Chapter 260- Prince Jin’s Royal Man

Chapter 260- Prince Jin’s Royal Manor (11)

Nangong Liuyun, this debt, I will carefully calculate for you. Su Luo bit down on her teeth, with an expression like she was on the verge of exploding.

After asking a servant, she found out that Nangong Liuyun was in the dining hall. Su Luo walked directly towards the hall.

When Nangong Liuyun saw Su Luo, the corner of his mouth was curved into a demonically enchanting smiling expression, and he briskly beckoned with his hand: “Little Luo Luo, quickly come over here. Coming early is not as good as coming here in a timely manner, you came just in time.”

Su Luo stood firmly in front of him and indifferently cast a glance at him.

Nangong Liuyun appeared not to be aware of Su Luo’s anger. He seemed to be in a cheerful mood as he pulled her over, pressing the taciturn her to sit down on a chair made from red sandalwood. He spoke to the respectful servant standing on the side: “This king’s little Luo Luo is hungry, why have the dishes not been served yet?”

Faced with Nangong Liuyun’s enthusiasm, Su Luo seemed to be speechless.

This man was really strange, before, he was coldly scowling at her in the bathing chamber until they finally parted on bad terms. He had a sad expression back then, but now it seemed as if that had never happened.

All the servants standing on the side had an incredulous expression as they looked at their master, His Highness. Their gazes clearly expressed how unimaginable they found the situation, to the point that they almost didn’t hear Nangong Liuyun’s order.

“Why haven’t you quickly left?” Nangong Liuyun’s voice was clear and moderate, but it had a slightly furious might that was powerfully threatening.

The servants looked at each other in dismay with terrified expressions. They nervously and tensely withdrew to bring the dishes without delay.

It was also no wonder they would forget themselves in this way. After all, they had served His Highness in Prince Jin’s Royal Manor for more than ten years. They had never seen His Highness treat someone this enthusiastically. He was so enthusiastic that he had lowered his tone to seem almost humble.

Moreover, he was treating a woman this way.

Prince Jin’s Royal Manor had always prevented women from entering. Even Her Highness the Princess would wait at the manor’s door, not daring to take half a step into the door. However… now, they unexpectedly saw a woman sit at the same table as His Highness. Moreover, His Highness was actually unexpectedly also coaxing her!

Was this still His Highness Prince Jin, the one they respected as a god from the ninth layers of heaven?

Su Luo wasn’t aware of her special treatment in Prince Jin’s Royal Manor. She also wasn’t aware that the servants looked at her with an expression as if watching an immortal fairy. She only felt that she was almost about to be infuriated to death by Nangong Liuyun.

What was the matter with this guy? Why was he incessantly picking up various foods and putting them into her bowl?

“Okay, okay, quickly eat your own food. The stuff in my bowl have almost piled up into a small mountain.” Su Luo had no alternative but to shield the bowl in front of her and resentfully glare at Nangong Liuyun, “Nangong Liuyun, do you want to fatten me to death?”

The circle of servants standing on the side, without exception, inhaled a breath of cold air…Had this young lady lost her mind? She actually dared to speak like this to His Highness?

They sympathetically closed their eyes. They were able to forecast that afterwards, on top of the table, it was sure to change into purgatory, it would be covered with a river of blood…

Because His Highness would absolutely, never ever, tolerate someone angrily rebuking him.

People still remembered the last time in the imperial palace, Marquis An family’s third Miss, because she admired His Highness, had said a few extra words in front of His Highness when he was eating. That pitiful Miss was sent directly flying by one palm strike from His Highness and spit out blood on the spot. Afterwards, she took three full months to heal from her internal injuries.

However, what made them all taken aback was——

In their eyes, the callous and heartless His Highness Prince Jin, who was like Asura from hell, he-he was actually smiling in a devilishly charming manner non-stop. Moreover he-he actually took the opportunity to lean in close to that young lady. His hand which was as fine as white jade lifted up her clean and fair tapered chin. His gaze was filled with an intoxicating gentle feelings with a touch of seductiveness when looking at her.

