Tadao Ando's involvement with Naosh

Tadao Ando's involvement with Naoshima Island dates back to the late 1980s, when he first designed a museum for contemporary art, conceived as a series of typically ascetic containers partially submerged underground so as to impinge as lightly as possible on the landscape. Though there is an industrial and commercial zone on the northern part of the island, its southern tip is given over to the Seto Inland Sea National Park. This latest building, the Chichu Art Museum, extends the notion of subterranean excavation even further; here the entire volume is set underground to preserve the surrounding salt pans. Even though Ando is well known for his formal and material reticence, this sets new standards. The building literally becomes part of the topography, registering as a series of sunken courtyards set in a lush green hill overlooking the sea. Bunkered down in the landscape, the starkness and introversion of the concrete courtyards do little to suggest the presence of an art museum; rather they call to mind the brooding archaeological relics of military defence or a long lost civilisation.

The building houses a permanent collection of works by Impressionist master Claude Monet and contemporary artists Walter De Maria and James Turrell. Though the collection is small, the works range across a broad spectrum from oil paintings and sculptures to the study of natural light. In each instance Ando creates specific spaces and environments that respond to the different qualities of the work. In the case of Turrell and De Maria, he collaborated directly with the artists to achieve particular experiential effects.

The museum comprises a torso of galleries linked to a smaller head of entrance court and offices. Each is organised around a sunken courtyard (triangular and square respectively) and the two parts are linked by a long, processional, trench-like walkway. The physical compression of the trench culminates in the release of the galleries that nudge and cluster around the triangular courtyard. Perhaps the most dramatic of these is James Turrell's space, with three enclaves for viewing and experiencing the mutable radiance of the sky. Walter De Maria's sculptures, some embellished with gold leaf, are arrayed on a cascading grand staircase aligned east to west so that the character of the space changes under different light conditions. Finally, Monet's paintings are contained within a more conventional gallery, but hung in specially designed glass cases that repel the humid ocean atmosphere and the alkalinity of the concrete walls.

The concrete forms a neutral backdrop to the contemplation of art, but when animated by changing light the material assumes a different intensity. Yet Ando's concrete is nothing special--usually a standard specification, with the emphasis placed on supervision and the technical capabilities of the construction team. And while the walls are of a remarkably high standard, they are not without blemishes, often bearing the traces of successive pours. Just as the raku potter relies on the unpredictable nature of the kiln to create serendipitous designs and textures, Ando actually relishes the unexpected flaws and changes in character that can result from the pour.

Like the Japanese landscape artist Hokusai, whose bridges often lead away into the mists and the unknown, Ando's buildings invite the viewer on a series of tantalising internal journeys. Monastic in its rigour and plainness, the new museum embodies a mastery of light and materials that seeks to reconnect with the elementality of art and nature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การมีส่วนร่วม Tadao Ando กับเกาะ Naoshima วันที่กลับไปในช่วงปลายปี 1980 เมื่อเขาได้รับการออกแบบพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยครั้งแรกคิดว่าเป็นชุดของภาชนะบรรจุที่มักจะจมอยู่ใต้น้ำบางส่วนนักพรตใต้ดินเพื่อที่จะกระทบเป็นเบา ๆ ที่เป็นไปได้ในแนวนอน แม้ว่าจะมีเขตอุตสาหกรรมและการค้าที่อยู่ทางตอนเหนือของเกาะปลายภาคใต้จะได้รับไปยังทะเลเซโตะอุทยานแห่งชาติทะเล อาคารล่าสุดนี้พิพิธภัณฑ์ศิลปะ chichu ขยายความคิดของการขุดดินให้ดียิ่งขึ้นที่นี่ปริมาณทั้งหมดจะถูกตั้งค่าใต้ดินเพื่อรักษารอบเกลือกระทะ แม้ว่า ando เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความเงียบอย่างเป็นทางการและวัสดุของเขานี้กำหนดมาตรฐานใหม่อาคารอย่างแท้จริงกลายเป็นส่วนหนึ่งของภูมิประเทศที่ลงทะเบียนเป็นชุดของลานจมตั้งอยู่ในเนินเขาสีเขียวชอุ่มมองเห็นวิวทะเล bunkered ลงในแนวนอน, ความแข็งทื่อและการฝังตัวอยู่ลานคอนกรีตทำเพียงเล็กน้อยเพื่อแสดงให้เห็นการแสดงตนของพิพิธภัณฑ์ศิลปะ; แทนพวกเขาเรียกร้องให้ใจพระธาตุโบราณคดีครุ่นคิดของการป้องกันทางทหารหรืออารยธรรมที่หายไปนาน

