Lesson 5: Louis BrailleLouis Braill

Lesson 5: Louis Braille
Louis Braille was born near Paris, France, in 1809.
When he was a little boy, Louis loved to play with his
father's tools. One day, when he was four, he was playing with his father's tools when a sharp tool went into
his left eye. An infection started in his left eye and went
to the other eye. He was unlucky. A few weeks later,
Louis was blind.
When Louis was ten, his parents took him to a
school for blind children in Paris. Louis lived at the
school. He was a good student and looked forward to
the day when he could read. These books had letters
that stood out. He had to feel each letter with his fin-
gers. There was one sentence on each page. Just one
part of a book weighed 20 pounds. A whole book
weighed 400 pounds! By age eleven, Louis had read all
fourteen books in the school. He wanted to read more,
but there were no more books. So every evening, he
tried to find a way for blind people to be able to read
books. One day, Captain Charles Barbier, a French
soldier, came to speak at the school. Barbier had in-
vented night
-
writing. This system used dots for the
letters of the alphabet. Soldiers could feel the dots with
their fingers and read with no light. Barbier thought
night
-
writing could help blind people.
Barbier's system was difficult, but it gave Louis
an idea. He worked night after night to make a simple
system with dots. By age fifteen, he had finished his
system. He showed it to other students in the school,
and they loved it. They called it Braille, after him. At age
seventeen, Louis graduated from the school and be-
come a teacher there. In his free time, he copied books
into Braille. Someone read to Louis while he made the
dots. He copied the books of Shakespeare and other
writers into Braille. The students read all the books and
wanted more. The school did not want a fifteen
-
year
-
old boy's invention to be better than their own heavy
books and would not let students read Braille books.
Nevertheless, the students continued to read them.
Finally, after twenty years, the school agreed to use
Braille.
Louis Braille spent the rest of his life trying to
tell the world about Braille. But nobody cared. Louis
was unlucky again. He became very sick. Even when
he was sick in his bed, he continued to write books in
Braille for students at his school. A few years later,
Louis Braille died at age forty
-
three. Two years after he
died, schools for the blind began to use his system.
Today, we use Braille not only to write words in
all languages, but also to write math and music. Blind
people send Braille greeting cards, wear Braille
watches, type on keyboards, and take elevators with
Braille controls. Louis Braille had no idea how many
people he had helped. On the door of the house where
he was born are words "He opened the doors of knowl-
edge to all those who cannot see

