Supply Chain Management (SCM) is a

Supply Chain Management (SCM) is a concept that integrates all parties over the value chain into one whole system and manages them as the assets of an extended enterprise (Simchi-Levi et al., 2000). It involves the removal of barriers between trading partners to facilitate the synchronization of information. It involves not only logistics activities like inventory management, transportation, warehousing and order processing but also other business processes like customer relationship management, demand management, order fulfillment, procurement, and product development and commercialization etc. SCM adopts a systematic and integrative approach to manage the operations and relationships among the different parties in supply chains. It is aimed at building trust, exchanging information on market needs, developing new products, and reducing the supplier base to release management resources for developing long term, mutual benefited relationships. The high quality of products and services from each level of the supplier network is an essential part of successful SCM (Choi & Rungtusanatham, 1999). An improved SCM process leads to cost reductions, optimum resource utilization and improved process efficiency (Beamon & Ware, 1998). Foker et al. (1997) demonstrate that Total Quality Management (TQM) can influence the quality performance in the supply chain. Wong & Fung (1999) present an in-depth case study of the TQM system of Construction Company in Hong Kong. They examined the strategy, structure, and tasks for managing the supplier-subcontractor relationships that form an integral part of TQM system. Matthews et al. (2000) showed that the concepts of quality management systems and partnering could be effectively incorporated into the construction supply chain. This is because the closer working relationships and the increased technology transfers provide organizations with the opportunity to obtain expert skills from their partners with limited resources. Houshmand & Rakotobe-joel (2001) developed an integrated supply chain structural analysis method to identify the priorities for a blood processing centre operations improvement. In this model, all channel members appeared to be in cohesion with their next line in the process. Romano & Vinelli (2001) discussed how quality can be managed in supply chain. Their case study indicated that the whorl supply network could improve its ability to meet the expectations in quality of the final customer through the joint definition and co-management of quality practices and procedures. Sohn & Choi (2001) develop a fuzzy Quality Function Deployment (QFD) model to explain the fuzzy