อาคารบ้านเก็บถาวรของผลงานของอิมเพรสชั่โท Monet claude และศิลปินร่วมสมัย walter เดอมาเรียและ james TURRELL แม้ว่าการจัดเก็บที่มีขนาดเล็กผลงานช่วงข้ามสเปกตรัมจากภาพวาดสีน้ำมันและประติมากรรมเพื่อการศึกษาของแสงธรรมชาติในแต่ละตัวอย่าง ando สร้างช่องว่างที่เฉพาะเจาะจงและสภาพแวดล้อมที่ตอบสนองต่อคุณภาพแตกต่างกันในการทำงาน ในกรณีที่ TURRELL และมาเรียเขาร่วมมือโดยตรงกับศิลปินเพื่อให้บรรลุผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์

พิพิธภัณฑ์ประกอบด้วยลำตัวของแกลเลอรี่ที่เชื่อมโยงกับหัวขนาดเล็กของศาลทางเข้าและสำนักงานแต่ละคนจะจัดรอบลานจม (เป็นรูปสามเหลี่ยมและสี่เหลี่ยมตามลำดับ) และทั้งสองส่วนมีการเชื่อมโยงโดยความยาวขบวน, ท่อเหมือนทางเดิน การบีบอัดทางกายภาพของท่อ culminates ในรุ่นของแกลเลอรี่ที่ดุนและกลุ่มรอบลานสามเหลี่ยม บางทีอาจจะเป็นที่น่าทึ่งที่สุดของเหล่านี้เป็นพื้นที่ james TURRELL ของกับสาม enclaves สำหรับการดูและประสบความกระจ่างใสไม่แน่นอนของท้องฟ้า ประติมากรรม walter เดอมาเรียของบางประดับด้วยใบทองที่สวมอยู่บนบันไดที่ยิ่งใหญ่ซ้อนชิดทางทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตกเพื่อให้ตัวละครของการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ภายใต้สภาพแสงที่แตกต่างกัน ในที่สุดภาพวาดของโมเนต์ที่มีอยู่ภายในแกลเลอรี่ทั่วไปมากขึ้นแต่แขวนอยู่ในตู้กระจกที่ออกแบบมาเป็นพิเศษขับไล่บรรยากาศมหาสมุทรชื้นและด่างของผนังคอนกรีต

คอนกรีตรูปแบบฉากหลังที่เป็นกลางเพื่อการไตร่ตรองของศิลปะ แต่เมื่อภาพเคลื่อนไหวโดยการเปลี่ยนไฟวัสดุที่ถือว่ารุนแรงที่แตกต่างกัน ยังคอนกรีต ando คือไม่มีอะไรพิเศษ - มักจะเป็นข้อกำหนดมาตรฐานด้วยการเน้นวางอยู่บนการกำกับดูแลและความสามารถด้านเทคนิคของทีมงานก่อสร้าง และในขณะที่ผนังที่มีมาตรฐานที่สูงอย่างน่าทึ่งของพวกเขาจะไม่ได้โดยไม่มีสิวมักจะแบกร่องรอยของเทเนื่อง เช่นเดียวกับพอตเตอร์ raku อาศัยธรรมชาติไม่อาจคาดการณ์ของเตาเผาเพื่อสร้างการออกแบบ serendipitous และพื้นผิวando จริงเต็มไปหมดข้อบกพร่องที่ไม่คาดคิดและการเปลี่ยนแปลงในตัวละครที่เป็นผลมาจากเท