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 5: หลุยส์เบรลล์หลุยส์เบรลล์เกิดใกล้ปารีส ฝรั่งเศส ใน เมื่อเขาเป็นเด็กน้อย หลุยส์รักจะเล่นกับเขา เครื่องมือของพ่อ วันหนึ่ง เมื่อเขามีสี่ เขากำลังเล่นกับมือของพ่อของเขาเมื่อเครื่องมือปลายแหลมเข้าไป ตาซ้ายของเขา การติดเชื้อในตาซ้ายของเขา และไป ตาอื่น ๆ เขาก็โชคร้าย กี่สัปดาห์ต่อมา หลุยส์เป็นคนตาบอดเมื่อหลุยส์สิบ พ่อแม่ของเขาพาเขาไป โรงเรียนสำหรับเด็กตาบอดในปารีส หลุยส์ที่อาศัยอยู่ที่นี้ โรงเรียน เขาเป็นนักเรียนที่ดี และมองไปข้างหน้า วันที่เมื่อเขาสามารถอ่าน หนังสือเหล่านี้มีตัวอักษร ที่ยืนออก เขาจะรู้สึกว่าแต่ละตัวอักษร ด้วยครีบของเขา-จังหวัดแฌร์ มีประโยคหนึ่งในแต่ละหน้า เพียงหนึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือน้ำหนัก 20 ปอนด์ หนังสือทั้งหมด หนัก 400 ปอนด์ โดยอายุที่สิบเอ็ด หลุยส์ได้อ่านทั้งหมด หนังสือสิบสี่ในโรงเรียน เขาต้องการอ่านเพิ่มเติม แต่หนังสือไม่ได้ ดังนั้นทุกเย็น เขา พยายามหาวิธีที่สำหรับคนตาบอดสามารถอ่าน หนังสือ วันหนึ่ง กัปตันชาร์ลส์ Barbier ฝรั่งเศส ทหาร มาพูดที่โรงเรียน มี barbier ใน-คืนที่ระบาย-เขียน ระบบนี้ใช้จุดสำหรับการ อักษรของตัวอักษร ทหารรู้สึกว่าจุดด้วย นิ้วมือของพวกเขาและอ่าน ด้วยไม่มีแสง คิด barbier คืน-การเขียนจะช่วยให้คนตาบอดBarbier ของระบบไม่ยาก แต่ให้หลุยส์ ความคิด เขาทำงานคืนให้ง่าย ระบบ มีจุด อายุสิบห้า เขาจบของเขา ระบบ เขาพบกับนักศึกษาอื่น ๆ ในโรงเรียน และพวกเขารัก เขาเรียกว่าอักษรเบรลล์ หลังจากเขา ที่อายุ seventeen หลุยส์จบศึกษาจากโรงเรียน และจะ-มาเป็นครู ในเวลาว่างของเขา เขาคัดลอกหนังสือ เป็นอักษรเบรลล์ คนอ่านหลุยส์ในขณะที่เขาทำการ จุด เขาคัดลอกหนังสือของเช็คสเปียร์และอื่น ๆ เขียนเป็นอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทั้งหมด และ สนุกมาก โรงเรียนไม่ต้องมีสิบห้า-ปี-boy เก่าของประดิษฐ์จะดีกว่าตัวเองหนัก หนังสือ และให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์ อย่างไรก็ตาม นักเรียนต่อการอ่าน ในที่สุด หลังจากยี่สิบปี โรงเรียนตกลงที่จะใช้ อักษรเบรลล์หลุยส์เบรลล์ใช้เวลาเหลือของชีวิตของเขาพยายาม บอกโลกเกี่ยวกับอักษรเบรลล์ แต่ไม่มีใครดูแล หลุยส์ เป็นโชคร้ายอีกครั้ง เขากลายเป็นคนป่วยมาก แม้ เขาเป็นผู้ป่วยในเตียงของเขา เขายังคงเขียนหนังสือใน อักษรเบรลล์สำหรับนักเรียนที่โรงเรียนของเขา กี่ปีต่อมา หลุยส์เบรลล์เสียชีวิตเมื่ออายุสี่สิบ-3 สองปีหลังจากเขา โรงเรียนคนตาบอดตาย เริ่มใช้ระบบของเขาวันนี้ เราใช้อักษรเบรลล์ไม่เพียงแต่การเขียนคำใน ภาษาทั้งหมด แต่การเขียนคณิตศาสตร์และดนตรี คนตาบอด ท่านส่งบัตรอวยพรอักษรเบรลล์ สวมใส่อักษรเบรลล์ นาฬิกา พิมพ์บนคีย์บอร์ด และใช้ลิฟต์ด้วย อักษรเบรลล์ควบคุม หลุยส์เบรลล์มีความคิดหลายวิธี คนที่เขาได้ช่วยให้ ประตูของบ้านที่ เขาเกิดมีคำ "เขาเปิดประตูของ knowl -ขอบทุกคนไม่เห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 5: หลุยส์เบรลล์
หลุยส์เบรลล์เกิดใกล้กรุงปารีสประเทศฝรั่งเศสใน 1809
เมื่อเขายังเป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ หลุยส์ที่รักที่จะเล่นกับเขา
เครื่องมือของพ่อ วันหนึ่งเมื่อเขาอายุสี่เขากำลังเล่นด้วยเครื่องมือที่พ่อของเขาเมื่อเครื่องมือคมเดินเข้าไปใน
ตาซ้ายของเขา การติดเชื้อเริ่มต้นในตาซ้ายของเขาและเดิน
ไปที่ตาอื่น ๆ เขาเป็นคนที่โชคร้าย ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา
หลุยส์เป็นคนตาบอด.
