Mþ andM
fish were individually plac

Mþ and
M

fish were individually placed at different salinities (0, 10 or 30) for 28 days in small containers
equipped with shelters. Individual wet mass and pigmentary stage were determined on Day 1 and Day
28. In addition, dry mass and percent dry mass were measured on a sub-sample of 30 fish randomly
chosen on Day 1, and on all fish on Day 28. There was no difference in the loss of mass linked to their
adaptation to salinity between M
and Mþ
fish, and so the results do not support the link between
migratory behaviour and salinity tolérance (or to a larger extent osmoregulation). However, M

fish lost
more wet mass than Mþ
fish irrespective of the salinity, maybe because of a higher standard metabolism,
which suggests that glass eels prone to loose more energy might choose to settle at sea or in estuary. In
addition, the highest percent dry mass after 28 days in seawater associated to the highest loss of mass in
28 days in seawater does not support a higher energy cost of osmoregulation at sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mþ และMปลาแยกไว้ที่แตกต่างกัน salinities (0, 10 หรือ 30) สำหรับ 28 วันในภาชนะขนาดเล็กพร้อมพักอาศัย แต่ละขั้นตอนเปียกจำนวนมาก และ pigmentary มีกำหนด 1 วันและวัน28. นอกจากนี้ มวลแห้งและมวลแห้งเปอร์เซ็นต์มีวัดบนตัวอย่างย่อยของปลา 30 แบบสุ่มเลือก 1 วัน และปลาทั้งหมดใน 28 วัน มีความแตกต่างไม่ให้สูญเสียมวลลิงค์กับของพวกเขาปรับตัวเค็มระหว่าง M และ Mþปลา และเพื่อ ให้ผลไม่สนับสนุนการเชื่อมโยงระหว่างtolérance พฤติกรรมและเค็มอพยพ (หรือ osmoregulation ขนาดใหญ่) อย่างไรก็ตาม Mปลาที่หายไปยิ่งเปียกมวลมากกว่า Mþปลาไม่เค็ม อาจเนื่องจากเมแทบอลิซึมการมาตรฐานสูงซึ่งแสดงให้เห็นว่า ปลาไหลแก้วมักจะหลวมพลังงานมากขึ้นอาจเลือกชำระ ในทะเล หรือ ในห้อง ในนอกจากนี้ เปอร์เซ็นต์สูงสุดแห้งมวลหลังจาก 28 วันในทะเลที่เกี่ยวข้องกับการขาดทุนสูงสุดของมวลใน28 วันในทะเลสนับสนุนต้นทุนพลังงานสูง osmoregulation ที่ทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดือนและ
M?
ปลาถูกวางไว้เป็นรายบุคคลที่แตกต่างกันที่ความเค็ม (0, 10 หรือ 30) เป็นเวลา 28 วันในภาชนะขนาดเล็ก
พร้อมกับที่พักอาศัย มวลเปียกบุคคลและเวที pigmentary ได้รับการพิจารณาในวันที่ 1 และวันที่
28 นอกจากนี้มวลแห้งและมวลร้อยละแห้งวัดย่อยตัวอย่างที่ 30 ปลาสุ่ม
ได้รับการแต่งตั้งในวันที่ 1 และปลาทั้งหมดในวันที่ 28 มีความแตกต่างในการสูญเสียมวลไม่มีการเชื่อมโยงกับพวกเขา
ปรับตัวเพื่อความเค็มระหว่าง M ? และเดือน
ปลาและเพื่อให้ผลที่ไม่สนับสนุนการเชื่อมโยงระหว่าง
พฤติกรรมการย้ายถิ่นและความเค็มtolérance (หรือในระดับปรับสมดุลภายในร่างกายขนาดใหญ่) อย่างไรก็ตาม M?
ปลาสูญเสีย
มวลเปียกมากกว่าเดือน
ปลาโดยไม่คำนึงถึงความเค็มอาจจะเพราะการเผาผลาญอาหารของมาตรฐานที่สูงขึ้น
ซึ่งแสดงให้เห็นว่าปลาไหลแก้วมีแนวโน้มที่จะสูญเสียพลังงานมากขึ้นอาจเลือกที่จะชำระในทะเลหรือในบริเวณปากแม่น้ำ ใน
นอกจากนี้มวลร้อยละสูงสุดแห้งหลังจาก 28 วันในน้ำทะเลที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียที่สูงที่สุดของมวลใน
28 วันในน้ำทะเลไม่สนับสนุนต้นทุนพลังงานที่สูงขึ้นของ Osmoregulation ในทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

þ M และ M


ปลาเป็นรายบุคคลอยู่ที่ระดับความเค็มที่แตกต่างกัน ( 0 , 10 หรือ 30 ) 28 วันในภาชนะขนาดเล็ก
พร้อมกับที่พักอาศัย . แต่ละคนเปียกมวลและ pigmentary เวทีได้รับการพิจารณาในวันที่ 1 และวันที่
28 นอกจากนี้ ร้อยละมวลแห้งและแห้งได้ใน Sub จำนวน 30 ปลาสุ่ม
เลือกในวันแรก และบรรดาปลาในวันที่ 28มีความแตกต่างในการสูญเสียมวลที่เชื่อมโยงกับการปรับตัวของพวกเขา
ให้ความเค็มระหว่าง M และ M
þ
ปลาและดังนั้นผลลัพธ์ที่ไม่สนับสนุนการเชื่อมโยงระหว่าง
พฤติกรรมอพยพและความเค็ม Tol é แรนซ์ ( หรือขอบเขตขนาดใหญ่ต่างๆ ) อย่างไรก็ตาม
ปลาสูญเสียมวล M

เปียกมากกว่า M þ
ปลาโดยไม่คำนึงถึงระดับความเค็ม , อาจเป็นเพราะมีมาตรฐานสูงกว่า
เมแทบอลิซึมซึ่งแสดงให้เห็นว่าแก้วปลาไหลมักจะสูญเสียพลังงานมากขึ้นอาจเลือกที่จะจัดการในทะเลหรือปากแม่น้ำ ใน
ร้อยละสูงสุดของมวลแห้งหลังจาก 28 วัน ในน้ำทะเล ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดการสูญเสียมวลใน
28 วัน น้ำทะเลไม่สนับสนุนพลังงานที่สูงกว่าต้นทุนต่างๆ ในทะเล