เช่น Hokusai ศิลปินภูมิทัศน์ญี่ปุ่นที่มีสะพานมักจะนำไปในหมอกและไม่รู้จักอาคาร ando เชิญของผู้ชมในชุดของการเดินทางภายในยั่วเย้า วัดในความรุนแรงและความเรียบง่ายของมันพิพิธภัณฑ์ใหม่ส่งเสริมการเรียนรู้ของแสงและวัสดุที่พยายามที่จะเชื่อมต่อกับ elementality ของศิลปะและธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tadao ผีเสื้อหางเกี่ยวข้องกับแหล่งเกาะที่ต้องไปปลายทศวรรษ 1980 เมื่อเขาออกแบบพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย ครั้งแรกรู้สึกเป็นชุดนักพรตทั่วภาชนะบางส่วนจมอยู่ใต้ดินเพื่อ impinge เป็นเบาเป็นไปในภูมิทัศน์ เป็นเขตการพาณิชย์ และอุตสาหกรรมทางตอนเหนือของเกาะ คำแนะนำของภาคใต้ได้ผ่านการไคทะเลภายในอุทยานแห่งชาติ อาคารล่าสุด พิพิธภัณฑ์ศิลปะ Chichu ขยายแนวคิดของใต้พื้นดินขุดยิ่ง ที่นี่ไดรฟ์ข้อมูลทั้งหมดไว้ใต้ดินเพื่อรักษากระทะเกลือรอบ ๆ ถึงแม้ว่าผีเสื้อหางเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับ reticence อย่างเป็นทางการ และวัสดุของเขา ซึ่งกำหนดมาตรฐานใหม่ อาคารกลายเป็น ส่วนหนึ่งของภูมิประเทศ การลงทะเบียนเป็นชุดของสนามหญ้าจมท่ามกลางเนินเขาเขียวชอุ่มทะเลอย่างแท้จริง Bunkered ลงใน starkness และ introversion ห้องกลางคอนกรีตทำน้อยแนะนำก็มีพิพิธภัณฑ์ แต่ พวกเขาเรียกไปใจธาตุโบราณคดี brooding ป้องกันทหารหรือยังหายไปนาน

อาคารบ้านคอลเลกชันแบบถาวร โดยดูหลักโคลดโมเนต์และศิลปินร่วมสมัยวอลเตอร์เดอมารีอาและเจมส์เทอร์เรลล์ แม้ว่าคอลเลกชันที่มีขนาดเล็ก งานช่วงข้ามสเปกตรัมกว้างจากน้ำมันรวมภาพวาดและประติมากรรมของแสงธรรมชาติ ในแต่ละอินสแตนซ์ ผีเสื้อหางสร้างสภาพแวดล้อมที่ตอบสนองคุณสมบัติต่าง ๆ ของงานและพื้นที่เฉพาะ ในกรณีของเทอร์เรลล์และมาเรียเดอ เขาร่วมมือกับศิลปินจะบรรลุผลผ่านการ

พิพิธภัณฑ์ประกอบด้วยลำตัวของหอศิลป์ที่เชื่อมโยงกับหัวหน้าทางเข้าศาลและสำนักงานขนาดเล็ก แต่ละบทรอบ ๆ ลานจม (สามเหลี่ยม และสี่เหลี่ยมตามลำดับ) และส่วนที่สองจะเชื่อมโยง โดยทางยาว processional ร่องลึกเหมือน รวมทางกายภาพของร่องลึกผสมของแกลอรี่ที่เขยิบ และคลัสเตอร์รอบลานสามเหลี่ยม บางทีแตกต่างอย่างมากของเหล่านี้เป็นพื้นที่เจมส์เทอร์เรลล์ มี enclaves สามสำหรับดู และพบหน้า mutable ของท้องฟ้า รูปปั้นของวอลเตอร์เดอมาเรีย บางประดับประดา ด้วยทองคำเปลว รำใส่การเสื้อผ้าบนทางแกรนด์เรียงซ้อนชิดตะวันออกไปตะวันตกเพื่อให้ลักษณะของพื้นที่เปลี่ยนสภาวะแสงที่แตกต่างกัน ในที่สุด มีภาพวาดของโมเนต์อยู่ในแกลเลอรี่ทั่วไปมากขึ้น แต่แขวนในแก้วออกแบบเป็นพิเศษกรณีที่ขับไล่บรรยากาศชื้นและสภาพด่างของผนังคอนกรีต

