A 2015 study on the impact zoos hav

A 2015 study on the impact zoos have for endangered animals in the Journal of Applied Ecology concluded that rehabilitation programs, captive breeding and reintroduction systems fail markedly. This is not because their intentions or operations are poorly actioned, but because they simply do not construct self-sustaining populations which can reproduce with genetic diversity in the numbers necessary for success³. It is therefore argued that the most successful system for protecting and ensuring the futures of endangered animals are where the animals – or at least the parents of the animals – are taken from the wild and reintroduced after breeding⁴. This helps with the animals social and natural capacity to survive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษา 2015 นิทรรศการผลกระทบมีสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ในสมุดรายวันของใช้ระบบนิเวศวิทยาสรุปว่า โปรแกรมฟื้นฟูสมรรถภาพ เพาะ และคืนระบบล้มเหลวอย่างเด่นชัด ไม่ได้เนื่องจากความตั้งใจหรือการดำเนินการไม่ดี actioned แต่เนื่อง จากพวกเขาเพียงแค่ไม่สร้างประชากรยั่งยืนซึ่งสามารถเกิดกับพันธุในหมายเลขที่จำเป็นสำหรับ success³ อยู่ มันเป็นดังนั้นโต้เถียงว่า ระบบประสบความสำเร็จมากที่สุดสำหรับการปกป้อง และสร้างอนาคตของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์อยู่ที่ไหนสัตว์ – หรืออย่างน้อยพ่อแม่สัตว์ – นำมาจากป่า และผลิตใหม่หลังจาก breeding⁴ นี้ช่วยให้สัตว์สังคม และธรรมชาติกำลังเอาตัวรอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบ 2015 สวนสัตว์มีสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ในวารสาร Journal of Applied นิเวศวิทยาสรุปว่าโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพ, นักโทษพันธุ์และระบบประกอบล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด นี้ไม่ได้เพราะความตั้งใจหรือการดำเนินการของพวกเขาจะ actioned ไม่ดี แต่เป็นเพราะพวกเขาก็ไม่สร้างประชากรตนเองอย่างยั่งยืนซึ่งสามารถทำซ้ำกับความหลากหลายทางพันธุกรรมในจำนวนที่จำเป็นสำหรับการsuccess³ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอยู่ว่าระบบที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในการป้องกันและสร้างความมั่นใจฟิวเจอร์สของสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์เป็นสัตว์ที่ - หรืออย่างน้อยพ่อแม่ของสัตว์ - ถูกนำมาจากป่าและแนะนำหลังจากbreeding⁴ นี้จะช่วยให้มีสัตว์สังคมและความจุธรรมชาติเพื่อความอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นปี 2558 การศึกษาผลกระทบสวนสัตว์มีสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ในวารสารนิเวศวิทยาประยุกต์พบว่า การฟื้นฟูโปรแกรมพันธุ์เชลยและระบบฯล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด นี้ไม่ได้เป็นเพราะความตั้งใจของตนหรือการ actioned ไม่ดี แต่เพราะพวกเขาก็ไม่ได้สร้างประชากรที่สามารถทำซ้ำด้วยตนเองที่ความหลากหลายทางพันธุกรรมในตัวเลขที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จ³ . จึงแย้งว่า ระบบที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดสำหรับการปกป้องและดูแลอนาคตของสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ที่สัตว์ ( หรืออย่างน้อยก็พ่อแม่ของสัตว์กว่าจะถ่ายจากป่าและ reintroduced หลังจากผสมพันธุ์⁴ . นี้จะช่วยให้มีสัตว์ความจุสังคมและธรรมชาติ เพื่อความอยู่รอด