The pectoral fins are placed far fo

The pectoral fins are placed far forward and downward, opposite the incision that is present between
the operculum and the suboperculum, so that anteriorly the branchiostegal membrane covers their roots.
They are inserted almost horizontally, and their movements usually are made in that direction. The scales
covering their bases form, as mentioned above, a kind of sheath, in which they move. These fins, which
extend until the ventral fin bases, are provided with seven rays that decrease so much in length from the
outside to the inside, that the last one is three times as short as the first one. The first ray is very thick,
strong, undivided and hard; the following ones in their first half are split into main branches and these
further on our split in several side branches. The ventral fins are placed a little closer to the tip of the snout
than tip of the caudal fin. They lie very close to each other, immediately next to the ventral line. They are
relatively not very large, and their movements are made in a perpendicular direction. They are provided
with five rays of which the anterior most one is undivided and more than twice as long as last one. The anal
fin occupies the caudal two fifths of the body length before the caudal peduncle. It is of a medium-size. Its
rays, 27 in number, are directed backwards and a bit downwards. The first ray is almost one-fourth shorter
than the second one. From the second until about the 22nd ray the length is about equal, but from then on
they regularly decrease in size so that the last ray is equal in size to the first ray. The first and second rays
are undivided; the next ones, as usual near the tip split into two main and several side branches. The dorsal
fin is placed very far backwards, and opposite the posterior, smaller part of the anal fin, with which part it
compares in length and reach. Its rays, 18 in number, are directed backwards, but the first one is directed a
bit upwards, and the first three rays are undivided. The caudal fin can rather be called small than large,
because its length plus the caudal peduncle is only 1/5 of the total length of the fish. At the end it is strongly
rounded and it is composed of 14 large rays, of which the two outer most are undivided and accompanied
by a very short ray on the outside of their bases; for this reason one could also count 16 rays.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครีบ pectoral อยู่ไกลไปข้างหน้า และ ลง ตรงข้ามกับแผลที่มีอยู่ระหว่างoperculum จะและที่ suboperculum, anteriorly ดังนั้นที่เยื่อ branchiostegal ครอบคลุมรากของตนพวกเขาจะใส่เกือบในแนวนอน และความเคลื่อนไหวของพวกเขามักจะทำในทิศทางที่ เครื่องชั่งน้ำหนักครอบคลุมของฐานฟอร์ม ชน ชนิดของ sheath ที่พวกเขาย้าย เหล่านี้ fins ซึ่งขยายจนหู ventral ฐาน มีเจ็ดรังสีที่ลดความยาวมากจากการภายนอกกับภายใน ที่สุดท้ายเป็นสามครั้งเป็นระยะสั้นเป็นคนแรก แสงแรกจะหนามากแข็งแรง undivided และ หนัก คนต่อไปนี้ในครึ่งแรกของพวกเขาจะแบ่งเป็นสาขาหลักและเหล่านี้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเราแบ่งในด้านหลายสาขา