คอนกรีตใช้ฉากหลังเป็นกลางสื่อศิลปะ แต่เมื่อเคลื่อนไหว โดยการเปลี่ยนแสง วัสดุอนุมานความเข้มที่แตกต่างกัน ยัง เป็นคอนกรีตของผีเสื้อหางอะไรพิเศษ - โดยปกติแล้วมาตรฐานสเปค มีความสำคัญอยู่ในการดูแลและความสามารถทางเทคนิคของทีมงานก่อสร้าง และในขณะที่ผนังมีมาตรฐานสูงอย่างยิ่ง พวกเขาจะไม่ไม่ มีฝ้า มักเรืองร่องรอยของ pours ต่อเนื่อง เหมือนกับพอตเตอร์ raku อาศัยธรรมชาติไม่แน่นอนของเตาเผาเพื่อสร้างพื้นผิว และออกแบบ serendipitous ผีเสื้อหางจริง relishes ข้อบกพร่องที่ไม่คาดคิดและการเปลี่ยนแปลงในอักขระที่อาจส่งผลจากการหลั่ง

เหมือนญี่ปุ่นนอนศิลปิน Hokusai สะพานมักจะนำไปลงสายหมอกและไม่รู้จัก อาคารของผีเสื้อหางเชิญแสดงชุดของอินเทอร์เนตเจอร์นีย์ภายใน Monastic เป็นนิตย์และ plainness พิพิธภัณฑ์ใหม่ก็เป็นครูของแสงและวัสดุที่เชื่อมต่อกับ elementality ของศิลปะและธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมีส่วนร่วมของ Tadao Ando อาจารย์ด้านพร้อมด้วย naoshima เกาะที่ย้อนเวลากลับไปในช่วงปลายปี 1980 เมื่อเขาเป็นครั้งแรกที่ได้รับการออกแบบสำหรับ พิพิธภัณฑ์ ศิลปะร่วมสมัยตั้ง ครรภ์ เป็นชุดของ ภาชนะ บรรจุชีปะขาวบางส่วนโดยปกติแล้วจมอยู่ใต้ดินจึงเป็นการมีผลกระทบอย่างที่เป็นไปได้ในแนวนอนได้ แม้ว่าจะมีเขตอุตสาหกรรมและการค้าที่อยู่ในส่วนพื้นที่ด้านทิศเหนือของเกาะได้ปลายทางตอนใต้มีมากกว่าการ seto เข้าสู่พื้นที่ด้านในทะเลเขตอุทยานแห่งชาติ เป็นอาคารใหม่ล่าสุดนี้ chichu พิพิธภัณฑ์ ศิลปะที่ขยายความคิดที่จะขุดดินใต้ดินได้ที่นี่ระดับเสียงทั้งหมดที่มีการตั้งค่ารถไฟใต้ดินเพื่อไปรักษาหม้อเกลือโดยรอบ แม้จะต้องเป็นที่รู้จักกันอย่างดีสำหรับไม่ฉูดฉาดอย่างเป็นทางการและวัสดุของเขานี้จะกำหนดมาตรฐานใหม่เป็นอาคารที่โดดเด่นอย่างแท้จริงจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของ สภาพ ภูมิประเทศ ที่ลงทะเบียนเป็นชุดของพื้นที่ลานกว้างแบบบุ๋มลงตั้งอยู่ในเนินเขาอันเขียวชอุ่มซึ่งสามารถมองเห็นทะเลได้ bunkered ลงในแนวนอนที่การสนใจกับสิ่ง ภายใน ตัวและ starkness ของคอนกรีตที่พื้นที่ลานกว้างก็ไม่ขอแนะนำให้การมีอยู่ของ พิพิธภัณฑ์ ศิลปะที่แต่จะให้พระบรมสารีริกธาตุสถานที่ทางโบราณคดีขบคิดอย่างหนักของการป้องกันทางทหารหรืออารยธรรมหายไปเป็นเวลานาน

เป็นอาคารที่ตั้งของคอลเลคชั่นอย่างถาวรในการทำงานโดยศิลปินอิมเพรสชันนิสต์มองเห็น Claude Monet และศิลปินร่วมสมัยวัลเทอร์ de Maria และเจมส์ turrell คอลเลคชั่นที่แม้จะมีขนาดเล็กสามารถทำงานได้หลากหลายในทุกที่หลากหลายจาก ภาพ เขียนและประติมากรรมน้ำมันให้กับการศึกษาของแสงสว่างจากธรรมชาติในแต่ละรายต้องสร้างพื้นที่และ สภาพแวดล้อม ที่ตอบสนองต่อ คุณภาพ ของงานที่แตกต่างกันไปที่ ในกรณีที่มี turrell และ de Maria เขาทำงานร่วมกันโดยตรงพร้อมด้วยศิลปินที่จะได้รับผลกระทบโดยเฉพาะพวกรักร่วมเพศ

