Studies in the general population h

Studies in the general population have found that
trauma appears to have reverberating effects
that may result in suicidal behaviors, including
death by suicide, decades following the exposure.
Trauma during childhood has a cascading effect
later in life, confirmed by the expanding body
of literature that demonstrates an elevated risk
for suicide for both genders. A modest but
compelling body of research has examined
the relationship between suicide and traumatic
experiences related to military service, including
captivity and peacekeeping. Caution must be
taken in extrapolating these studies to the general
population, since the definition and measurement
of trauma in them frequently differ from those
covering studies of trauma in civilians. However,
studies in military populations are important to
include for review, since early studies found that
in war amputees the suicide rate was 37% higher
than for the general population (Bakalim, 1969). A
similar magnitude of risk has also been reported
in studies of former World War II prisoners of war
(Keehn, 1980). Certain populations may bear
excess risk for attempted suicide and suicide
following exposure to trauma. High-risk subgroups
Contin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาในประชากรทั่วไปได้พบว่าการบาดเจ็บที่ดูเหมือนจะมีผลสะท้อนที่อาจส่งผลให้เกิดพฤติกรรมการฆ่าตัวตายรวมทั้งการเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายมานานหลายทศวรรษต่อไปนี้การสัมผัส. บาดเจ็บในช่วงวัยเด็กมีผลซ้อนต่อไปในชีวิตได้รับการยืนยันจากร่างกายขยายตัวของวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงสูงในการฆ่าตัวตายสำหรับทั้งสองเพศ เจียมเนื้อเจียมตัว แต่ร่างกายที่น่าสนใจของการวิจัยได้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการฆ่าตัวตายและบาดแผลประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการรับราชการทหารรวมทั้งการถูกจองจำและรักษาสันติภาพ ข้อควรระวังจะต้องดำเนินการในการคะเนการศึกษาเหล่านี้ในการทั่วไปของประชากรตั้งแต่ความหมายและการวัดของการบาดเจ็บในพวกเขามักจะแตกต่างจากที่ครอบคลุมการศึกษาของการบาดเจ็บในพลเรือน อย่างไรก็ตามการศึกษาในประชากรทหารมีความสำคัญที่จะรวมถึงเพื่อการตรวจสอบตั้งแต่ต้นการศึกษาพบว่าในสงครามพิการอัตราการฆ่าตัวตายเป็น37% สูงกว่าประชากรทั่วไป(Bakalim, 1969) ขนาดของความเสี่ยงที่คล้ายกันยังได้รับรายงานในการศึกษาของอดีตนักโทษสงครามโลกครั้งที่สองของสงคราม(Keehn, 1980) ประชากรบางอย่างอาจแบกรับความเสี่ยงเกินกว่าการฆ่าตัวตายและพยายามฆ่าตัวตายการสัมผัสดังต่อไปนี้การบาดเจ็บ กลุ่มย่อยที่มีความเสี่ยงสูงContin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาในประชากรทั่วไป พบว่าบาดแผลดูเหมือนจะดังก้องผล

ที่อาจส่งผลให้พฤติกรรมฆ่าตัวตาย รวมทั้ง
ตายจากการฆ่าตัวตาย ทศวรรษต่อไปนี้แสง บาดแผลในวัยเด็กได้ตก

ผลในภายหลังในชีวิต ได้รับการยืนยันโดยการขยายตัวของวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นถึง

มีความเสี่ยงสูงสำหรับการฆ่าตัวตายสำหรับ ทั้งสองเพศ เจียมเนื้อเจียมตัวแต่
ตัวที่น่าสนใจของการวิจัยได้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการฆ่าตัวตายและประสบการณ์

ที่เกี่ยวข้องกับทหาร รวมทั้ง
เชลยและการรักษาสันติภาพ ข้อควรระวังต้อง
ถ่ายในการศึกษาเหล่านี้เพื่อการประมาณประชากรทั่วไป

เพราะความหมายและการวัดของการบาดเจ็บในพวกเขามักแตกต่างจากการศึกษาของการบาดเจ็บ
ครอบคลุมในพลเรือน อย่างไรก็ตาม
การศึกษาในประชากรทหารสำคัญ

รวมเพื่อการตรวจสอบตั้งแต่ต้นปีการศึกษา พบว่า อัตราการฆ่าตัวตายในสงครามภายหลัง

เป็น 37% สูงขึ้นมากกว่าประชากรทั่วไป ( bakalim , 1969 ) เป็นขนาดของความเสี่ยงที่คล้ายกัน

ยังได้รับการรายงานในการศึกษาของอดีตเชลยศึกสงครามโลกครั้งที่สอง
( keehn , 1980 ) มีบางอย่างอาจหมี
ความเสี่ยงส่วนเกิน พยายามฆ่าตัวตายและฆ่าตัวตาย
ต่อไปนี้การทำแผล ความเสี่ยงสูงกลุ่มย่อย
คอนติน