The models proposed by the WBCSD [1

The models proposed by the WBCSD [15] and ISO [16] have
been thought of as specifically monitoring GHG emissions at
the enterprise level, and are therefore considered valid. Both
models distinguish three categories of emissions related to
the different processes of an enterprise. The first category is
that of direct GHG emissions, meaning those emissions that
derive from GHG sources that are the property of the enterprise
or are under its direct control. These emissions, as
required by the two models, must be considered when
monitoring GHG. The second category is indirect emissions
from energetic consumption, or those emissions coming from
the production of electricity, heat and vapor that are imported
and consumed by the enterprise. This category must also be
considered when monitoring GHG. The last category contains
other indirect emissions, or those emissions that are a consequence
of the enterprise’s activities that spring from GHG
sources caused by other organizations not under its direct
control or related to its property. These processes take place
outside the physical boundaries of the organization, but are
relevant to its supply chain. For these organizations, the two
models do not assume the obligation of reporting because the
decision to choose what activities to include or exclude from
GHG monitoring is left to the enterprise. When choosing the
activities for inclusion in this last category, the models are
limited: they do not suggest a standard methodology that
allows for identifying activities suitable for monitoring. The
risk then is excluding processes that have a meaningful
impact on climate change, which limits the intervention
capacity of the enterprise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีรูปแบบการนำเสนอ โดย WBCSD [15] และ ISO [16]การคิดเป็นการตรวจสอบโดยเฉพาะการปล่อยก๊าซ GHG ที่ระดับองค์กร และเป็นดังนั้นถือว่าใช้ ทั้งสองอย่างรุ่นแยกสามประเภทที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยกระบวนการต่าง ๆ ขององค์กร ประเภทแรกคือที่ปล่อยก๊าซ GHG โดยตรง ความหมาย ปล่อยผู้ที่มาจากแหล่งที่มาปริมาณที่เป็นขององค์กรหรืออยู่ภายใต้การควบคุมโดยตรง การปล่อยก๊าซเหล่านี้ เป็นต้องการ 2 รุ่น ต้องพิจารณาเมื่อตรวจสอบปริมาณ ประเภทสองเป็นการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทางอ้อมจากปริมาณการใช้วัสดุที่มีพลัง หรือปล่อยก๊าซเหล่านั้นมาจากการผลิตไฟฟ้า ความร้อน และไอน้ำที่นำเข้าและใช้ โดยองค์กร ประเภทนี้ต้องมีพิจารณาเมื่อตรวจสอบปริมาณ ประเภทสุดท้ายประกอบด้วยปล่อยก๊าซเรือนกระจกทางอ้อมอื่น ๆ หรือผู้ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ส่งผลต่อกิจกรรมขององค์กรที่ฤดูใบไม้ผลิจาก GHGแหล่งที่เกิดจากองค์กรอื่นไม่อยู่ภายใต้ความตรงควบคุม หรือคุณสมบัติที่เกี่ยวข้อง กระบวนการเหล่านี้เกิดขึ้นอยู่นอกขอบเขตทางกายภาพขององค์กร แต่มีเกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานของ สำหรับองค์กรเหล่านี้ ทั้งสองรูปแบบสันนิษฐานข้อผูกมัดของการรายงานเนื่องจากการตัดสินใจเลือกกิจกรรมใดเพื่อรวม หรือแยกออกจากตรวจสอบปริมาณที่เหลือในองค์กร เมื่อเลือกมีรูปแบบกิจกรรมสำหรับการรวมในหมวดหมู่นี้สุดท้ายจำกัด: ผู้แนะนำวิธีมาตรฐานที่ช่วยให้สามารถระบุกิจกรรมที่เหมาะสมสำหรับการตรวจสอบ ที่ความเสี่ยงแล้วไม่รวมกระบวนการที่มีความหมายส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ซึ่งจำกัดการแทรกแซงกำลังการผลิตขององค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่เสนอโดย WBCSD [15] และ ISO [16] ได้
รับการคิดว่าเป็นเฉพาะการตรวจสอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน
ระดับองค์กรและมีการพิจารณาจึงถูกต้อง ทั้งสอง
รุ่นแตกต่างสามประเภทของการปล่อยก๊าซที่เกี่ยวข้องกับ
กระบวนการที่แตกต่างกันขององค์กร ประเภทแรกคือ
ที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยตรงหมายถึงการปล่อยมลพิษที่
มาจากแหล่งที่มาของก๊าซเรือนกระจกที่เป็นทรัพย์สินขององค์กร
หรืออยู่ภายใต้การควบคุมโดยตรงของ การปล่อยก๊าซเหล่านี้เป็น
ที่ต้องการโดยทั้งสองรุ่นจะต้องพิจารณาเมื่อ
การตรวจสอบก๊าซเรือนกระจก ประเภทที่สองคือการปล่อยมลพิษทางอ้อม
จากการบริโภคมีพลังหรือการปล่อยก๊าซเหล่านั้นมาจาก
การผลิตกระแสไฟฟ้าความร้อนและไอน้ำที่มีการนำเข้า
และการบริโภคโดยองค์กร ประเภทนี้จะต้องได้รับ
การพิจารณาเมื่อการตรวจสอบก๊าซเรือนกระจก ประเภทสุดท้ายมี
การปล่อยมลพิษทางอ้อมอื่น ๆ หรือการปล่อยก๊าซที่เป็นผลมา
จากกิจกรรมขององค์กรที่สปริงจากก๊าซเรือนกระจก
ที่เกิดจากแหล่งที่มาขององค์กรอื่น ๆ ที่ไม่อยู่ภายใต้โดยตรง
ควบคุมหรือที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินของตน กระบวนการเหล่านี้จะใช้สถานที่
นอกขอบเขตทางกายภาพขององค์กร แต่
ที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานของ สำหรับองค์กรเหล่านี้ทั้งสอง
รุ่นไม่ถือว่าภาระหน้าที่ของการรายงานเพราะ
การตัดสินใจที่จะเลือกสิ่งที่กิจกรรมที่จะรวมหรือไม่รวมจาก
การตรวจสอบก๊าซเรือนกระจกที่เหลือให้กับองค์กร เมื่อเลือก
กิจกรรมเพื่อรวมไว้ในประเภทสุดท้ายนี้รุ่นที่มีการ
จำกัด : พวกเขาไม่ได้แนะนำวิธีการมาตรฐานที่
ช่วยให้การระบุกิจกรรมที่เหมาะสมสำหรับการตรวจสอบ
ความเสี่ยงนั้นไม่รวมกระบวนการที่มีความหมาย
ผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศซึ่งจะ จำกัด การแทรกแซง
ความจุขององค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นที่เสนอโดยจาก [ 15 ] [ 16 ]
และ ISO ถูกคิดโดยเฉพาะการตรวจสอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่
ระดับองค์กร และดังนั้นจึงถือว่าใช้ได้ ทั้งแบบแยกสามประเภท

ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการต่าง ๆขององค์กร ประเภทแรกของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยตรง

ปล่อย หมายถึง ผู้ที่สืบทอดมาจากก๊าซเรือนกระจกแหล่งข้อมูลที่เป็นทรัพย์สินขององค์กร
หรืออยู่ภายใต้การควบคุมของโดยตรง การปล่อยก๊าซเหล่านี้ เช่น
บังคับใช้โดยทั้งสองรุ่น จะต้องได้รับการพิจารณาเมื่อ
ตรวจสอบก๊าซเรือนกระจก . ประเภทที่สองคือ
มลพิษทางอ้อมจากการบริโภคพลังงาน หรือปล่อยมาจาก
การผลิตไฟฟ้า ความร้อน และ ไอที่นำเข้า
และบริโภคโดยองค์กรประเภทนี้ยังต้องพิจารณาเมื่อตรวจสอบ
ก๊าซเรือนกระจก . ประเภทสุดท้ายที่มี
มลพิษทางอ้อมอื่น ๆหรือผู้ที่ปล่อยก๊าซที่เป็นผลมาจาก
ขององค์กรกิจกรรมที่ฤดูใบไม้ผลิจากก๊าซเรือนกระจก
แหล่งที่เกิดจากองค์กรอื่น ๆ ไม่ใช่ใต้ตรง
ควบคุมหรือเกี่ยวข้องกับคุณสมบัติของ กระบวนการเหล่านี้เกิดขึ้น
นอกขอบเขตทางกายภาพขององค์กร แต่เป็น
ที่เกี่ยวข้องของห่วงโซ่อุปทาน องค์กรทั้งสองนี้
แบบสมมติหน้าที่รายงาน เพราะการตัดสินใจเลือกสิ่งที่กิจกรรม

พร้อมการรวมหรือแยกจากซ้ายให้องค์กร เมื่อเลือก
กิจกรรมเพื่อรวมไว้ในประเภทล่าสุดนี้ นางแบบ
จำกัด : พวกเขาไม่แนะนำวิธีการมาตรฐานที่
ให้ระบุกิจกรรมที่เหมาะสำหรับการตรวจสอบ
เสี่ยงแล้วไม่รวมกระบวนการที่มีผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมีความหมาย

ซึ่งจำกัดการแทรกแซงการผลิตขององค์กร .