เมื่อหลุยส์เป็นสิบพ่อแม่ของเขาพาเขาไปยัง
โรงเรียนสำหรับเด็กตาบอดในปารีส หลุยส์อาศัยอยู่ที่
โรงเรียน เขาเป็นนักเรียนที่ดีและมองไปข้างหน้าเพื่อ
วันที่เขาได้อ่าน หนังสือเหล่านี้มีตัวอักษร
ที่ยืนออก เขาจะรู้สึกว่าตัวอักษรที่มี fin- เขาในแต่ละ
Gers มีประโยคหนึ่งคือในแต่ละหน้า เพียงหนึ่ง
ส่วนหนึ่งของหนังสือชั่งน้ำหนัก 20 ปอนด์ หนังสือทั้ง
ชั่งน้ำหนัก 400 ปอนด์! โดยอายุสิบเอ็ดหลุยส์ได้อ่านทั้งหมด
สิบสี่หนังสือในโรงเรียน เขาต้องการที่จะอ่านรายละเอียดเพิ่มเติม
แต่ไม่มีหนังสือให้มากขึ้น ดังนั้นทุกเย็นเขา
พยายามที่จะหาวิธีสำหรับคนที่ตาบอดเพื่อให้สามารถอ่าน
หนังสือ วันหนึ่งกัปตันชาร์ลส์ Barbier ฝรั่งเศส
ทหารมาพูดคุยที่โรงเรียน Barbier ได้ in-
vented คืน
-
การเขียน ระบบนี้ใช้จุดสำหรับ
ตัวอักษรของตัวอักษร ทหารรู้สึกว่าจุดที่มี
มือของพวกเขาและอ่านด้วยแสงไม่มี Barbier คิดว่า
คืน
-
การเขียนอาจจะช่วยให้คนตาบอด.
ระบบ Barbier เป็นเรื่องยาก แต่มันทำให้หลุยส์
ความคิด เขาทำงานคืนแล้วคืนเพื่อให้ง่าย
ระบบมีจุด โดยอายุสิบห้าเขาได้ดำเนินการเสร็จสิ้นของเขา
ระบบ เขาแสดงให้เห็นให้กับนักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียน
และพวกเขารักมัน พวกเขาเรียกมันอักษรเบรลล์หลังจากเขา ตอนอายุ
สิบเจ็ดหลุยส์จบการศึกษาจากโรงเรียนและกร
มาครูมี ในเวลาว่างของเขาคัดลอกหนังสือ
ออกเป็นอักษรเบรลล์ มีคนอ่านให้หลุยส์ในขณะที่เขาทำ
จุด เขาคัดลอกหนังสือของเช็คสเปียร์และอื่น ๆ
นักเขียนเข้าไปในอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทั้งหมดและ
ต้องการมากขึ้น โรงเรียนไม่ต้องการสิบห้า
-
ปี
-
ประดิษฐ์เด็กเก่าจะดีกว่าหนักของตัวเอง
. หนังสือและจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์
. แต่นักเรียนยังคงอ่านได้
ในที่สุดหลังจากยี่สิบปีโรงเรียนตกลงที่จะใช้
อักษรเบรลล์.
หลุยส์เบรลล์ใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาพยายามที่จะ
บอกโลกเกี่ยวกับอักษรเบรลล์ แต่ไม่มีใครได้รับการดูแล หลุยส์
เป็นโชคร้ายอีกครั้ง เขากลายเป็นคนป่วยมาก แม้ในขณะที่
เขาป่วยอยู่บนเตียงของเขาเขายังคงเขียนหนังสือใน
อักษรเบรลล์สำหรับนักเรียนที่โรงเรียนของเขา ไม่กี่ปีต่อมา
หลุยส์เบรลล์เสียชีวิตเมื่ออายุสี่สิบ
-
สาม สองปีหลังจากที่เขา
เสียชีวิต, โรงเรียนคนตาบอดเริ่มที่จะใช้ระบบของเขา.