Seductive, a touch of seductiveness…even though using these kind of words to describe His Highness’s expression seemed to be odd,however in fact, there didn’t seem to be another word that would be a better fit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 260 - เจ้าจินของรอยัลเมเนอร์ (11)Nangong Liuyun หนี้นี้ ฉันจะคำนวณอย่างรอบคอบสำหรับคุณ Su ลูบิตลงบนฟันของเธอ ด้วยการแสดงออกเหมือนเธอเกือบระเบิดหลังจากถามข้าราชการ เธอพบว่า Nangong Liuyun ในห้องอาหาร ลู Su เดินสู่ห้องโถงเมื่อ Nangong Liuyun เห็น Su ลู มีโค้งมุมปากของเขาลงในนิพจน์ที่ยิ้มมีเสน่ห์ demonically และเขาทิ้ง beckoned ด้วยมือของเขา: "น้อยลูลู ได้อย่างรวดเร็วมานี่ มาก่อนจะไม่ดีเท่ามานี่เร็ว คุณมาเพียงในเวลา"Su ลูยืนมั่นอยู่หน้าเขา และ indifferently ทอดสายตาเขาNangong Liuyun ปรากฏไม่ต้องระวังความโกรธ Su ลู เขาดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์ร่าเริงเขาดึงเธอมากกว่า กดการ taciturn เธอนั่งลงบนเก้าอี้ทำจากไม้จันทน์แดง เขาพูดเพื่อข้าเคารพที่ยืนอยู่บนฝั่ง: "ลูลูน้อยกษัตริย์องค์นี้กำลังหิว ทำไมอาหารไม่ได้รับยัง? "ต้องเผชิญกับความกระตือรือร้น Nangong Liuyun, Su ลูที่ดูเหมือน จะพูดคนนี้เป็นเรื่องแปลกจริง ๆ ก่อน เขาถูกจ้างงาน scowling เธอในห้องอาบน้ำจนกว่าพวกเขาก็แยกผิด เขามีนิพจน์ที่เศร้ากลับมาแล้ว แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า ที่ไม่เคยเกิดข้าราชการที่ยืนอยู่บนฝั่งมีนิพจน์พิศวงพวกเขามองที่หลักการ สมเด็จพระ Gazes ตนชัดเจนแสดงว่าเป็นไปไม่พบสถานการณ์ ไปยังจุดที่พวกเขาแทบไม่ได้ยินสั่ง Nangong Liuyun"ทำไมไม่คุณได้อย่างรวดเร็วซ้าย" Nangong Liuyun เสียงได้ชัดเจน และปานกลาง แต่มันมีอาจโกรธเล็กน้อยที่ยิ่งมีการคุกคามพวกข้าราชการที่ดูกันผิดหวังกับนิพจน์กลัว พวกเขาอย่างกังวล และ tensely ออกเพื่อให้อาหารโดยไม่ชักช้าก็ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะลืมตัวเองด้วยวิธีนี้ พวกเขามีบริการพระของเขาในโรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์มากกว่าสิบปี พวกเขาไม่เคยเห็นพระองค์ทรงรักษาคนนี้กระตือรือร้น เขามีความกระตือรือร้นที่เขาได้ลงเสียงของเขาดูเหมือนว่าเกือบจะอ่อนน้อมถ่อมตนนอกจากนี้ เขาถูกรักษาผู้หญิงลักษณะนี้โรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์ได้เสมอป้องกันผู้หญิง แม้เธอสมเด็จเจ้าหญิงจะรอที่ประตูของนอร์ ไม่กล้าก้าวครึ่งเข้าประตู อย่างไรก็ตาม...