ครีบ ventral อยู่เล็กน้อยที่ใกล้ชิดกับคำแนะนำของ snoutกว่าคำแนะนำของฟิน caudal นอนมากใกล้กัน ทันทีถัดจากบรรทัด ventral พวกเขาจะค่อนข้างไม่มาก และทำการเคลื่อนไหวในทิศทางตั้งฉากกัน พวกเขามีด้วยรังสีที่ห้าที่ได้ส่วนใหญ่แอนทีเรียร์เป็น undivided และมากกว่าสองยาวเป็นล่าสุดหนึ่ง ในทางทวารหนักหูใช้ fifths สอง caudal ของความยาวร่างกายก่อน caudal peduncle มันเป็นขนาดกลาง ของรังสี 27 เลข จะถูกนำไปข้างหลัง และเล็กลง แสงแรกเป็นเกือบหนึ่งส่วนสี่สั้นกว่าหนึ่งสอง จากที่สองจนถึง เกี่ยวกับเรย์ 22 ความยาวไม่ เกี่ยวกับเท่า แต่จะพวกเขาเป็นประจำลดลงในขนาดที่เท่าขนาดกับแสงแรกแสงสุดท้าย รังสี และสองมี undivided คนถัดไป ตามปกติใกล้ปลายแยกเป็นสองหลักและหลายด้านสาขา ใน dorsalหูวางไกลย้อนกลับ และตรงข้าม กับส่วนหลัง เล็กของฟินทางทวารหนัก ซึ่งตอนนั้นเปรียบเทียบในความยาวและการเข้าถึง กำกับของรังสี 18 จำนวน ย้อนหลัง แต่แรกเป็นผู้กำกับการมากขึ้น และรังสีครั้งแรกสาม undivided ฟิน caudal สามารถจะเรียกขนาดเล็กกว่าขนาดใหญ่เนื่องจากความยาวบวก caudal peduncle เป็นเพียง 1/5 ของความยาวรวมของปลา ท้ายเป็นอย่างยิ่งการปัดเศษ และประกอบด้วยรังสีขนาดใหญ่ 14 ที่สองนอกสุด ใจ undivided มาพร้อมกับโดยเรย์สั้น ๆ ที่ด้านนอกของพวกเขาฐาน ด้วยเหตุนี้ หนึ่งอาจนับรังสี 16

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ครีบอกจะอยู่ไกลไปข้างหน้าและลงตรงข้ามแผลที่อยู่ระหว่าง
โอเพอคิวลัมและ suboperculum ดังนั้นก่อนเยื่อ branchiostegal ครอบคลุมรากของตน พวกเขาจะแทรกเกือบ
ตามแนวนอน และการเคลื่อนไหวของพวกเขามักจะทำในทิศทางที่ เครื่องชั่ง
ครอบคลุมฐานของพวกเขารูปแบบดังกล่าวข้างต้น เป็นปลอกที่พวกเขาย้ายครีบเหล่านี้ซึ่ง
ขยายจนถึงฐานครีบครีบท้องมีให้กับเจ็ดรังสีที่ลดลงมากในความยาวจาก
ภายนอกภายใน ที่ล่าสุดเป็นครั้งที่สามเป็นสั้นเป็นครั้งแรก เรย์ก่อนจะหนามาก
แข็งแรง ไม่มีการแบ่งแยกและหนัก ต่อไปนี้อยู่ในครึ่งแรกของพวกเขาจะแยกเป็นสาขาหลักและเหล่านี้
เพิ่มเติมแยกของเราในสาขาด้านต่างๆครีบครีบท้องมีอยู่น้อยใกล้ชิดกับปลายของจมูก
กว่าปลายของครีบหาง . พวกเขาโกหกมากใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ ทันที ถัดจากบรรทัดล่าง . พวกเขา
ค่อนข้างไม่ใหญ่มาก และการเคลื่อนไหวของพวกเขาทำในทิศทางตั้งฉาก พวกเขาจะให้
5 รังสีที่ด้านหน้ามากที่สุดคือไม่มีการแบ่งแยกและเกินกว่าสองเท่าตราบใดที่คนล่าสุด ทวารหนัก
ครีบตรงบริเวณหาง สองห้าของลำตัวก่อนที่ก้านหาง . มันเป็นขนาดกลาง ของ
รังสี , 27 ในตัวเลข โดยตรงข้างหลังนิดหน่อยลง เรย์ครั้งแรกเกือบหนึ่งสั้น 4
กว่าอีก จากวินาที จนกระทั่งเรย์ 22 ความยาวจะเท่ากัน แต่หลังจากนั้น
พวกเขาเป็นประจำลดขนาดเพื่อให้เรย์ล่าสุดขนาดเท่ากันกับเรย์ก่อน เป็นครั้งแรกและครั้งที่สองรังสี
จะไม่มีการแบ่งแยก ; คนต่อไปตามปกติ ใกล้ ปลายแยกเป็นสองหลักและสาขาด้านต่างๆ ครีบหลัง
อยู่ไกลมาก ถอยหลัง และตรงข้ามกัน ส่วนเล็กของครีบ ซึ่งส่วนหนึ่งมัน
เปรียบเทียบความยาวและเข้าถึง รังสี , 18 ในหมายเลขาถอยหลัง แต่มีหนึ่งกำกับ
บิตขึ้นไป และสามแสงแรกจะไม่มีการแบ่งแยก ครีบหาง สามารถค่อนข้าง จะเรียกว่าขนาดเล็กมากกว่าขนาดใหญ่
เพราะความยาวของมันบวกกับก้านหาง เป็นเพียง 1 / 5 ของความยาวของปลา สุดท้ายก็ขอ
กลมและประกอบด้วย 14 รังสีขนาดใหญ่ ซึ่งสองนอกส่วนใหญ่จะไม่มีการแบ่งแยกและมาพร้อมกับ
โดย เรย์ สั้นมาก ด้านนอกของฐานของพวกเขา สำหรับเหตุผลนี้ หนึ่งยังสามารถนับ 16 รังสี