วันนี้เราจะใช้อักษรเบรลล์ไม่เพียง แต่ในการเขียนคำใน
ทุกภาษา แต่ยังเขียนคณิตศาสตร์และดนตรี คนตาบอด
คนส่งบัตรอวยพรอักษรเบรลล์สวมใส่อักษรเบรลล์
นาฬิกาพิมพ์บนแป้นพิมพ์และใช้ลิฟท์ที่มี
การควบคุมอักษรเบรลล์ หลุยส์เบรลล์มีความคิดว่าหลาย
คนที่เขาเคยช่วย ประตูของบ้านที่
เขาเกิดมาเป็นคำ "เขาเปิดประตูความรู้
ขอบทุกคนที่ไม่สามารถมองเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทเรียนที่ 5 : หลุยส์ เบรลล์หลุยส์ เบรลล์ เกิดใกล้กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ในเพิ่มเติม .เมื่อเขายังเป็นเด็กเล็กๆ หลุยส์ รักที่จะเล่นกับเขาเครื่องมือของพ่อ วันหนึ่งเมื่อเขาสี่เขาเล่นกับเครื่องมือของพ่อ เมื่อเครื่องมือที่คมเข้าไปในตาซ้ายของเขา การติดเชื้อเริ่มต้นในตาซ้ายของเขาไปและกับตาอื่น ๆ เขาโชคไม่ดีเลย สองสามอาทิตย์ต่อมาหลุยส์เป็นคนตาบอดเมื่อหลุยส์ อายุ 10 ขวบ พ่อแม่ของเขาพาเขาไปโรงเรียนเด็กตาบอดในปารีส หลุยส์อาศัยอยู่ที่โรงเรียน เขาเป็นนักเรียนที่ดี และมองไปข้างหน้าวันหนึ่งเมื่อเขาได้อ่าน หนังสือเหล่านี้มีตัวอักษรที่ยืนออก เขาต้องรู้สึกว่าตัวอักษรแต่ละตัวด้วยครีบของเขากระรอกท้องแดง . มีประโยคหนึ่งในแต่ละหน้า เพียงหนึ่งส่วนหนึ่งของหนังสือหนัก 20 ปอนด์ ทั้งเล่มหนัก 400 ปอนด์ โดยอายุสิบเอ็ด หลุยส์ ได้อ่านทั้งหมด14 หนังสือในโรงเรียน เขาอยากอ่านมากขึ้นแต่ไม่มีหนังสืออีก ดังนั้น ทุกๆ เย็น เขาพยายามหาทางให้คนตาบอดสามารถอ่านหนังสือ วันนึง กัปตันชาร์ลส์ barbier , ฝรั่งเศสทหารให้มาพูดที่โรงเรียน barbier ได้ในระบายคืน-การเขียน ระบบนี้ใช้จุดสำหรับตัวอักษรของตัวอักษร ทหารอาจรู้สึกจุดด้วยนิ้วมือของพวกเขาและอ่านด้วยแสง barbier คิดว่าคืน-การเขียนจะช่วยให้คนตาบอดระบบ barbier เป็นเรื่องยาก แต่ก็ทำให้ หลุยส์ไอเดีย ทำงานตลอดคืนหลังจากตลอดคืนเพื่อให้ง่ายระบบจุด ด้วยวัยเพียงสิบห้าปี เขาจบของเขาระบบ เขาให้นักเรียนคนอื่น ๆในโรงเรียนและพวกเขารักมัน พวกเขาเรียกมันว่าอักษรเบรลล์ , หลังเขา ที่อายุ17 , หลุยส์ จบการศึกษาจากโรงเรียนและเป็น .มาเป็นครูที่นั่น ในเวลาว่างของเขาที่เขาคัดลอกหนังสือเป็นอักษรเบรลล์ ใครอ่านหลุยส์ในขณะที่เขาทำจุด เขาคัดลอกหนังสือของเช็คสเปียร์ และ อื่น ๆผู้เขียนเป็นอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทุกเล่ม และต้องการมากขึ้น โรงเรียนไม่ได้ต้องการสิบห้า-ปี-เด็กชายแก่การประดิษฐ์จะหนักกว่าตนเองหนังสือและจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์อย่างไรก็ตาม นักเรียนที่ยังอ่านในที่สุด หลังจากยี่สิบปี โรงเรียนตกลงที่จะใช้อักษรเบรลล์หลุยส์ เบรลล์ใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาที่พยายามบอกโลกเกี่ยวกับอักษรเบรลล์ แต่ไม่มีใครสนใจ หลุยส์โชคร้ายอีกแล้ว เขาป่วยมาก แม้เมื่อเขาป่วยนอนอยู่บนเตียงของเขา เขายังคงเขียนหนังสือในอักษรเบรลล์สำหรับนักเรียนที่โรงเรียนของเขา ไม่กี่ปีต่อมาหลุยส์ เบรลล์เสียชีวิตตอนอายุสี่สิบ-3 . สองปีหลังจากที่เขาตาย โรงเรียนสอนคนตาบอด เริ่มใช้ระบบของเขาวันนี้เราใช้อักษรเบรลล์ไม่เพียง แต่จะเขียนคำทุกภาษา แต่ยังเขียนคณิตศาสตร์และดนตรี ตาบอดผู้ที่ส่งบัตรอวยพรอักษรเบรลล์เบรลล์ ใส่นาฬิกา , พิมพ์บนแป้นพิมพ์ และใช้ลิฟท์ด้วยคือการควบคุม หลุยส์ เบรลล์ได้มากมายขนาดไหนคนที่เขาช่วย บนประตูของบ้านที่เขาเกิดมาเป็นคำพูด " เขาเปิดประตู knowl -ขอบทุกคนที่ไม่สามารถมองเห็น