Broadcast 28 October 1998, the seco

Broadcast 28 October 1998, the second programme deals with the mechanics of flight. Getting into the air is by far the most exhausting of a bird's activities, and Attenborough observes shearwaters in Japan that have taken to climbing trees to give them a good jumping-off point. The albatross is so large that it can only launch itself after a run-up to create a flow of air over its wings. A combination of aerodynamics and upward air currents (or thermals), together with the act of flapping or gliding is what keeps a bird aloft. Landing requires less energy but a greater degree of skill, particularly for a big bird, such as a swan. Weight is kept to a minimum by having a beak made of keratin instead of bone, a light frame, and a coat of feathers, which is maintained fastidiously. The peregrine falcon holds the record for being fastest in the air, diving at speeds of over 300 km/h. Conversely, the barn owl owes its predatory success to flying slowly, while the kestrel spots its quarry by hovering. However, the true specialists in this regard are the hummingbirds, whose wings beat at the rate of 25 times a second. The habits of migratory birds are explored. After stocking up with food during the brief summer of the north, such species will set off on huge journeys southwards. Some, such as Snow Goose, travel continuously, using both the stars and the sun for navigation. They are contrasted with hawks and vultures, which glide overland on warm air, and therefore have to stop overnight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกอากาศ 28 1998 ตุลาคม โปรแกรมสองเกี่ยวกับรายละเอียดของเที่ยวบิน การเดินทางไปในอากาศคือ โดยไกลที่สุดอาบเหงื่อต่างน้ำของนก และ Attenborough พิจารณา shearwaters ในญี่ปุ่นที่ได้ไปปีนต้นไม้เพื่อให้พวกเขากระโดดปิดจุดดี อัลบาทรอสมีขนาดใหญ่เพื่อที่จะสามารถเพียงเปิดเองหลัง run-up เพื่อสร้างกระแสของอากาศผ่านปีกของมัน ชุดของ aerodynamics และอากาศขึ้นกระแส (หรือ thermals), กับการกระทำของ flapping หรือ gliding เป็นสิ่งช่วยให้นกโรงแรมอลอฟท์ จอดต้องพลังงานน้อยแต่มากกว่าระดับของทักษะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนกใหญ่ เช่นมีหงส์ น้ำหนักอยู่ต่ำมีจะงอยปากที่ทำ keratin แทนกระดูก กรอบไฟ และตราขนนก ซึ่งรักษา fastidiously เหยี่ยว peregrine มีเรกคอร์ดสำหรับการเร็วที่สุดในอากาศ ดำน้ำที่ความเร็วกว่า 300 กม./h. ตรงกันข้าม แสกค้างชำระความสำเร็จมหาศาลจะบินช้า ในขณะที่จุด kestrel ของเหมืองโดยโฉบ อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริงในการนี้ได้ hummingbirds ปีกชนะในอัตรา 25 ครั้งที่สอง มีสำรวจพฤติกรรมของนกอพยพ หลังจากการจัดเก็บค่าอาหารในช่วงฤดูร้อนสั้น ๆ ของภาคเหนือ พันธุ์ดังกล่าวจะกำหนดปิดเจอร์นีย์ใหญ่ southwards บางอย่าง เช่นห่านหิมะ เดินทางอย่างต่อเนื่อง ใช้ดาวและดวงอาทิตย์สำหรับการนำทาง พวกเขาจะต่างกับเหยี่ยวและ vultures ซึ่งทางเหินบนอากาศอบอุ่น