ตอนนี้ พวกเขาโดยไม่คาดคิดเห็นผู้หญิงนั่งที่โต๊ะเดียวกันเป็นพระของเขา นอกจากนั้น สมเด็จพระถูกโดยไม่คาดคิดจริง ๆ ยัง coaxing ของเธอนี้ยังได้ถูกพระเจ้าชาย Jin หนึ่งพวกเขาเคารพพระจากชั้นเก้าของสวรรค์Su ลูไม่ทราบเธอรักษาโรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์พิเศษ เธอยังไม่ทราบว่า มหาดเล็กมองเธอ ด้วยการแสดงออกว่าดูนางฟ้าอมตะ เธอเท่านั้นรู้สึกว่า เธอเกือบจะ infuriated ตาย โดย Nangong Liuyunกับผู้ชายคนนี้คืออะไร จึงได้ประสิทธิภาพการรับอาหารต่าง ๆ และในชามของเธอ“Okay, okay, quickly eat your own food. The stuff in my bowl have almost piled up into a small mountain.” Su Luo had no alternative but to shield the bowl in front of her and resentfully glare at Nangong Liuyun, “Nangong Liuyun, do you want to fatten me to death?”The circle of servants standing on the side, without exception, inhaled a breath of cold air…Had this young lady lost her mind? She actually dared to speak like this to His Highness?They sympathetically closed their eyes. They were able to forecast that afterwards, on top of the table, it was sure to change into purgatory, it would be covered with a river of blood…Because His Highness would absolutely, never ever, tolerate someone angrily rebuking him.People still remembered the last time in the imperial palace, Marquis An family’s third Miss, because she admired His Highness, had said a few extra words in front of His Highness when he was eating. That pitiful Miss was sent directly flying by one palm strike from His Highness and spit out blood on the spot. Afterwards, she took three full months to heal from her internal injuries.However, what made them all taken aback was——In their eyes, the callous and heartless His Highness Prince Jin, who was like Asura from hell, he-he was actually smiling in a devilishly charming manner non-stop. Moreover he-he actually took the opportunity to lean in close to that young lady. His hand which was as fine as white jade lifted up her clean and fair tapered chin. His gaze was filled with an intoxicating gentle feelings with a touch of seductiveness when looking at her.
Seductive, a touch of seductiveness…even though using these kind of words to describe His Highness’s expression seemed to be odd,however in fact, there didn’t seem to be another word that would be a better fit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 260- เจ้าชายจินรอยัล Manor (11) Nangong Liuyun หนี้นี้ผมจะระมัดระวังการคำนวณสำหรับคุณ ซู Luo กัดลงบนฟันของเธอด้วยการแสดงออกเหมือนเธอกำลังจะระเบิด. หลังจากที่ถามคนรับใช้เธอพบว่า Nangong Liuyun อยู่ในโรงอาหาร ซู Luo เดินตรงไปทางห้องโถง. เมื่อ Nangong Liuyun เห็นซู Luo มุมปากของเขาโค้งเป็นแสดงออกยิ้มที่มีเสน่ห์ชี้ฟ้าและเขาเหยงกวักมือเรียกด้วยมือของเขา: "ลิตเติ้ล Luo Luo อย่างรวดเร็วมาที่นี่ มาเป็นช่วงต้นไม่ดีเท่าที่มาที่นี่ในเวลาที่เหมาะสม, คุณมาเพียงในเวลา. " ซู Luo ยึดมั่นในด้านหน้าของเขาและเอาใจใส่ทิ้งทันทีที่เขา. Nangong