We reached Paddington station at se

We reached Paddington station at seven o'clock, and we drove straight to the restaurant. We had a light meal and left Montmorency there. Then we went to the theatre. For some reason everybody stared at us, and this made us very happy. Perhaps it was because of our interesting clothes, or bacause we looked so healthy.
Afterwards we went back to the restaurant, where supper was waiting for us.
We really did enjoy that supper. For ten days we had lived on cold meat and bread, and not much else. We ate and drank without speaking, and then we sat back and rested. We felt good, and thoughtful, and kind.
Then Harris, who was sitting next to the window, pulled back the curtain and looked out into the street. It was still raining, and it was dark and very wet. One or two people hurried past. The rain was running from their umbrellas, and the women were holding up their long skirts.
Harris picked up his glass.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรามาถึงสถานีแพดดิงตันที่ 07:00 และเราขับรถตรงไปที่ร้านอาหาร เรามีอาหารมื้อเบา ๆ และทิ้ง Montmorency มี จากนั้นเราก็ไปที่โรงละคร สำหรับทุกคนด้วยเหตุผลบางอย่างจ้องมองมาที่เราและสิ่งนี้ทำให้เรามีความสุขมาก บางทีมันอาจจะเป็นเพราะเสื้อผ้าที่น่าสนใจของเราหรือ bacause เรามองที่ดีต่อสุขภาพดังนั้น.
หลังจากนั้นเราก็กลับไปที่ร้านอาหารที่กำลังรออาหารมื้อเย็นสำหรับเรา.
จริงๆเราได้เพลิดเพลินไปกับอาหารมื้อเย็นที่ สิบวันที่เราได้อาศัยอยู่บนเนื้อเย็นและขนมปังและไม่มากอื่น เรากินและดื่มได้โดยไม่ต้องพูดแล้วเรานั่งกลับและวาง เรารู้สึกดีและคิดและชนิด.
จากนั้นแฮร์ริสซึ่งนั่งอยู่ติดกับหน้าต่างผ้าม่านดึงกลับและมองออกไปที่ถนน มันก็ยังคงมีฝนตกและมันก็มืดและเปียกมาก หนึ่งหรือสองคนรีบที่ผ่านมา ฝนได้วิ่งออกมาจากร่มของพวกเขาและผู้หญิงถูกถือขึ้นกระโปรงยาวของพวกเขา.
แฮร์ริสหยิบแก้วของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราถึงสถานีแพดดิงตัน เวลาทุ่มตรง เราขับรถไปที่ร้านอาหาร เรามีอาหารแสงและจาก montmorency ที่นั่น จากนั้นเราก็ไปโรงหนัง สำหรับเหตุผลบางอย่าง ทุกคนจ้องเรา และนี้ทำให้พวกเรามีความสุขมาก บางทีมันอาจเป็นเพราะเสื้อผ้าที่น่าสนใจของเรา หรือเพราะเราดูมีสุขภาพดี
หลังจากนั้นเรากลับไปที่ร้านอาหารที่อาหารรอเรา
.เราได้เพลิดเพลินกับอาหารค่ำ สำหรับ 10 วันเรายังมีชีวิตอยู่เนื้อเย็น และขนมปัง และไม่มากอื่น เรากินและดื่มโดยไม่พูด แล้วเรานั่งกลับและผ่อนคลาย . เรารู้สึกว่าดี และมีน้ำใจ และใจดี
แล้วแฮร์ริสซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ หน้าต่าง ดึงกลับม่านและมองออกไปสู่ถนน มันก็ยังตก และมันก็มืดและเปียกมาก หนึ่งหรือสองคนรีบผ่านฝนก็วิ่งออกมาจากร่มของพวกเขา ผู้หญิงถือกระโปรงยาวของพวกเขา .
แฮร์ริสหยิบแก้วของเขา