Session 2: The Day I Will Never For

Session 2: The Day I Will Never Forget
I had developed the task “The day I will never forget”
while in Zimbabwe, where it was useful in eliciting the
expression of trauma and grief. The children simply were
told, “Draw the day you will never forget. It can be any day
in your life. Draw what happened on this day. How did you
feel?” Instead of inviting the children to draw the tsunami
directly, this non-directive task empowered them by providing
a measure of control. For children whose lives had been
unpredictably turned upside down after the tsunami, this
task provided a framework and an opportunity for sharing
their trauma story but not mandating its expression. They
were free to draw a good day or bad one, focusing on one
day that stood out above all the others. For most Sri
Lankans, the day of the tsunami was one that could not be
forgotten. As in Zimbabwe, the children’s response to this
task was to pour out stories of grief and pain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่ 2: วันฉันจะไม่ลืมฉันได้พัฒนางาน "วันฉันจะไม่ลืม"ในซิมบับเว ที่เป็นประโยชน์ใน elicitingนิพจน์ของการบาดเจ็บและความเศร้าโศก เด็ก ๆ ก็ได้บอก "วาดวันที่จะลืมเลือน จะวันใดในชีวิตของคุณ วาดสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ คุณได้อย่างไรรู้สึกอย่างไร" แทนที่จะเชิญชวนเด็กวาดสึนามิโดยตรง งานนี้ไม่ใช่คำสั่งอำนาจดังกล่าว โดยให้การวัดควบคุม สำหรับเด็กที่มีชีวิตได้มีคว่ำหลังสึนามิ นี้กรอบและมีโอกาสร่วมงานเรื่องราวของพวกเขาบาดเจ็บแต่ไม่ทั้งการบังคับของนิพจน์ พวกเขามีอิสระที่จะวาดเป็นวันดีหรือที่เลว เน้นหนึ่งวันที่ยืนออกมาเหนือสิ่งอื่น สำหรับศรีสุดคน วันสึนามิเป็นหนึ่งที่ไม่สามารถลืม ในซิมบับเว การตอบสนองของเด็กนี้งานหลั่งออกเรื่องราวของความเศร้าโศกและความเจ็บปวดได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซสชั่นที่ 2: วันที่ฉันจะไม่ลืม
ผมได้พัฒนางาน "วันที่ผมจะไม่มีวันลืม"
ในขณะที่ในประเทศซิมบับเวที่มันเป็นประโยชน์ในการหาความรู้
การแสดงออกของการบาดเจ็บและความเศร้าโศก เด็กก็ถูก
บอกว่า "วาดวันที่คุณจะไม่มีวันลืม มันอาจจะเป็นวันใดวันหนึ่ง
ในชีวิตของคุณ วาดสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ วิธีการที่คุณไม่
รู้สึกอย่างไร? "แทนที่จะเชิญชวนให้เด็ก ๆ วาดสึนามิ
โดยตรงนี้งานที่ไม่ได้สั่งเพิ่มขีดความสามารถให้พวกเขาโดยการให้
ตัวชี้วัดของการควบคุม สำหรับเด็กที่มีชีวิตที่ได้รับ
ไม่สามารถคาดการณ์หันคว่ำลงหลังจากที่คลื่นสึนามินี้
ให้กรอบงานและโอกาสสำหรับการแบ่งปัน
เรื่องราวของพวกเขาบาดเจ็บ แต่ไม่อิงการแสดงออกของ พวกเขา
มีอิสระที่จะวาดวันที่ดีหรือไม่ดีโดยมุ่งเน้นที่หนึ่ง
ในวันนั้นออกมายืนอยู่เหนือคนอื่นทั้งหมด สำหรับส่วนมากศรี
ลังกาวันของคลื่นสึนามิเป็นคนหนึ่งที่ไม่สามารถ
ลืม ขณะที่ในซิมบับเวการตอบสนองของเด็ก ๆ นี้
งานก็จะหลั่งออกมาเรื่องราวของความเศร้าโศกและความเจ็บปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงที่ 2 : วันที่ผมจะไม่ลืม
ฉันได้พัฒนางาน " เป็นวันที่ผมจะไม่มีวันลืม "
ในขณะที่ในซิมบับเว ซึ่งเป็นประโยชน์ใน eliciting
การแสดงออกของการบาดเจ็บและความเศร้าโศก เด็กก็มี
บอก " วาดวันคุณจะไม่มีวันลืม มันสามารถ
วันที่ใด ๆในชีวิตของคุณ วาดสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
รู้สึกยังไง ? " แทนการเชิญเด็กวาดสึนามิ
โดยตรงนี่ไม่ใช่คำสั่งงาน มอบหมายให้พวกเขาโดยการให้
ควบคุมการวัด สำหรับเด็กที่มีชีวิตถูก
ไม่สามารถคาดการณ์คว่ำ หลังสึนามิ งานนี้
ให้กรอบและโอกาสสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวของพวกเขา แต่ไม่บาดเจ็บ
mandating ของการแสดงออก พวกเขา
ถูกฟรีวาด วัน ดี หรือ ไม่ดี เน้นหนึ่ง
วันนั้นยืนอยู่เหนือผู้อื่นทั้งหมด ส่วนใหญ่ศรี
lankans วันของคลื่นสึนามิที่ไม่สามารถ
ลืม ในซิมบับเว ของเด็กที่ตอบสนองงานนี้
ถูกเทเรื่องราวของความเศร้าและความเจ็บปวด