relationship between customers’ needs and design specifications for reliability of supply chain management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดการห่วงโซ่อุปทาน (SCM) เป็นแนวคิดที่บูรณาการทุกฝ่ายผ่านห่วงโซ่คุณค่าเป็นทั้งระบบและจัดการพวกเขาเป็นสินทรัพย์ขององค์กรขยาย (Simchi-levi et al,., 2000) มันเกี่ยวข้องกับการกำจัดอุปสรรคระหว่างคู่ค้าเพื่ออำนวยความสะดวกในการประสานของข้อมูล มันเกี่ยวข้องกับการไม่เพียง แต่กิจกรรมโลจิสติกเช่นการจัดการสินค้าคงคลังการขนส่งคลังสินค้าและการประมวลผลคำสั่ง แต่ยังกระบวนการทางธุรกิจอื่น ๆ เช่นการจัดการความสัมพันธ์กับลูกค้า, การจัดการความต้องการปฏิบัติตามคำสั่งจัดซื้อจัดจ้างและการพัฒนาผลิตภัณฑ์และการค้าอื่น ๆ SCM adopts แนวทางที่เป็นระบบและบูรณาการในการจัดการการดำเนินงานและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่แตกต่างกันในห่วงโซ่อุปทาน จะมุ่งเป้าไปที่การสร้างความไว้วางใจการแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการของตลาดการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่และการลดฐานผู้จัดจำหน่ายที่จะปล่อยการจัดการทรัพยากรสำหรับการพัฒนาในระยะยาวความสัมพันธ์ที่ได้รับประโยชน์ร่วมกัน คุณภาพของสินค้าและบริการจากแต่ละระดับของเครือข่ายผู้จำหน่ายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการประสบความสำเร็จ SCM (choi & rungtusanatham, 1999) กระบวนการ SCM ดีขึ้นนำไปสู่​​การลดค่าใช้จ่ายการใช้ทรัพยากรที่เหมาะสมและประสิทธิภาพของกระบวนการที่ดีขึ้น (Beamon เครื่อง&, 1998) foker ตอัล (1997) แสดงให้เห็นว่าการจัดการคุณภาพรวม (TQM) จะมีผลต่อผลการดำเนินงานที่มีคุณภาพในห่วงโซ่อุปทาน นาน& Fung (1999) นำเสนอกรณีศึกษาในเชิงลึกของระบบ TQM ของ บริษัท ก่อสร้างในฮ่องกง พวกเขาตรวจสอบกลยุทธ์โครงสร้างและงานสำหรับการจัดการความสัมพันธ์กับผู้ผลิตผู้รับเหมาช่วงที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบ TQM แมตทิวส์และอัล (2000) แสดงให้เห็นว่าแนวความคิดของระบบการจัดการที่มีคุณภาพและพันธมิตรอาจจะรวมได้อย่างมีประสิทธิภาพในห่วงโซ่อุปทานการก่อสร้างนี้เป็นเพราะความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดการทำงานและการถ่ายโอนเทคโนโลยีที่เพิ่มขึ้นให้องค์กรที่มีโอกาสที่จะได้รับทักษะความเชี่ยวชาญจากพันธมิตรของพวกเขาที่มีทรัพยากร จำกัด houshmand & rakotobe-joel (2001) พัฒนาวิธีการแบบบูรณาการโครงสร้างห่วงโซ่อุปทานการวิเคราะห์เพื่อระบุลำดับความสำคัญในการปรับปรุงการดำเนินงานของศูนย์ประมวลผลเลือด ในรูปแบบนี้สมาชิกช่องทางทั้งหมดที่ดูเหมือนจะเป็นในการทำงานร่วมกันกับสายของพวกเขาต่อไปในกระบวนการ romano & vinelli (2001) กล่าวถึงวิธีการที่มีคุณภาพสามารถจัดการได้ในห่วงโซ่อุปทาน กรณีศึกษาของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าเครือข่ายอุปทานวงสามารถปรับปรุงความสามารถในการตอบสนองความคาดหวังในคุณภาพของลูกค้าเป็นครั้งสุดท้ายผ่านความหมายที่ร่วมกันและการจัดการร่วมของการปฏิบัติที่มีคุณภาพและวิธีการsohn & choi (2001) การใช้งานฟังก์ชั่นการพัฒนาคุณภาพเลือน (QFD) รูปแบบที่จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเลือนความต้องการของลูกค้าและข้อกำหนดการออกแบบสำหรับความน่าเชื่อถือของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัดการห่วงโซ่อุปทาน (SCM) เป็นแนวคิดที่รวมทุกฝ่ายผ่านห่วงโซ่คุณค่าเป็นหนึ่งทั้งระบบ และจัดการให้เป็นสินทรัพย์ขององค์กรขยาย (Simchi Levi et al., 2000) มันเกี่ยวข้องกับการกำจัดอุปสรรคระหว่างคู่ค้าเพื่อซิงโครไนส์ข้อมูล เกี่ยวข้องกับโลจิสติกส์กิจกรรมเช่นการจัดการสินค้าคงคลัง ขนส่ง ไม่เพียงแต่ คลังสินค้า และประมวลผลใบสั่ง แต่กระบวนการทางธุรกิจอื่น ๆ เช่นการจัดการลูกค้าสัมพันธ์ จัดการความต้องการ เวลา จัด ซื้อ และพัฒนา และ commercialization ฯลฯ ห่วง adopts วิธีการแบบบูรณาการ และระบบการจัดการการดำเนินงานและความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายต่าง ๆ ในห่วงโซ่อุปทาน มันมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ แลกเปลี่ยนข้อมูลความต้องการตลาด การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ และลดฐานซัพพลายเออร์ลั่นจัดการทรัพยากรสำหรับการพัฒนาระยะยาว และประโยชน์ต่อความสัมพันธ์ คุณภาพของสินค้าและบริการแต่ละระดับของเครือข่ายผู้จำหน่ายเป็นส่วนสำคัญของ SCM ประสบความสำเร็จ (Choi & Rungtusanatham, 1999) กระบวนการ SCM ปรับปรุงนำไปสู่การลดต้นทุน ใช้ทรัพยากรที่เหมาะสมและกระบวนการปรับปรุงประสิทธิภาพ (Beamon &พัสดุ 1998) Foker et al. (1997) แสดงให้เห็นว่า การจัดการคุณภาพรวม (TQM) สามารถมีอิทธิพลต่อคุณภาพประสิทธิภาพในห่วงโซ่อุปทาน วง& Fung (1999) นำเสนอเป็นกรณีศึกษาในเชิงลึกของระบบ TQM ของ บริษัทก่อสร้างในฮ่องกง พวกเขาตรวจสอบกลยุทธ์ โครงสร้าง และงานการจัดการความสัมพันธ์ผู้รับเหมารายย่อยที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบ TQM แมธธิวส์ et al. (2000) พบว่า แนวคิดของระบบบริหารคุณภาพและพันธมิตรสามารถถูกได้อย่างมีประสิทธิภาพรวมในห่วงโซ่อุปทานก่อสร้าง ทั้งนี้เนื่องจากความสัมพันธ์ทำงานใกล้ชิดและถ่ายโอนเทคโนโลยีเพิ่มให้องค์กร มีโอกาสที่จะได้รับทักษะผู้เชี่ยวชาญจากคู่ค้าของพวกเขาด้วยทรัพยากรที่จำกัด Houshmand &โจเอล Rakotobe (2001) พัฒนาวิธีการวิเคราะห์โครงสร้างโซ่อุปทานแบบบูรณาการเพื่อระบุระดับความสำคัญสำหรับเลือดที่ประมวลผลปรับปรุงการดำเนินงานของศูนย์ ในรุ่นนี้ สมาชิกช่องทั้งหมดปรากฏอยู่ในสามัคคีของบรรทัดถัดไปในกระบวนการ โรมาโน& Vinelli (2001) กล่าวถึงวิธีจัดการคุณภาพได้ในห่วงโซ่อุปทาน กรณีศึกษาของพวกเขาระบุว่า เครือข่ายอุปทานของขวัญสามารถปรับปรุงความสามารถในการตอบสนองความคาดหวังในคุณภาพของลูกค้าขั้นสุดท้ายผ่านข้อกำหนดร่วมกันและปฏิบัติการคุณภาพและกระบวนการจัดการร่วม Sohn & Choi (2001) พัฒนาแบบใช้ฟังก์ชันคุณภาพ (QFD) ชัดเจนเพื่ออธิบายความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างความต้องการของลูกค้าและออกแบบรายละเอียดสำหรับความน่าเชื่อถือของการบริหารห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การบริหารจัดการซัพพลายเชน( SCM )เป็นแนวความคิดที่รวมทุกฝ่ายมากกว่าห่วงโซ่การสร้างมูลค่าในหนึ่งระบบทั้งหมดและการจัดการให้เป็นสินทรัพย์ของบริษัทขยาย( simchi-levi et al . 