Liuyun ปรากฏไม่ได้ที่จะตระหนักถึงความโกรธของซู Luo ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในอารมณ์ร่าเริงในขณะที่เขาดึงเธอมากกว่าการกดขรึมของเธอที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทำจากไม้จันทน์สีแดง เขาพูดกับข้าราชการเคารพยืนอยู่บนด้านข้าง: "ของกษัตริย์นี้เล็ก ๆ น้อย ๆ Luo Luo หิวทำไมจานไม่ได้รับการบริการยัง" ต้องเผชิญกับความกระตือรือร้น Nangong Liuyun, Su Luo ดูเหมือนจะพูด. ผู้ชายคนนี้เป็นเรื่องแปลกจริงๆก่อน เขาก็ทำหน้าบึ้งอย่างเย็นชาที่เธออยู่ในห้องอาบน้ำจนในที่สุดพวกเขาแยกทางกันในแง่ที่ไม่ดี เขามีสีหน้าเศร้ากลับมาแล้ว แต่ตอนนี้มันดูเหมือนกับว่าที่ไม่เคยเกิดขึ้น. ทุกคนรับใช้ที่ยืนอยู่บนด้านข้างมีการแสดงออกไม่เชื่อตามที่พวกเขามองไปที่ต้นแบบของพวกเขาเสด็จ อาศัยการมองตาของพวกเขาได้อย่างชัดเจนแสดงว่าเป็นไปไม่ได้พวกเขาพบว่าสถานการณ์ถึงจุดที่พวกเขาเกือบจะไม่ได้ยินคำสั่ง Nangong Liuyun ของ. "ทำไมคุณยังไม่ได้ไปอย่างรวดเร็ว?" เสียง Nangong Liuyun เป็นที่ชัดเจนและปานกลาง แต่มันก็อาจจะโกรธเล็กน้อย ที่มีอำนาจคุกคาม. มหาดเล็กมองหน้ากันด้วยความตกใจกลัวกับการแสดงออก พวกเขาประหม่าและเคร่งเครียดถอยออกไปนำอาหารโดยไม่ชักช้า. มันก็ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะลืมว่าตัวเองในลักษณะนี้ หลังจากพวกเขาได้ทำหน้าที่ของเขาในการเสด็จเจ้าชายจินรอยัล Manor มานานกว่าสิบปี พวกเขาไม่เคยเห็นของเขาคนนี้สมเด็จรักษาอย่างกระตือรือร้น เขาจึงกระตือรือร้นที่เขาได้ลดลงเสียงของเขาที่จะดูเหมือนต่ำต้อยเกือบ. นอกจากนี้เขาได้รับการรักษาผู้หญิงด้วยวิธีนี้. เจ้าชายจินรอยัล Manor ป้องกันไม่ให้ผู้หญิงเสมอจากการป้อน แม้เสด็จเจ้าหญิงจะรออยู่ที่ประตูคฤหาสน์ที่ไม่กล้าที่จะใช้เวลาครึ่งก้าวเข้าสู่ประตู แต่ ... ตอนนี้พวกเขาไม่คาดคิดเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกับเสด็จ นอกจากนี้พระองค์ทรงเป็นจริงโดยไม่คาดคิดยังเกลี้ยกล่อมเธอ! ถูกนี้ยังคงเสด็จเจ้าชายจินหนึ่งที่พวกเขาเคารพนับถือเป็นพระเจ้าจากชั้นที่เก้าของสวรรค์? ซู Luo ไม่ได้ตระหนักถึงการรักษาพิเศษของเธอในเจ้าชายจินรอยัล Manor นอกจากนี้เธอยังไม่ทราบว่าคนรับใช้มองเธอด้วยการแสดงออกเช่นถ้าดูนางฟ้าอมตะ เธอรู้สึกว่าเธอเกือบจะเป็นเรื่องที่จะทำให้โกรธตายโดย Nangong Liuyun. อะไรคือเรื่องนี้กับผู้ชายคนนี้? ทำไมเขาไม่หยุดหย่อนเก็บค่าอาหารต่างๆและวางไว้ในชามของเธอ? "เอาล่ะเอาล่ะได้อย่างรวดเร็วกินอาหารของคุณเอง สิ่งที่ในชามของฉันได้ซ้อนเกือบจะขึ้นไปบนภูเขาเล็ก ๆ . "ซู Luo ไม่มีทางเลือกอื่นเพื่อป้องกันชามในด้านหน้าของเธอและตาขุ่นตาเขียวแสงจ้าที่ Nangong Liuyun" Nangong Liuyun, คุณต้องการที่จะทำให้อ้วนผมที่จะตาย? " วงกลมของข้าราชการยืนอยู่บนด้านข้างโดยไม่มีข้อยกเว้นสูดดมลมหายใจของอากาศเย็น ... มีหญิงสาวที่หายไปนี้ความคิดของเธอ? เธอจริงกล้าที่จะพูดเช่นนี้จะเสด็จ? พวกเขาเห็นใจปิดตาของพวกเขา