบกว่าปีผ่านไป ตั้งแต่เขาเริ่มกสิลึกซึ้งพลังงานตอนนี้ , แต่เขาไม่หลั่งน้ำตาสักหยดแต่ในวันนี้ เขาร้องไห้อย่างสุดซึ้งกับหัวใจ rending ความเจ็บปวดพ่อแม่ ปู่ของเขา บรรดาญาติมิตรของเขา clansmen และที่บ้านของเขาถูกไปหมดแล้ว ชีวิตของเขาเป็นลูกของหัวหน้าตระกูล หายตัวไปในช่วงของวัน ปล่อยเขาด้วยอะไร ทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้กับมันมาก และไม่มีขีดจำกัดความเกลียดชังซึ่งจะผ่านหัวใจของเขามาก เลือด ไขกระดูก และวิญญาณทั้งหมดของจิตสำนึกของเขามีรอยรูปที่ยุนเชตราลึกลงไป" ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . . . . . ยุนเช . . . . . . . ผมจะ . . . ฆ่าเธอ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "" ถ้าผมสับ เป็นชิ้นๆ และประสบผ่านระดับเก้านรก ผมจะฆ่าคุณ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "เสียงของความโกรธของเขาเต็มไปสาบานครั้งนี้ให้ระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้าง และท้องฟ้าก็อึมครึมมากขึ้น เสียงลมก็เร่งรีบ ราวกับว่าท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดกำลังตัวสั่นด้วยความกลัวจากความเกลียดชังนำในเสียงของเขา" เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าคุณ . . . . . . . เพราะป้าเล็ก ๆน้อย ๆของฉันขอร้องให้ไว้ชีวิต . . . . . . . "มันเป็นเธอ . . . . . . .นั่นเธออ้อนวอนยุนเช จะไม่ฆ่าฉัน . . . . . . .มันเป็นเธอ . . . . . . . ที่ ให้ ฉัน มี ชีวิตที่ชั่วร้ายนี้ . . . . . . .เฟิน juechen มองก็กลายเป็นหมอกครั้งลืมนั้นเริ่มขึ้นมาในจิตใจของเขาในวันนั้น เขาเป็นการส่วนตัวพาผู้ติดตามไปเมืองเมฆลอยตัว ยุนเช สองสมาชิกในครอบครัว เมื่อเขาได้เดินทางมาถึงที่บริเวณภูเขาด้านหลังที่เสี่ยว เรสซิเดนซ์ ใน พริบ ตา เมื่อเห็นเสี่ยว lingxi ของเขามักจะหยิ่งพฤติการณ์การครอบงำและสภาพจิตใจล้มเหลวตอนนั้น เสี่ยว lingxi นั่งอยู่ข้างลำห้วย ที่มีทั้งมือของเธอบนหัวเข่าของเธอ นางเสน่ห์กลิ่นหอมหวาน สายตาของเธอพร่ามัวตาด้วยดูน่ารัก แต่มันไม่ได้ชัดเจนอะไรที่จับความสนใจของจิตใจเธอ น้ำตกน้ำทะลักเข้าไปในรูปแบบ rivulets ของลำห้วย ทำให้น้ำในการปลุก ให้กระจายไปอย่างเงียบๆ จากมุมเฟิน juechen ของทั้งหมดเขาจะเหลือบคือด้านข้างของใบหน้าของเธอ แต่เพียงแค่เห็นหน้าข้างนี้ เธอ หัวใจของเขาอย่างรุนแรงในเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขากับคิ้วที่สวยงามและอ่อนโยน จมูกของเธอดูเหมือนจะแกะสลักจากหยกที่ดีที่สุด เธอมีความละเอียดอ่อน และหวานกลิ่นปาก ดวงตาคู่สวยของเธอส่องแสงเหมือนอัญมณีล้ำค่า เรียบ ผิวสีขาวหิมะของเธอเต็มไปด้วยเงาและเงาดูเหมือนจะปกคลุมด้วยชั้นของผงเครื่องสำอางในภูเขาล้อมรอบด้วยแหล่งน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุดและการบานของดอกไม้กันการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ , ธรรมชาติ ตลอดจนภูมิทัศน์ที่นำเสนอความงามเหนือจินตนาการ ก็จางลงเมื่อวางไว้ข้างความงามการส่องสว่างของหญิงสาวเท่านั้นที่สามารถใช้เป็น prop ที่เกี่ยว เฟิน juechen รู้สึก F