และดังนั้นจึง จำเป็นต้องหยุดค้างคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกอากาศ 28 ตุลาคม 1998, ข้อเสนอที่โปรแกรมที่สองกับกลศาสตร์ของการบิน การเดินทางไปในอากาศคือโดยไกลที่เหนื่อยมากที่สุดของกิจกรรมของนกและ Attenborough สังเกตวอเตอร์สในประเทศญี่ปุ่นที่มีการดำเนินการปีนต้นไม้เพื่อให้พวกเขาจุดกระโดดออกที่ดี ฝูงที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่จะสามารถเปิดตัวเองหลังจากที่วิ่งขึ้นมาเพื่อสร้างการไหลของอากาศเหนือปีกของมัน การรวมกันของอากาศพลศาสตร์และกระแสอากาศสูงขึ้น (หรือความร้อน) ร่วมกับการกระทำของการกระพือหรือร่อนคือสิ่งที่ทำให้นกสูงขึ้น เชื่อมโยงไปถึงต้องใช้พลังงานน้อย แต่ระดับสูงของทักษะเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนกขนาดใหญ่เช่นหงส์ น้ำหนักจะถูกเก็บไว้ให้น้อยที่สุดโดยมีจะงอยปากที่ทำจากเคราตินแทนกระดูกกรอบแสงและเสื้อคลุมขนนกซึ่งจะยังคงพิถีพิถัน เหยี่ยวเพเรกรินถือบันทึกการเป็นที่เร็วที่สุดในอากาศดำน้ำที่ความเร็วกว่า 300 กิโลเมตร / ชั่วโมง ตรงกันข้ามนกฮูกยุ้งข้าวเป็นหนี้ความสำเร็จของนักล่าในการบินอย่างช้าๆในขณะที่นกเหยี่ยวขนาดเล็กจุดเหมืองโดยโฉบ อย่างไรก็ตามผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงในเรื่องนี้ฮัมมิ่งเบิร์ซึ่งมีปีกเอาชนะในอัตรา 25 ครั้งต่อวินาที นิสัยของนกอพยพมีการสำรวจ หลังจากที่ปล่อยขึ้นกับอาหารในช่วงฤดู​​ร้อนสั้น ๆ ของภาคเหนือสายพันธุ์ดังกล่าวจะกำหนดออกในการเดินทางมากไปทางทิศใต้ บางอย่างเช่นห่านหิมะเดินทางอย่างต่อเนื่องโดยใช้ทั้งดาวและดวงอาทิตย์สำหรับการนำ พวกเขาจะเทียบกับเหยี่ยวและนกแร้งที่เหินบกในอากาศที่อบอุ่นและดังนั้นจึงต้องหยุดชั่วข้ามคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกอากาศ 28 ตุลาคม 1998 รายการที่สองเกี่ยวข้องกับกลศาสตร์การบิน การเดินทางเข้าไปในอากาศคือโดยไกลที่สุดที่หลบหนีของกิจกรรมของนก และสังเกต shearwaters Attenborough ในญี่ปุ่นที่ได้รับการปีนต้นไม้เพื่อให้พวกเขากระโดดจากจุดที่ดี Albatross ขนาดใหญ่เพื่อให้มันสามารถเปิดตัวเองหลังจากวิ่งขึ้นเพื่อสร้างการไหลของอากาศที่ผ่านปีกของการรวมกันของอากาศพลศาสตร์และกระแสอากาศขึ้นไป ( หรือความร้อน ) ประกอบกับพระราชบัญญัติกระพือหรือลื่นทำให้นก Aloft . ลงจอดต้องใช้พลังงานน้อยลง แต่มากกว่า ระดับของทักษะ โดยเฉพาะสำหรับนกขนาดใหญ่ เช่น หงส์ น้ำหนักจะถูกเก็บไว้ให้น้อยที่สุด โดยมีจงอยปากที่ทำจาก keratin แทนของกระดูก , กรอบแสง , และเสื้อคลุมขนนก ซึ่งเป็นรักษาพิถีพิถัน .ส่วนเหยี่ยวเพเรกรินถือบันทึกสำหรับที่สุดในอากาศ , ดําน้ําที่ความเร็วกว่า 300 กม. / ชั่วโมง ในทางกลับกัน นกแสกเป็นหนี้ความสำเร็จอาหารของมันบินช้าๆ ในขณะที่ Kestrel จุดที่เหยื่อ โดยบิน อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงในเรื่องนี้คือ ฮัมมิ่งเบิร์ด ที่ปีกตีในอัตรา 25 ครั้งต่อวินาที นิสัยของนกอพยพจะสำรวจหลังจากการจัดเก็บอาหารในช่วงฤดูร้อนสั้น ๆของภาคเหนือ เช่น ชนิดจะตั้งปิดในการเดินทางขนาดใหญ่ไปทางใต้ บางอย่างเช่นห่านหิมะท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง โดยใช้ทั้งดาวและดวงอาทิตย์ทาง พวกเขาจะเปรียบเทียบกับเหยี่ยวและแร้งที่เหินขึ้นบนอากาศ และดังนั้นจึง ต้องหยุดค้างคืน