พวกเขาก็สามารถที่จะคาดการณ์ว่าหลังจากนั้นด้านบนของตารางมันก็แน่ใจว่าจะเปลี่ยนเป็นนรกก็จะถูกปกคลุมด้วยแม่น้ำเลือด ... นักเพราะทรงของเขาจะอย่างไม่เคยยอมใครบางคนโกรธด่าเขา. ผู้คนก็ยังจำได้ ครั้งสุดท้ายในพระราชวังอิมพีเรียลมาร์ควิสครอบครัวในสามของนางสาวเพราะเธอได้รับการยกย่องสมเด็จของเขาได้กล่าวคำพิเศษบางในด้านหน้าของสมเด็จของเขาเมื่อเขาได้รับประทาน ที่น่าสงสารมิสถูกส่งโดยตรงบินโดยฝ่ามือฟาดจากเสด็จและคายเลือดออกในจุดที่ หลังจากนั้นเธอใช้เวลาสามเดือนเต็มในการรักษาจากการบาดเจ็บภายในของเธอ. แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดผงะ was-- ในสายตาของพวกเขาใจแข็งและใจร้ายเสด็จเจ้าชายจินที่เป็นเหมือน Asura จากนรกเขาเขาเป็นจริง ยิ้มในลักษณะที่มีเสน่ห์ระยำตำบอนแบบ non-stop นอกจากนี้เขาเขาจริงเอาโอกาสที่จะยันใกล้กับหญิงสาวว่า มือของเขาซึ่งเป็นปรับเป็นหยกขาวยกขึ้นที่สะอาดและเป็นธรรมคางเรียวของเธอ สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อ่อนโยนที่ทำให้มึนเมาด้วยการสัมผัสของดอกเบี้ยเมื่อมองไปที่เธอ. เสน่ห์สัมผัสของดอกเบี้ย ... แม้ว่าจะใช้ชนิดของคำเหล่านี้ในการอธิบายถึงการแสดงออกของสมเด็จของเขาดูเหมือนจะแปลก แต่ในความเป็นจริงมี didn ' T ดูเหมือนจะเป็นคำพูดที่จะเป็นแบบที่ดีขึ้นอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 260 - Manor รอยัล ขององค์ชายจิน ( 11 )นังก๊อก liuyun หนี้นี้ฉันอย่างระมัดระวังจะคำนวณสำหรับคุณ ซูหลัวบิตลงบนฟันของเธอด้วยสีหน้าเหมือนเธอเกือบจะระเบิดหลังจากถามสาวใช้ เธอพบว่า นังก๊อก liuyun อยู่ในโรงอาหาร ซูหลัวเดินตรงไปยังห้องโถงเมื่อนังก๊อก liuyun เห็นซูหลัว มุมปากของเขาโค้งเป็น demonically เสน่ห์ยิ้มแสดงออก เขากวักมือเรียกเหยงกับมือของเขา : " สาวน้อย Luo หลัว มานี่เร็วๆ มาแต่เช้าไม่ดีเท่าที่มาได้ทันเวลา คุณมาทันเวลาพอดี”ซูลู ยืนอย่างมั่นคงในด้านหน้าของเขา และความไม่สนใจหล่อเหลือบมองเขานังก๊อก liuyun ปรากฏไม่ตระหนักถึงของซู หลัว ความโกรธ ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีอย่างที่เขาดึงเธอมา กดเงียบขรึม เธอนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทำจากไม้จันทน์แดง เขาพูดกับเคารพคนรับใช้ยืนข้าง " ราชาเล็กน้อยหลัวหลัว หิว ทำไมอาหารที่ไม่ได้ให้บริการหรือยัง "เผชิญกับนังก๊อก liuyun กระตือรือร้น ซู ลู ดูเหมือนจะพูดไม่ออกมนุษย์นี้แปลกจริงๆ ก่อนหน้านี้เขาเย็นชาหน้าบึ้งที่เธอในโรงอาบน้ำ จนในที่สุดแยกในแง่ที่ไม่ดี เขามีสีหน้าเศร้าแล้ว แต่ตอนนี้มันเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นบรรดาข้าราชการยืนข้างมีสีหน้าไม่เชื่อตามที่พวกเขามองเจ้านายของตน องค์ชาย ชื่นชอบของพวกเขาแสดงออกมาชัดเจนว่าเป็นไปไม่ได้ พวกเขาพบว่าสถานการณ์ ไปยังจุดที่พวกเขาเกือบจะไม่ได้ยินเสียงของนังก๊อก liuyun การสั่งซื้อ" ทำไมคุณไม่เร็วไป " เสียงของนังก๊อก liuyun ชัดเจนและปานกลาง