2000 ) มันเกี่ยวข้องกับการกีดกันทางการค้าระหว่างคู่ค้าเพื่ออำนวยความสะดวกแก่การซิงโครไนซ์ของข้อมูล มันเกี่ยวข้องกับไม่เฉพาะกิจกรรมการขนส่งสินค้าเช่นบริการรับส่งการจัดการสินค้าคงคลังการดำเนินการตามใบสั่งซื้อและการจัดเก็บสินค้าแต่ยังมีกระบวนการทางธุรกิจอื่นๆเช่นการจัดการความสัมพันธ์กับลูกค้าการจัดการคำสั่งซื้อของฟูลฟิลเม้นท์ความต้องการจัดซื้อจัดจ้างและทำให้เป็นการค้าขายและการพัฒนา ผลิตภัณฑ์ และอื่นๆ SCM ใช้วิธีการอย่างเป็นระบบและหนึ่งในการจัดการการดำเนินงานและความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายต่างๆในซัพพลายเชน. เพื่อเป็นการสร้างความน่าเชื่อถือการแลกเปลี่ยนข้อมูลในการตอบสนองความต้องการตลาดการพัฒนา ผลิตภัณฑ์ ใหม่และการลดฐานผู้จัดให้บริการเพื่อการทำให้ทรัพยากรการบริหารจัดการในการพัฒนาระยะยาวได้รับอานิสงส์กันและกันความสัมพันธ์ คุณภาพ ระดับสูงของการให้บริการและ ผลิตภัณฑ์ จากแต่ละระดับของเครือข่ายผู้จัดให้บริการที่เป็นส่วนสำคัญของความสำเร็จ SCM (ผักกวางตุ้ง,& rungtusanatham 1999 ) กระบวนการ SCM ได้ดียิ่งขึ้นเพื่อนำไปสู่การลดต้นทุนประสิทธิภาพ การทำงานการปรับปรุงให้ดีขึ้นและการใช้ทรัพยากรสูงสุด( beamon &เครื่อง 1998 ) foker et al . ( 1997 )แสดงให้เห็นว่าการบริหาร คุณภาพ รวม( Best Practice TQM )สามารถที่จะมีอิทธิพลต่อการทำงานที่มี คุณภาพ ในซัพพลายเชนได้ วง&ฝั่ง( 1999 )มีกรณีศึกษาในเชิงลึกที่ขีดความสามารถของระบบที่มีการก่อสร้างของบริษัทใน Hong Kong พวกเขาตรวจสอบโครงสร้างยุทธศาสตร์และงานสำหรับการจัดการความสัมพันธ์กับผู้จัดให้บริการ - ,เจ้าหน้าที่,ผู้รับเหมาที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบ tqm. matthews et al . ( 2000 )แสดงให้เห็นว่าแนวความคิดของการเป็นคู่ค้าและระบบการจัดการ คุณภาพ ไม่สามารถเป็นได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รวมอยู่ในซัพพลายเชนการก่อสร้างโรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะความสัมพันธ์กับการทำงานอย่างใกล้ชิดและบริการรับส่งเทคโนโลยีเพิ่มขึ้นให้องค์กรที่มีโอกาสที่จะได้รับความรู้ความชำนาญผู้เชี่ยวชาญจากคู่ค้าของพวกเขาที่พร้อมด้วยทรัพยากรที่จำกัด houshmand & rakotobe - โยเอล( 2001 )ได้พัฒนาห่วงโซ่อุปทานแบบอินทิเกรตที่ใช้วิธีการวิเคราะห์โครงสร้างเพื่อระบุลำดับความสำคัญสำหรับการพัฒนาการดำเนินงานศูนย์การประมวลผลที่เลือด ในรุ่นนี้สมาชิกแชนแนลทั้งหมดมาเป็นในเกาะกันเป็นก้อนพร้อมด้วยสายถัดไปในกระบวนการ Romano & vinelli ( 2001 )โดยมีประเด็นว่ามี คุณภาพ สามารถจัดการในซัพพลายเชน กรณีศึกษาของตนระบุว่าเครือข่ายการซัพพลาย,สิ่งที่เป็นวงที่ไม่สามารถปรับปรุงความสามารถของการตอบสนองความคาดหวังใน คุณภาพ ของสุดท้ายของลูกค้าที่ผ่านความละเอียดและความร่วมมือการจัดการของขั้นตอนและวิธีปฏิบัติ คุณภาพsohn &ผักกวางตุ้ง,( 2001 )พัฒนา คุณภาพ ทำงาน Fuzzy Logic อัจฉริยะแห่งระบบหุงฟังก์ชันการปรับใช้( qfd )รุ่นที่ทำงานด้วยระบบ Fuzzy Logic เพื่ออธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการของลูกค้าและการออกแบบข้อมูลจำเพาะสำหรับความน่าเชื่อถือของการจัดการซัพพลายเชน.