Museum ที่ประกอบด้วยห้องแสดงผลงานทางศิลปะของลำตัวที่เชื่อมโยงกับหัวมีขนาดเล็กกว่าที่สำนักงานศาลและเข้าชมแต่ละห้องมีจัดระเบียบโดยรอบพื้นที่ลานกว้างที่อยู่(รูปสามเหลี่ยมและสี่เหลี่ยมตามลำดับ)และสองส่วนคือการเชื่อมต่อเข้าถึงกันโดยทางเดินเท้าเปื่อยเหมือน processional ยาวที่ การบีบอัดข้อมูลทาง กายภาพ ของร่องท่านสิ้นสุดลงในการปล่อยของห้องแสดงผลงานทางศิลปะที่คาดการณ์และกลุ่มที่อยู่โดยรอบพื้นที่ลานกว้างที่เป็นรูปสามเหลี่ยม บางทีที่งดงามของเหล่านี้จะมีพื้นที่ของเจมส์ turrellพร้อมด้วยสามชนกลุ่มน้อยแห่ง Chinatown , Little India และมีประสบการณ์ในการรับชมราศีมีนไม่แน่นอนของท้องฟ้า งานประติมากรรมของ Walter de Maria บางตกแต่งด้วยใบไม้สีทองมีจุ มภฏ - พันธุ์ทิพย์บนบันไดที่สง่างามแบบลดระดับในแนวเดียวกันจากด้านทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตกเพื่อที่โดดเด่นของพื้นที่ที่มีการเปลี่ยนแปลง ภายใต้ สภาพ แสงต่างกัน ประการสุดท้าย ภาพ เขียนของ Monet ได้เคยพักอาศัยอยู่ ภายใน ห้องแสดงผลงานทางศิลปะมากกว่าแบบเดิมแต่ในกรณีที่ได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษด้วยกระจกรังเกียจบรรยากาศของมหาสมุทรความชื้นและด่างของผนังคอนกรีตที่.

คอนกรีตรูปแบบฉากหลังที่เป็นกลางที่จะเพ่งพิจารณาของศิลปะแต่เมื่อ ภาพ เคลื่อนไหวโดยการเปลี่ยนไฟวัสดุที่จะสันนิษฐานว่าความเข้มของแสงที่แตกต่างกัน แต่คอนกรีตของด้านไม่มีอะไรพิเศษโดยปกติข้อมูลจำเพาะมาตรฐานพร้อมด้วยการเน้นย้ำที่วางไว้ในการตรวจสอบและความสามารถทางด้านเทคนิคของทีมงานการก่อสร้าง. และในขณะที่ผนังที่มีมาตรฐานระดับสูงอย่างเห็นได้ชัดที่พวกเขาไม่ได้โดยไม่ต้องทำบ่อยมากแบริ่งรอยที่ขยายอย่างต่อเนื่อง เพียงเป็นพอตเตอร์ raku ที่จะขึ้นอยู่กับธรรมชาติไม่อาจคาดเดาได้ของเตาเผาอิฐที่จะสร้างและเนื้อผ้าการออกแบบ serendipitousด้าน relishes จริงๆแล้วการเปลี่ยนแปลงและให้เห็นถึงข้อบกพร่องที่ไม่คาดคิดได้ในลักษณะที่อาจส่งผลให้จากเท

เหมือนศิลปิน ทัศนียภาพ แบบญี่ปุ่นที่ hokusai ซึ่งมักจะนำไปสู่สะพานเข้าไปในหมอกอยู่ห่างออกไปในที่ที่ไม่รู้จักและอาคารต่างๆของต้องเชิญเข้าร่วมโปรแกรมที่อยู่ในชุดของการเดินทาง ภายใน รสชาติแสนอร่อย โดดเด่นในความรุนแรงและที่ราบโดยรวมแล้วคือ พิพิธภัณฑ์ แห่งใหม่ที่มีชื่อเสียงของแสงสว่างและวัสดุที่พยายามทำการเชื่อมต่อใหม่อีกครั้งพร้อมด้วย elementality ของธรรมชาติและศิลปะ