แต่ก็มีเล็กน้อยอาจโกรธที่ถูก ใช้กำลังข่มขู่ผู้รับใช้มองกันด้วยความตกใจ ด้วยกลัวการแสดงออก และพวกเขาทำรู้ถอนเอาอาหารโดยไม่ชักช้ามันก็ไม่แปลกที่เขาจะลืมได้เองในลักษณะนี้ หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขามีให้บริการในพื้นที่พระองค์ขององค์ชายจินมากกว่าสิบปี พวกเขาไม่เคยเห็นพระองค์รักษาคนกระตือรือร้น เขากระตือรือร้นมากที่เขาได้ลง น้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะถ่อมตัว เกือบนอกจากนี้ เขายังทำกับผู้หญิงแบบนี้คฤหาสน์ของราชวงศ์ องค์ชายจินได้เสมอป้องกันผู้หญิงจากการป้อน แม้เจ้าหญิงจะรออยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ไม่ กล้า ไปครึ่งก้าวเข้าไปในประตู แต่ . . . . . . ตอนนี้ พวกเขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกับองค์ชาย ยิ่งกว่านั้น องค์จริงก็ยังชวนเธอนี้ยังเป็นองค์ชายจิน คนที่เขานับถือเป็นพระเจ้าจากชั้นเก้าแห่งสวรรค์ซูหลัวไม่ได้ตระหนักถึงการรักษาพิเศษของเธอในคฤหาสน์ของราชวงศ์ องค์ชายจิน เธอยังไม่ได้ทราบว่าข้าราชการมองเธอด้วยสีหน้าราวกับเห็นนางฟ้าอมตะ เธอแค่รู้สึกว่า เธอเกือบจะถูกทำให้โกรธจะตาย นังก๊อก liuyun .มีอะไรกับผู้ชายคนนั้น ทำไมเขาไม่หยุดรับอาหารต่าง ๆ และใส่ไว้ในชามของเธอ" โอเค รีบกินอาหารของคุณเอง สิ่งที่อยู่ในชามของฉันแทบจะกองสุมเป็นภูเขาขนาดเล็ก . " ซูหลัวจึงไม่มีทางเลือก แต่เพื่อป้องกันชามใส่หน้าเธอตาขวางจ้องนังก๊อก liuyun " นังก๊อก liuyun , อยากอ้วนให้ฉันตาย ? "วงกลมของคนรับใช้ยืนข้าง โดยไม่มีข้อยกเว้น สูดลมหายใจของอากาศหนาวได้ . . . . . . . ผู้หญิงคนนี้เสียสติไปแล้ว เธอกล้าพูดอย่างนี้กับองค์ชาย ?พวกเขา sympathetically ปิดตาของพวกเขา พวกเขาสามารถที่จะคาดการณ์ว่าภายหลัง บนโต๊ะ มันแน่ใจว่าเปลี่ยนเป็นนรก จะถูกปกคลุมไป ด้วยแม่น้ำเลือด . . . . . . .เพราะองค์ชายอย่าง ไม่เคยทนคนด่าเขาด้วยความโกรธ .คนยังจำได้ว่าครั้งสุดท้ายในพระราชวัง มาร์คเป็นครอบครัวที่สาม คุณเพราะเธอชื่นชมองค์ชายได้พูดไม่กี่คำเสริมหน้าขององค์ชายตอนที่เขากำลังจะกิน . น่าสงสารคุณถูกส่งตรงบินโจมตีปาล์มจากฝ่าบาทและคายเลือดในจุดที่ หลังจากนั้น เธอใช้เวลา 3 เดือนในการรักษาจากการบาดเจ็บภายในของเธออย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ทุกคนอึ้ง . . .ในสายตาของพวกเขา ใจดำ และไม่มีหัวใจองค์ชายจิน ที่เป็นเหมือนรา จากนรก เขาๆ เขายิ้มไม่หยุดอย่างชั่วร้ายในลักษณะที่มีเสน่ห์ นอกจากนี้ เขาได้มีโอกาสเรียนรู้ใกล้เคียงกับสาวน้อย มือของเขาซึ่งเป็นดีเป็นหยกขาวยกขึ้นสะอาดของเธอและยุติธรรมเรียวคาง แววตาของเขาเต็มไปด้วยการมึนเมาอ่อนโยน ความรู้สึกสัมผัสของความเย้ายวนใจเมื่อมองที่เธอเสน่ห์เย้ายวนใจ สัมผัสของความเย้ายวนใจ . . . . . . . แม้ว่าการใช้เหล่านี้ชนิดของคำที่จะอธิบาย สีหน้าขององค์ชายดูเหมือนจะแปลก แต่ในความเป็นจริง มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีอีกคำที่น่าจะเหมาะกว่า